END พ่อบ้านใจกล้า [BC]

ตอนที่ 6 : รอดไม่รอด (รีไรท์+ปรับเนื้อหา)

คริสยืนกอดอกมองบีอย่างเอาเรื่องและรอดูว่าบีจะแก้ตัวว่ายังไง เธอมองบีและผู้หญิงอีกคนสลับกันบีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอ่ยตอบออกไป

“เอ่อ..คือ..”

“พอดีลิลลี่เดินมานั่งผิดโต๊ะน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ” บียังไม่ทันพูดลิลลี่ก็เอ่ยแทรกขึ้นมาซะก่อน จนคริสต้องหันไปถามบีให้แน่ใจ

“จริงหรอค่ะบี”

คริสยังคงไม่เชื่อว่าบีจะไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้เพราะเท่าที่ดู ถ้าคนไม่รู้จักกันจะนั่งตัวติดกันขนาดนั้นไหมแทบจะสิงกันอยู่แล้วเธอไม่ได้โง่จนมองไม่ออกหรอกนะ

“ใช่จ้ะๆ พอดีน้องเขาเดินมานั่งผิดโต๊ะน่ะ” น้ำทิพย์รีบเออออทันทีเพราะตอนนี้ทางไหนที่เอาตัวรอดได้ ก็ยอมๆ ไปก่อน

“นั้นลิลลี่ขอตัวก่อนนะคะ” ลิลลี่ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปคริสก็ได้แต่มองตามร่างบางนั่นส่วนบีก็ลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

 “ร้อนหรอคะ?”

“คะ?”

“ก็เห็นเหงื่อบีออกซะเยอะเลย” คริสยิ้มร้ายให้บีเพราะคริสไม่เชื่อหรอกว่าบีจะไม่รู้จักเด็กคนนั้นแต่คริสทำอะไรไม่ได้เพราะไม่มีหลักฐาน อีกอย่างถ้าโวยวายออกไปมีหวังบีต้องระวังตัวมากกว่าเดิมแน่ๆ

ระหว่างขับรถกลับบ้านไม่มีการพูดคุยหรืออะไรทั้งนั้นบีได้แต่นั่งตัวเกร็งและขับรถไปเงียบๆ เพราะไม่อยากถามอะไรคริส เดี๋ยวมันจะเข้าตัวคิดว่าเงียบไปเลยจะดีกว่า พอรถเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านแม่บ้านก็วิ่งเข้ามาช่วยถือของคริสก็เดินเข้าบ้านมาโดยไม่สนใจบี

“คริสคะ”

“ว่าไงคะ” คริสหันมาตอบบีด้วยน้ำเสียงปกติจนบีถึงกับเดาใจคริสไม่ออกเลยว่าคริสกำลังอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่

“คริสเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”

“เปล่านี่ค่ะ ทำไมหรอค่ะ” คริสทำตัวปกติทุกอย่างจนบีคิดว่ามันไม่ปกติ แต่เขาก็ไม่อยากเซ้าซี้มากเพราะถ้าคริสโกรธขึ้นมาเขานี่แหละที่จะไม่รอด

“ก็บีเห็นคริสไม่คุยกับบีนี่ค่ะ นึกว่าโกรธบีซะอีก” บีแกล้งทำน้ำเสียงอ้อนๆ เพราะเวลาทำน้ำเสียงแบบนี้ทีไรคริสจะใจอ่อนทันทีซึ่งบีใช้มันบ่อยมาก

“มีเรื่องอะไรที่คริสจะต้องโกรธบีด้วยล่ะค่ะ”

“เอ่อ..ก็..”

“หรือว่าบีไปทำอะไรผิดมาแล้วคริสไม่รู้” คริสพยายามจะต้อนบีให้จนมุม บีถึงกับหน้าซีดเพราะรู้สึกว่าตอนนี้คริสดูน่ากลัวจนขนลุกเลยแหละ

“ไม่มีหรอกค่ะบีแค่คิดว่าคริสโกรธเรื่องน้องคนนั้นเพราะเข้าใจผิดนิค่ะ”

“หรอค่ะ? แต่ถ้าบีไม่รู้จักน้องเขาจริงๆ คริสจะโกรธบีทำไมล่ะ จริงไหม?” ได้ยินแบบนี้บีก็คิดว่าตัวเองกำลังจะทำให้คริสจับได้

“บีว่าคริสไปพักผ่อนดีกว่าเนาะเหนื่อยมาทั้งวันล่ะ” บีพยายามเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่งั้นคริสได้สงสัยเธอหนักกว่าเดิมแน่ และก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดคริสเลยยอมขึ้นห้องไปทันที

“ก็ได้ค่ะ” พอคริสเดินขึ้นไปจนลับตาบีก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะแชทหาแก็งน้ำชาทันที

แก็งน้ำชา

“ซวยแล้วๆเกือบโดนคริสจับได้”

จีน่า :: คราวนี้อะไรอีกล่ะเฮีย

พลอย :: ไหนบอกพาเมียไปช้อปแล้วจะมาซวยอะไรอีก

มะปราง :: อย่าบอกว่าเจอเด็กหรอพี่บี

พลอย :: เห้ย! จริงหรอว่ะไอ้บี

พลอย :: มึงได้นอนนอกห้องแน่ๆ

“กูเจอน้องลิลลี่คริสดันมาเห็นพอดี”

“ทำอะไรไม่ถูกเลยว่ะแต่ดีที่น้องลิลลี่บอกว่าไม่รู้จักกู”

จีน่า :: รอดตายไปนะเฮีย

พลอย :: เกือบไปแล้วไหมล่ะบอกแล้วว่าอย่าพาเมียไปห้าง

มะปราง :: แล้วที่บอกว่าซวย ซวยเรื่องอะไร

“ตั้งแต่เจอลิลลี่คริสก็เงียบและพูดจาแปลกๆ หรือว่าคริสจะรู้ว่ะ”

พลอย :: ใจเย็นก่อนไอ้บีถ้าคริสรู้คงโวยวายไปแล้วแหละ

จีน่า :: ระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะเฮียพี่คริสอาจจะกำลังจับผิดเฮียอยู่ก็ได้

บีคิดตามที่พวกเพื่อนๆ บอกบางทีคริสอาจจะกำลังจับผิดแบบที่จีน่าบอกก็ได้บีเดินขึ้นมาบนห้องก็เห็นว่าคริสนอนดูหนังสือแฟชั่นอยู่บนเตียงคริสเงยหน้ามามองบีก่อนจะยิ้มให้

“ทำไมขึ้นมาช้าจังค่ะ”

“เอ่อ..พอดีพลอยมันโทรมาถามเรื่องงานน่ะคะ” บีเอาเพื่อนมาอ้างแต่คริสกับขมวดคิ้วก่อนจะเอ่ยถามออกมาทำเอาบีถึงกับชะงัก

“พลอยหรอค่ะ? ปกติไม่เคยจะเห็นเข้าบริษัท”

องค์เมียลงแล้วใช่ไหมเนี่ย เอาไงดีว่ะ ตอบไม่ดีมีหวังได้นอนตากยุงหน้าห้องแน่

“สงสัยผีขยันเข้าสิงมั้งค่ะ บีไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

คริสพยักหน้าให้บีก่อนจะก้มดูหนังสือต่อบีเลยเดินเข้ามาอาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินเข้าห้องแต่งตัวก็เห็นว่าซองผ้าอนามัยวางอยู่บีก็ยิ้มกว้างออกมา

เป็นวันนั้นของเดือนนี่เอง ถึงว่าแหละอารมณ์แปรปวน

แต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาเห็นว่าคริสหลับไปแล้วบีก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ คริสก่อนจะโอบกอดคนตัวเล็กแบบที่ชอบทำเป็นประจำ

“ฝันดีนะคะที่รักของบี” บีโน้มตัวไปจุมพิตที่หน้าผากของคนรักก่อนจะกระซับกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิมและหลับตามคริสไปในที่สุด

เช้านี้ก็เหมือนทุกวันคริสจะตื่นก่อนบีพออาบน้ำเสร็จจะได้เตรียมชุดทำงานให้และไปปลุกสามีตัวดีให้อาบน้ำก่อนจะลงไปทำกับข้าว พอบีทานข้าวเสร็จคริสก็จะเดินมาส่งที่หน้าบ้านพร้อมกับตรวจเช็คความเรียบร้อยว่าบีลืมอะไรหรือเปล่า

“วันนี้กลับกี่โมงค่ะ”

คำถามเดิมที่มักจะเอ่ยถามเป็นประจำก่อนสามีจะออกไปทำงาน บีเองก็ชินซะแล้วเลยอมยิ้มและตอบคำถามของภรรยา

“วันนี้บีเลิกประชุมหกโมงค่ะเสร็จแล้วจะรีบกลับนะค่ะ”

“ค่ะ”

บีโน้มตัวไปหอมแก้มคริสก่อนจะขับรถออกไปทำงานพอรถของบีออกไปจนลับตาคริสก็กดโทรหาบรรดาเพื่อนสาวเพื่อนัดเจอปรึกษาหารือเรื่องสามีของเธอ

“เจอกันที่เดิมนะ”

บีเข้ามาในห้องทำงานก็เจอกองเอกสารที่วางซ้อนๆ กันอยู่ เห็นแล้วต้องถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายเบื่อเหมือนกันที่ต้องแต่เอกสารพวกนี้ แต่จะทำยังไงได้ก็นี่มันบริษัทของเธอ เธอไม่ทำแล้วใครจะทำ

“ไงไอ้ท่านประธานเมื่อคืนนอนหลับสบายไหม”

เสียงรองประธานบริษัทอย่างพลอยเอ่ยทักขึ้นดูมันจะมั่นใจเหลือเกินนะว่าเมื่อคืนเธอได้นอนนอกห้องน่ะ แต่เสียใจคนอย่างบีซะอย่าง

“สบายดิวะนอนกอดเมียทั้งคืน”

“อ้าว! ไหนบอกโดนคริสจับผิด” พลอยถึงกับขมวดคิ้วเพราะปกติคริสได้จับผิดทีไรเป็นต้องไล่บีออกไปนอนนอกห้องทุกที แต่ครั้งนี้มาแปลก

“คริสแค่เป็นวันมามากอารมณ์เลยขึ้นๆลงๆ” พลอยพยักหน้าน้อยๆ พอจะเข้าใจเพราะเวลาเมียเขาเป็นวันนั้นของเดือนก็เดือดเหมือนกัน

“แล้วทำไมวันนี้มาทำงานได้ล่ะ ถ้าจะชวนไปเที่ยวบอกเลยว่าไม่” บีพูดดักไว้ก่อนเพราะบอกคริสไว้แล้วว่าเลิกงานจะกลับบ้านทันที

“กลัวเมียนี่หว่า” เฌอมาลย์ว่าแหย่

“ไม่ได้กลัวเว้ย! เค้าเรียกว่าให้..”

“เกียรติ์เมีย จ้าพ่อคนเกรงใจเมีย ไม่ได้จะมาชวนเที่ยวสักหน่อย”

“แล้วมีไร?” บีละสายตาจากกองเอกสารมามองหน้าพลอยที่ตอนนี้ยิ้มกรุ้มกริ่ม จนบีรู้สึกได้เลยว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

“ก็หุ้นส่วนที่จะมาเซ็นสัญญาวันนี้อ่ะ”

“ทำไมว่ะ?” บีถึงกับไม่เข้าใจที่คนอย่างพลอยเอ่ยถามเรื่องงานเป็นกับเขาด้วย ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะสนใจจนเธอจะยกตำแหน่งรองประธานให้คนอื่นแล้วเนี่ย

“แกต้องไปพบเขาไม่ใช่หรอว่ะ”

“แล้ว?” บีมองเพื่อนอย่างจับผิด เพราะอีกคนดูจะไม่เป็นตัวเองตัวเอง

“ขอไปด้วยดิว่ะ ได้ข่าวว่าสวยแซ่บมากอ่ะ”

นั้นไง! พลอยแววตาเป็นประกายเมื่อพูดถึงหุ้นส่วนที่บีต้องไปเจอตอนบ่ายเพราะจะได้เซ็นสัญญาทำธุรกิจร่วมกัน บีได้ยินแต่ชื่อไม่เคยเจอตัวจริงหรอพอเห็นท่าทีดี๊ด๊าของพลอยบีก็ซักจะอยากเจอแล้วสิว่าจะสวยแซ่บจริงๆหรือเปล่า

 ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สงสัยครั้งนี้จะได้นอนนอกบ้านแทนแล้วล่ะ