ตอนที่ 15 : เกือบอีกแล้ว (รีไรท์+ปรับเนื้อหา)
สองวันมานี้คริสพยายามจะคุยกับบีเรื่องที่อยากมีลูกแต่คริสก็ไม่กล้าจะถาม พอเอ่ยออกมาได้นิดเดียวคริสก็เปลี่ยนเรื่องจนบีงงว่าคริสมีอะไรหรือเปล่า แต่คริสก็มักจะตอบว่าลืมบ้างไม่มีอะไรบ้างบีก็ไม่อยากเซ้าซี้ถามอะไรต่อเพราะคิดว่าถ้าคริสอยากบอกเดี๋ยวก็บอกเองวันนี้ก็เหมือนกันที่คริสจะปรึกษาแต่ก็อึกอักไม่กล้าพูด
“บีคะ”
“ว่าไงคะ?” บีที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่เลิกคิ้วสงสัย
“คือ..เอ่อ..” บีก็ลุ้นว่าศิรินจะพูดอะไรจนเริ่มจะอึดอัดแทนเพราะคริสเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วบีเลยตัดสินใจถามเองดีกว่า
“มีไรหรือเปล่าคะ?”
“คือ..” คริสก็ยังอึกอักไม่กล้าบอกทั้งที่เตรียมใจมาแล้วแต่พอเห็นหน้าบีก็กลับพูดไม่ออกซะอย่างนั้นปากมันแข็งไปหมด
“มีอะไรก็บอกบีได้นะคะ..เราเป็นสามีภรรยากันนะบอกบีมาเถอะ”
คริสเม้มปากเข้าหากันอย่างชั่งใจคิดว่าเธอควรจะบอกดีหรือเปล่าก่อนที่บีจะเอื้อมมือมากุมมือคริสไว้ คริสเผลอตกใจนิดหน่อยจนบีต้องพูดเสียงอ่อน
“คริสคะมีอะไรก็บอกบีสิคะ..บีเห็นคริสเป็นแบบนี้แล้วบีไม่สบายใจเลยนะ”
สีหน้าบีมันบอกว่าบีไม่สบายใจจริงๆ และอยากให้คริสพูดมันออกมาเพราะคริสไม่ได้อึดอัดคนเดียวตอนนี้บีก็ทั้งอึดอัดและไม่สบายใจไปพร้อมๆ กัน
“คริสอยากมีลูกค่ะบี”
“แค่กๆๆ”
บีกำลังจิบกาแฟก็ถึงกับสำลักออกมาก่อนจะหันหน้ามามองหน้าคริสที่กำลังยิ้มแหย่ๆ ให้กันอยู่เมื่อกี้เธอไม่ได้หูฟาดหรือฟังผิดไปหรอกใช่ไหม
“คริสอยากมีลูกหรอคะ?”
บีถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจเพราะคิดว่าคริสอาจจะกำลังอำเธอเล่นก็ได้ สำหรับบีตอนนี้เธอยังไม่อยากมีไม่ใช่อะไรหรอกเธอยังอยากเที่ยวและสนุกกับเพื่อนๆ อยู่แต่ถ้าต้องให้มาเป็นพ่อคนบีคิดสภาพตัวเองไม่ออกเลย
“ทำไมหรอคะ..หรือว่าบีไม่อยากมีลูกกับคริส” คริสทำหน้าน้อยใจจนบีต้องรีบปฏิเสธ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ” คริสรู้อยู่แล้วว่ายังไงบีต้องปฏิเสธและหาเหตุผลล้านแปดมาเป็นข้ออ้างอยู่ดีคิดแล้วก็ต้องถอนหายใจ
“บีอยากทำงานก่อนค่ะ เพราะงานที่บริษัทช่วงนี้ก็รัดตัวบีจนไปไหนไม่ได้บีกลัวว่าจะไม่มีเวลามาดูแลคริสน่ะ”
สิ่งที่บีพูดมามันก็ฟังดูมีเหตุผลนะแต่คริสคิดว่าถ้าเธอรอก็ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหนและตอนนี้อายุเธอก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วด้วยถ้าให้รอเป็นปีเธอว่าเธอคงมีลูกไม่ได้จริงๆ แน่คราวนี้
“บีปฏิเสธคริสมาทีเดียวเลยก็ได้นะไม่ต้องหาเหตุผลมาอ้าง..มันทำให้คริสรู้สึกผิดอ่ะ”
คริสเอ่ยบอกเพราะยิ่งบีหาเหตุผลมามากเท่าไหร่กลายเป็นว่าเธอเป็นฝ่ายผิดซะอย่างนั้นที่ไปเร่งรัดบี ทั้งที่รู้ว่าบียังไม่พร้อมน่ะ
“อย่าคิดแบบนั้นสิคะ” คริสดูจะผิดหวังมากบีเองก็หนักใจไม่ต่างกัน
“บีขอทำงานอีกสักปีก่อนเนาะ..ถึงเวลานั้นคริสจะอยากมีกี่คนบีจะไม่ขัดเลย”
บีพูดยิ้มๆ เพราะอยากให้คริสสบายใจเพราะเดี๋ยวนี้หนึ่งปีไวจะตายไปไม่ใช่ศิรินรอไม่ได้นะแต่ถ้าขืนรอมดลูกเธอได้ฟ่อก่อนพอดีไหนจะคุณเมย์อะไรนั้นอีก
“นั้นบีไปทำงานก่อนนะคะ”
บีลุกจากโต๊ะมาจุ๊บที่หน้าผากภรรยาเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปคริสได้แต่นั่งถอนหายใจ เพราะคิดไว้แล้วว่าบีต้องปฏิเสธและเธอก็ทำอะไรไม่ได้จะบังคับก็ไม่ได้อีกก็คนมันยังไม่พร้อม
คริสนัดเพื่อนๆ ออกมาปรับทุกข์อีกตามเคยพอทุกคนได้ฟังที่คริสบอกต่างก็เห็นใจอยู่หรอกแต่ก็รู้ดีว่าบีคงจะไม่ยอมง่ายๆ
“อย่าเคลียดไปเลยนะพี่คริส..ถึงไม่มีลูกเราก็หาวิธีอื่นได้นี่” กวางเอ่ยปลอบเพราะไม่อยากให้คริสเครียดไปมากกว่านี้
“ยังไงล่ะกวาง..ต้องให้พี่คอยตามบีอีกน่ะหรอ..พี่ก็เหนื่อยนะ” คริสเอ่ยบอกและทำหน้านอยๆ เธอไม่อยากวิ่งตามอีกแล้วมันเหนื่อยนะแต่ก็ไม่อยากเลิกกับบี
“หาแฟนใหม่ไปเลยดีไหม..จะได้จบๆ” หญิงพูดขึ้นมาทำเอาทุกคนตกใจไปตามๆ กัน
“พี่หญิง..ทำไมยูพูดแบบนั้นล่ะ” ติซ่ามองหญิงอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ถ้ามีผัวแบบนี้แล้วมันทุกข์มากก็หาใหม่ไปเลยง่ายกว่า” หญิงไม่ได้อยากจะให้คริสเลิกกับบีจริงๆ หรอกแค่อยากจะกระตุ้นให้คริสลุกขึ้นสู้บ้างไม่ใช่ยอมง่ายๆ แบบนี้
“ไม่มีทางยังไงคริสจะต้องทำให้บีหยุดให้ได้” หญิงยกยิ้มดีใจที่เห็นคริสทำท่าเอาจริงเอาจังแบบนี้ค่อยน่าช่วยหน่อย
“ซ่าว่าซ่าพอจะช่วยพี่คริสได้นะ” ทั้งสามหันไปมองติซ่าเป็นตาเดียว
บีนั่งคิดเรื่องที่คริสพูดเมื่อเช้าก็เครียดไม่รู้จะทำยังไงเพราะตั้งแต่แต่งงานมาคริสไม่เคยจะพูดเรื่องนี้เลยเราสองคนก็ไม่เคยมีแพลนที่จะมีลูกแต่จู่ๆ คริสก็ดันมาบอกว่าอยากมีบีเลยแปลกใจว่าอะไรทำให้คริสอยากจะมีลูกแต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก
“ไงว่ะ..ไอ้เสือหมดลาย” พลอยเดินเข้ามาและเอ่ยทักกันด้วยท่าทางอารมณ์ดี
“เครียดว่ะ”
“เครียดเรื่อง?” พลอยนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับบีพร้อมถามอย่างสงสัยเพราะสีหน้าของเพื่อนตอนนี้บอกว่าเครียดจริงๆ
“เรื่องคริส”
“ทำไม..อย่าบอกนะว่าคริสจับได้” พลอยถึงกับทำหน้าตกใจและด่าทอเพื่อนว่าในใจว่าเขาเตือนแล้วแต่บีก็กลับตอบว่ามันไม่ใช่อย่างที่คิด
“ไม่ใช่เว้ย”
“แล้วมันเรื่องไรวะ..บอกมาอย่าลีลา” พลอยขี้เกียจจะเดาแล้ว
“คริสอยากมีลูก”
“ห๊ะ! มีลูก” พลอยถึงกับตกใจรีบเด้งตัวขึ้นมามองหน้าบีที่ตอนนี้ขมวดคิ้วเข้าหากันและถอนหายใจอีกรอบ “แล้วแกตอบคริสไปว่าไง”
“ก็บอกว่ายังไม่พร้อมขอทำงานก่อน”
“ไอ้บีเอ้ย! ไปบอกแบบนั้นคริสไม่นอยแย่เลยหรอวะ” พลอยถึงกับกุมขมับเครียดแทนบีแต่ก็พอจะเข้าใจคริสนะแต่ก็สงสารเพื่อนมากกว่า
“จะเหลือหรอวะ” บีถอนหายใจเฮือกใหญ่
“แล้วเอาไงล่ะที่นี่” บีได้แต่ส่ายหน้าเพราะไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
“นั้นคืนนี้จัดสักหน่อยไหมจะได้หายเครียดเดี๋ยวฉันโทรบอกจีน่าให้” พลอยว่าและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เธอไม่ได้อยากเที่ยวเลยจริงๆ แค่เห็นเพื่อนเครียดเลยอยากให้เพื่อนคลายเครียดก็เท่านั้น
“อืม” บีคิดว่าไปดื่มสักหน่อยก็ดีจะได้หยุดคิดไปได้บ้าง
บีส่งข้อความมาบอกคริสว่าจะออกไปดื่มกับพวกเพื่อนๆ คริสก็ไม่ได้ว่าอะไรจนบีถึงกับแปลกใจไปอีกแต่ครั้งนี้บีมาดื่มจริงๆ ไม่มีสาวๆ ข้างกายแม้แต่คนเดียวพอดื่มจนได้ที่และถึงเวลากลับ บีก็รีบกลับเพราะถ้าดึกกว่านี้กลัวว่าคริสจะโกรธเอา บีกลับมาถึงบ้านคริสก็ออกมายืนรอเธออยู่ก่อนหน้าแล้วบีถึงกับซะงักไป
“ทะ..ทำไมยังไม่นอนคะ” บีพูดตะกุกตะกัก
“จะออกมายืนรอสามีกลับบ้านไม่ได้หรอคะ”
“ได้สิคะแต่บีเห็นว่ามันดึกแล้วออกมายืนตากลมแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบายเปล่าๆ” บีเข้ามาโอบเอวภรรยาและพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง
“ดื่มหนักขนาดนี้คริสชงชาร้อนให้ดื่มดีกว่านะ..ตื่นมาจะได้ไม่ปวดหัว” นอกจากคริสจะไม่โกรธไม่โมโหแล้วยังดูจะเอาอกเอาใจอีกบีก็ยิ้มให้ภรรยาน้อยๆ และตามใจคริส
“ค่ะ..แต่ดื่มชาเสร็จแล้ว..ขอทำอย่างอื่นก่อนนอนได้ไหมคะ” สายตาเจ้าเล่ห์ของร่างสูงนั้นทำเอาคริสหน้าขึ้นสีใบหน้าร้อนผ่าวถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกก็เถอะนะแต่คริสก็เขินทุกที
หลังจากที่ดื่มชาเสร็จบีก็อุ้มภรรยาสุดที่รักขึ้นห้องเพื่อที่จะได้ทำกิจกรรมของคนรักกันก่อนนอน คริสก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรกว่าจะได้นอนก็ปาไปเกือบเช้าบีดูจะหมดแรงบวกกับอาการมึนเมาทำให้หลับสนิท แต่คริสที่นอนหนุนแขนบียังคงลืมตาในความมืด
เธอมองหน้าสามีสุดที่รักที่หลับตาพริ้มแสงจากนอกหน้าต่างทำให้คริสมองเห็นหน้านบีเพียงเสี้ยวเดียวมือบางเอื้อมไปลูบสันจะจมูกโด่งรั้รนั้นพลางสำรวจหน้าคมสวยของสามีและโน้มตัวไปจุมพิตที่แก้มของบีอย่างแผ่วเบา
“คริสรักบีนะคะ” คริสบอกรักบีทั้งที่รู้ว่าบีไม่ได้ยินก่อนจะสวมกอดบีไว้แน่นและหลับไปในอ้อมกอดของบี
เช้านี้คริสออกมาส่งบีไปทำงานอย่างเดิมและไม่มีการพูดถึงเรื่องการมีลูกเลยสักนิดบีดูจะแปลกใจแต่ก็ไม่กล้าถามเพราะไม่อยากให้คริสอารมณ์เสียและคิดว่าคริสไม่พูดถึงมันก็น่าจะดีแล้ว
“บีไปทำงานก่อนนะคะ”
“จะกลับมาทานข้าวเย็นหรือเปล่าคะ”
“อืม..ขอดูงานที่บริษัทอีกทีนะคะ..ยังไงบีจะโทรบอก”
บีโน้มตัวไปหอมแก้มคริสไปฟอดใหญ่ใจจริงไม่อยากจะไปทำงานเลยอยากจะอยู่กับคริสมากกว่าแต่คริสบอกว่าต้องทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูกน้องเธอเลยยอม
“ตั้งใจทำงานนะคะ” คริสหอมแก้มบีกลับบ้าง
“คริสทำแบบนี้บีไม่อยากไปทำงานเลยนะ”
“ไม่ได้นะคะ..อย่าดื้อสิคะคนเก่งของคริส..ไปทำงานได้แล้วนะ” เจอคริสพูดจาอ้อนใส่กันแบบนี้บีเลยต้องยอมรู้สึกมีกำลังใจทำงานขึ้นมาหน่อย
“ก็ได้ค่ะ..บีไปนะ”
“ค่ะ”
หนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้คริสแวะไปหาบีที่บริษัทสองสามครั้งเพราะไม่ไว้ใจให้บีอยู่ใกล้กับเมย์ตามลำพัง ยิ่งมีคุยงานนอกสถานที่คริสต้องบังคับให้พลอยไปด้วยและให้หญิงบอกพลอยอีกที่ว่าอย่าให้บีกับเมย์อยู่ด้วยกันสองต่อสอง
เพราะไม่งั้นพลอยนี่แหละที่จะซวยแบบที่บีแก้ให้เมย์ก็เสร็จสมบูรณ์ที่เหลือตอนนี้คือไปดูสถานที่ที่จะเริ่มก่อสร้างเท่านั้น บีมอบหมายหน้าที่นี้ให้พลอยแต่เมย์ก็หาเรื่องที่จะมาเจอให้จนได้โดยใช้พลอยเป็นข้ออ้าง เมย์เลยมาที่บริษัทบีบ่อยขึ้นอ้างว่ามาคุยงานกับพลอยแต่ที่จริงแล้วอยากมาเจอบีมากกว่า
“สวัสดีคะคุณบี”
“คุณเมย์” บีละสายตาจากเอกสารตรงหน้าเงยขึ้นมามองเมย์ที่กำลังเดินเข้ามาอย่างตกใจเพราะเธอไม่ได้นัดอีกคนมา
“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นล่ะคะ”
“เปล่านี่คะแค่แปลกใจ..ว่าแต่คุณมีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่า”
“ทำไมพูดจาห่างเหินกันแบบนั้นล่ะคะ” เมย์เดินมานั่งบนโต๊ะทำงานของบีกระโปรงรัดรูปที่สั้นเหนือเข่าอวดเรียวขายาวที่กำลัวไขว้ห้างอยู่ ทำเอาบีเผลอมองตาไม่กระพริบจะไม่ให้มองได้ยังไงล่ะก็มานั่งให้มองซะขนาดนี้
“ฉันว่าคุณไปนั่งที่เก้าอี้จะดีกว่านะคะ” บีดูจะอึดอัดไม่น้อยพูดติดๆ ขัดๆ เมย์ยกยิ้มอย่างพอใจที่แกล้งยั่วบีได้
“ทำไมคะ..กลัวจะอดใจไม่ไหวหรอ” เมย์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ มือข้างหนึ่งโอบรอบคอของบีและลูบไปมาเนินอกที่โผล่พ้นออกมาทำให้บีหายใจติดขัด
“ปะ..เปล่าคะ” เหงื่อเริ่มผุดพายขึ้นเต็มหน้าพยายามจะไม่มอง
“แน่ใจหรอคะ”
เมย์กระซิบที่ข้างหูเบาๆ ด้วยเสียงที่ยั่วยวนเร้าอารมณ์ อย่าว่าแต่บีเลยที่จะทนไม่ไหวเป็นคนอื่นคงจับเมย์กดตั้งแต่มานั่งตรงหน้าแล้ว ไม่รอให้ยั่วขนาดนี้หรอกบีกลืนน้ำลายพยายามเบือนหน้าหนีเพราะเธอจะไม่ยุ่งกับลูกค้าเด็ดขาดและยิ่งเป็นเมย์ยิ่งต้องปฏิเสธเพราะบีรู้ว่าเมย์ไม่มีทางหยุดแน่หากได้เกินเลยแล้ว
“ฉันว่าเราไปหาที่คุยกันเงียบๆ สองต่อสองดีไหมคะ” เมย์ยังคงไม่ละความพยายามลมหายใจอุ่นของเมย์ที่รดต้นคอของบีพร้อมมือที่ลูบไล้หน้าอกของร่างสูง
“ยะ..อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” บีจับมือเมย์ให้หยุดก่อนจะมองสบตาของอีกฝ่าย
“ทำไมคุณต้องปฏิเสธฉันด้วยล่ะ..ฉันรู้นะว่าคุณก็ต้องการฉัน”
“อย่าเข้าข้างตัวเองขนาดนั้นสิคะ..ถึงฉันจะชอบ..แต่ไม่ได้หมายว่าจะเอาทุกคนซะหน่อย” บีพยายามพูดให้เมย์เลิกพยายามแต่มันยิ่งทำให้เมย์อยากจะเอาชนะ
“นั้นก็ลองพิสูจน์ว่าคุณไม่ต้องการฉันจริงๆ”
“ยังงะ..”
ริมฝีปากแดงสดของเมย์ประกบเข้ากับส่วนเดียวของบีที่ยังพูดไม่ทันจบลิ้นเรียวนั้นสอดเข้าไปฉกชิงความหวานจากปากของบีสติของบีหลุดลอยปล่อยให้ความต้องการเช้ามาครอบงำ
บีผลักเมย์ให้นอนราบบนกับโต๊ะทำงานปัดข้าวของที่เกะกะออกให้หมดทั้งสองจูบกันอย่างดูดเดิมมือเรียวของบีลากมาสัมผัสเค้นคลึงที่หน้าอกของเมย์แม้จะมีเสื้อผ้าขวางอยู่ก็ตาม
เสียงครางเล็กแหลมนั้นทำให้บียิ่งมีอารมณ์ บีเลื่อนหน้ามาซุกไซ้ที่ซอกคออย่างคนกระหาย เมย์ยกยิ้มอย่างพอใจมือก็ขยุ้มผมบีเพราะความเสียวซ่านที่ร่างสูงมอบให้
“ขอโทษค่ะท่านประธานที่เข้ามาขัดจังหวะ”
น้ำหวานเห็นว่าเมย์เข้ามาหาบีนานเกินไปจึงแง้มประตูดูก็เห็นว่าบีกำลังซุกไซ้ใบหน้าเข้ากับซอกคอขาวนั้นน้ำหวานเลยต้องรับเข้ามาขัดจังหวะก่อนที่บีจะทำอะไรไปมากกว่านั้นไม่ได้กลัวคริสจะรู้นะแต่เธอหวงบีมากกว่า
บีรีบผละตัวออกจากเมย์ดึงสติตัวเองกลับมาก่อนจะยกมือลูบใบหน้าของตัวเองที่เผลอไป อยากจะขอบคุณน้ำหวานที่เข้ามาช่วยได้ทันเพราะไม่งั้นทุกอย่างเข้าแผนเมย์แน่ๆ แต่ดูเหมือนว่าหล่อนจะไม่พอใจเลขาสาวคนนี้เอามากเพราะทำให้เธออารมณ์ค้างทุกอย่างกำลังไปได้ดีแล้วเชียว
“มีอะไรหรือเปล่าน้ำหวาน” บีที่ได้สติก็เอ่ยถามเลขาสาว
“ท่านประธานมีนัดทานข้าวกับลูกค้าค่ะ” บีพยักหน้าก่อนจะมองเมย์ที่จัดแจงเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเมย์พอจะเดาได้ว่าสายตาของบีที่มองมาคืออะไร
“เมย์กลับก่อนก็ได้ค่ะ” เมย์เดินเข้ามาประชิดตัวบีก่อนจะโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหู “อย่าคิดว่าคุณจะหนีเมย์พ้นนะ”
พูดเสร็จก็ประทับริมฝีปากบนแก้มของบีจนเป็นรอยลิปสติกและเดินออกไปแต่ก่อนจะออกก็หยุดปรายตามองน้ำหวานด้วยหางตาแบบเหยียดๆ พร้อมกับยกยิ้มมุมปาก
“เฮ้อ!” บีถึงกับถอนหายใจออกมาและทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้
“คราวหลังควรจะหาที่ที่มันดีกว่านี้นะคะ” น้ำหวานพูดแล้วยิ้มแบบประชด
“ขอบคุณนะน้ำหวานที่เข้ามาช่วยบีไม่นั้นไม่รอดแน่” น้ำหวานขมวดคิ้วเพราที่บีเอ่ยขอบคุณเธอทำเหมือนกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้เต็มใจทำอย่างนั้นน่ะ
“นี่น้ำหวานหูฟาดไปหรือเปล่าคะ..คุณบีกำลังปฏิเสธผู้หญิงคนนั้น” บีเงยหน้ามองน้ำหวานก่อนจะยิ้มให้และเอ่ยบอกให้น้ำหวานคลายความสงสัย
“ถ้ามีผู้หญิงคนหนึ่งแสดงออกมาว่าต้องการเรามากถึงขั้นเอ่ยปากขอกับภรรยาเราแบบนั้นเป็นเธอ..เธอยังจะยุ่งกับเขาไหมล่ะ..ฉันไม่หาเรื่องใส่ตัวหรอกนะ”
น้ำหวานพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเพราะคนที่บีเคยมีความสัมพันธ์ด้วยก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราวแต่สำหรับเมย์ดูท่าจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ บีเลยต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลมสินะไม่นั้นมันจะลามเข้าบ้าน
“น้ำหวานเข้าใจแล้วค่ะ”
“ต่อไปถ้าคุณเมย์มาที่นี่อีกและเห็นว่าเข้ามาหาฉันนานเกินห้านาทีเธอต้องรีบเข้ามาเลยนะ รู้ไหม”
“ได้ค่ะ” น้ำหวานเอ่ยตอบและยิ้มให้บีก่อนจะเดินออกไปทำงานของตัวเองต่อ รู้สึกชนะยัยคุณเมย์นั้นยังไงก็ไม่รู้
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ลูกค้าคนนี้น่ากลัวจริงๆ
บอกแล้วว่านางแซ่บและร้ายไม่เบา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ขอบคุณครับไรต์