ตอนที่ 11 : อาทิตย์เดียว (รีไรท์+ปรับเนื้อหา)
หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาบีกลับบ้านเร็วทุกวันแถมยังคอยเอาอกเอาใจคริสมากกว่าเดิมตอนแรกคริสก็สงสัยว่าบีแอบไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า แต่บีก็ยืนยันว่าที่ทำก็อยากจะชดเชยที่ตัวเองเกเรไปบ้างนอกลู่นอกทางให้คริสต้องคอยระแวงและจับผิดคริสได้ยินแบบนั้นก็โล่งใจและดีใจที่บีคิดได้
“คริสคะ..เห็นสูท..”
“ตัวนี้ใช่ไหมคะ” คริสถือเสื้อสูทสีขาวตัวโปรดของบีขึ้นมาให้ดูเพราะรู้ว่าอีกคนจะใส่ บียิ้มกว้างก่อนจะเดินมาหาคริส
“เมียบีนี่น่ารักจริงๆ ไหน..มาให้รางวัลหน่อยเร็ว”
บีคว้าเอวบางของคริสเข้าไปกอดและประกบริมฝีบางนั้นพร้อมฉกชิงความหวานจนหนำใจคริสต้องยกมือขึ้นมาตีแขนบีก่อนที่เธอจะขาดอากาศหายใจไปซะก่อน
“พอแล้วบี” บีมองคริสอย่างเอ็นดูเพราะเวลาคริสเขินเนี่ยมันน่ารักน่าหยิกมากเลยนะ มองกี่ทีก็หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว
“คริสทำให้บีไม่อยากไปทำงานเลยรู้ไหมคะ”คริสมองบีที่กำลังงอแงไม่อยากไปทำงานนี่เธอยังงงอยู่เลยนะว่าเธอทำอะไรบีถึงไม่อยากไปทำงานน่ะ
“คริสทำอะไรหรอคะ”
“ก็คริสทำให้บีอยากอยู่กับคริสทั้งวันน่ะสิ”
“บ้าหรอบี..พอเลยนะคริสซ้ำไปหมดแล้ว”
คริสเอ่ยห้ามเพราะมือบีที่ปัดป่ายตรงสะโพกของเธอเพื่อเร้าอารมณ์เพราะเมื่อคืนเธอก็แทบจะไม่ได้นอนเพราะไม่รู้ว่าน้ำทิพย์ไปอดอยากมาจากไหน
“คริสอ่ะ..นิดหนึ่งก็ไม่ได้หรอคะ”
บีเริ่มจะงอแงอีกครั้งเพราะว่าคริสไม่ยอมให้จนคริสต้องใช้ไม้แข็ง ตามใจมากไม่ได้หรอกเดี๋ยวบีก็เคยตัวกันพอดี
“ไม่ค่ะ..ถ้าดื้อ..คืนนี้ก็อดนะคะ” บีทำหน้ายู่แต่ก็ต้องยอม
“พูดแล้วนะคะ..คืนนี้ก็เตรียมตัวไม่ได้นอนได้เลยเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของบี”
บีกระซิบที่ข้างหูของคริสทำเอาร่างบางถึงกับหน้าแดงเพราะลืมไปว่าวันนี้วันศุกร์คริสได้แต่ด่าทอตัวเองในใจที่เสียรู้ให้น้ำทิพย์จนได้ ไม่น่าพลั้งปากพูดออกไปแบบนั้นเลย
“ไปทำงานดีกว่าเย็นนี้จะได้รีบกลับ” บีว่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินเข้าไปแต่งตัวและออกมาพาโอบเอวคริสให้ลงไปส่งเธอที่หน้าบ้านเหมือนอย่างทุกวัน
ช่วงนี้บีอารมณ์ดีมาทำงานทุกวันจนพลอยนึกหมั่นไส้ว่าเพื่อนของเขามันจะอารมณ์ดีอะไรขนาดนั้น เพราะไม่เห็นจะได้ออกล่าเหมือนอย่างเคยแต่กลับอารมณ์ดีซะอย่างนั้น
“เดี๋ยวนี้อารมณ์ดีจังนะ”
“แน่นอน” บีตอบพร้อมยักไหล่กวนๆ
“ตกลงเสืออย่างแกนี่ทิ้งลายแล้วจริงๆ หรอวะ” พลอยเอ่ยถามเพราะช่วงบีไม่เที่ยวเลยแถมยังกลับบ้านตรงเวลาอีก..เป็นคนดีแบบแปลกๆ
“แกคิดว่าไงอ่ะ”
“ฉันดูแกไม่ออกวะ..แต่จะว่าไปคุณเมย์ที่ว่าสวยแซ่บแกยังไม่สนเลย..สงสัยจะทิ้งลายจริงๆ”
พลอยพูดตามที่เห็นแล้วบีก็เงียบฟังและไม่ตอบอะไรก่อนที่เลขาสาวหน้าห้องจะเปิดประตูเข้ามาแจ้งเวลาการประชุม
“ท่านประทานค่ะอีกสิบนาทีมีประชุมนะคะ” บีพยักหน้าให้เลขาสาวเป็นเชิงรับทราบก่อนจะลุกขึ้นไปเตรียมตัวเข้าประชุมแต่พลอยก็รั้งเอาไว้ก่อน
“เดี๋ยวๆ”
“อะไรของแกอีกวะ” บีหันมาถามเพราะเพื่อนเธอเนี่ยนอกจะเข้าบริษัทมาแล้วยังไม่ช่วยงานยังจะพาเธอเสียงานอีกเนี่ย
“คืนนี้พวกจีน่ามันนัดไปที่ร้านมีของใหม่มา..สนป่ะ?”
บีทำหน้านึกคิดเพราะมันก็น่าสนอยู่นะที่เพื่อนบอกน่ะ แต่เธอนัดกับคริสไว้แล้วน่ะสิอีกอย่างก็ไม่อยากเบี้ยวนัดด้วยก็คืนนี้คริสสัญญาว่าจะตามใจเธอทั้งคืนแล้วนี่นา
“ฉันนัดกับคริสไว้แล้วว่ะ”
“อะไรวะ เดี๋ยวนี้กลัวเมียหรอ..กระจอกว่ะ”
“เห้ยๆ ใครกลัว อย่ามามั่วไปก็ไปดิว่ะกลัวที่ไหนเดี๋ยวโทรบอกคริสเดี๋ยวนี้เลย”
พอได้ยินเพราะพูดจาหยามกันแบบนั้นคนอย่างบีก็ยอมไม่ได้ศักดิ์ศรีมันค้ำคอน่ะ บีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาคริสต่อหน้าพลอย แต่จังหวะรอสายใจก็ตุ้มๆต่อมๆ ดันกลัวขึ้นมาซะอย่างนั้นแต่ก็ต้องเกร็งหน้าไม่ให้เพื่อนจับได้
“ว่าไงคะบี”
“เอ่อ..คริสคะ..เย็นนี้บีมีนัดลูกค้า..คงกลับช้าหน่อยนะคะ” บีพูดเสียงเบาแถมยังตะกุกตะกักอีกแล้วก็แอบใจหายที่อยู่ๆ คริสก็เงียบไปเลย..ใจไม่ดีเลย บีเลยรีบพูดเอาใจคริ
“แต่ถ้าคริสไม่โอเค..บีเลื่อนนัดลูกค้าได้นะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกบี..คริสเข้าใจบีทำงานเถอะ” คริสตอบกลับมาเสียงเรียบทำเอาบีไม่อยากไปตามที่เพื่อนชวนแล้วน่ะสิ แต่พลอยก็ยืนกดดันเธออยู่เนี่ย
“คริสไม่โกรธบีนะคะ”
“ไม่หรอกค่ะ..แล้วนัดคุยงานที่ไหนคะ?”
“ที่ผับจีน่าจ๊ะ”
“ผับหรอคะ” คริสรีบเอ่ยถามเพราะคุยงานที่ไหนเข้าคุยกันที่ผับ ปกติไม่ร้านอาหารก็ที่บริษัทน้ำเสียงแฝงความสงสัยไปด้วยจนบีต้องรีบอธิบายไม่นั้นคริสจับได้แน่
“ก็ลูกค้าคนนี้เขาชอบสังสรรคนี่คะ ถ้าคริสไม่สบายใจจะตามมาก็ได้นะคะ”
“อย่ากลับดึกล่ะกันนะคะ อ๋อ..อย่าดื่มเยอะล่ะขับรถมันอันตราย”
“รับทราบค่ะ..บีไปประชุมก่อนนะคะ” บีตอบกลับด้วยเสียงดีใจและโล่งใจไปพร้อมๆ กันลุ้นจนใจเต้นตั้งนาน
“ค่ะ”
“บีรักคริสนะคะ”
“คริสก็รักบีค่ะ”
วางสายปุ๊บบีก็ถึงกับต้องถอนหายใจออกมายาวๆ พลอยที่ยืนมองอยู่ก็หัวเราะออกมาเพราะต่อหน้าเพื่อนทำเป็นใจกล้าพอคุยกับเมียใจตกไปอยู่ตาตุ่ม
“ไม่กลัวเลยจริ๊งจริง”
“เข้าเรียกว่า..”
“ให้เกียรติ์..เปลี่ยนมุกได้แล้วไอ้บี..มันซ้ำ!” พลอยตบไหล่บีก่อนจะเดินไปห้องประชุมบีเลยเบะปากให้และตามพลอยไปติดๆ
เสียงเพลงดังกระหึ่มผู้คนมากมายเบียดเสียดกันจนจะเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้วบีและเดอะแก๊งตามมากันพร้อมหน้าพร้อมตาโดยเฉพาะมะปรางที่วันนี้ดูจะไม่รีบร้อนเพราะปกติจะไปแซ่บกับสาวแล้วรีบกลับเพราะกลัวติซ่าจะจับได้
“ไงมะปรางวันนี้ไม่แซ่บก่อนหรอ” น้ำทิพย์เอ่ยแซว
“วันนี้ไม่รีบ” มะปรางเอ่ยบอกเสียงเรียบอย่างคนไม่รีบจริงๆ นั้นแหละ
“ทำไมว่ะ?” บีถามอย่างสงสัยเพราะท่าทางมันชิลได้กว่านี้อีก แถมยังกระดกเหล้าเข้าปากด้วยท่าทีสบายเห็นแล้วก็หมั่นไส้
“จะอะไรล่ะเฮีย..เมียไม่อยู่นะสิเสือเลยออกลาย” จีน่าตอบแทนหมั่นไส้ไม่ต่างกัน
“พูดดีๆ แค่คู่หมั้นเว้ยยังไม่ใช่เมีย” มะปรางตอบอย่างหัวเสีย
“ดีแต่แซวคนอื่นแล้วเมื่อไหร่แกกับกวางจะแต่งกันสักทีว่ะอีจอนอ” พลอยหันไปถามคนที่อายุน้อยที่สุด วันๆ ก็ดีแต่แซวพวกพี่ๆ เขา
“ก็ขอเช้าขอเย็นกวางไม่ยอมสักที..คิดอยู่เนี่ยว่าจะลากไปปล้ำซะเลยดีไหม”
“อ่อนว่ะ!” บีที่นั่งฟังอยู่ก็พูดขึ้นทำเอาจีน่าถึงกับมองค้อน
“ใครจะเก่งแบบเฮียล่ะ..รอดตายมาได้กี่ครั้งแล้วล่ะ..สาธุถ้ามีอีกครั้งขอให้พี่คริสจัดหนักๆสักทีเถ๊อะ” จีน่าว่าแล้วก็ยกมือไหว้เหมือนกำลังสาปแช่ง
“เห้ยๆ อีจอนอ นั้นปากหรอน่ะฉันพี่แกนะ” บีถึงกับโวยไอ้เด็กนี่มันปากหมาได้อีกนะเนี่ยไม่เกรงใจว่าที่นั่งอยู่เป็นผับของมันก็จะขอถีบสักที
“พอๆ อย่าพึ่งทะเลาะกันจอนอไหนล่ะของใหม่ที่ว่า”
พลอยรีบห้ามศึกก่อนจะถามหาจุดประสงค์ที่มาที่นี่จีน่ายกยิ้มเจ้าเล่ห์และสั่งลูกน้องให้ไปพามา ไม่นานสาวสวยทั้งสี่ก็มายืนตรงหน้าบีพลอยและมะปรางถึงกับยิ้มอย่างพอใจเพราะเด็ดอย่าที่บอกไว้จริงๆ
แต่ละคนก็นัวเนียกับสาวๆ ไม่สนใจเพื่อนหรือสิ่งแวดล้อมอื่นๆ มะปรางและพลอยพาสาวๆ ขึ้นห้องที่ทางผับจัดให้เรียบร้อยเหลือแต่บีและจีน่า
“จอนอฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ”
“อ้าวเฮีย! แล้วน้องเขาล่ะ” จีน่าถามถึงสาวที่นั่งข้างกายบี อยู่ๆ ก็จะมาทิ้งมาขวางเฉยเลยเป็นคนไม่รักษาของเอาซะเลย
“ก็ฝากแป๊บหนึ่งสิวะ”
“รีบๆมาล่ะเพราะไม่งั้นฉันเหมาหมดนะ”
“เอ่อๆ” บีเดินมาเข้าห้องน้ำพอเดินออกมาก่อนจะกลับไปที่ห้องของแขกวีไอพีก็ชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งบีที่ยังมีสติอยู่รีบคว้าเอวบางไว้ก่อน
“เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ” บีเอ่ยถามอีกคน
“ฉัน..คุณบี”
“คุณเมย์” บีถึงกับตกใจไม่คิดว่าจะเจอเมย์ที่นี่บีค่อยๆ ปล่อยมือออกจากเมย์เมื่อเห็นว่าอีกคนพอจะจำเธอได้ก็แปลว่ายังไม่สติอยู่
“คุณบีมาทำอะไรที่นี่คะ”
“อ๋อ บีมาคุยงานกับลูกค้าค่ะ” บีเอ่ยตอบอย่างไม่มีพิรุจอะไรเพราะจะโกหกให้เนียนก็ต้องบอกให้มันเป็นเรื่องเดียวกันเพราะจะได้ไม่โป๊ะแตกที่หลัง แต่เมย์ดูจะไม่เชื่อเท่าไหร่
“ลูกค้า?”
“แล้วคุณเมย์ล่ะคะ” บีเห็นท่าทางไม่ดีแล้วเลยเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะเดี๋ยวอีกคนจะจับได้ว่าเธอโกหก
“อ๋อ..เมย์มาเที่ยวค่ะ..กำลังจะกลับพอดีนั้นเมย์ขอตัวนะคะ”
บีพยักหน้าและปล่อยให้อีกคนได้เดินออกไปแต่พอเมย์เดินออกไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ก็เอนตัวจะล้มบีเลยรีบโน้มตัวไปรับอีกคนไว้ก่อนโชคดีที่รับไว้ได้ทัน
“บีว่าคุณเมย์ไม่น่าจะไหวนะคะ..นั้นบีไปส่งที่รถดีกว่า”
“พอดีเมย์ไม่ได้เอารถมาค่ะ” บีชะงักไปก่อนจะมองหน้าเมย์แต่ก็นึกได้ว่าอีกคนบอกว่ามากับเพื่อน
“อ้าว..แล้วเพื่อนคุณเมย์ล่ะคะ”
“คงจะกลับไปหมดแล้วค่ะ..คุณบีไปส่งเมย์ขึ้นแท็กซี่ก็ได้ค่ะ” บีมองเมย์อย่างลังเลเพราะอีกคนเมาขนาดนี้จะปล่อยให้กับแท็กซี่ได้ยังไง เมย์เองก็หวังว่าบีจะอาสาไปส่งเธอ
“นั้นบีไปส่งดีกว่าค่ะ” เมย์ที่ซบอกบีอยู่แอบยิ้มดีใจแต่ก็ต้องแกล้งปฏิเสธไปกลัวว่าบีจะรู้ว่าเธออยากให้บีไปส่ง
“แต่..”
“ไม่มีแต่ค่ะ..คุณเมย์รอบีแป๊บนะคะ..บีขอไปบอกลูกค้าก่อน” บีเดินกลับมาที่ห้องของตัวเองและบอกจีน่าว่าขอตัวกลับก่อนเพราะมีธุระด่วนจีน่าก็แค่พยักหน้าเพราะคิดว่าคริสคงจะโทรมาตาม
บีขับรถมาส่งเมย์ที่คอนโดอีกคนเอ่ยขอบคุณก่อนจะเดินลงจากรถก็แกล้งทำเป็นมึนหัวและล้มลงที่เบาะอย่างเดิม บีเห็นท่าไม่ดีเลยเอ่ยถาม
“ไหวไหมค่ะคุณเมย์”
“สงสัยดื่มมากไปหน่อยค่ะ” บีมองหาพนักงานตรงเคาน์เตอร์เพราะปกติหน้าจะมีพนักงานผู้หญิงคอยยืนอยู่แต่วันนี้ไม่มี จะฝากยามหน้าคอนโดก็ดูจะไม่งาม
“เดี๋ยวบีขึ้นไปส่งเองค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะเมย์ไปเองได้ ขอบคุณคุณบีมากนะคะที่มาส่ง”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ขอบคุณครับไรต์