ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    YAOI The Prince of Tennis

    ลำดับตอนที่ #5 : จุดเริ่มต้น[Tezuka x ryoma]

    • อัปเดตล่าสุด 30 ส.ค. 58


    สวัสดีฮะ..ผมเอจิเซ็น เรียวมะ

    ผมอยู่ ม.ต้น ปี1 ตัวจริงชมรมเทนนิสเซงาคุ

    ผมมีเเฟนชื่อ เทะสึกะ คุนิมิตสึ ซึ่งเป็นกัปตันทีม

    ผมลองไปสารภาพรักเมื่อเดือนที่เเล้ว ผลหน่ะเหรอ หึหึหึ....กัปตันเค้ารับรักผมหล่ะ บังเอิญว่าเราใจตรงกัน

    ผมออกจะน่ารักใครบ้างที่จะกล้าปฎิเสธ(น้องมะเวอร์ชั้นหลงตัวเอง)

    ส่วนกัปตันหน่ะเหรอ ก้ออกจะหล่อเข้ม เข้ากับสเปคที่ผมตั้งไว้พอดี เเต่ติดตรงที่หน้าเเก่นิดๆ

    เเต่กัปตันก้เปนคนอบอุ่นดีนะ ทั้งๆที่ภายนอกดูเย็นชาไร้อารมณ์เเท้ๆ

    กัปตันก้เหมือนท้องฟ้า ที่ไม่เคยเหมือนเดิมที่ทำให้ผมสนใจเเละรักกัปตันมากขึ้น

    กัปตันทำให้ผมอุ่นใจได้เสมอเวลาอยู่ใกล้ ไม่ว่าที่ไหนๆผมก้อุ่นใจเสมอเวลาคิดถึงกัปตัน ทุกๆเสี้ยววินาที

    กัปตันมักจะอยู่ในหัวผมตลอดไม่เคยเว้นช่องว่างไว้ไม่ให้คิดถึง ขนาดเจอเเล้วยังอยากจะกระโดดกอดเเนบกายเลย...


    สวัสดีครับ ผม เทะสึกะ คุนิมิตสึ

    อยู่ม.ต้น ปี2 กัปตันชมรมเทนนิสเซงาคุ

    ผมมีเเฟนชื่อ เอจิเซ็น เรียวมะ ซึ่งเป็นเด็กปี1

    เอจิเซ็นมาสารภาพผมก่อนหล่ะ ช่วยไม่ได้ผมออกจะหล่อว์เท่ห์ ขนาดนี้(เทะในเวอร์ชั่นหลงตัวเอง)

    เอจิเซ็นดูค่อนข้างขี้อายเวลาอยู่กับผม ผมเลยต้องชวนทำนั้นทำนี่ตามประสาคนรักอย่าเช่น

    ไปดูหนังด้วยกัน ดูดาว เที่ยวสวนสนุก เดินเล่น ไปส่งที่บ้าน เลี้ยงข้าว อะไรประมาณนี้

    หนึ่งเดือนของผมหมดไปกับสิ่งนี้ กับสิ่งเล็กๆที่เรียกว่า''รัก''...

     

    -ณ ชมรมเทนนิสเซงาคุ-

    'ทุกคน!! เลิกซ้อมเเล้วกลับบ้านได้'เสียงกัปตันของชมรมดังขึ้น ทำให้ทุกคนเริ่มทยอยกลับ

    ซึ่งเหลือเพียงเเต่เอจิเซ็นที่กำลังค้นหาไรบางอย่างอยู่ในกระเป๋า

    ในขณะที่เทะสึกะเดินกลับมาเพราะลืมเอากุญเเจไว้ให้เรียวมะ จึงมาเห็นเข้าพอดี

    'หืม เอจิเซ็นนายทำอะไรอยู่หน่ะ'ร่างสูงพูดพลางวางกุญเเจไว้ที่โต๊ะ

    'ผ..ผ้าพันคอผมหายครับกัปตันเมื่อเช้ายังเอามาด้วยอยู่เลย'ร่างบางพูดพร้อมสั่นระริกไปด้วยเพราะความหนาว

    พอร่างสูงเห็นดังนั้นจึงเอ่ยชวน'เดี๋ยวชั้นไปส่งนะ'ร่างสูงพูดไปพลางเอาผ้าพันคอของตนพันรอบคอร่างบางไว้เเทน

    'จ..จะดีเหรอครับเเบบนี้หน่ะ'ร่างบางเหล่มองก่อนจะเเอบดูใบหน้าคมคายอย่างใกล้ๆ

    'ดีสิ หนาวไม่ใช่เหรอ'ร่างสูงพูดพลางสวมกอดร่างบางไว้เผื่อช่วยบรรเทาความหนาวลงได้บ้าง

    'ก..กัปตันครับ...ผ..ผมว่าเรากลับกันเถอะ'ร่างบางกลอกตาไปมาเพื่อกลบเกลื่อนว่าตัวเองอายขนาดไหน

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    เดี๋ยวมาต่อน๊าาาา ม๊าไล่ไปนอนเเล้วอ่ะT_T(อุส่าห์สมองกำลังเเล่น)

    โทษน๊าาา ไงก้ติดตามต่อพรุ่งนี้นะครับทุกท่าน





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×