คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การพบเจอ 100%
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เฮ้ย ซีวอล วันนี้เราไปเที่ยวผับมองหาสาวๆกันดีไม"ชายร่างใหญ่จอมคาสโนว่าพูดขึ้น
"อืม ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันก็ไม่ได้ไปเที่ยวมาตั้ง 2 วันแหนะ คิดถึงผับเป็นบ้าเลยอ่ะ"ซีวอลหนุ่มเจ้าสเน่ห์ มีสายตาเป็นอาวุธ ไม่ว่าจะมองสาวไหน ไม่สิ แม้แต่ผู้ชายหน้าหวานๆ ก็ยังหลง
"อืม งั้นเราไปกันเลยดีกว่านะ นี้โรงเรียนก็ปล่อยแล้วอ่ะ ป่ะ"ชายร่างใหญ่พูดพลางเดินนำหน้าไป แต่ก็มีเสียงๆแหลมเสียงหนึ่งเรียกเขาไว้
"คังอิน!!!"ใช่ หนุ่มร่างใหญ่จอมคาสโนว่านั้นก็คือ คิม คังอิน นั้นเอง ( แหม่ นึกว่าใครที่ไหน ก็หมีอ้วนเจ้าคังนี้เอง )
"ฮืม มีไรหรอ ฮีซอล"คังอินหันหน้าไปทางต้นเสียง
"อืม ไม่มีไรหรอก แค่อยากถามว่านายเห็นคิบอมบางป่าวอ่ะ"ฮีซอลพูดขึ้น หลังจากที่เขาตามหาคิบอมไม่เจอ
ไปหาที่ชมรมก็ไม่อยู่ หาเกือบทั่วโรงเรียนแล้วยังไม่เจอเลย
"อืม คิบอมนะหรอ อืมมมม เอ๊ะ!นั้นไง คิบอม เดินหน้าดำมาเชียว"คังอินพูดพลางชี้ไปที่คิบอมที่กำลังวิ่งมาหาฮีซอล
"คิบอม! แต่เอ๊ะ ตะกี้แกเรียกสุดที่รักของฉันว่าไรน่ะ"ฮีซอลหันควับไปทางคังอิน
"ก็เรียกว่า คิบอม งะ"คังอินมองงง
"ไม่ใช่ ตะกี้แกบอกว่า เดินหน้าดำมาเชียวนะ แกว่าใคร ฮะ ไอ้หมีคัง"ฮีซฮลดุคังอิน ที่มาว่าคิบอมหน้าของเขาหน้าดำ
"เอ้า ก็มันดำกว่าฉันจริงๆนี้หน่า ฉันเรียกผิดหรอ"คังอินทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย
"นี้ ไอ้คังอินบ้า แกโดนแน่ๆ"ฮีซอลพูดพลางยกมือขึ้นจะตบหัว แต่แล้วก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น ทำให้การกระทำของฮีซอลหยุดลง
"ฮีซอลจ้า รอเขานานป่าวอ่ะ เขาขอโต๊ดดดนะจ้ะ คนดีไม่โกธรเขานะ"เสียงนั้นก็คือคิบอมนั้นเอง เฮ้อ นายมาช่วยคังอินได้ทันนะคิบอม
"งั้นฉันไปก่อนหละกันนะฮีซฮล คิบอม"คังอินพูดพลางลากซีวอนออกไปจากตรงนั้นก่อนที่ฮีซอลสุดสวยจะเปลี่ยนร่างเป็นนางมารร้ายมาหักคอคังอิน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ผับชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงโซล
"เฮ้ย จะเข้าไปเลยหรอ ซีวอล"คังอินถามขึ้น ซึ่งตอนนี้เขาสองคนได้ยืนอยู่หน้าผับที่เขาสองคนเคยมากินบ่อยๆ
"ก็เอ่อสิวะ ทำไม แกจะไม่เขาไปข้างในรึไง"ซีวอลถามขึ้นอย่างงง ก็คังอินเป็นฝ่ายชวนให้เขามาเที่ยวผับเองนี้หน่า
"ป่าว ฉันแค่อยากดูสาวๆก่อนน่ะ จะได้ไมหละ"คังอินพูดพลางมองหาสาวๆที่เดินตามถนนหน้าผับ
"อืมๆ ก็ได้ๆ แล้วแกจะเอาคนไหนหละ"ซีวอลถามพลางมองไปที่พวกกลุ่มสาวๆ
"อืม ยังไม่ถูกใจเลยอ่ะ"คังอินพูดพลางมองหาสาวๆที่ยื่นอยู่
"เอ๊ะ! ฉันเจอแหละ คนนี้แหละ ที่ฉันต้องการ"คังอินพูดพลางมองไปที่ๆกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง มีอยู่กันแค่ 2 คนเท่านั้น คังอินไม่รอช้า เขารีบเดินเข้าไปทักผู้หญิงที่ใส่เสื้อยืดแขนยามสีดำ กางเกงยีนขายาว ผมยาวประบ่า ทำสีผมเป็นสีน้ำตาลอ่อน หน้าเรียวสวย หุ่นน่ารัก สวยมากๆ นี้แหละ สเป็กของคังอิน จอมคาสโนว่า
"สวัสดีคับ คนสวย"คังอินเข้าไปทักผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้หันหน้ามามองคังอินอย่างงง
"เราเคยรู้จักกันด้วยหรอ"ผู้หญิงคนนั้นถามขึ้นอย่างอารามร์ไม่ดี
"ไม่เคยรู้จัก แต่ถ้าจะทำความรู้จักกันก็ไม่เสียหลายนี้คับ คนสวย"คังอินพูดพลางยิ้มหวานๆส่งไปให้ผู้หญิงคนนั้น
"แต่ฉันไม่อยากรู้จักกับนาย! ไปเถอะ ฮันฮยอก"ผู้หญิงคนนั้นตะโกนใส่คังอินด้วยความโมโห แล้วหันหน้าไปพูดกับผู้ชายร่างโปร่งที่เอาแต่จ้องซีวอลที่มองเขาไม่ยอมละสายตา ก็ไม่มองได้ไง นี่แหละสเป็กของเขาเลย
ชื่อฮันฮยอกหรอ อืมๆชื่อเพราะดีนี้หน่า ถึงจะเป็นผู้ชายก็ไม่เป็นไร ขอแค่ให้ตรงสเป็กก็พอ เอาหละคราวนี้ต้องจีบให้ได้ หึหึ ซีวอลพูดพลางยิ้มให้ฮันฮยอก
"อ้าวจะไปไหนหละจ้ะคนสวย"คังอินยังไม่ยอมแพ้ เขาเดินเขาไปจับแขนผู้หญิงคนเพื่ที่จะไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นเดินหนี้เขาไป ผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามามองคังอินที่ทำสีหน้าเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้นอยู่มนตอนนี้ ส่วนซีวอล ก็เอาแต่จ้องชายร่างโปร่งที่มีนามว่า ฮันฮยอกไม่ยอมละสายตาเหมือนกัน
"นี้! นายปล่อยฉันน่ะ"ผู้หญิงคนนั้นพูดพลางแกะมือของคังอินออก
"อะไรกันคนสวย แค่ทำความรู้จักแค่นี้ก็ต้องโมโหด้วยหรอ"คังอินเริ่มอารมณ์เสียเพราะว่าเขาตื้อเท่าไหรก็ทำเป็นหยิ่ง
"ใคร ! คนสวย ใครคนสวยของนาย ฮะ!"ผู้หญิงคนพูดพลางเชิดหน้าเข้าไปใกล้หน้าคังอิน
"ก็คุณไง คนสวย"คังอินพูดพลางยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น
"ไอ้บ้า ฉันเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิงนะ แล้วอีกอย่าง นายก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันไม่อยากรู้จักกับนาย"
ฮ่ะ ผู้ชายหรอกหรอ ไม่ใช่ผู้หญิงหรอเนี่ย คังถึงกับอึ่งอยู่พักหนึ่ง ส่นผู้ชายคนนั้นก็เรียกเพื่อนอีกคนหนึ่งให้มาช่วย หลังจากที่เงียบไปนานเพราะเขาเอาแต่มองหน้าซีวอลที่เอาแต่จ้องเขา เพราะว่าเขาไม่ชอบให้ใครมาจ้องมองด้วยสายตาแบบนี้
"ฮันฮยอก มาช่วยฉันทีซิ"ชายคนนั้นพูดพลางแกะมือคังอินออก
"อืม"ฮันฮยองพูดพลางเดินเขาไปช่วยชายคนนั้นออกจากกุมมือของคังอิน ซึ่งตอนนี้ยังอยู่ในท่า งงๆ ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น มันคือความฝัน รึว่า ความจริง พอฮันฮยอกช่วยชายคนนั้นได้ ชายคนนั้นก็หันมาว่าใส่คังอินว่า
"ฉันไม่มทางจะมาญาติดีกับนายแน่ๆ จำเอาไว้! ไปเถอะ ฮันฮยอก"ชายคนนั้นพูดตะโกนใส่หน้าคังพลางหันหน้าไปเรียกฮันฮยอกให้เดินตามเขาไป ฮันฮยอกพยักหน้าแล้วหันหน้ามามองซีวอลด้วยสายตที่ไม่ชอบ ก่อนจะเดินไปหาชายคนนั้นแล้วเดินจากไป ในสถานการณ์งงของคังอิน เมื่อซีวอลได้สติกลับคืนมาหลังจากที่ถูกความสเน่ห์ของฮันฮยอกดึงออกจากร่างไปไกล...เลยเดินมาสะกิดคังอินทำหน้าอึ่งและงง
"เฮ้ย คังอิน"ซีวอลตะโกนใส่คังอินหลังจากที่เขาเรียกคังอินมาหลายครั้งแล้ว
"ฮะ อะไรหรอ"คังอินถามซีวอลด้วยสีหน้างงๆ
"เป็นไร กับอิแค่ทักชายเป็นหญิงก็เท่านั้นเอง"ซีวอลพูดพลางทำหน้าเยาะเย้ยใส่คังอิน
“เอ่อ ซ้ำเติมกันเข้าไปนะ ไอ้เพื่อนเวร”คังอินพูดว่าเพื่อนที่ชอบซ้ำเติม แล้วเดินนำหน้าเข้าไปในผับ
“เฮ้ย ล้อเล่นนะเพื่อน 555+”ซีวอลพูดพลางเดินเข้าไปกอดคอเพื่อนรักที่ชอบงอนเหมือนกับผู้หญิง
ทางด้านฮันฮยอกที่เดินออกมาจากจุดที่เขาและเพื่อนของเขาอีกคนหนึ่งได้เจอกับคังอินและซีวอล เขาและเพื่อนเขาก็เดินตามทางฟุบบาท เจ้าเพื่อนตัวน้อยของเขาก็เอาแต่บ่นนู่นบ่นนี้เกี่ยวกับคังอิน
“นี้!ฮันฮยอก ฉันหละเกลียดไอ้พวกผู้ชายที่ชอบมองว่าฉันเป็นผู้หญิงมากๆเลยนะ และยิ่งมาเจอผู้ชายที่เพลย์บอยคาสโนว่าอล่างอีตาบ้านั้นนะ ฉันยิ่งเกลียดเขาไปใหญ่เลยอ่ะ อย่าให้เจออีกนะ เดียวจะด่าให้ดูเลย ผู้ชายอะไร ไม่มีมารยาทที่สุด”เพื่อนตัวน้อยของเขาก็ยังคงด่าผู้ชายที่เขาเจอเมื่อตะกี้ไม่ยอมหยุดปากซะที
“นี้ อีทึก นายจะว่าเขาอีกนานมั้ย ว่านักระวังจะได้เขามาเป็นแฟนละกันนะเพื่อน”ฮันฮยอกคุยแซวเพื่อนของเขาที่มีชื่อว่า อีทึก
“นี้ ทำมั้ยนายพูดงี้อ่ะฮันฮยอก นายอยากโดนฉันต่อยหรอฮ่ะ”อีทึกพูดพลางยกหมัดขึ้นมาจะต่อยฮันฮยอก
“แหม่ ก็แค่พูดล้อเล่นนะ ทำเป็นโมโหไปได้”ฮันฮยอกพูดยิ้มๆ
“ไม่รู้ด้วยแล้ว กลับบ้านดีกว่า พรุ่งนี้เจอกันนะ อย่าตื่นสายหละ”อีทึกพูดพลางเดินเข้าบ้านไป
“.ใครกันแน่ที่ตื่นสายนะฮ่ะ!”ฮันฮยอกตะโกนถามอีทึกที่เดินเข้าบ้านไปโดยไม่รู้ไม่ชี้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป เฮ้อ เจ้าเพื่อนตัวแสบ ใครกันแน่ที่ตื่นสายต้องให้ฉันขึ้นไปปลุกถึงในห้องนะฮ่ะ ฮันฮยอกคิดในใจยิ้มๆก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
“อืม บายนะ”ฮันฮยอกพูดพลางเดินเข้าบ้านที่ทัดจากบ้านอีทึก สรุปก็คือ อีทึกและฮันฮยอกเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อและแม่ของสองคนนี้เป็นเพื่อนรักกัน แล้วสัญญาว่าถ้าแต่งงานกันจะย้ายบ้านมาอยู่ใกล้ๆกัน
ณ โรงเรียน Su Ju
ห้อง
“เฮ้ย! ทุกคนหวัดดีนะหวัดดีนะ!”ชายร่างสูงใหญ่ จะพูดว่าใหญ่เท่าหมีก็ได้พูดขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามาในห้องเรียน
“อะไรของแกนะ ไอ้หมีคัง ตะโกนอยู่นั้นแหละ เมื่อเช้าไม่ได้อึมารึไงฮ่ะ”ฮีซอลหนุ่มหน้าสวยประจำห้องนี้ถามขึ้นอย่างอารมณ์ไม่ดีนัก ก็จะให้อารมณ์ดีได้ไง ก็มีเจ้าหมีบ้าตกมันมาตะโกนโหวกเหวกรั่นห้องแต่เช้า ที่สำคัญเขากำลังจะ Kiss กะบ๊อบบอมของเขานะสิ แต่ดันมีเสียงเจ้าหมีบ้านั้นมาขัดจังหวะซะก่อน
“โฮ้ เป็นไปอ่ะ เค้าขอโตดน่า...ฮีซอลอย่าโกดเค้าน่า...”คัวอินเดิมเข้ามาเชยคางฮีซอลขึ้น ก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ แล้วพูดด้วยเสียงสำนึกผิดอย่างแรงพร้อมกับส่งสายตาหวานซึ่ง ซึ่งเป็นอาวุธไว้จับผู้หญิงและผู้ชายสวยที่เขาต้องการ ใครเห็นก็ต้องยอมเขาตลอด แม้แต่ฮีซอลก็ยังใจหวั่นไหวกับสายตานั้น แต่มีอยุ่คนหนึ่งที่ไม่ยอมหวั่นไหวกับสายตานั้นของเขาเลย แต่กลับมาด่าเขาเสียอีก ฮึ่ย อย่าให้เจอตัวนะ เจ้าผู้ชายหน้าสวย คังอินนึกขึ้นได้ก็อารมณ์เสีย
“เฮ้ย ไอ้คัง แกจะทำอะไรแฟนฉันว่ะ ฮ่ะ”คิบิอมที่รอดูเหตุการณ์อยู๋นานพอสมควร ก็เริ่มที่จะไม่ไว้ใจเจ้าคังอินคาสโนว่าเพื่อนของตัวเองขึ้นมา ก็มันเล่นจ้องหน้าคนสวยของเขาหนิ ใครบางไม่หวงแฟนก็ให้มันรู้ไป
“ป่าวนะ ฉันยังไม่ได้ทำไรเลย”คังอินพูดขึ้นด้วยหน้าใสสื่อ ไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าตัวเองทำอะไรอยู่ในตอนนี้
“อ้อหรอ แล้วที่แกจับอยู่นะ มันคางแฟนฉันนะโว้ยยยยยยยยยยยย!”คิบอมพูดพลางลุกขึ้นจะต่อยหน้าคังอินด้วยความโมโหที่เจ้าหมีคังพูดลอยหน้าลอยตาว่าไม่เกิดอะไรขึ้นในตอนนี้
“เฮ้ย! ใจเย็นๆดิ่เพื่อน โฮ้ ฉันแค่ล้อเล่นนะ”คังอินพูดพลางปล่อยมือจากคางของฮีซอลแล้ววิ่งมาหลบอยู่รักเพื่อนรัก ก็คือ ซีวอลนั้นเอง
“ไม่ย่งไม่เย็นแล้วววววววว!”คิบอมยังคงไม่หายโมโห เมื่อฮีซอลได้สติ ก็รีบเข้าไปห้ามคิบอมที่จะวิ่งเข้าไปต่อยคังอิน
“บ๊อบบอบ หยุดนะ ไม่งั้นเค้าโกรธบ๊อบบอมจริงๆด้วย”เมื่อฮีซฮลวิ่งเข้าไปห้าม แต่คิบอมไม่ยอมหยุด เขาเลยใช่ไม้เด็ดขึ้นมา ทำเอาคิบอมหยุดการกระทำทุกอย่าง แล้วเดินกลับมาหาฮีซอลที่ทำหน้าง้อด้วยความน้อยใจ ที่เขาเองห้ามอะไรแล้วบ๊อบบอมไม่ยอมฟังเลย
“ที่ร๊ากกกกกกกกกกกกกเขาขอโต้ดน่า... อย่าโกธรเขาน่า... ดีกันนะดีกันนะ”คิบอมพูดพลางทำหน้าตาสำนึกผิดสุดๆ
“งั้นต้องสัญญากะเขาก่อน”ฮีซอลหั่นหน้าง้อมาหาคิบอม
“อืม สัญญสิ”คิบอมพุดพลางชู้นิ้วก้อยขึ้นมา
“สัญญาว่าจะฟังทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพูด”ฮีซอลพูดพาลงยกนิ้วก้อยขึ้นมา
“จ้ะ เขาจะเชื่อฟังที่ร๊ากกกกกกกกกกกจ้ะ”คิบอมพูดพลางเกี่ยวก้อยกับฮีซอลก่อนจะส่งยิ้มหวานให้กันและกัน
วู้! วิ๊ด! วิ๊ว! เพื่อนในห้องต่างส่งเสียงล้อเลียนกันใหญ่ ทำเอาฮีซฮลหนุ่มน้อยหน้าสวยของเราอายหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศสุกไปเลย
“แหม่ๆๆๆๆๆรักกันจังนะจ้ะคู่นี้นะ”ซองมินตะโกดพูดขึ้น คำพูดของซองมินทำเอาฮีซอลยิ่งอายไปกันใหญ่
“นั้นดิ่ ฉันว่าคู่ฉันหวานแล้วนะ แต่คู่แกกลับหวานกว่าฉันซะอีกอ่ะ อย่างงี้คู่ฉันต้องสวีทกันเยอะๆจะได้รักกัน
นานๆ เนอะว่ามั้นจ้ะ ดงเฮจ้า...”ยอกแจพูดพลางหอมแก้มดงเฮที่หนึ่ง ก่อนะจหั่นมายิ้มให้กับคิบอม
“เอาหละๆ พอกันได้แหละ คุ่รักทั้งหลาย เห็นแล้วหมั่นไส้ว่ะ”หัวหน้าห้องพูดพลางมองอย่างหมั่นไส้กับคู่รักของคิบอมกับยอกแจ
“เอ่อๆใช่ว่ะ เห็นแล้วฉันก็หมั่นไส้เหมือนกัน”คังอินพูดเสริมขึ้น
“เอ่อ หยุดก็ได้ว่ะ เดียวเที่ยงนี้เราจะกินอะไรกันดีอ่ะจ้ะที่ร๊ากกกกกกกก”ยอกแจหั่นไปพูดกับซีวอลก่อนจะหั่นมาพูดกับดงเฮที่เอาแต่เขินอายจนหน้าแดงไม่ยอมหยุด
“อืม ฉันทำอาหารมานะ”ดงเฮพูดพลางหยิบกล้องข้าวขึ้นมา
“หรอ แล้ววันนี้ซองมินหละ”ยอกแจพูดพลางมองมาที่ซองมิน
“ไม่เป็นไร เดียวฉันกินข้าวที่โรงอาหารคนเดียวได้ นายสองคนไปกินกันสองคนเถอะ”ซองมินพูดขึ้น
“เอางั้นหรอ”ดงเฮพูดด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
“อืม ไม่เป็นไรหรอกนะ ฉันโตแล้วนะดงเฮ”ซองมินพูดแล้วส่งยิ้มให้ดงเฮและยอกแจว่า ไม่เป็นไรจริงๆ
“อืมๆๆๆก็ได้”ดงเฮพูดพลางพยักหน้ารับ
ซองมินยังคงยิ้มให้ดงเฮและยอกแจ ก่อนหั่นหน้ามามองหาใครบางคนที่เขาอยากเจอหน้า ไม่รู้ทำไม ทั้งที่คนนั้นทั้งเกลียดเขา ชอบสงสายตาเรียบเฉยให้ ไม่ยอมแม้กระทั่งจะพูดทักทายกันเลยซักคำ ซักคำเดียวก็ไม่เคยที่จะหลุดปากของคนนั้นให้เขาได้ยินบางเลยซักคำเดียว เอ๊ะ ทำมั้ยยังไม่มาอีกนะ จะเป็นอะไรรึป่าวนะ รึว่าไม่สบาย เพราะเริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว เขาจะเป็นอะไรมั้ยนะ แล้วนี้ทำมั้ยเราต้องไปหวงคนอย่างนายนั้นด้วยหละ ทั้งที่เขาไม่เคยทำอะไรดีให้เราเลย ไม่แม้กระทั่งยิ้มให้ก็ยังไม่เคย ซองมินพูดพลางมองไปที่ประตูหน้าห้องตลอดเวลา และแล้ว ร่างสูงที่เขารอคอยก็เดินเขาประตูหน้าห้องเข้ามา ทำให้ใบหน้าของซองมินเริ่มมีรอยยิ้ม เฮ้อ โล่งอกไป นึกว่าจะเป็นอะไรไปซะอีก กยูฮยอนเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะของตัวเอง ก่อนจะเตรียมหนังสือเรียนที่จะเรียนในคาบเช้านี้ขึ้นมาไว้บนโต๊ะ เพื่อเตรียมตัวเรียนในวิชาแรกของวันนี้ กยูฮยอนมองไปรอบๆห้อง แล้วเขาก็หั่นหน้ามาทางซองมิน เขาก็เห็นว่าซองมินยิ้มให้เขา แต่เขากลับส่งสายตาเรียบเฉยไปให้ซองมิน ซองมินเห็นดังนั้นก็หลบสายตาหลงต่ำ แล้วหั่นหน้าไปทางหน้าห้อง ทำมั้ยต้องมองฉันด้วยสายตาอย่างงั้น ฉันทำไปอะไรให้นายโกธรมาหรอกยูฮยอน ซองมินคิดแบบนั้นแล้วก็ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะ ที่เขาทำอย่างงั้น ไม่ใชเพราะว่าเขาร้องไห้ แต่เขาไม่อยากที่จะมองไปที่กยู เขาไม่อยากเห็นสายแบบนั้นจากกยู มันทำให้เขารู้สึกว่ากยูเป็นคนที่เดียวดาย เขาสงสารกยูมากกว่าที่เขาจะโกธรกยู เมื่อกยูเห็นซองมินฟุบหน้าลงกับโต๊ะ เขาก็คิดในใจว่า ทำมั้ยเขาไม่ยอมยิ้มให้ซองมิน ทั้งที่ซองมินยอมทำดีกับเขา ทั้งที่ซองมินคอยยิ้มให้เขาทุกครั้งที่เจอกัน แต่เขากลับไม่ยิ้มตอบไป เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่ยิ้มให้ซองมิน คงเป็นเพราะหัวใจของเขามันตายไปตั้งแต่ที่แม่ของเขาจากโลกนี้ไป เขาไม่สมควรที่จะอยู่บนโลกนี้ เขาไม่สมควรที่จะมานั่งเรียนหนังสืออยู่แบบนี้ คนที่ควรจะอยู่บนโลกนี้ ควรจะเป็นแม่ของเขามากกว่า แต่ไม่ใช่เขา…
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โทดทีนะที่มาอัพช้าอ่ะเราติดสอบไม่วากันน่ะจ้ะ
ความคิดเห็น