คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สายตาเรียบเฉย 100%
ในเช้าวันที่เร่งรีบของหนุ่มร่างบาง เขากำลังรีบแต่งตัว เพราะวันนี้เขาตื่นสาย สาเหตุมาจาก เจ้านาฬิกาปลุก ซึ่งเขาก็ตั้งปลุกไว้เมื่อคืนแล้ว แต่พอตื่นมา มันกลับไม่เดินซะนี้ เลยทำให้วันนี้เขาตื่นสาย แถมยังโดนแม่ของเขาว่าแต่เช้า เพราะเขาตื่นสาย วันนี่เขาเลยต้องวิ่งหูชาไปโรงเรียน
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง
"เอาหละ นักเรียนทุกคนนั่งที่ได้แล้ว ครูจะสอนแล้วนะ"ครูวิชาวิทยาศาสตร์เดินเข้ามาในห้องเรียน
"นักเรียนเคารพ!"เสียงใหญ่จากร่างสูงดังขึ้น
"สวัสดีคับ/ค่ะครู"นักเรียนทุกคนนั่งที่แล้วกล่าวคำทักทายครูที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องเรียน
"เอาหละ ในเมื่อทุกคนนั่งที่เรียบร้อยแล้ว ครูก็จะเช็คชื่อนักเรียนเลยหละกันน่ะ"ครูพูดพลางหยิบสมุดรายชื่อออกมา
"ลี ดงเฮ มาไม"ครูเอ่ยขึ้น
"มาคับ"ดงเฮพูดพลางหั่นหน้าไปทางครูแว็ปหนึ่ง แล้วก็หั่นหน้ามาสนใจคนรักของเขาเหมือนเดิม
"ชอย ซีวอล มาไม"ครูเอ่ย
"มาคับ"ซีวอลพูดพลางยกมือขึ้น
"โอ๊ย ครูคับ ครูจะเอ่ยชื่อซีวอลทำไมอ่ะคับ ก็ในเมื่อ ตะกี้มันเป็นคนที่บอกให้นักเรียนทุกคนเคารพครูอยู่น่ะคับ"เสียงจากร่างใหญ่พูดแทรกขึ้น
"นี้ หยุดพูดไปเลยนะ นาย คิม คังอิน!"ครูพูดพลางมองคังอินที่เพิ่งพูดกวนประสาทครูเมื่อกี้ด้วยสายตาแบบ ถ้าแกไม่หยุดพูด แกตายแน่
"โถ่ครู ก็มันจริงไมหละคับครู"คังอินยังคงไม่เลิกกวนครู
"งั้นเดียวครูจะเช็คนายมาสายนะ เอาไมหละ"ครุพูดพลางหยิบปากกามาเพื่อจะเช็คว่าคังอินมาสาย
"เฮ้ย!ๆ ครูอ่ะ ผมล้อเล่นน่ะ แค่นี้ก็ต้องโกรธด้วยอ่ะ ผมจะไม่พูดแล้วก็ได้คับ"คังอินพูดพลางหดตัวลงเล็กน้อย
"เอาหละ คนต่อไปนะ คิม ฮีซอล มาไม"ครูพูดพลางมองไปที่ๆคู่รักสองคนกำลังพลอดรักกันอยู่ที่มุมของห้องเรียน
"อ้อ มาฮะครู"ฮีซฮลพูดขึ้น แต่ฮีซอลก็ไม่ได้เหลี่ยวหลังมามองครูเลย แต่เขากลับไปจู้จี่กับคนรักของเขาต่อ
"ลี ยอคแจ มาไม"
"คับ อะไรหรอคับครู"ยอคแจพูดพลางลุกขึ้นยืน
"อะไรของนายฮ่ะ!ยอคแจ ครูเขาแค่ถามนายว่า มาโรงเรียนไม นายเป็นอะไรเนี่ย"ซีวอลพูดพลางขำๆกับพฤติกรรมของยอคแจ
"เอ่อ หรอ ขอโทษคับครู ผมไม่ได้ยินนะคับ"ยอคแจพูดพลางเกาหัวพลางแก้เขิน
"แหม่ๆไม่ได้ยิน รึว่าพลอดรักกับดงเฮจนลืมครูฮะ ยอคแจ"คังอินพูดแซวจนดงเฮคนรักของยอคแจอายจนหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศสุกแล้ว
"หยุดเลยๆ หยุดพูดไปเลยนะ ไอ้คังอิน ดัยวถ้าแกมีแฟนเมื่อไหนนะ ฉันจะล้อแกมั่ง คอยดูดิ"ยอคแจพูดพลางชึ้หน้าคังอินจอมกวน
"555+เชิญเลยๆ ข้า คังอินคนนี้ไม่กลัวแกหรอกยอคแจ"คังอินพูดพลางตบลงไปที่อกของเขา
"แต่เดียวนะ สงสัยฉันคงจะล้อนายไม่ได้แล้วหละคังอิน"ยอคแจพูดพลางทำหน้ายิ้ม
"เพราะอะไร ถึงล้อไม่ได้ หรือว่าแกกลัว 555+"คังอินพูดพลางหัวเราะไป
"ป่าวหรอกคังอิน ก็แกยังไม่มีแฟนนี้หว่า แล้วชาตินี้แกจะมีแฟนรึป่าวก็ยังไม่รู้เลยอะ สงสัยจะไม่มีหละมั่ง ฉันเลยล้อแกไม่ได้อะ คังอิน 555+"ยอคแจพูดพลางหัวเราะ ทำเอาคนในห้องหัวเราะกันไปยอกใหญ่ ไม่วเน้แม้แต่ครูก็ยังขำ555+ คังอินลุกดขึ้นจะไปบีบคอของยอคแจ แต่ก็มีดงเฮมาควางไว้ก่อน
"เอาหละ พอๆ หยุดเถี่ยงได้แล้วยอกแจ คังอิน นายก็ไปนั่งที่ได้แล้วน่ะ"ครูพูดพลางกวักมือไล่คังอินให้ไปนั่งที่
"เอาหละ คนต่อไปน่ะ คิม คิบอม มาไม"ครูเอ่ยขึ้น
"มาคับผม"คิมอบพูดพลางยิ้มหนาวให้ฮีซอล ก็แหง่ละ เขาสองคนเป็นคู่รักที่สวีตกันหนาวมากที่สุดในโรงเรียนนี้หนิหน่า
"อุ๊ย คิบอม ตัวพูดเพาะจังอะ เค้าช๊อบชอบมากเลยหละ"ฮีซอลพูดพลางหยิกแก้มคิบอมเบาๆ
"ตัวชอบหรอ งั้นเดียวเค้าจะพูดกับตัวทุกวันเลยนะ โอเคมั้ยคับ"คิบอมพูดพลางส่งยิมหวานไปให้ฮีซอล ฮีซฮล
อายม้วนไปเลยทีเดียว ทุกคนในห้องต่างไม่สนใจกับคู่รักนี้เลย เพราะว่าเขาเห็นคู่รักของคิบอมกับฮีซอล พลอดรักกันจนเบื่อ วันๆหนึ่ง พวกเขาอ้วกไปหลายรอบมากเลย ( โฮ้ เวอร์ชะมัด )
"เอ้าหละ โจ กยูฮยอน มาไม"ครุเอ่ยขึ้น
"มา"น้ำเสียงเรียบๆของกยูฮยอนทำให้เพื่อนๆต่างไม่พอใจกับการกระทำของเขา เขาเป็นคนที่ไม่สุงสิงกับใคร เพื่อนๆในห้องทุกต่างไม่ชอบเขา
'เฮ้อ ปีนี้จะเรียนจบไมเนี่ย กยูฮยอน เฮ้อ เห็นแล้วก็เหนื่อยใจแท่นพ่อแม่จริงๆ' ครูพูดในใจพลางมองหน้ากยูฮยอนอย่างหน่ายๆ ครูยังคงขานชื่อนักเรียนต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงชื่อๆหนึ่ง
"ลี ซองมิน มาไม"แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ
".................."ความเงียบ
"อ้าว นี้ซองมินยังไม่มาอีกหรอ"ครูพูดพลางหันหน้าไปถามซีวอล หัวหน้านักเรียน
"สงสัยจะใช่คับครู เพราะเช้านี้ผมยังไม่เห็นซองมินเลยคับ"ซีวอลพูดพลางมองหน้าไปที่โต๊ะของซองมิน
"สงสัยจะไม่มาแล้วมั่ง"มีเสียงเรียบเฉยพูดขึ้นมา
"ไม่จริงหรอก ซองมินไม่ใช่คนเหลวไหลอย่างใครบางคนหรอก"ดงเฮพูดพลางหันหน้าไปที่กยูฮยอน
"ผมว่าซองมินที่มาช้า ต้องมีสาเหตุแน่ๆคับครู"ดงเฮพูดแก้ตัวแทนเพื่อน เพราะเขาเชื่อว่าคนอย่างซองมิน ต้องไม่มาสายเพราะหนีเที่ยวแน่ๆ
"คิดงั้นหรอ หึ เชื่อใจกันจังน่ะ"เสียงเรียบเฉยยังคงพูดขึ้นอีก
"นี้ นายหยุดพูดใส่ร้ายเพื่อนได้แล้วน่ะ กยูฮยอน!"ดงเฮพูดด้วยอารมร์เสียสุดๆ ก็ใครจะไปยอมให้คนอื่นมาว่าเพื่อนสนิทของเขาได้ไงหละ
"ก็มันจริงไมหละ"กยูฮยอนยังคงไม่ยอมดงเฮ
"นี้นาย!"ดงเฮลุกขึ้นชี้หน้ากยูฮยอน แต่จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
"ขอโทษคับ ที่มาสาย"ซองมินนั้นเอง เขาเดินเข้ามาในห้องเรียนพร้อมกลับก้มหัวขอโทษครูและเพื่อนๆในห้องเรียน ในตอนนั้น สายตาของเขาก็ไปสบตากับกยูฮยอนเข้า เขายิ้มทักทายกยูฮยอน แต่สิ่งที่เขาได้จากกยูฮยอนก็คือ สายตาเรียบเฉย เขางงมากๆ ทำไมกยูฮยอนถึงต้องมองคนด้วยสายตาที่เรียบเฉยด้วย รึว่ากยูฮยอนเกลียดเขา
"อ้าว มาแล้วหรอ ซองมิน สาเหตุที่มาช้าเพราะอะไร บอกครูได้ไม"ครูเอ่ยถามขึ้น
"คือว่า นาฬิกาปลุกบ้านผมถ่านหมดนะคับ มันเลยไม่ปลุกนะคับครู"ซองมินพูดพลางก้มหัวรับผิด
"อืม ไม่นั่งที่เถอะ ครูไม่ว่าเธอหรอกน่ะ"ครูพูดพลางเก็บสมุดรายชื่อลง
"อ้าว"ซองมินมองครูอย่างงงๆ ก็แต่ก่อนถ้าใครมาสายครูวิชาวิทยาศาสตร์จะต้องว่าก่อนไล่ไปนั่งที่
"ไม่ต้องมาอ้าวหรอกนะ ก็เธอเพิ่งมาสายเป็นครั้งที่สองไม่ใช่หรอ ครูก็จะให้อภัยเธอสักครั้งนะ"ครูพูดพลางมองไปที่ซองมิน
"คับ ขอบคุณครูมากๆเลยนะคับ"ซฮงมินก้มหัวเป็นการขอบคุณใหญ่
"อืมๆไม่เป็นไรหรอกนะ รีบไม่นั่งที่ซะ เดียวครูจะได้เริ่มสอน"ครูพูดพลางลุกขึ้นไปที่หน้ากระดาษ
"คับ"ซองมินพูดพลางเดินมาที่โต๊ะนั่งของเขา แต่พอเดินมาถึง ก็ต้องพบกับสายตาของกยูฮยอนที่เรียบเฉยเหมือนเดิม เอ๊ะ เราเคยไปทำอะไรให้เขาโกธรหรอ งงจัง
"นี้ ซองมิน"ดงเฮเพื่อนรักเรียก
"ฮืม มีไรหรอดงเฮ"ซองมินหันหน้าไปถามดงเฮ
"ฉันนึกว่านายจะไม่มาโรงเรียนซะอีกนะเนี่ย"ดงเฮเอ่ยขึ้น
"หรอ ฉันมาอยู่แล้วหละ ฉันไม่ชอบหยุดโรงเรียนนะ"ซองมินพูดยิ้มๆ
"นี้ๆ ฉันมีไรจะบอกนายน่ะ"ดงเฮพูดพลางมองไปที่กยูฮยอน
"อืม ไรหรอ"ซองมินถามขึ้น
"ฉันว่านะ นายกยูนะต้องไม่ชอบนายแน่ๆเลยอ่ะ"ดงเฮพูดพลางมองไปที่กยูอีกครั้งหนึ่ง
"หรอ"ซฮงมินเอ่ยขึ้น คงจะจริงตามที่ดงเฮพูดแล้วหละ ก็สายตาที่เขามองเรานะซิ ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
"อืม ก็ตอนที่นายยังไม่มาอ่ะนะ นายนั้นอ่ะนะบอกกับครูว่า นายไม่มาโรงเรียนหรอก วันนี้นะ"ดงเฮพูดขึ้น
"อืม ชั่งเขาเถอะ"ซองมินพูดพลางมองไปที่กยูฮยอน
"นายก็พูดว่าชั่งอ่ะ แต่นายไม่ยอมเลิกที่จะไปเป็นเพื่อนกับนายนั้นนี้หน่า"ดงเฮพูดขึ้น
"เอ่อ ก็เราเห็นว่าเขาไม่มีเพื่อนนี้หน่า เราก็เลยอย่างจะไปเป็นเพื่อนกับกยูอ่ะ"ซฮงมินพูดพลางหลบสายตาดงเฮ
"ฉันรู้ว่านายนะเป็นคนดี เข้าใจความรู้สึกคนอื่นนะ แต่นายก็ไม่เห็นต้องไปง้อนายนั้นเลยนี้ ดูก็รู้ว่านายนะ
ไม่อยากเป็นเพื่อนกบัพวกเรานะ ซองมิน"ดงเฮพูดขึ้น
"................."ซฮงมินกลับเงียบ
"ฉันว่านะ นายเลิกที่จะพยายามเป็นเพื่อนกับคนไร้ความรู้สึกแบบนั้นหรอกนะ เชื่อฉันซิ"ดงเฮพูดพลางตบไหล่ซองมิน
"อืม ฉันขอคิดดูก่อนนะ"ซฮงมินพูดพลางหันหน้าไปมองกยูฮยอน สงสัยฉันคงต้องล้มความตั้งใจที่จะเป็นเพื่อนกับนายแล้วซินะ กยูฮยอน
"อืม ฉันรู้ว่านายต้องตัดสินใจได้"ดงเฮพูดพลางยิ้มให้เพื่อน
"ดงเฮ แต่ถ้าฉันไม่ยอมเลิกหละ นายจะโกรธฉันไม"ซองมินพูดแต่เขากลับหลบหน้าดงเฮ
"ฉันไม่โกรธนายหรอกซองมิน ฉันเคารพในสิ่งที่นายตัดสินใจลงไป นายไม่ต้องกลัวนะว่าฉันจะโกธรนายนะซองมิน"ดงเฮพูดยิ้ม ซองมินมองดงเฮอย่างอึ้งๆ ดงเฮชั่งเป็นคนดีจัง คบกันมาตั้งแต่อนุบาล นายก็ดีไม่เปลี่ยนเลย ดงเฮ
"ขอบใจนะดงเฮ ฉันคิดถูกแล้วที่คบนายเป็นเพื่อนตั้งแต่อนุบาลนะ"ซองมินพูดพลางยิ้มให้ดงเฮ เพื่อนรัก ซองมินพูดพลางหันหน้าที่จะมาเรียน แต่เขาก็หันมาพบสายตาที่เรียบเฉยของกยูฮยอนอีกเหมือนเดิม ทำไมนะ ทำไมต้องมองสายอย่างงั้นกับเขาและเพื่อนๆทั้งห้องด้วย เขาไปทำอะไรให้กยูฮยอนโกธรเขาขนาดนั้นเลยหรอ ยังไงๆฉันต้องเข้าไปถามนายให้ได้ว่าทำไมต้องมองด้วยสายตายังไง? ฉันเคยทำอะไรให้นายโกธรด้วยหรอ? แล้วมันคือเรื่องไหนที่นายมาโกธรฉัน? เพราะเหตุได้ถึงโกรธฉันได้ขนาดนี้? ยังไง ฉันจะไม่ยอมแพ้นายหรอกนะกยูฮยอน ฉันต้องถามนายหได้แน่ คอยดูนะกยูฮยอน ลี ซองมินคนนี้จะทำให้นายยอมรับฉันเป็นเพื่อนนายให้ได้ คอยดูซิ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนหนึ่งแล้วจ้ะ เป็นไงบางอ่ะ หนุกป่ะ มันอาจจะมีคำที่ฝ้ายจังพิมพ์ผิดไปบางนะ ฝ้ายจังต้องขอโต๊ดด้วยนะจ้ะ หนุกก็เม้นมาบอกกันบางนะจ้ะ ฝ้ายจังอยากรุ้อ่ะจ้ะ แต่ถ้าไม่หนุกก็เม้นได้นะ แล้วก็ช่วยบอกด้วยว่าไม่ดีตรงไหน ฝ้ายจังจะได้เก็บมาปรับปรุงการแต่งฟิคของเรื่องต่อปน่ะจ้ะ
ความคิดเห็น