Fic : Naruto นารูโตะเป็นเคะ [All Naruto]

ตอนที่ 8 : [Sasu x Naru] คน โลก จิต END

นารูโตะ...อย่านะ ส่งมันมาให้ฉัน นะ นารูโตะ...

ถ้านายไม่ทำฉันก็จะทำมันเอง !

นารูโตะนายต้องฟังฉันนะ ....ฉัน ฉันซาสึเกะแฟนนายไง..

ซาสึเกะ...หรอ....ฉันเป็นแฟนนาย....

ใช่ นารูโตะ ฉันซาสึเกะ แฟนนาย ส่งมันมาให้ฉันนะ นารูโตะ..

......................

ฉึก !

นารูโตะ !!

--------------------------------------------

" ถ้าวันนึงคุณรู้ว่าคนรักของพวกคุณไม่เหมือนเดิม ทั้งท่าทาง น้ำเสียง แววตา แม้กระทั่งความรู้สึกนึกคิด พวกคุณจะทำยังไง "

" แต่ไม่ว่ายังไง สำหรับผมนารูโตะก็คือนารูโตะ ถึงแม้ว่าตอนนี้นารูโตะจะไม่เหมือนเดิม.....ก็ตาม "

" ทรมานฉันสิ ซาสึเกะ.."

------------------------------------------

" พวกคุณรู้อะไรมั้ย ? ผมจะมีความสุขทุกครั้งเวลาเห็นซาสึเกะ ร้องไห้ เจ็บปวด เพราะผม "

" หึ หึ อ่าส์ อยากเห็นอีกจัง..."

" ผมมีความสุขทุกครั้ง ที่ทำร้ายตัวเอง หรือ แม้กระทั่งทรมานซาสึเกะ..."

" พวกคุณดูสิ ซาสึเกะกำลังนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่ตรงนั้น..."

-----------------------------------------

" ที่จริงแล้วอาการที่นารูโตะเป็นอยู่ตอนนี้ทางการแพทย์เรียกมันว่า ' โรคซึมเศร้า ' "

" แต่อาการที่นารูโตะเป็นอยู่ตอนนี้มันเริ่มทวีคูณความรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม เรื่อย ๆ เรื่อย ๆ ...."

" จนผมคิดว่ามันเลยคำว่า ' โรคซึมเศร้า ' มาไกลมากแล้ว เพราะอาการที่นารูโตะเป็นอยู่ตอนนี้..."

" มันอย่างกับคน ' โรคจิต ' "

-----------------------------------------

" ชู่ววว....ไม่เป็นไร นายไม่ต้องกลัว ซาสึเกะ.."

" มันอาจจะเจ็บนิดหน่อย....แต่นายไม่ต้องเป็นห่วง เพราะอีกไม่นานนายก็จะ..."

" ไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไป...."

--------------------------------------

" ผมพยายามรักษา นารูโตะอยู่หลายปี แต่ผลที่ได้ในตอนแรก คือ นารูโตะไม่มีอาการแบบนั้นอีก แต่เมื่อไม่นานมานี้ อาการนั้นมันก็.....กลับมา "

-

-

-

" นายชอบแบบไหน ระหว่างล่ามโซ่นายไว้ แล้วปล่อยให้นอนดิ้นทรมานอยู่แบบนั้น หรือว่า... "

" ตรึงแขนนายไว้ทั้งสองข้างบนหัวเตียง แล้วเอามีดกรีดลง...บนตัวนาย.."

" อืมม์ งั้นฉันเลือกให้ดีกว่า..."

" อย่างหลังละกัน...เพราะมันเสียวดี.."

----------------------------------------

" มันก็แค่ความเจ็บปวด ทรมานเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น ถ้าเพื่อนารูโตะ ต่อให้นารูโตะจะทรมานผมจนตาย.."

" ผมก็ยอม...เพราะนารูโตะเป็นคนเดียวที่ไม่เคยทิ้งผมไปไหนเลย "

" ชีวิตผมมีแค่นารูโตะ...ถ้าผมต้องตายไปในตอนนี้ ผมจะไม่รู้สึกเสียดายชีวิตเลย.."

" นารูโตะน่ะ คือ คนสำคัญของผม "

------------------------------------------

" พวกคุณรู้มั้ย เวลาผมทำร้ายซาสึเกะทีไร ผมจะมีความสุขทุกที แต่ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าในขณะที่สีหน้าที่ผมกำลังแสดงมันออกมาตอนนี้มันกำลังรู้สึกอะไรอยู่กันแน่..."

" ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย บางครั้งผมก็ชอบมัน แต่บางครั้งผมก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ กับสิ่งที่ผมทำลงไป..."

" มันเหมือนในตัวผม มีผมอีกคนอยู่ข้างใน .....แม้กระทั่งตอนนี้ผมก็ไม่มีความรู้สึกเสียใจอะไรเลยด้วยซ้ำ ..."

" ที่ตอนนี้ผมกำลัง...ฆ่าซาสึเกะ..."

" อ่าส์ ดูสิ นอนดิ้นทุรนทุราย เลือดไหลออกจากปาก หึหึ เป็นภาพที่ชวนมองจริง ๆ "

-----------------------------------------

" โรคจิต นิยามที่ผมมอบให้ตัวเองตอนนี้ ..."

" ห้องนี้ทำไมมันเงียบจังเลย ซาสึเกะ ...."

" นายอยู่ที่ไหน...."

" จริงสิ ซาสึเกะน่ะ นอนอยู่ข้างเตียงนี่ ..."

" ซาสึเกะ...ซาสึเกะ.."

" นายเป็นอะไร..."

" เลือด ไม่ ไม่ ! ซาสึเกะ ! ซาสึเกะ นายฟื้นสิ ฟื้น !! "

" ใครทำนาย ! มันเป็นใคร ! "

---------------------------------------------

" ชู่ว ซาสึเกะฉันอยู่ตรงนี้นะ อยู่กับนาย อยู่ในบ้านของเรา.."

" นายหลับนานไปแล้วนะ "

" งั้น กู๊ดไนท์คิสนะ "

--------------------------------------------

-END-

Talk : เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เป็นแนวจิต ๆ และก็เป็นเรื่องแรกที่ไรท์ไม่ได้บรรยายเหมือนทุกครั้ง แล้วก็อีกเรื่อง เรื่องนี้จะสั้นกว่าทุกเรื่องที่แต่งมา -0- อยากลองให้ทุกคนอ่านแบบเล่าเรื่องไปทีละนิด 555 ถ้ามีตรงไหนผิดพลาดไม่เข้าใจ คอมเมนท์แนะนำไรท์มาได้เลยนะคะ พร้อมน้อมรับไปปรับปรุงค่ะ ^^