Traumatic Nights ในคืนที่มืดบอด

*** IMPORTANT ***

สวัสดีครับ ถึงนักอ่านทุกท่านนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวแฟนตาซี

ปนกับกลิ่นอายของแนวสโลว์ไลฟ์เล็กน้อยและมีความเป็นวิทยาศาสตร์เบ็กๆ พอให้เห็นอยู่บ้าง

เป็นโลกและจักรวาลที่ผมเป็นคนคิดและดัดแปลงขึ้นโดยอ้างอิงสภาพแวดล้อม และ วัฒนธรรมจากยุค middle-age, ช่วง 14th Centuries, และมีการนำวิทยาการช่วง ยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมรวม ถึงวิทยาการที่นำมาจากคอนเซปต์ของวิทยาศาสตร์ในโลกอนาคตเล็กน้อย

หากมีส่วนไหนที่ไม่ถูกใจสามารถแนะนำ ติเตียน วิจารณ์ ได้เลยนะครับ

ขอบคุณครับ

---

*** TRIGGER WARNING ***

การตายของตัวละคร / คำหยาบคาย / ความรุนแรง / เลือด / เหยียด / สงคราม

จะมีการแจ้งเตือนในตอนต้นของตอนหากมีสิ่งเหล่านี้อยู่ แต่หากรี้ดเห็นว่าตอนไหนควรใส่เตือนไว้นอกเหนือจากที่ผมใส่ไว้แล้วก็แจ้งได้เลยครับ

---

***

"ข้าใช้ชีวิตภายใต้คำสั่งและคำร้องขอ .. เจ้าแน่ใจแล้วฤๅที่เอ่ยปากขอมาเช่นนั้น"

"ได้โปรดเถอะครับ ....."

"ถ้าเช่นนั้นก็ตามใจ ... หากพวกเจ้าจะร่วมเดินทางบนเส้นทางแห่งวันคืนที่มืดบอดร่วมกันกับข้า"

...

คืนวันที่เลวร้ายมิเคยเว้นว่างไปแม้ในยามที่เขานอนหลับฝัน

เสียงกู่ร้องของวิญญาณคนตายมากมาย ยังโหยหวนอยู่ภายในห้วงลึกของจิตใจไม่ปล่อยให้ตัวเขาได้พักผ่อนเลยแม้แต่วินาทีเดียว

อารอน วิโอเรล ดีนจ์

อัศวินหนุ่มวัยราวยี่สิบกลางๆ ผู้ที่ครั้งหนึ่งในวัยเด็กเคยมีชีวิตที่เปี่ยมสุขมิต่างจากเด็กคนอื่นในวัยเดียวกันตัวเขาเกิดมาในครอบครัวฐานะค่อนข้างดีแม้จะอยู่ในหมู่บ้านที่ห่างจากตัวเมืองมากพอสมควรก็ตาม

ทั้งเวทมนตร์ ด้านร่างกาย ความรู้ด้านศาสตร์ต่างๆ นับได้ว่ายอดเยี่ยม เป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับได้ยาก

หากแต่ชีวิตที่แสนสุขนั้นมิอาจดำเนินได้ต่อไป

เหตุการณ์ที่แสนเจ็บปวดได้เกิดขึ้นชักนำให้ตัวเขาต้องละทิ้งทุกอย่างไปเพื่อเดินเข้าสู่เส้นทางที่แสนเจ็บปวดนั้น

อัจฉริยะในวันนั้นไม่มีอีกแล้วเหตุการณ์ที่ขมขื่นมากเกินกว่าเด็กคนหนึ่งจะรับได้

เขากลายเป็นเพียงอัศวินที่คอยแต่รับคำสั่งและคำปรารถนา

ไร้ความแค้น ไร้ความเมตตา ไร้เป้าหมาย

ใช่ชีวิตโดยการฆ่าฟันผู้คนที่เป็นเป้าสังหารอันเป็นคำสั่งจากเบื้องบนโดยมิสนถูกผิด

"นี่ข้า .. กลายเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?"

...

"บอกข้ามา .. ตอนนี้เจ้าทรมานอยู่หรือไม่?"

ทว่าเมื่อวันคืนผ่านพ้นไป แม้เสียงร้องยังคงกึกก้องอยู่ทุกค่ำคืน

วันหนึ่งอัศวินหนุ่มก็ได้ไปพบเข้ากับสองพี่น้องในบ้านหลังซอมซ่อท่ามกลางหมู่บ้านที่เพิ่งถูกปล้นไปไม่นานจนมีสภาพดูไม่ได้

แววตาแบบนั้น...

ใช่... แววตาของเด็กทั้งสองที่หวาดกลัวแต่ก็ว่างเปล่า สภาพร่างกายที่ถูกทุบตีอย่างหนักหน่วงอยู่ทุกวันจนมิอาจเดาได้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่

อาจเป็นโชคชะตาที่นำพาพวกเขามาเจอกัน

ระหว่างผู้ที่ฆ่าฟันผู้คนจนแทบสูญสิ้นจิตวิญญาณกับเด็กสองคนที่ถูกทำร้ายทางกายและใจทุกวันจนแทบสูญสิ้นตัวตน.

---

*** นิยายเรื่องนี้จะอัพให้ได้อย่างน้อยสัปดาห์ละสองตอน หรืออาจจะเร็วกว่านั้นครับ(?) ***

MISTER RED POPPY

ทักทายนักอ่านทุกท่านนะครับทางนี้ MISTER RED POPPY ครับ เป็นนักเขียนด้อยประสบการณ์ที่เพิ่งเริ่มเขียนได้เรื่องแรกซึ่งก็คือเรื่องนี้แหละครับ ฝากอ่านนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ อาจจะมีข้อผิดพลาดบ้างแต่จะพยายามแก้ไข ยินดีรับคำติชมทุกอย่างครับ

***เป็นภาพวาดที่จ้าง commission มาใช้ในเชิงพาณิชย์จากคุณ Kuna ไม่อนุญาติให้นำไปใช้เองนะครับ***

Traumatic Nights เป็นนิยายแนว แฟนตาซี เป็นหลักครับอย่างที่กล่าวไว้คือจะมีกลิ่นอายของความเป็นสโลว์ไลฟ์อยู่ด้วยครับอ่านจากคำโปรยด้านบนแล้วอาจจะมีคนคิดว่าเรื่องนี้จะมีโทนเรื่อง ดาร์คๆ หม่นๆ เป็นหลักแต่จริงๆ แล้วไม่ใช่นะครับ เนื้อเรื่องส่วนใหญ่จะเน้นไปทางสโลว์ไลฟ์มากกว่า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นภายในเรื่องก็มีด้านที่จริงจังอยู่บ้าง แล้วก็เรื่องนี้มุมฮาๆ คิดว่าไม่ค่อยมีครับเพราะผมเป็นคนที่คิดมุกไม่เก่งจริงๆ แต่ก็อยากใส่มานะครับแค่กลัวจะฝืนไปหน่อย 5555555555 อาจจะบรรยายน่าเบื่อไปบ้างแต่จะพยายามให้เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อนะครับ

เรื่องนี้ไม่ได้มีคู่ พระ-นาง ที่ชัดเจนขนาดนั้นครับความสัมพันธ์ส่วนใหญ่เกือบทั้งหมดจะเน้นที่ตัวละครสามคนอย่าง อารอน และ เด็กๆ อีกสองคน โมเมนต์ฟินๆ เลยไม่ค่อยมีครับแต่ถ้าแบบ Bromance ก็คิดว่ามีนะครับ

เรื่องนี่ตั้งใจมากๆ ว่าจะเขียนจนจบครับอาจจะใช้เวลานานหน่อยเพราะพื้นเพของผมเป็นคนขี้เกียจมากๆ ครับ ไม่ได้เขียนเป็นอาชีพแบบเต็มตัวเลยอาจจะมีเบรคบ่อยๆ ครับแต่สัญญาจะอัพเรื่อยๆ แน่นอนต่อให้คนอ่านจะน้อยนิดมากๆ ก็อยากให้จบครับอยากเห็นพัฒนาการของตัวละครของตัวเองเหมือนกัน ทั้งนี้ถ้าได้การสนับสนุนเล็กๆ น้อยๆ จากนักอ่านก็จะคิดว่าน่าจะมีแรงสุดๆ ไปเลยครับ จะกดเลิฟ เพิ่มเข้าชั้น หรือ คอมเมนต์ติเตียนได้หมดเลยครับ ตราบใดที่ไม่เกินกฎของแพลตฟอร์มนั้นๆ ก็ตามที่สะดวกเลยครับ ไม่อยากให้โดนแบน 555555555555

ขอบคุณทุกคนมากครับ

ไว้พบกันอีกครับ