ตอนที่ 18 : เพราะว่ารัก
น้ำทิพย์พาศิรินกลับบ้านระหว่างทางไม่มีการพูดคุยใดใดเพราะศิรินนิ่งซะจนน้ำทิพย์ได้แต่นั่งตัวเกร็งและตั้งใจขับรถให้ถึงกรุงเทพเร็วๆ ตลอดทางน้ำทิพย์เหลือบมองหน้าภรรยามาตลอดทาง ในใจรู้สึกผิดไม่น้อยที่ทำให้ศิรินเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ศิรินก็ยังให้อภัยเธอทุกครั้ง น้ำทิพย์อยากจะขอบคุณศิรินเป็นพันๆรอบแต่ก็รู้ว่ามันคงไม่พอ
รถคันหรูเคลื่อนมาจอดในบ้านน้ำทิพย์รีบลงมาเปิดประตูให้ศิริน และโอบเอวภรรยาคนสวยของเธอเช้าบ้าน
“หิวไหมคะ..บีจะได้ทำอะไรให้ทาน” น้ำทิพย์เอ่ยถามร่างเล็ก
“ไม่ค่ะ” ศิรินตอบด้วยใบหน้านเรียบเฉย
“คริสยังไม่หายโกรธบีอีกหรอคะ..บีขอโทษนะ..บะ..”
“เลิกยุ่งกับคุณเมย์ได้ไหมคะ” ศิรินไม่ปล่อยให้น้ำทิพย์พูดจบ
“บีไม่ได้ยุ่งกับเขาแล้วนะคะ..ไม่เชื่อคริสไปถามพลอยได้”
น้ำทิพย์พูดความจริงเธอไม่ยอมเจอหน้าหรือยุ่งเกี่ยวกับเมย์อีกเลยหลังจากวันนั้นแต่ดูศิรินไม่ได้ต้องการเพียงแค่นั้น
“คริสหมายถึง..ให้บีถอนตัวออกจากงานที่ทำให้คุณเมย์เมย์ต่างหาก..บีทำให้คริสได้ไหมคะ”
น้ำทิพย์ดูจะลำบากใจไม่น้อยเพราะเมย์ถือเป็นลูกค้ารายใหญ่การที่น้ำทิพย์มาถอนตัวกลางคันแบบนี้ต้องโดนบอร์ดหลายคนไม่พอใจแน่ๆแถมยังต้องจ่ายค่าเสียหายอีกไม่รู้เท่าไหร่ดีไม่ดีอาจจะโดนฟ้อง
“คริสคะ..คือ..เอ่อ..”
“ทำไม่ได้ใช่ไหมคะ” ศิรินเดินหนีน้ำทิพย์แต่ร่างสูงก็รั้งไว้ซะก่อน
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคริส..แต่บีต้องถามความเห็นจากบอร์ดด้วย..บีสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก..อีกอย่างบียกโครงการนี้ให้พลอยดูแลแทนแล้ว..เพราะฉะนั้นบีจะไม่เจอเขาอีก..คริสสบายใจได้เลยนะ”
ศิรินหยิบโทรศัพท์มาต่อสายหาเฌอมาลย์ถามว่าที่น้ำทิพย์พูดมันจริงหรือเปล่าและยังขู่อีกว่าถ้าช่วยน้ำทิพย์โกหก เธอจะให้รฐาทำโทษเฌอมาลย์ให้หนัก เฌอมาลย์ยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงศิรินกดวางสายและมองหน้าน้ำทิพย์นิ่งๆ
“คริสเชื่อบีก็ได้..แต่ถ้าคริสรู้ว่าบียังไปยุ่งกับเขาอีก..เราสองคนได้จบกันจริงๆแน่”
น้ำเสียงเยือกเย็นนั้นทำให้น้ำทิพย์กลัวไม่น้อยแต่เธอบริสุทธิ์ใจซะอย่าง เพราะเธอจะไม่ยอมให้เมย์มาแยกเราสองคนออกจากกันอีก
คืนนี้น้ำทิพย์พยายามง้อศิรินมือเรียวลูบไล้ร่างเล็กไปมาเพราะน้ำทิพย์มักจะทำแบบนี้ทุกครั้งพอตื่นเช้ามาศิรินก็จะหายงอน แต่ไม่ใช่สำหรับคืนนี้
"อย่าค่ะบี..คริสเหนื่อยอยากพักผ่อน” น้ำทิพย์ยังคงไม่หยุดโน้มตัวไปซุกไซ้ซอกคอศิรินมือเรียวก็ยังคงลูบไล้ไปมา
“ถ้าบีไม่หยุดก็เลือกเอานะค่ะว่าคืนนี้จะนอนไหน” น้ำเสียงเด็ดขาดของศิรินทำให้น้ำทิพย์ยอมหยุด
“ก็บีคิดถึงคริสนี่..ไม่นอนกอดตั้งหลายวัน” น้ำทิพย์พูดอย่างอ้อนๆ
“แต่วันนี้คริสเหนื่อยค่ะ” ศิรินรู้สึกว่าเธอเพลียจริงๆ
“ก็ได้ค่ะ..นั้นนอนกอดเฉยๆก็ได้เนาะ” น้ำทิพย์ไม่อยากให้ศิรินโกรธอีกเธอดึงศิรินเข้ามานอนในอ้อมกอดก่อนจะหลับไปพร้อมๆกัน
เช้านี้ดูเหมือนว่าน้ำทิพย์จะตื่นก่อนศิรินเพราะร่างบางยังคงนอนหลับตาพริ้มในอ้อมกอดของเธอ น้ำทิพย์หอมแก้มภรรยาเบาๆเพราะกลัวเธอจะตื่น และจุ้บไปที่ริมฝีปากบางเบาๆแต่ดูเหมือนจะแรงไปนิดร่างบางค่อยๆปรือตามามองน้ำทิพย์
“มอนิ่งค่ะที่รัก” น้ำทิพย์เอ่ยด้วยเสียงสดใส
“กี่โมงแล้วค่ะ” ศิรินเอ่ยถามเพราะปกติเธอจะตื่นก่อนน้ำทิพย์เสมอ
“จะ7โมงแล้วค่ะ”
“แล้วทำไมบีไม่ปลุกคริสคะ” ศิรินแอบดุสามีของเธอเพราะทุกเช้าศิรินจะตื่นก่อน6โมงเพื่อจัดแจงข้าวของให้น้ำทิพย์และลงไปทานอาหารเช้า ศิรินยันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะลุกลงจากเตียง
“บีไปอาบน้ำนะค่ะ..เดี๋ยวคริสจะไปเตรียมอาหารเช้าให้”
“ค่ะ”
น้ำทิพย์เดินเข้าไปอาบน้ำอย่างว่าง่ายเพราะเธอไม่อยากขัดใจศิริน ไม่ว่าศิรินจะสั่งอะไรน้ำทิพย์ยอมทำทุกอย่างถ้ามันทำให้ศิรินสบายใจ อาบน้ำเสร็จน้ำเดินออกมาก็พบเสื้อผ้าวางอยู่บนเตียงแล้ว เธอยิ้มกว้างออกมาศิรินยังคงดูแลเธอดีเหมือนเดิม คิดแล้วก็รู้สึกผิด
น้ำทิพย์แต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาข้างล่างกำลังจะเดินเข้าครัวน้ำทิพย์ต้องรีบเอามือปิดจมูกแทบทันที มันเหม็นอะไรบางอย่างจนคลื่นไส้จะอาเจียน
“คริสทำอะไรหรอค่ะ”
“ข้าวต้มกุ้งของโปรดบีไงค่ะ..เสร็จพอดีเลย.ทานเลยไหม”
ศิรินถือถ้วยข้าวต้มกุ้งมาตรงหน้าน้ำทิพย์จนน้ำทิพย์ต้องวิ่งออกไปจากห้องครัว ไปที่ห้องน้ำทิพย์ก่อนจะอาเจียนออกมา ศิรินรีบวางถ้วยข้าวต้มลงตามไปดูน้ำทิพย์ที่อาเจียนอย่างหนักศิรินลูบหลังให้น้ำทิพย์เห็นก็จะอาเจียนตาม
“ไหวไหมค่ะบี..ทำไมอยู่ดีๆถึงอาเจียนได้ล่ะ” ศิรินเอ่ยถามขณะน้ำทิพย์กำลังป้วนปาก
“สงสัยพักผ่อนน้อยมั้งค่ะ” ศิรินพอจะรู้ว่าเพราะอะไรก็หลายวันมานี่น้ำทิพย์แทบไม่ได้นอนเพราะรอเธอกลับบ้าน
“นั้นไปทานข้าวนะคะ..จะได้ทานยา”
“ค่ะ” ศิรินพาน้ำทิพย์มาที่โต๊ะอาหารก่อนจะยกถ้วยข้าวต้มมาให้น้ำทิพย์ยกมือปิดจมูกเริ่มจะอาเจียนอีกรอบ
“เป็นไรค่ะบี” ศิรินเห็นน้ำทิพย์ปิดจมูกและทำหน้าแหย่ๆ
“เหม็นค่ะ” น้ำทิพย์รู้สึกว่ามันเหม็นอย่างบอกไม่ถูก ศิรินก้มลงไปดมดูก็ไม่เห็นจะเหม็นสักหน่อย ตอนเธอทำก็ไม่อะไรเสียเลยนะ
“ก็ไม่นิค่ะ..บีเป็นอะไรหรือเปล่า..ไปหาหมอไหม” ศิรินดูจะเป็นห่วงน้ำทิพย์ไม่น้อยเพราะอาการน้ำทิพย์ดูแย่มากหน้าซีดเหมือนคนจะเป็นลม
“ไม่เป็นไรค่ะ..บีขอแค่กาแฟก็พอ..คริสช่วยเอาข้าวต้มนี่ไปทิ้งทีได้ไหมคะ..บีเหม็นไม่ไหวแล้วอ่ะ”
ศิรินดูจะแปลกใจเพราะมันเป็นของโปรดน้ำทิพย์เธอทำให้สามีทานทุกเช้าแต่วันนี้น้ำทิพย์บอกว่าเหม็นแถมยังสั่งให้เอาไปเททิ้งอีก ศิรินก็ทำตามแล้วนำกาแฟมาให้แทน น้ำทิพย์ดูอาการดีขึ้นหลังจากทานกาแฟเสร็จแล้ว
“ดีขึ้นไหมคะบี”
“บีไม่เป็นไรแล้วค่ะ..บีไปทำงานก่อนนะ” น้ำทิพย์หอมแก้มภรรยาก่อนจะออกไปทำงาน
ศิรินนัดให้พวกเพื่อนๆมาหาที่บ้านเพราะตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะสิ จะไปไหนมาไหนต้องระวัง ไม่นานสามสาวก็มาถึงบ้านของศิรินแต่ละคนต่างยิงคำถามใส่จนศิรินไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อน
“พี่คริสยูเป็นอะไรหรือเปล่าถึงเรียกพวกเรามา” เพราะปกติศิรินจะนัดเจอที่ร้านประจำแต่ครั้งดันนัดมาที่บ้านแทนติซ่าเอ่ยถามเป็นคนแรก
“ทะเลาะกับพี่บีอีกหรอค่ะ” กวางเอ่ยถามต่อจากติซ่า
“มีอะไรหรือเปล่าคริส..สีหน้าไม่ดีเลยอ่ะ” รฐาสังเกตเห็นสีหน้ากังวลของศิรินทุกคนต่างจ้องหน้าศิรินอย่างลุ้นคำตอบ
“คริสท้อง”
“ท้อง?!” ทั้งสามพากันตกใจและเอ่ยเสียงดัง
“นั้นแสดงว่ายาที่ซ่าให้ได้ผลนะสิ..ว่าแต่ยูท้องกี่เดือนแล้วอ่ะพี่คริส” ติซ่าดูจะตื่นเต้นเพราะเธอมีเพื่อนเป็นหมอและทดลองทำยาตัวนี้สำหรับผู้หญิงที่แต่งงานกัน วิธีใช้ก็แค่ให้อีกคนดื่มเวลามีความสัมพันธ์ฮอร์ของอีกฝ่ายจะเปลี่ยนหลังจากดื่มยา ข้อสำคัญคือต้องเสร็จพร้อมกัน
(ก็ที่พี่คริสชอบชงชาให้พี่บีดื่มก่อนนอนนั้นแหละ พี่คริสแอบใส่ยาโดยไม่บอกพี่บีแต่ไม่ได้ทำครั้งเดียวนะ)
“หกสัปดาห์แล้วอ่ะ”
“แล้วคริสรู้ได้ไงว่าท้องจริง” รฐายังคงสงสัย
“ก็ตอนที่คริสไปหาบีที่หัวหินวันนั้นแหละรถคริสน้ำมันหมดคริสเจอตาลพอดี แต่ดันเป็นลมตาลเลยพาคริสไปโรงพยาบาลเลยรู้ว่าท้อง”
ทุกคนหายสงสัยทันทีจนกวางเป็นฝ่ายถามบ้าง
“แล้วพี่บีรู้หรือยังค่ะ”
“พี่ไม่ได้บอกบีอ่ะ” สีหน้าศิรินดูไม่เหมือนคนดีใจเลย
“ทำไมยูไม่บอกล่ะพี่คริส..ซ่าว่าพี่บีน่าจะดีใจนะ”
“แต่บีเขาไม่ได้อยากมีลูกนิซ่า..พี่กลัวบอกไปแล้ว..” ศิรินดูจะหนักใจไม่น้อย เธอไม่กล้าที่จะบอกน้ำทิพย์
“ไม่ต้องพูดแล้วคริส..แล้วจะเอายังไงต่อ..หญิงว่ายังไงสักวันบีก็ต้องรู้”
“คริสอยากจะมั่นใจก่อนว่าบีจะไม่กลับไปยุ่งกับคุณเมย์อะไรนั่นอีก” ทั้งสามต่างเห็นใจศิริน
“มีอะไรให้พวกเราช่วยก็บอกนะคริส” รฐาเอ่ยบอก
เมย์ได้รับแจ้งจากเลขาของตนว่าน้ำทิพย์ให้เฌอมาลย์มาทำหน้าที่ดูแลโปรเจคโรงแรมที่สร้างได้เกือบครึ่งของเมย์แทนอ้างว่างานที่มีอยู่ล้นมือและอยากให้เฌอมาลย์มีผลงานบ้างในฐานะรองประธานแต่เมย์รู้ว่าที่น้ำทิพย์ทำแบบนั้นเพราะต้องการตีตัวออกห่างจากเธอเพื่อให้ศิรินสบายใจ
“มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก..คุณบี”
เมย์ยกยิ้มมุมปากเหมือนมีแผนในใจ เธอคว้ากระเป๋าออกจากห้องทำงานตรงไปยังบริษัทของน้ำทิพย์ทันที
น้ำทิพย์เตรียมตัวเข้าประชุมก่อนจะเข้าประชุมเธอก็โทรภรรยาของเธอก่อนเหมือนเป็นการรายงานตลอดเวลาให้ศิรินสบายใจ
“อีก10นาทีบีจะเข้าประชุมแล้วนะคะ” น้ำทิพย์ว่าอย่างอ้อนๆ
“ก็ไปเตรียมตัวสิคะ..เข้าประชุมช้ามันไม่ดีนะ” ศิรินแอบดุใส่สามี
“ขอกำลังใจหน่อยสิคะ..ตอนนี้บีไม่มีกำลังใจจะเข้าประชุมเลย” น้ำทิพย์ยังคงอ้อนศิรินเหมือนเด็กๆ
“ตั้งใจทำงานนะคะ..แล้วรีบกลับบ้านเย็นนี้คริสจะทำของโปรดไว้รอนะคะ” ศิรินเอ่ยบอกอย่างอารมณ์ดี
“เสร็จงานแล้วบีจะรีบกลับเลย..บีคิดถึงคริสนะ”
“คิดถึงเหมือนกันค่ะ..ไปทำงานได้แล้ว”
“ค่ะ”
หลังจากวางสายน้ำทิพย์ก็เดินเข้าห้องประชุมไป การประที่เนินนานและแสนน่าเบื่อแต่น้ำทิพย์ก็ต้องทำให้เต็มที่
เมย์เดินเข้ามาในห้องของน้ำทิพย์เพราะไม่เห็นเลขาที่หน้าห้อง เธอแปลกใจเล็กน้อยแต่ก้มดูตารางงานก็รู้ว่าน้ำทิพย์ประชุมอยู่ เมย์นั่งลงบนโต๊ะทำงานของน้ำทิพย์มือเรียวยกมือถือมาถ่ายรูปก่อนจะกดส่งหาใครบางคน
‘Sent a photo’
‘โต๊ะทำงานคุณบีนี่กว้างจังเลยนะคะ..นอนได้สบาย’
ศิรินที่กำลังเดินออกมาส่งเพื่อนที่หน้าหลังคคุยกับน้ำทิพย์เสร็จข้อความในมือถือส่งเสียงแจ้งเตือนศิรินหยิบออกมาดูก่อนจะโมโหทั้งสามมองหน้าศิรินว่าเกิดอะไรขึ้น
“มีอะไรหรือเปล่าคริส” ศิรินไม่ตอบได้แต่กำมือถือแน่น รฐาคว้ามาดูเป็นรูปของเมย์นั่งบนโต๊ะทำงานของน้ำทิพย์
“ใจเย็นๆก่อนนะพี่คริส อาจจะไม่มีอะไรก็ได้” กวางพยายามคิดบวกแต่อารมณ์ศิรินตอนนี้มันเย็นไม่ไหวแล้ว บวกกับที่เธอท้องด้วยมั้งเลยทำให้อารมณ์ขึ้นๆลงๆ
“หญิงพาคริสไปหาบีเดี๋ยวนี้” ศิรินพูดเสียงแข็ง
“ซ่าว่ายูใจเย็นๆนะพี่คริส”
“พี่เย็นไม่ไหวแล้วซ่าถ้ำพวกเธอไม่ไปพี่จะไปเอง” ศิรินทำท่าจะขับรถไปเองแต่รฐาห้ามไว้ก่อน
“ไปด้วยกันนี่แหละ..อยากจะตบสั่งสอนพวกเมียน้อยเหมือนกัน”
ทั้งสามคนพาศิรินมายังบริษัทน้ำทิพย์ระหว่างทางมาทุกคนต่างบอกให้ศิรินใจเย็นๆไม่นั้นจะกระทบกับลูกในท้อง ศิรินพยายามระงับอารมณ์โมโหไว้
พอรถของกวางจอดปุ๊บศิรินรีบจ้ำอ้าวเข้าไปทันทีพนักงานต่างมองศิรินเป็นตาเดียวและคราวนี้คงไม่ต้องเดาหรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นรฐาเดินตามศิรินมาติดๆกวางและติซ่านำรถไปจอดก่อนจะตามมาสมทบ
ศิรินเปิดประตูห้องเข้าไปก็เจอเมย์นั่งบนเก้าอี้ทำงานของสามีเธอเสื้อผ้ายับยู่ยี้เหมือนตั้งใจจะให้ศิรินรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“มาไวดีนิค่ะ..แต่น่าเสียดายมาไม่ทันดูฉันกับบะ..”
“ร่าน!!” ศิรินไม่รอให้เมย์พูดจบเธอเดินไปจิกหัวเมย์แล้วลากออกจากห้องทำงานของน้ำทิพย์ รฐาได้แต่ยืนมองนิ่งๆ ปล่อยให้ศิรินจัดการให้สมใจแต่รฐาค่อยระวังไม่ให้ศิรินล้มเท่านั้นเพราะไม่งั้นได้แท้งลูกแน่
“คันมากใช่ไหม!”
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
ศิรินตบเมย์ไม่ยั้งเมย์พยายามจะสู้แต่เธอสู้แรงศิรินไม่ไหว เวลาผู้หญิงโกรธมักจะแรงเยอะเป็นเท่าตัว ศิรินเห็นเมย์ล้มก็ขึ้นคร่อมแล้วตบไม่ยั้งเลือดออกจากมุมปากเมย์ศิรินไม่สน เธออยากจะสั่งสอนว่าอย่ามายุ่งกับคนของเธอ
เสียงเอะอะโวยวายดังลั่นจนน้ำทิพย์ต้องออกมาดู พอเห็นศิรินกำลังตบตีเมย์อยู่น้ำทิพย์ก็รีบมาห้าม
“คริสคะ..พอได้แล้วค่ะ”
“ปล่อยนะบี..คริสจะสั่งสอนมัน..กล้าดียังไงมาแย่งผัวชาวบ้าน!” ศิรินเอ่ยอย่างโมโหพนักงานที่มามุ่งดูต่างฮือฮากระซิบกระซาบกัน
“กลับไปก่อนนะคริส” น้ำทิพย์พูดอย่างใจเย็นเพราะขืนศิรินยังโมโหแบบนี้ลูกน้องได้เอาเรื่องของเธอไปเม้าท์แน่ๆ เสียการปกครองหมด
“นี่บีปกป้องมันหรอ..หรือว่าบีเป็นคนนัดมันมา!”
“ไม่ใช่นะคริส..บีไม่รู้เรื่อง..ไว้เราค่อยไปคุยกันที่บ้านนะตอนนี้คริสกลับไปก่อนได้ไหมบีต้องเข้าประชุมต่อแล้ว” น้ำทิพย์พยายามกล่อมศิริน แต่พอเห็นสีหน้าเยาะเย้ยของเมย์ศิรินก็พุ่งตัวเข้าไปตบเมย์อีก
“พอได้แล้วคริส!” น้ำทิพย์ผลักศิรินออกจนแทบล้มแต่รฐาเข้ามาประคองทัน
น้ำทิพย์ไม่ได้ตั้งใจแต่สายตาบอร์ดที่มองมาทำให้น้ำทิพย์ต้องหยุดศิรินไว้ก่อน
“กลับบ้านไปก่อนนะคะ..บีขอ”
“หญิงพลอยว่าพาคริสกลับไปก่อนนะ” เฌอมาลย์ที่ยืนดูอยู่นานเอ่ยบอกภรรยาของเธอ รฐาพาศิรินเดินออกมา ศิรินรู้สึกน้อยใจที่น้ำทิพย์ตะคอกใส่เธอแบบนั้น
น้ำทิพย์กลับเข้ามาประชุมต่อแต่ก็ไม่พ้นโดนต่อว่าจนได้บอร์ดทุกคนไม่พอใจอย่างมาก
“คุณบี..คุณปล่อยให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง”
“นั้นสิ..คุณก็รู้ว่าคุณเมย์เขาเป็นลูกค้ารายใหญ่ถ้าเข้าไม่พอใจแล้วถอดโปรเจคนนี้ออกคุณจะรับผิดชอบไหวหรอ”
“ว่างๆหัดดูแลภรรยาคุณด้วยอย่าให้เธอมาแสดงกิริยาไม่เหมาะสมที่นี่อีกเพราะผู้หญิงดีๆเขาไม่มาตบตีคนอื่นโดยไร้เหตุผลหรอก”
“กรุณาอย่ามากล่าวหาภรรยาของฉัน!!”
น้ำทิพย์ยอมโดนด่าได้แต่ห้ามใครแตะต้องภรรยาของเธอเด็ดขาด น้ำทิพย์ไม่พอใจอย่างมากกำลังจะเดินออกจากห้องประชุม
“ถ้าคุณเมย์เธอไม่พอใจขึ้นมาคุณเตรียมตัวรับผิดชอบได้เลย”
น้ำทิพย์กำหมัดแน่นก่อนจะเดินออกจากห้องไปเฌอมาลย์ก็เดินตามออกมาเพราะไม่รู้จะช่วยน้ำทิพย์ยังไง
ปึง!
น้ำทิพย์ทุบโต๊ะอย่างอารมณ์เสียเธอไม่ชอบให้ใครมากล่าวหาว่าร้ายภรรยาของเธอ
“ใจเย็นๆก่อนนะไอ้บี” เฌอมาลย์ตามมาปลอบใจเพื่อนอย่างเห็นใจ
“จะให้เย็นยังไงว่ะ..ทำไมเรื่องบ้าๆมันต้องมาเกิดกับฉันด้วยว่ะ..แกลองบอกมาดิว่าฉันควรทำยังไง!” น้ำทิพย์ดูจะอารมณ์เสียมากกว่าเดิม
“คงต้องรอโปรเจคนี้มันเสร็จก่อนล่ะมั้ง” เฌอมาลย์พูดแบบไม่จริงจังนัก
“เกี่ยวอะไรว่ะ..ฉันยกโปรเจคนี้ให้แกแล้วนิ” น้ำทิพย์ทำหน้าไม่เข้าใจ
“มันก็ใช่..แต่อย่าลืมสิว่าฉันก็อยู่บริษัทเดียวกับแก เพราะงั้นเวลาคุณเมย์มาที่นี่ถึงเขาจะจงใจมาหาแกแต่เขาก็อ้างได้ว่ามาหาฉัน”
น้ำทิพย์ก็พึ่งเข้าใจตอนที่เฌอมาลย์บอกนี่แหละ คิดไปแล้วเธอได้แต่โทษตัวเองถ้าวันนั้นเธอหักห้ามใจไว้เรื่องมันคงไม่เกิดและยิ่งตอนนี้ไม่ว่าน้ำทิพย์จะทำอะไรศิรินก็ดูจะจับผิดไปหมด
ทางด้านศิรินก็เสียใจไม่น้อยที่น้ำทิพย์เลือกที่จะไล่เธอกลับมา รฐากวางและติซ่าก็คอยปลอบไม่อยากให้ศิรินเครียดเพราะมันอันตรายต่อเด็กในท้อง
“พี่คริสใจเย็นๆนะ..อย่าไปหลงกลผู้หญิงคนนั้นเลย..เข้ากำลังจะทำให้พี่กับพี่บีเลิกกัน..พี่ต้องหนักแน่นนะ” กวางพูออย่างมีเหตุผล
“ใช่ ซ่าเห็นด้วย..พี่คริสยูต้องหนักแน่นเพื่อลูก” ติซ่าเอ่ยให้กำลังใจอีกคน
“ขอบใจนะกวาง..ซ่า” ศิรินเริ่มจะใจเย็นขึ้นมาบ้างเพราะถ้าไม่มีเพื่อนๆป่านนี้เธอคงฟุ่งซ่านจนเป็นบ้าแน่ๆ
“หญิงว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างไม่ให้ยัยคุณเมย์นั่นมายุ่งกับบีอีก”
“แล้วเราจะทำยังไงล่ะ?”
“ไหนเมื่อมันอยากได้บี..คริสก็ให้มันไปสิ”
“พี่หญิงยูจะบ้าหรอ!”
“นั้นสิพี่หญิง..อยู่ๆจะมายกให้ง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง” กวางและติซ่าต่างโวยวาย ศิรินก็ทำหน้าสงสัยแปลกใจที่รฐาพูด
“หญิงไม่ได้จะบอกให้คริสเลิกกับบีใช่ไหม”
“ไม่ใช่..ในเมื่อมันอยากได้เราก็ให้มันไป..คราวนี้ก็อยู่ที่คนของเราว่าจะยอมไปหรือเปล่า”
ศิรินเริ่มเข้าใจที่รฐาพูดตอนนี้มีทางไหนที่ทำให้เธอและน้ำทิพย์กลับมาใช้ชีวิตคู่เหมือนเดิมศิรินยอมทำทุกอย่างเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิดมา
น้ำทิพย์เดินเข้ามาในบ้านอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะนั่งพักที่โซฟากลางบ้านและเผลอพักสายตาไปชั่วขณะ ศิรินเดินลงมาก็เห็นว่าน้ำทิพย์หลับอยู่เลยเดินไปปลุก
“บีคะ..บี” ศิรินเขย่าแขนสามีเบาๆ น้ำทิพย์ค่อยๆปรือตาขึ้นมามองหน้าศิรินก่อนจะชันตัวลุกนั่งให้มันดีๆ
“ทำไมยังไม่นอนคะ..มันดึกแล้วนะ” น้ำทิพย์เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“วันนี้คริสขอโทษนะคะ..คริสใจร้อนไปหน่อย” ศิรินไม่ตอบคำถามแต่เอ่ยถึงเหตุการณ์ตอนบ่ายอย่างรู้สึกผิด
“บีเข้าใจค่ะ..แต่ทีหลังคริสถามบีก่อนนะ..บีไม่อยากให้คริสมีเรื่องตบตีเพราะไม่อยากให้คนอื่นมองคริสไม่ดี” ศิรินไม่โกรธที่น้ำทิพย์ตำหนิแต่เธอเข้าใจว่าน้ำทิพย์เป็นห่วงเธอต่างหาก
“ขอบคุณนะบีที่ไม่โกรธคริส” ศิรินเอ่ยอย่างยิ้มๆ
“บีสิคะที่ต้องขอบคุณ..อย่างน้อยบีก็ได้รู้ว่าคริสยังหึงยังหวงบีอยู่” น้ำทิพย์รวบตัวศิรินเข้ามากอด
“ก็คริสรักบีนิคะ..ถ้าวันไหนที่คริสไม่หึงไม่หวงแปลว่าวันนั้นคริสไม่รักบีแล้ว” ศิรินเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาพร้อมกับกอดน้ำทิพย์แน่น
“บีไม่มีทางให้มีวันนั้นหรอก..เพราะบีรักคริสม๊ากกกกกก” น้ำทิพย์ลากเสียงยาวทำเอาศิรินมีรอยยิ้มขึ้นมา
ถึงน้ำทิพย์จะเจ้าชู้ยังไงแต่ไม่รู้ทำไมศิรินก็ยังคงรักน้ำทิพย์เสมอ ยอมให้อภัยได้ทุกครั้งไม่ว่าเรื่องอะไร ก็คงเป็นเพราะคำว่ารักคำเดียวนั้นแหละ
ไงล่ะคุณเมย์..โดนพี่คริสตบไป..ยังจะกล้ามายุ่งกับพี่บีอีกเปล่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ถ้าคริสอยากทานอะไรแปลก ๆ ละฮ่าแน่
ขอบคุณครับไรต์