โรงเรียนนักสืบ S.L.S

"ความจริงก็เป็นความจริงอยู่วันยังคำ ไม่สามารถผันแปรเป็นอื่นใด" เสียงบทพูดของนักสืบเชอร์ล็อคโฮมส์ ที่ดังกระหึ่มมาจากหน้าจอโทรทัศน์
          เด็กหนุ่มผู้มีผมสีดำเหมือนขนอีกา  นัยน์ตาสีฟ้าใสเหมือนท้องทะเล ผิวขาวราวหิมะ ริมฝีปากสีกุหลาบเผยอขึ้นมาด้วยความชอบใจ ซึ่งนั่นก็คือ ดีทริท เด็กหนุ่มวัย 16 ปี

"ว้าว นี่แหละนักสืบของจริง"  ดีทริทตะโกนออกมา พลางโบกมือ

ความฝันของเขาคือ การเป็นนักสืบเหมือนเชอร์ล็อคโฮมส์  แต่ควาฝันนั้นมันคงอีกนาน.........
 การเป็นนักสืบที่ดีต้องมี ความรอบคอบ  แต่เขาก็ยังทำไม่ได้
 ต้องช่างสังเกตุ  ความเป็นไปได้ยากมากสำหรับเขา
ต้องเยือกเย็น  เหอ ๆ  ยังอีกหลายขุม
ต้องฉลาด แต่เกรดออกมาทีหลายน้ำตาใหลทุกที
แต่สิ่งเดียวที่เขามีและมั่นใจคือ การควบคุมสติต่อให้อยู่ที่ไหนเขาก็มั่นใจได้ว่าสติเป็นสิ่งเดี่ยวที่สำคัญที่สุด  ถ้าหากไม่มีสติสิ่งต่าง ๆก็คงจะไม่เกิด

"ดีทริทลงมากินข้าวได้แล้วลูก"  เสียงแม่ของเขาเรียก

"เฮ้อ... คร้าบ"  เขาตะโกนลงไปเพื่อให้บุพการีได้ยิน 
     ทำไมนะต้องเรียกเวลานี้ทุกทีสิ  เขาเดินส่ายหัวแล้วเดินลงบันไดไป  ดีทริท 

"ลงมาช้าจริง"

"โธ่...แม่ผมก็ต้องเก็บของสิ"

"ก็เก็บให้เร็ว ๆหน่อยสิ" เสียงคนเป็นแม่บ่นด้วยความห่วงไย