ตอนที่ 25 : งานแต่ง
เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งบรรยากาศสุดโรแมนติก ริมชายหาดมีการจัดงานเล็กๆ ทั้งงานถูกประดับไปด้วยดอกไม้มากมาย หญิงสาวที่ดูมีความสุขจนยิ้มไม่หุบเพราะเธอไม่คิดว่าจะมีวันนี้ได้
“ดีใจด้วยนะตาล” ศิรินเอ่ยยินดี วันนี้เป็นวันแต่งงานของน้ำตาลซึ่งเจ้าตัวก็ดูจะดีได้ไม่น้อย ออกจะตื่นเต้นด้วยซ้ำ
“ขอบคุณค่ะพี่คริส” น้ำตาลดูจะตื่นเต้นไม่น้อย เพราะเอาแต่ยืนส่ายไปส่ายมา
“ตื่นเต้นหรอตาล” ศิรินเอ่ยถาม
“มากเลยล่ะค่ะ..ตอนนี้ตาลทำไรไม่ถูกเลย” น้ำตาลว่าแล้วก็ยกมือเกาท้ายทอยแก้ประหม่า น้ำทิพย์ที่พึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย ที่ไม่ยอมเดินเพราะอ้างมาเมื่อยเพราอยากให้น้ำทิพย์อุ้ม
“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก ตอนพี่แต่งไม่เห็นจะตื่นเต้นเลย" น้ำทิพย์เอ่ยบอกอย่างโอ้อวด จนศิรินถึงกับมองค้อน
"ไม่ตื่นเต้นเลยค่ะ ได้ข่าวว่ามีคนนอนไม่หลับถึงขั้นตื่นมาเตรียมตั้งแต่ตีสาม" ศิรินจำได้ดีเพราะวันนั้นน้ำตื่นเต้นกว่าเธออีก เพราะโทรปลุกเธอตั้งแต่แต่ตีสาม นึกแล้วศิรินก็ยังขำไม่หาย
แต่ตอนนี้คนโดนแฉถึงกับเสมองไปทางอื่นแก้เขิน น้ำตาลก็ยังอดขำไม่ได้
"มีนาคะแด๊ดดี๊ว่าเราไปเดินเล่นตรงนู้นดีกว่าเนาะ" น้ำทิพย์หาข้ออ้างเพราะถ้ายืนอยู่ต่อมีหวังได้โดนแฉอีกแน่
"ไม่อาวว จะอยู่กับหม่ามี๊" เด็กน้อยงอแงไม่ยอม
ตอนนี้มีนาอายุสามขวบแล้ว พอพูดได้ก็ขี้อ้อนแถมยังงอแงหนักมากเหมือนน้ำทิพย์ไม่มีผิด ตอนมีนาเรียกน้ำทิพย์ว่าแด๊ดดี๊ครั้งแรกเจ้าตัวดีใจถึงขั้นต้องปิดร้านอาหารของมะปรางเพื่อฉลองเลยทีเดียว
"ตาล งานใกล้จะเริ่มแล้วนะ"
รฐาเดินเข้ามาบอก ทั้งสามก็หันไปมองตามเสียง แต่ดูเหมือนว่าน้ำตาลจะตื่นเต้นหนักกว่าเดิมปกติเห็นเป็นคนนิ่งๆ แต่พอมาวันนี้กลับตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่อยู่
"มีนาคะ..อยู่กับน้าหญิงก่อนนะคะ" น้ำทิพย์หันไปพูดกับลูกสาวตัวน้อย
"แต่มีนาจะอยู่กับหม่ามี๊" มีนาก็ยังคงงอแง
"คนเก่งต้องไม่ดื้อนะคะ..หรือว่ามีนาอยากเป็นเด็กดื้อเหมือนแด๊ดดี๊" ศิรินเอ่ยบอกลูกสาวด้วยเสียงอ่อนโอน
"ไม่เอาคะ..มีนาไม่อยากเป็นเหมือนแด๊ดดี๊" ไม่หน้าส่ายหน้าไปมา
"ทำไมอยู่ดีๆ ถึงวนมาที่บีได้เนี่ย" น้ำทิพย์ว่าอย่างน้อยใจ
ก็ตอนมีนาอายุสองขวบน้ำทิพย์แอบหนีเที่ยวโดยไม่ยอมบอกศิริน พอกลับมาบ้านก็โดนศิรินสั่งให้นอนนอกห้องตามเดิมตื่นเช้ามาศิรินและมีนาเดินลงมาด้านล่าง ลูกสาวตัวน้อยที่เห็นพ่อตัวเองนอนอยู่บนโซฟาด้วยชุดเดิมก็เอยถาม
"ทำไมแด๊ดดี๊มานอนตรงนี้คะ" มีนาหันไปถามศิรินอย่างสงสัย
"ก็เมื่อคืนแด๊ดดี๊ทำตัวไม่น่ารักไงค่ะ ถึงได้มานอนตรงนี้"
"แด๊ดดี๊ทำอะไรหรอคะ" มีนาถามอย่างเด็กขี้สงสัย
"ก็แด๊ดดี๊ดื้อหนีเที่ยวแล้วไม่บอกหม่ามี๊นะสิคะ..มีนาดูเป็นตัวอย่างนะคะ ถ้ามีนาดื้อก็จะโดนทำโทษแบบแด๊ดดี๊ เข้าใจไหมคะ"
"เข้าใจค่ะ มีนาจะไม่ดื้อ..มีนาไม่อยากโดนทำโทษ"
ศิรินเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวของเจ้าสาว ภายในห้องดูสบายตาเพราะเป็นห้องที่ติดริมทะเลก่อนจะเห็นเจ้าสาวคนสวยนั่งหันหลังมองออกไปยังท้องทะเลด้านนอก
"พร้อมหรือยังคะ" ศิรินเอ่ยเบาๆเรียกให้อีกคนหันมามองกัน
"พร้อมค่ะ..แต่ว่า..." เธอดูจะกังวลอะไรสักอย่าง ศิรินเลยเดินเข้าไปนั่งข้างๆก็พอจะเดาได้ว่าคืออะไร
"ตื่นเต้นหรอ"
"ค่ะ"
"ทำใจให้สบายนะคะ..วันนี้คุณเมย์เป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุด ไม่ต้องกังวลหรือตื่นเต้น" ศิรินพูดปลอบเพราะตอนนี้มือของเมย์เย็นซะยิ่งกว่าน้ำแข็ง
"เมย์พยายามแล้วนะคะ มันก็ยังตื่นเต้นอยู่ดี"
"ตอนคริสแต่งงานก็เป็นแบบคุณเมย์นี่แหละค่ะ คริสว่าเราไปกันดีกว่านะคะ..ป่านนี้ตาลคงอยากจะเห็นหน้าเจ้าสาวของเขาแล้วล่ะคะ" ศิรินว่าอย่างยิ้มๆ พร้อมนึกถึงใบหน้าของน้ำตาลออก
"ค่ะ" เมย์สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะลุกขึ้นและเดินไปพร้อมกับศิริน
ทางด้านในงานที่จัดริมชายทะเลเป็นช่วงเวลาตอนเย็นแดดไม่ร้อนมาก แขกเหรื่อต่างรอคอยที่จะได้เห็นหน้าเจ้าสาวเสียงพิธีกรพูดขึ้นตลอด น้ำตาลที่ยืนถูมือตัวเองแก้ประหม่าและตื่นเต้นน้ำทิพย์เห็นแบบนั้นก็คิดถึงตัวเองขึ้นมาทันที เพราะก่อนแต่งงานก็โม้ซะเยอะพอเอาเข้าจริงก็ตื่นเต้นทุกราย
"ยังไม่หายตื่นเต้นอีกหรอ เจ้าสาวจะออกมาแล้วนะ"
"อย่าว่าแต่หายเลยค่ะ ตาลตื่นเต้นมากกว่าเดิมอีก" น้ำตาลหันไปตอบน้ำทิพย์
"เอาหูมานี่"
"คะ?"
น้ำตาลเอียงคอสงสัย น้ำทิพย์ก็กวักมือให้น้ำตาลเอียงตัวมา น้ำตาลก็ทำตามอย่างว่าง่ายศิรินเดินเข้ามาพอดีก็เห็นน้ำทิพย์กำลังซุบซิบอะไรสักอย่างกับน้ำตาล
"ที่นี่หายตื่นเต้นยัง"
"ก็ดีขึ้นค่ะ" น้ำตาลว่าแล้วก็ยิ้มกรุ่มกริ่ม ศิรินมองสามีตัวดีของเธอเพราะไม่รู้ไปบอกอะไรน้ำตาลถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขนาดนั้น
แต่ยังไม่ทันได้ถามพิธีกรกล่าวเปิดตัวเจ้าสาว เมย์เดินควงแขนชายวัยกลางคนที่อยู่ในชุดสูทภูมิฐานนั้นคือคุณพ่อของเธอ น้ำตาลมองเจ้าสาวของเขาไม่วางตาเหมือนถูกมนต์สะกดให้มอง เพราะเมย์ที่อยู่ในชุดเกาะอกสีขาวเผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มที่ขาวเนียนไปจนถึงต้นคอ ผลถูกเก็บรวบด้วยช่างทำผมมืออาชีพรับกับใบหน้าแสนหวาน ทำให้เมย์ทั้งสวยแบบหวานและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน
น้ำทิพย์ใช้ศอกกระทุ้งแขนน้ำตาลที่เอาแต่ยืนมองเมย์ตาไม่กระพริบ เพราะพิธีกรเอ่ยบอกให้ไปรับตัวเจ้าสาวแต่เหมือนว่าน้ำตาลจะไม่ได้ยิน พอรู้ตัวน้ำตาลก็เกาท้ายทอยแก้เขินก่อนจะเดินไปรับตัวเจ้าสาว
"พ่อฝากลูกสาวพ่อด้วยนะ..อย่าทำลูกสาวพ่อเสียใจล่ะ" พ่อของเมย์เอ่ยบอกก่อนจะส่งตัวลูกสาวให้กับน้ำตาล
"ตาลสัญญาค่ะว่าจะดูแลเมย์อย่างดี"
ทั้งสองมองกันด้วยสายตาหวานเยิ้มจนแขกทั้งงานต่างพากันอิจฉา น้ำทิพย์และศิรินที่ถูกเชิญให้มาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็มองหน้ากัน พร้อมกับนึกถึงงานแต่งของตัวเอง
พิธีถูกดำเนินไปอย่างราบรื่นจนจบงานขั้นสุดท้ายก็คือส่งตัวบ่าวสาวเข้าห้องหอ น้ำทิพย์ยักคิ้วให้น้ำตาลอีกคนก็พยักหน้ารับเหมือนว่ารู้กันอยู่แค่สองคน
"บีคะ บีบอกอะไรตาลหรอค่ะทำไมดูตาลยิ้มไม่หยุดแบบนั้น"
"ไม่มีไรหรอกค่ะ"
"แน่ใจนะคะ ไม่ใช่ว่าไปสอนอะไรไม่ดีให้ตาลอีก" ศิรินทำเสียงดุ
"เรื่องที่บีบอกตาลเป็นเรื่องที่ดีแน่นอนค่ะ" น้ำทิพย์ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเหมือนกับว่าเรื่องที่ตัวเองบอกมันเป็นอะไรที่น่าภูมิใจ ศิรินมองแล้วรู้สึกว่ามันไม่น่าจะใช่เรื่องดีเท่าไหร่เพราะอย่างน้ำทิพย์นะหรอ จะสอนอะไรดีๆให้คนอื่นมีแต่จะพากันเกเรมากกว่า
พอส่งตัวบ่าวสาวเข้าห้องหอเรียบร้อย ตอนนี้ทั้งห้องก็มีแค่น้ำตาลกับเมย์น้ำตาลเดินเข้ามาสวมกอดเจ้าสาวป้ายจากทางด้านหลัง เธอได้กลิ่นน้ำหอมที่ช่างเย้ายวนใจก่อนจะใช้จมูกโด่งๆคลอเคลียที่ต้นคอจนเมย์สะดุ้งเล็กน้อย
"ตะ ตาลคะ ทำอะไร"
เมย์เอ่ยถามเพราะตลอดเวลที่คบกันมาน้ำตาลไม่เคยล่วงเกินเธอเลย มันเลยดูแปลกไปสักนิดที่จู่ๆน้ำตาลก็เข้ามาคลอเคลียแบบนี้
"ก็วันนี้เมย์ของตาลทั้งสวยทั้งเซ็กซี่แบบนี้ ใครจะอดใจไหวคะ"
น้ำตาลว่าไปก็กดจมูกลงบนต้นคอของเมย์หนักกว่าเดิม เมย์ผลักน้ำตาลออกก่อนจะหันมามองหน้าอีกคนพลางสำรวจดูว่าเมาหรือไปกินอะไรผิดปกติมาคพูดคำจาและอาการถึงได้ดูแปลกๆแบบนี้
"ตาลไม่ได้เมาใช่ไหมคะ" เมย์ใช้มือสองข้างกุมใบหน้าสามีของเธอ
"ไม่ได้เมาค่ะ..ตาลปกติทุกอย่าง"
น้ำตาลเอื้อมมือจะจับมือของเมย์ที่กอบกุมใบหน้าเธออยู่ ก่อนจะโน้มตัวไปจุมพิตคนตรงหน้าจูบที่แสนหวานทำเอาเมย์เคลิ้มมือไม้อ่อนไปหมด มือของน้ำตาลก็ไม่อยู่นิ่งปัดป่าย เค้นคลึงไปตามส่วนต่างๆ ชุดเจ้าสาวถูกรูดซิปจากทางด้านหลัง
"อ๊ะ" เมย์ตกใจรีบยกมือมาจับชุดตัวเองไว้ก่อน
"ตาลว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่านะ"
เมย์มองน้ำตาลอย่างแปลกใจ เพราะตอนคบกันเมย์ลองยั่วน้ำตาลตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่มีครั้งไหนน้ำตาลจะเล่นด้วยเลย ถึงวันนี้จะเป็นวันแต่งงานเมย์ก็ไม่เชื่อว่าน้ำตาลจะกล้าได้ขนาดนี้ถ้าไม่มีใครบอก
"เดี๋ยวค่ะ ตาลต้องตอบเมย์มาก่อนว่าใครบอกให้ตาลทำแบบนี้" น้ำตาลเสมองไปทางอื่นเพราะโดนจับได้ เมย์หรี่ตามองและเค้นเอาคำตอบ
"เอ่อ..คือ..."
"ถ้าไม่บอกคืนนี้ก็อด" เมย์ว่าอย่างเอาจริง
"พี่บีคะ" สุดท้ายน้ำตาลก็ยอมบอก เมย์เลิกคิ้วอย่างตกใจที่รู้ว่าคนที่ยุยงน้ำตาลคือน้ำทิพย์
"บีบอกตาลว่าไงคะ ตาลถึงได้กล้าแบบนี้" เมย์ถามอย่างยิ้มๆเพราะถ้าน้ำทิพย์เป็นคนบอก คงไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่
"พี่บีบอกว่าคืนเข้าห้องหอ..บ่าวสาวต้องมีอะไรกัน ไม่นั้นชีวิตคู่จะไม่มีความสุข" น้ำตาลตอบติดๆขัดๆ เมย์ถึงกับขำเพราะไม่รู้ว่าน้ำตาลเชื่อไปได้ยังไง แถมไม่รู้ตัวอีกว่าโดนน้ำทิพย์หลอก
"แล้วตาลก็เชื่อหรอคะ"
"ก็ เชื่อค่ะ..เพราะพี่บีเขาแต่งงานจนมีลูกแล้วหนิคะ" น้ำตาลตอบอย่างซื่อๆ ถึงน้ำทิพย์จะไม่บอกน้ำตาลแบบนั้นคืนนี้เมย์ก็ไม่ปล่อยให้น้ำตาลนอนเฉยๆหรอก
"ถ้าอย่างนั้น..เราก็มาต่อกันดีกว่าเนาะ" น้ำเสียงเซ็กซี่และยั่วยวนนั้น เป็นเมย์ซะเองที่คุมเกม
ตลอดทั้งคืนที่มีเสียงครางดังลั่นไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร สองร่างเปลือยเปล่าที่มอบความรักให้กันอย่างเร้าร้อนหลายต่อหลายครั้ง กว่าบ่าวสาวจะได้นอนก็รุ่งส่าง
ศิรินและเพื่อนๆลงมาทานมื้อเช้ากันร่าบางก็มองหาบ่าวสาวที่ยังไม่ลงมาสักที เธอก้มดูนาฬิกาก็สายมากแล้วศิรินกำลังจะเดินไปตามดูแต่น้ำทิพย์ก็คว้าแขนของศิรินไว้ก่อน
"จะไปไหนคะ"
"ไปตามคุณเมย์กับตาลมาทานข้าวค่ะ"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ สองคนนั้นคงอยากพักผ่อนมากกว่า" น้ำทิพย์ว่าอย่างยิ้มๆ พวกเพื่อนๆก็พอจะรู้ในความหมายของน้ำทิพย์เว้นแต่ศิรินที่ยังทำหน้างง
"นั่งเถอะแก ตาลกับคุณเมย์คงไม่มีแรงมาทานข้าวกับพวกเราหรอก" รฐาเอ่ยบอก ศิรินค่อยๆนั่งลงก่อนจะเอ่ยถาม
"ทำไมว่ะ มีอะไรกันหรือเปล่า"
"พี่คริสน่าจะถามพี่บีเอาเองนะคะ ว่าไปบอกอะไรตาลไว้" มะปรางตอบแทน ศิรินหันไปมองหน้าน้ำทิพย์อย่างเอาคำตอบ ก่อนที่ร่างสูงจะก้มลงมากระซิบที่ข้างหู ศิรินถึงกับเบิกตากว้าง
"บี ไปบอกตาลแบบนั้นได้ยังไงคะ"
ศิรินฟาดมือลงบนแขนของน้ำทิพย์ ที่สามีตัวดีดันไปแนะนำอะไรผิดๆทุกคนก็ต่างหัวเราะเพราะว่ารู้ว่าน้ำตาลเชื่อและทำตามที่น้ำทิพย์บอกรู้ได้ไงนะหรอ ก็ต้องขอบคุณจีน่าที่เมาและเดินมั่วไปผ่านหน้าห้องหอพอดี
"บีแค่อยากรับน้องเฉยๆ ต้อนรับตาลเข้าสู่แก๊งพ่อบ้านไงคะ" ศิรินรู้สึกว่าถึงน้ำทิพย์จะเลิกเจ้าชู้แต่ความเจ้าเล่ห์ไม่เคยหายไปเลยจริงๆ
กว่าบ่าวสาวจะตื่นก็ปาไปบ่ายโมงพวกน้ำทิพย์ก็เตรียมจะกลับกรุงเทพกันพอดี น้ำตาลและเมย์เลยลงมาส่งได้ทันแต่ก็ไม่วายโดนรุมแซวยกใหญ่
"ไง คำแนะนำของพี่ใช้ได้ผลป่ะ" น้ำทิพย์เอ่ยถาม น้ำตาลหันไปมองหน้าเมย์เล็กน้อยก่อนจะตอบอย่างเขินๆ
"ก็ดีค่ะ" แทนที่เมย์จะเป็นคนเขินกลับเป็นน้ำตาลซะมากกว่าที่ยืนลูบท้ายทอยและบิดไปมา
"บีเลิกแกล้งตาลได้แล้ว ดูสิยืนบิดจนจะเป็นเลขแปดอยู่แล้ว” ศิรินว่าแล้วก็ขำเพราะเธอไม่เคยเห็นน้ำตาลเขินได้ขนาดนี้
“เลิกเขินได้ล่ะ ว่างๆไปจิบน้ำชากับพวกพี่หน่อยล่ะ” เฌอมาลย์ว่าอย่างมีเลศนัยพร้อมขยิบตาให้น้ำตาลเป็นการส่งซิก
“ได้เลยค่ะ” น้องใหม่อย่างน้ำตาลดูจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ก็ตกลงไว้ก่อน
“นั้นพวกพี่กลับก่อนนะ อย่าหักโหมให้มากล่ะ” รฐาไม่วายเอ่ยแซวจนน้ำตาลต้องเขินอีกรอบส่วนเมย์ก็ได้แต่ยืนยิ้มให้กับอาการเขินของน้ำทิพย์
“จริงสิ บีลืมอะไรไปบ้างอย่าง” น้ำทิพย์ว่าอย่างตื่นตูม
“อะไรคะบี” ศิรินถามอย่างสงสัย
“บีขออนุญาตกอดบ่าวสาวแสดงความดีได้ไหมอ่ะ”
น้ำทิพย์หันมาส่งสายตาอ้อนวอนศิริน ร่างบางเพียงพยักหน้าให้ น้ำทิพย์กอดน้ำตาลก่อนแต่ไม่ได้กอดอย่างเดียวนะสิ
“เรื่องบนเตียงอย่าให้ขาดนะไม่นั้นเมียแกหนีไปมีคนใหม่แน่”
และน้ำทิพย์ก็แนะนำเรื่องที่จะว่าดีก็พูดได้ไม่เต็มปาก น้ำตาลเองก็แสนจะซื่อกับเรื่องนี้ซด้วยสิยอมเชื่อคนมีประสบการณ์อย่างน้ำทิพย์
ร่างสูงหันมากอดเมย์ก่อนจะกอดก็ทำใจสักพักหันกลับไปมองศิรินอย่างเกรงใจแต่ร่างบางไม่ได้สนใจเพราะคุยกับมีนาอยู่ น้ำทิพย์เลยหันกลับมายิ้มให้เมย์พร้อมกับก้มหัวเล็กน้อยเป็นการขออนุญาต พอสวมกอดน้ำทิพย์ก็บอกจุดประสงค์ทัน
“เมื่อคืนถือว่าเป็นของขวัญจากบีนะ..รอรับชุดใหญ่ได้เลย”
“บีกำลังจะทำให้ตาลเสียคน” เมย์พูดเสียงเบาเพื่อให้ได้ยินเพียงสองคน
“บีรู้ว่าเมย์ชอบ..หรือไม่จริง” น้ำทิพย์ยังคงความยียวน
“นี่เมย์ต้องขอบคุณบีใช่ไหมค่ะ”
“แน่นอน..โอ้ยยยยย” น้ำทิพย์ถึงกับร้องเสียงหลงเพราะลืมไปว่าเผลอกอดเมย์นานเกิน จนศิรินเดินมาดึงหู
“กอดนานไปไหมคะ” ศิรินว่าแล้วก็ดึงแรงกว่าเดิม
“เจ็บๆ ปล่อยก่อนนะคริส..บีเจ็บ” น้ำทิพย์จับมือศิรินไว้เพราะไม่ใช่เธอดึงแรงไม่นั้นหูน้ำทิพย์ได้หลุดออกมาจริงๆแน่
“ต่อหน้าต่อตาเลยนะบีน้ำทิพย์”
“โอ้ยๆ บีไม่ได้คิดอะไรสักหน่อยก็แค่กอดเฉยๆ” น้ำทิพย์ว่าด้วยความจริง
ศิรินก็รู้ว่าน้ำทิพย์พูดความจริงและเธอก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอก แค่หมั่นไส้เธอเห็นน้ำทิพย์กระซิบอะไรสักอย่างกับเมย์ ศิรินว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอนเธอเลยอยากจะลงโทษซะให้เข็ด
"ปล่อยก่อนนะคริส บีเจ็บอ่ะ"
น้ำทิพย์เว้าวอนศิรินเลยยอมปล่อยแต่ก่อนจะปล่อยเธอก็ดึงหูน้ำทิพย์ต่ำลงจนคนตัวสูงร้องเสียงหลงและศิรินก็ปล่อยอย่างแรง ทำเอาน้ำทิพย์ยกมือกุมหูตัวเองและลูบปอยๆ
"พี่กลับก่อนนะตาล กลับก่อนนะคะคุณเมย์"
ศิรินเดินไปสวมกอดเมย์ทำให้น้ำทิพย์ถึงกับอึ้ง เธอคิดว่าศิรินโกรธเมย์กับเธอซะอีกที่กอดกันนานแต่พอเห็นศิรินยิ้มให้เมย์แบบนี้น้ำทิพย์ก็ไม่เข้าใจ
"นี่คริสไม่ได้โกรธบีหรอกหรอคะ"
"เปล่าค่ะ แค่หมั่นไส้บีเฉยๆ"
ศิรินเดินอมยิ้มไปขึ้นรถทิ้งให้น้ำทิพย์ยืนเหวออยู่อย่างนั้น ก่อนจะเดินคอตกตามศิรินไป น้ำตาลและเมย์ก็อดขำเพราะเสืออย่างน้ำทิพย์กลายเป็นลูกแมวทันที
หลังจากที่ส่งทุกคนกลับน้ำตาลก็มองหน้าเมย์ด้วยสายตาหวานหยดเยิ้ม ทำไมเมย์จะไม่รู้ว่าน้ำทิพย์บอกอะไรน้ำตาลไว้เพราะน้ำทิพย์แท้ๆเลยน้ำตาลที่แสนจะอ่อนโยนกลับกลายเป็นเจ้าเล่ห์ขึ้นเยอะ
"ตาลหิวอ่ะ"
"หิวก็ไปทานข้าวสิคะ" เมย์แกล้งทำเป็นไม่รู้
"ตาลหมายถึง..." เรียวแขนโอบรอบเอวร่างบางให้ประชิดตัวเธอ
"หยุดเลยค่ะ เมย์รู้นะว่าบีบอกอะไรตาล"
"บอกอะไรกันคะ..ตาลไม่เห็นรู้เรื่องเลย" น้ำตาลแกล้งไม่รู้ไม่ชี้เสมองไปทางอื่น
"แน่ใจหรอคะ..ถ้าเมย์จับได้ว่าตาลโกหกตาลได้นอนตากยุ่งอยู่นอกห้องแน่ๆ"
"เอ่อ..คือ.." น้ำตาลอึกอักไม่รู้ว่าตอบยังไง เพราะที่น้ำทิพย์บอกไม่ใช่เรื่องที่ควรจะบอกเท่าไหร่
"ว่าไงคะ..ถ้าไม่บอกเมย์ว่าเริ่มตั้งแต่คืนนี้เลย" เมย์ผละน้ำตาลออกแกล้งจะเดินหนี
"โอเคๆ บอกก็ได้ค่ะคือ...พี่บีบอกตาลว่า.." ที่น้ำตาลอึกอักไม่กล้าบอกเพราะเธออายต่างหาก บอกไปเมย์ก็ต้องรู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร
"ตอบช้าแบบนี้เมย์ไม่รอฟังแล้วนะ"
"เดี๋ยวสิ พี่บีเขาบอกว่าเรื่องบนเตียงอย่าให้ขาดไม่นั้นเมย์จะหนีไปมีคนใหม่"
น้ำตาลพูดเสร็จก็ก้มหน้าไม่กล้าสบสายตาเมย์เลย ส่วนเมย์ก็ได้แต่ขำน้ำตาลที่โดนน้ำทิพย์หลอกยังไม่รู้ตัวอีก อีกใจก็ปวดหัวกับน้ำทิพย์ที่สอนแต่ละอย่างให้น้ำตาลดีๆทั้งนั้น(เสียงสูง)
คำแนะนำของพี่บีแต่ละอย่างดี๊ดี 55555
เอามาจากประสบการณ์ของตัวเองล้วนๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ขอบคุณครับไรต์