YAOI The Prince of Tennis

ลำดับตอนที่ #7 : เข้าใจผิด[Tezuka x Ryoma]

หลังจากที่แผ่นหลังร่างสูงเดินหายไป ความรู้สึกเจ็บเเปล๊บเเล่นเข้ามาที่หน้าอก

ไม่รู้เพราะอะไร ทำให้เขาโกธรอย่างไม่มีสาเหตุ

อย่าบอกนะว่าเขากำลัง'หึง'

หึ..เรื่องพรรค์นั้นเขาไม่เคยสนใจอยู่เเล้วหล่ะ เเต่สุดท้ายก้เดินไปดูอยู่ดี

.

.

.

.

ห้องพยาบาล

ร่างบางไม่อยากเข้าไปข้างในเพราะเขาไม่ชอบกลิ่นยาปรกอบอย่างดูอยู่ห่างๆ

'อ๊ะ...อ๋า...อืม....เทะ..สึกะ..มะ..มันเจ็บ...'

เสียงครางลอดออกมาจากนอกห้อง พอเดาได้เลยว่าเสียงใคร

เสียงของรุ่นพี่ฟูจินี่!!..

ร่างบางคิดในใจ พลางปล่อยน้ำใสๆไหลออกจากดวงตาไม่ยอมหยุด

คงจะสุขสมกันมากหล่ะสิ หึ..งั้นผมจะเป็นฝ่ายไปเองก้ได้!!กัปตัน!!..

ร่างบางพลางนึกในใจก่อนจะวิ่งกลับไปที่ห้องชมรมเพื่อเอากระเป๋าเเร็กเก็ตของตนกลับบ้านไป

โดยไม่บอกใครซักคนว่าเขาจะไปไหน

เขาตรงกลับบ้าน เเล้วตรงหัวมุมก้ไปชนใครเข้า

พลั่ก!!..โอ้ย!!..

สองเสียงประสานกัน จนไม่สามารถเเยกได้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร

'ขอโทษนะ เป็นอะไรรึป่าว'ร่างสูงเเกร่งสวมหมวกดำถามขึ้นพลางพยุงร่างเล็กขึ้น

'ไม่เป็นไรฮะ ขอบคุณ'

พูดจบร่างบางก้เดินจากไป

'ใครกันซานาดะ'อาโตเบะเอ่ยถามทันทีหลังจากเงียบไป

'ปล่าวหรอกไม่มีอะไร'

'เหรอ งั้นไปกันเถอะ'

'อืม..'

-บ้านเรียวมะ-

ร่างบางตรงไปที่ห้องทันทีเเล้วไม่ทักทายคนในบ้านเลยซักคำ

เขาหมกมุ่นอยู่เเต่กับเรื่องร่างสูง

เขาคิดหนัก ปวดใจ

เจ็บเหลือเกิน...

กลัว..กลัวร่างสูงจะทิ้งไป...ไม่สิ..

คนอย่าง..กัปตัน...ไม่มีทางทำเรื่องเลวทรามขนาดนั้นได้หรอก...

เเล้วร่างบางก้เผลอหลับตาลงไป

..เราเลิกกันเเล้วนะ!ไม่ได้ยินรึไง....!!

                                  ..กัปตันอย่า!!...อย่าทิ้งผมไป!!...

กัปตัน....!!

ร่างบางสะดุ้งเฮือกขึ้นมาทันที

หยาดน้ำตาใสๆไหลรินลงมา

ร่างบางกุมขมับตัวเองทันที

เขากลัว...กลัวจะเป็นเหมือนในฝัน...กลัว..กลัวเหลือเกิน..กัปตัน

หลังจากนั่งอยู่นานร่างบางก้เหลือบไปมองนาฬิกาพบว่า8โมงเเล้ว!!

เขาเลยตัดสินใจไม่ไปโรงเรียน

สุดท้าย

ร่างบางไม่ยอมไปโรงเรียน มาเป็นระยะ3วัน

ติ๊งต่อง~

เสียงออดดังขึ้นร่างบางสะดุ้งก่อนจะชะโงกหน้าออกไปดูพบร่างสูงเข้า

กัปตัน!!...

ร่างเล็กอุทานเบาๆก่อนจะรีบจัดการล็อคห้องเเต่ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้เเตะลูกบิดประตู

ร่างสูงก้พุ่งพรวดเข้ามาจนเสียหลักล้มลงกับพื้น

'โอ๊ย...เจ็บ...'ร่างบางร้องโอดโอยทันที

'ทำไมไม่มา โรงเรียน'ร่างสูงถามพลางพยุงร่างเล็กลุกขึ้นทันที

'ก้ผมไม่อยากไปเจอหน้ากัปตัน'ร่างบางตอบคำพลางหลุบตาลง

'ทำไม'

'ก้ตอนอยู่ห้องพยาบาลไงฮะ! คงสุขสมกันดีนี่!'

ร่างบางตวาดกลับพร้อมปล่อยหยาดน้ำตาไหลรินอาบทั่วเเก้ม

'เอจิเซ็นนายเข้าใจผิดอยู่'

ร่างสูงพยายามอธิบายเเต่ร่างไม่ยอมรับรู้เลย

'ไม่เอา! ไม่เอา! ผมไม่อยากฟังคำแก้ตัวจากกัปตัน!! ฮึก!'

ร่างบางตวาดกลับไปเเล้วปล่อยให้น้ำใสๆไหลออกจากตาเช่นเดิม

'ฟูจิ กับชั้นไม่ได้ทำอะไรเเบบที่นายคิดนะเอจิเซ็น'

ร่างสูงพอธิบายพลางมือทั้ง2ข้างจับข้อมือร่างบางไว้

'...จริงเหรอฮะ..'

'จริงสิ..ชั้นรักเเต่นายคนเดียวจริงๆนะเอจิเซ็น'

ร่างสูงพูดพลางโอบกอดร่างบางไว้

'ผ..ผม..ขอโทษฮะ..กัปตัน...'

ร่างบางกล่าวคำขอโทษพลางโอบกอดร่างสูงไว้เเน่น เพ่อให้ลืมความเจ็บปวดเมื่อครู่

'ว่าเเต่ เรื่องมันเป็นมายังไงเหรอครับ'

ร่างบางเอ่ยถามเพราะตนเองก้ยังสงสัยอยู่เหมือนกัน

'ฟูจิเเค่อยากลองครางดูเฉยๆหน่ะ มนตรงกับช่วงที่ชั้นเช็ดแผลให้พอดี เรื่องก้มีอยู่เเค่นี้หล่ะ'

ร่างสูงอธิบายคนตรงหน้าฟัง

'งั้นผมก้เข้าใจผิดอยู่ฝ่ายเดียวหน่ะสิ'

ร่างบางพูดพลางเอานิ้วชี้มาที่ตัวเอง

'ใช่'

'...'

'....'

ความเงียบปกคลุมทั่วภายในห้องชั่วอึดใจ ก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยออกมา

'นี่...เอจิเซ็นพุร่งนี้เราไปดูดาวกันนะ'

'พูดจริงเหรอฮะ'

ร่างบางตาเป็นประกายทันที

'จริงสิ อีกอย่างนายยังไม่ลองชุดที่ชั้นซื้อให้นายดูเลยนะ ฉะนั้นพรุ่งนี้ใส่ไปเดทกันนะ'

ร่างสูงพูดพลางคลี่ยิ้มน้อยๆออกมา

'ก..กัปตันอ่ะ..พิลึก! ผมผู้ชายนะ!'

ร่างบางโวยวายทันทีพลางหน้าแดงฉ่า

'หึหึหึ เป็นอันโอเคนะ'

ร่างสูงพูดพลางเดินออกจากห้องไป

'ก..กัปตัน!'

ร่างบางตะโกนออกมาจากทางหน้าต่าง พลางโบกมือให้ร่างสูง

เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้นจึงโบกมือให้ร่างบางเช่นเดียวกัน

จริงสิ..เขาไม่ได้ทำเเบบนี้มา3วันเเล้วสินะ..

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หมดมุก คิดมะออก- -

ตอนหน้า Happy End ละ

สู้ตายยยย//วิ่งออกไปนั่งคิดที่ท่าน้ำหน้าบ้าน