ตอนที่ 13 : อยากได้ (รีไรท์+ปรับเนื้อหา)
ดูเหมือนคำพูดของกวางจะไม่มีผลต่อบีสักเท่าไหร่เพราะหลังจากวันนั้นบีก็เริ่มกลับมาทำตัวเหมือนเดิม กลับบ้านช้าอ้างว่ามีนัดกับลูกค้าคริสพยายามจับสังเกตแต่ก็เหมือนว่าบีจะรู้ทันเพราะไม่ทิ้งหลักฐานหรือร่องรอยอะไรให้คริสจับได้เลย
“วันนี้กลับกี่โมงคะ”
คริสเดินออกมาส่งบีที่หน้าบ้านอย่างเช่นทุกวันและเอ่ยถามคำถามเดิมๆ ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะเบื่อไปแล้วแต่กลับบีคงไม่เพราะอีกคนยิ้มรับ ก่อนจะเอ่ยตอบภรรยาสุดที่รักของเขา
“ถ้างานไม่เยอะก็หกโมงเย็นค่ะ”
“ดีค่ะ..แล้วอย่าไปเกเรที่ไหนนะคะ” คริสพูดดักไว้ก่อนเพราะรู้ว่าอย่างบีเผลอไม่ได้หรอกมีโอกาสเมื่อไหร่ลายมันก็เริ่มออก
“เมียดุแบบนี้ใครจะกล้าเกเรล่ะคะ”
“ก็ไม่แน่หรอกค่ะ..เผลอๆ บีอาจจะแอบไปทำอะไรที่คริสไม่รู้ก็ได้” บีรู้สึกถึงความกดดันที่ส่งผ่านสายตาของคริสไม่ว่าเธอจะพูดจาเอาใจเท่าไหร่มันก็ดูเหมือนว่าจะเข้าตัวไปซะหมด
“ไม่หรอกค่ะ..บีไปทำงานก่อนนะคะ”
บีรีบเปลี่ยนเรื่องและเดินเข้ามาสวมกอดคริสก่อนจะหอมแก้มภรรยาคนสวยและเดินไปขึ้นรถ เธอคิดว่าการหนีไปทำงานเป็นทางเดียวที่จะทำให้เธอรอดจากการจ้องจับผิดของคริส
ช่วงบ่ายวันนี้คริสคิดว่าจะแอบไปหาบีที่บริษัทโดยโทรถามเลขาว่าบีมีประชุมหรือนัดลูกค้าหรือเปล่า น้ำหวานเลขาสาวก็ตอบว่าไม่มีเพราะวันนี้บีต้องเคลียเอกสารที่กองเป็นตั้งๆ
“ฮัลโหลน้ำหวาน”
“ค่ะ..คุณคริส”
“วันนี้บีมีประชุมหรือนัดที่ไหนหรือเปล่า” เลขาสาวเงียบไปเหมือนกำลังดูตารางงานของบีเพราะเธอได้ยินเสียงพลิกกระดาษ ก่อนน้ำหวานจะเอ่ยตอบ
“อืม..ไม่มีนะคะ..จะมีก็แต่เคลียเอกสารอย่างเดียวคุณคริสมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ฉันจะเข้าไปที่บริษัท..แล้วเธอก็ห้ามบอกบีว่าฉันจะไป” คริสเน้นย้ำเพราะบางทีการที่เคลียเอกสารก็ไม่ได้แปลว่าบีจะพาผู้หญิงมามั่วไม่ได้สักหน่อย
“ค่ะ”
หลังจากวางสายน้ำหวานคริสก็กลับขึ้นบ้านไปอาบน้ำแต่งตัว เธอก็อยากจะรู้นักว่าบีจะทำงานอย่างที่น้ำหวานได้บอกเธอหรือเปล่า ถ้าไม่ล่ะก็ได้เจอดีแน่ๆ
น้ำหวานวางสายจากคริสก็รีบเดินเข้ามาในห้องทำงานของบีอย่างรีบร้อน เพื่อที่จะแจ้งว่าอีกสักพักคริสจะเข้ามาหาบีที่บริษัท เธอเลยเผลอเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ได้เคาะ
“คุณบีคะ”
“ว่าไงคะน้ำหวาน” บีตอบรับด้วยเสียงหวานพร้อมกับมือที่เอื้อมไปโอบเอวน้ำหวานให้เข้ามาแนบชิดทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ แต่น้ำหวานต้องห้ามไว้ก่อน ก่อนที่มันจะเกินเลยไปมากกว่านี้ถ้าคริสโผล่เข้ามาได้เละกันทั้งคู่แน่ๆ
“อย่าค่ะคุณบี”
“หืม..บีหูฟาดไปหรือเปล่าคะที่วันนี้เลขาบีปฏิเสธ” บีเลิกคิ้วทำหน้าสงสัยเพราะปกติน้ำหวานไม่เคยจะปฏิเสธกันแบบนี้มีแต่จะให้เธอซะมากกว่า
“ก็ไม่อยากจะปฏิเสธหรอกค่ะ..ถ้าวันนี้เมียคุณไม่มา” น้ำหวานว่าด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ แล้วพอบีได้ยินแบบนั้นก็ผลักน้ำหวานออกและมองหาคริสทันทีจนน้ำหวานต้องทำหน้าเอือม
“คริสมาที่นี่งั้นหรอ”
“รีบผลักน้ำหวานออกเลยนะคะ..คุณคริสกำลังมาค่ะอีกไม่เกินยี่สิบนาทีก็คงจะถึง”
บีถอนหายใจอย่างโล่งอกนึกว่าจะเละซะแล้วแต่ก็ดีหน่อยจะได้มีเวลาเตรียมตัวก่อนที่คริสจะมา ดีที่น้ำหวานเข้ามาบอกเธอก่อนไม่นั้นคริสได้จัดการน้ำหวานเหมือนเลขาคนก่อนๆ แน่
“น้ำหวานมาบอกแค่นี้แหละค่ะ..แต่ถ้าคุณบีอยากต่อน้ำหวานจะรอที่คอนโดนะคะ”
น้ำหวานโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูบีด้วยเสียงที่ยั่วยวนจนบีอยากจะให้ถึงเวลานั้นเร็วๆซะเหลือเกินแต่ก็ต้องทำเป็นเก๊กว่าทำงานยุ่งจะได้หาข้ออ้างได้
คริสแค่เดินเข้ามาในบริษัทพนักงานก็ต่างพากันแตกตื่นเพราะปกติที่คริสเข้ามาที่นี่มักจะมีเรื่องให้เม้าท์กันตลอด ไม่ตบเลขาก็จัดการบรรดาเด็กๆ ที่มาหาบีพนักงานต่างพากันวางเงินว่าวันนี้คริสจะมาทำอะไรบ้างก็ว่าต้องมีตบบ้างก็บอกแค่มาหาน้ำทิพย์เฉยๆ
“มีเอกกะ..อ้าวคริส..มาได้ไงคะ”
บีแกล้งทำทีนึกว่าน้ำหวานจะเอาเอกสารมาให้เซ็นแต่ที่ไหนได้บีรู้อยู่หรอกว่าเป็นคริส คริสสอดส่องสายตาไปทั่วห้องก็เห็นว่าบีอยู่คนเดียวก่อนจะพูดจาเหน็บแนมสามีของตัวเองเพราะดูเหมือนว่าบีจะรู้ตัวว่าเธอจะมาที่นี่
“ขยันทำงานจังเลยนะคะ”
“แน่นอนสิคะ..เก็บเงินไว้เปย์เมียนี่” บีว่าติดตลกและลุกจากเก้าอี้ทำงานเดินมาหาคริสและสวมกอดอีกคนไว้ก่อนจะทำหน้าอ้อน แต่คราวนี้คริสกลับไม่เคลิ้มตามน่ะสิ
“หรอคะ..นึกว่าเอาไปเปย์สาวๆ ซะอีก” คริสได้ที่ก็พูดแหนบบีจนบีแทบจะไปไม่เป็นเลยเพราะพูดอะไรก็จะดูเข้าตัวเองไปซะหมด
“มีที่ไหนล่ะคะ..ว่าแต่คริสมาหาบีถึงที่นี่มีอะไรหรือเปล่าคะ” เวลารู้สึกว่ากำลังโดนจับผิดหรือจนมุมบีก็จะเปลี่ยนเรื่องคุยตลอด
“ต้องมีธุระก่อนใช่ไหมคะถึงจะมาได้” คริสว่าอย่างน้อยใจที่สามีตัวเองเอ่ยถามกันแบบนั้นเหมือนไม่อยากให้เธอมา
“เปล่าค่ะ..เมียบีจะมาเมื่อไหร่ก็ได้เนาะ..ใครจะกล้าขัดล่ะ” บีรีบแก้ตัวก่อนเลย
“รู้แบบนั้นก็ดีค่ะ” บีรีบซบหน้าลงบนอกของคริสเพราะไม่อยากให้คริสเห็นสีหน้าของเธอในตอนนี้บีอ้อนคริสอย่างกับลูกแมวจนประตูเปิดมันออก
“ท่านปะ..เอ่อ..ขอโทษค่ะ พอดีคุณเมย์มาขอพบค่ะ”
คริสมองน้ำหวานที่เดินเข้ามาก่อนอีกคนจะอึกอักและเอ่ยบอกถึงใครคนหนึ่งซึ่งเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย บีทำหน้างงก่อนจะเอ่ยถามออกไปแต่ก็ยังไม่ปล่อยมือที่กอดคริสอยู่
“ฉันไม่ได้นัดไว้นี่”
“คุณเมย์เธอบอกว่าจะคุยเรื่องโปรเจคโรงแรมที่จะเริ่มสร้างค่ะ” บีพอจะเข้าใจแล้วก่อนจะเอ่ยปากสั่งเลขาว่าเธอไม่ให้เข้าพบ
“ยกละ..”
“ไปเชิญเขาเข้ามา” แต่คริสกลับเอ่ยอนุญาตซะก่อนน้ำหวานก้มหัวให้นิดหน่อยและเดินออกไปทำตามที่คริสสั่ง บีหันมามองคริสอย่างแปลกใจ
“ทำไมไม่ให้บียกเลิกล่ะคะ”
“คริสรู้มาว่าโปรเจคนี้เป็นโปรแจคใหญ่ไม่ใช่หรอคะ” เธอรู้แค่นี้แต่ไม่รู้ว่าคนที่จะมาร่วมงานกับบีจะเป็นผู้หญิง
“ใช่ค่ะ..แต่..”
“ไม่มีแต่ค่ะ บีทำงานเถอะ..เดี๋ยวคริสไปเดินเล่นรอเลิกงานเราไปทานข้าวกันนะคะ” พอรู้ว่าบีต้องทำงานเธอเลยไม่อยากกวนเดี๋ยวบีจะโดนตำหนิเอาได้ว่าเอาเมียมาคุมน่ะ
“เอางั้นหรอคะ”
บีถามแบบเซ็งๆ เพราะที่จริงก็อยากจะอยู่กับคริสให้นานกว่านี้พอคริสกำลังจะเดินออกไปเมย์ก็เดินสวนเข้ามาพอดี คริสได้กลิ่นน้ำหอมของเมย์ก็รู้สึกว่าคุ้นๆ เหมือนเคยได้กลิ่นที่นี้ไหนมาก่อน คริสนิ่งไปพยายามนึกก็นึกออกว่าเคยได้กลิ่นน้ำหอมนี้จากตัวบีตอนที่บีบอกว่าไปส่งเพื่อนคริสเปลี่ยนใจไม่ไปเดินเล่นแล้ว
“คริสเปลี่ยนใจดีกว่าค่ะ..คริสจะอยู่รอบีที่นี่” คริสว่าแล้วก็เดินกลับเข้ามาอย่างเดิม เมย์มองคริสก่อนจะเอ่ยทักทายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแต่ดูเหมือนจะทำให้บีอึดอัดไม่น้อย
“สวัสดีค่ะคุณคริส..คุณคงเป็นภรรยาคุณบีใช่ไหมคะ”
“ใช่ค่ะ..คุณคือ..”
“เมย์ค่ะ..เป็นลูกค้าวีไอพี..ของคุณบี” เมย์เน้นท้ายประโยคอย่างหนักแน่นแวบหนึ่งคริสถึงกับใจกระตุกก่อนจะสูดลมหายใจระงับอารมณ์โกรธเปลี่ยนมาคลี่ยิ้มบางๆ ให้เมย์แทน
“คุณเมย์บอกว่าจะคุยเรื่องโปรเจคไม่ใช่หรอคะ..เชิญค่ะ”
บีรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีไม่นั้นทั้งสองได้ยืนจ้องหน้ากันอีกนานแน่ ตอนนี้บีรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องทำงานของเธอไม่แจ่มใสเหมือนทุกวันเลย
“พอดีแบบของโรงแรมที่สถาปนิกออกแบบให้เมย์อยากจะแก้เป็นบ้างส่วนน่ะค่ะ” เมย์ได้ยินบีท้วงเรื่องงานเธอก็ต้องทำตัวให้เป็นมืออาชีพหน่อย
“ถ้างั้นเดี๋ยวบีให้สถาปนิกมาคุยกับคุณเมย์ดีกว่านะคะ..จะได้แก้ให้เลย” บีกำลังจะกดโทรแจ้งน้ำหวานให้เรียกสถาปนิกแต่เมย์เอ่ยขัดซะก่อน
“เมย์รู้มาว่าคุณบีออกแบบเก่ง..เมย์อยากให้คุณบีออกแบบให้ค่ะ”
คริสที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ยินก็หูผึ่งบีรีบหันมามองคริสท่าทางเลิ่กลั่กหนักใจไม่น้อยคริสเลยเดินมานั่งบนที่วางแขนของเก้าอี้บี พร้อมมือที่โอบรอบคอของสามีเพื่อแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของ
“ฉันว่าคุณควรให้สถาปนิกออกแบบดีกว่านะคะ” คริสเอ่ยอย่างเสนอความเห็นเพราะใหญกว่าประธานบริษัทก็เมียประธานนี่แหละ
“แต่ฉันไม่พอใจการออกแบบของเขานี่ค่ะ” เมย์ก็ยังมองคริสยิ้มๆ และเอ่ยบอกอย่างไม่เดือดร้อนอะไรบีมองทั้งสองที่กำลังสู้กันผ่านทางสายตา
“ถ้างั้นฉันจะให้บีเปลี่ยนคนออกแบบให้ ดีไหมคะ” คริสพยายามหาทางออกโดยที่ไม่ต้องให้บีทำงานนี้เพราะเธอไม่เห็นว่านายจ้างจะต้องลงไปออกแบบเอง ไม่นั้นบริษัทจะจ้างสถาปนิกมาทำไหมล่ะ
“แต่เมย์อยากได้คุณบีค่ะ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ก็ไม่รู้ว่างานจะเข้าใคร
แต่ที่แน่ๆ คนที่นั่งเฉยๆ อ่ะน่าจะโดนมากสุด
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ขอบคุณครับไรต์