YAOI The Prince of Tennis

ลำดับตอนที่ #4 : Happy End [Sanada x Atobe]

'กัปตันคร้าบบบ ดูนี่ๆ'

ขณะที่ซานาดะมองซ้ายเเลขวาอยู่นั้นคิริฮาระจึงฉวยโอกาศเอาวิดิโอให้กัปตันหนาสวยดู

'หืม....อ๊ะ...'ยูคิมูระกวักมือเรียกเร็นจิมาดูในขณะที่ตาไม่กระพริบเลย เเละไม่ละออกจากกล้อง

พอเร็นจิเดินเข้ามาดูเท่านั้นหล่ะ เบิกเนตรทันที

ทั้งคู่จ้องดูจนจบก่อนจะเดินไปหาซานาดะที่กำลังสั่งสอนนิโอเเละบุนตะอยู่

'หืม...มีอะไรเหรอยูคิมูระ เร็นจิ'

'นี่เร็นจิ อิจฉาเนอะคนมีแฟน'ยูคิมูระพูดกระเซ้าเหย้าเเหย่ซานาดะไป

'แฟน? ชั้นกับอาโตเบะเนี่ยนะ'ซานาดะยังงุนงง เขายังไม่เคยเเม้กระทั่งบอกรักเลย

'ใช่ จูบกันนัวขนาดนั้นจะให้เรียกอะไรหล่ะ'ยานางิเสริมก่อนจะรีเพลย์กลับไปดูอีกรอบ

'เอิ่มม....'ซานาดะไร้คำแก้ตัวใดๆทั้งนั้นได้เเต่ยืนตัวเเข็งทื่อ เหงื่อเเตกพลั่กๆอยู่อยากนั้น

'จะบอกว่า อารมณ์มันพาไปใช่มั้ย'ยูคิมูระพูดดักทางซานาดะทันที

'อะไรทำนองนั้น....'ซานาดะตอบไปอย่างเถรตรง(ตรงเเล้วเร๊อะ!)

'รุ่นพี่ฮะ จูบเนี่ยเขาทำกันได้เฉพาะเเฟนเหรอครับ'คิริฮาระที่เงียบอยู่นานจึงเอ่ยขึ้นพร้อมดึงเเขนเสื้อยานางิ

'...จะว่ายังไงดีล่ะ...อืม...ทำนองนั้นมั้ง'ขนาดยานางิยังตอบแบบไม่ค่อยเเน่ใจเเสดงว่าเขาไม่เคยมีประสบการณ์ในด้านนี้เลย

'เอ๋..'คิริฮาระทำหน้างุนงงเล็กน้อยเพราะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

'ลองไปถามเก็นอิจิโร่ดูสิ เพิ่งผ่านมาหมาดๆเลยนี่'ยานางิเเนะนำ

'รองกัปตันนน'ขณะที่คิริฮาระอยู่หยุดตรงหน้าร่างสูง

สิ่งเเรกที่ร่างสูงมอบให้คือ.....โป๊ก!!

'อูยยย รองกัปตันอ่ะ'คิริฮาระอุทานเล็กน้อยก่อนจะใช้มือกุมศีรษะตัวเองไว้

'ใครใช้ให้เอาวิดิโอไปให้พวกนั้นดูกันห๊า!!'

ซานาดะยังต่อว่าคิริฮาระไม่ยอมหยุด

'เปิดโอกาสให้คิริฮาระพูดบ้างสิ'ยูคิมูระพูดแทรกขึ้นในขณะที่ซานาดะกำลังเทศนาคิริฮาระอยู่

'......เอางั้นก็ได้...มีไรจะพูดว่ามา'

'จูบเนี่ยทำได้เฉพาะกับเเฟนเหรอฮะ?'พอเจ้าตัวอนุญาติคิริฮาระก้เอ่ยถามทันที

'ก้ใช่หน่ะสิ'ซานาดะตอบอย่างหน้าตาทั้งๆที่เพิ่งจูบกับอาโตเบะมาเเท้ๆ

'งั้นเเสดงว่ารองกัปตันเป็นเเฟนกับคุณอาโตเบะ'

'อืม...เฮ้ย!!...ม...ไม่ใช่เฟ้ย เล่นถามอะไรบ้าๆของเเกห๊ะ!! ไปวิ่งรอบสนาม30รอบ!!'ซานาดะโวยวายไปพลางหน้าเเดงไป

'ไม่ต้องวิ่งนะคิริฮาระ นี่คือคำสั่งของกัปตัน'ยูคิมูระยิ้มเกริ่มก่อนจะคิดเเผนการดีๆออกจึงส่งสายตาไปทางยานางิ

ทางยานางิพลางพยักหน้ารับเชิงเข้าใจเเล้ว

'นี่เก็นอิจิโร่ ถ้านายไม่สารภาพกับอาโตเบะว่านายรักอาโตเบะ วิดิโอนี่ชั้นจะเอาไปเผยเเพร่ทันที เป็นอันเข้าใจนะ'ยานางิเอ่ย

'กำหนดเวลา เย็นพรุ่งนี้ที่ชมรมเทนนิสริคไค โอเคนะ'ยูคิมูระยิ้มอย่างพอใจก่อนจะชูกล้องวิดิโอขึ้นมา

'.....ข...เข้าใจเเล้ว...ห...ห้ามเอาไปให้ใครดูนะ' ซานาดะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

'เป็นอันตกลง'ยานางิเเละยูคิมูระตอบพร้อมกันราวกับนัดกันไว้

.

.

.

.

.

.

.

-เย็นของวันต่อมา-

ไวราวกับฝัน

'ฮึ่มมมมม'ซานาดะกระวนกระวายมาก เพราะมันนี้อาโตเบะไม่ได้มาแอบมองเขาเหมือนเคย

เเล้วก็หากเขาไม่ทำตามที่สัญญากับยูคิมูระเเละยานางิละก็.......

'ว้อยยยยย!!!'ซานาดะรีบคว้ากระเป๋าเเร็กเก็ตเเล้วรีบออกจากห้องชมรมไปทันที

'จะไปไหนเหรอซานาดะ'กัปตันหน้าสวยเอ่ยถามพร้อมเดินมากับยานางิ

'ไปโรงเรียนเฮียวเท'พูดจบซานาดะก็รีบสาวเท้าเดินไปที่โรงเรียนเฮียวเททันที

-เฮียวเท-

'นี่ อาโตเบะเปิดให้พวกชั้นเข้าไปทีสิ'ยูชิเพื่อนสนิทของอาโตเบะพยายามเปิดประตูเข้าไปเเต่ร่างบางไม่ยอมเปิดร้อมเงียบกริบ

'อาโตเบะอยู่ที่นี่รึปล่าว'ร่างสูงเอ่ยถามชายหนุ่มเนือนผมสีน้ำเงินใส่เเว่นทันที

'อ๋อ นายคงจะเป็น ซานาดะ จากริคไคสินะ ถ้าอาโตเบะละก็อยู่ในนี้ เเต่เจ้านั้นไม่ยอมเปิดประตูเเถมเอาเเต่เงียบ'

ยูชิร่ายยาว

'หลีกไป'

ร่างสูงใช้มือปัดยูชิให้พ้นทาง ก่อนที่จะยกเท้าถีบประตูพังเข้าไป

ปัง!! ปัง!!

เฮือก! เสียงถีบประตูดังอย่างต่อเนื่องจนหนวกหูไปหมด

โครม!

พอถีบได้2-3ทีประตูก็พังออก

ซึ่งเเน่นอนพอประตูพังได้ไม่นาน อาจารย์พละก้วิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่ออาจารย์พละเห็นประตูพังจึงอุทานออกมา

'เฮ้ย!! ไอ่เด็กต่างโรงเรียนที่อย่างนี้ได้ไงห๊ะ! นี่มันทัรรพย์สินของโรงเรียนนะ!'

ซานาดะกวาดสายตาจ้องเขม็งไปทางอาจารย์พละ ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

'อะ...เอ่อ..'อาจารย์พละเริ่มตะกุกตะกักเเละหวาดกลัว

'จารย์ขอโทษษ จารย์จะไม่ฟ้องผอ.!!!'พูดเสร็จอาจารย์พละก้วิ่งจากไป

'นี่เจ้าเเว่น ช่วยบอกลูกทีมนายไปไกลๆจากบริเวณนี้ที่นะ'ซานาดะสั่งทันที

'นายจะทำอะไร'ยูชิไม่ยอมง่ายๆเพราะจะไม่ให้ใครมาสั่งนอกจากกัปตันเท่านั้น

'เรื่องแฟนห้ามยุ่ง...'ซานาดะกล้าพูดเต็มปากเลยว่า'แฟน'

เพราะตอนนี้เขาเข้าใจความรู้สึกของตัวเองเเล้วว่าเขาชอบอาโตเบะมากขนาดไหน

'โอเค ได้ๆ'ยูชิรีบไล่ลูกทีมให้ไปที่อื่นก่อน จะพากันเห็นอะไรหวือหวา(ไอ่นี่จินตนาการสูงไป)

พอซานาดะเห็นพวกลูกทีมเเละยูชิไปหมดเเเล้วจึงก้าวเท้าเข้ามาในห้องชมรมเฮียวเท ก้าวได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้นหล่ะ

'ออกไป!!!!'เสียงเเหลมของร่างบางทำเอาซานาดะที่หูอื้อไปเลย

'นี่ชั้นเองนะ ซานาดะไง'ร่างสูงเก้าเท้าเดินมาอย่างช้าๆเพื่อเข้าหาร่างบาง

'ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับนาย'

'เเต่ชั้นมี'

ซานาดะดึงร่างบางให้ลุกจากเก้าอี้

'เรื่องอะไร' ร่างบางก้มหน้าไม่ยอมสบตากับร่างสูง

'เรื่องเมื่อวานนี้ไง'ร่างสูงเชยคางร่างบางขึ้นเพื่อมาสบตากับตน

'...'

'ชั้นรักนาย'พูดเสร็จร่างสูงก้รีบผละตัวออกมาเตรียมเดินจากไป

'เดี๋ยว เมื่อกี้พูดว่าไงนะ'ร่างบางคว้าข้อมือร่างสูงไว้ เพื่อไม่ให้หนีไปไหน

'ช...ชั้น....รัก....น...นาย...'ร่างสูงไม่ยอมหันหน้ามาสบตากับร่างบางเพราะอยากให้เห็นใบหน้าที่ขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด

'นายเนี่ยนายไหน'ร่างบางยังเซ้าซี้

'ก้นายนั่นหล่ะ อาโตเบะ เคโงะ'

....โธ่เอ๊ยยย รีบปล่อยเร็วๆสิ.....จะเก๊กไม่อยู่เเล้วนะ

ร่างสูงคิดในใจ พลางภาวนาให้เป็นอย่างนั้น

'อื้ม....จุ๊บ..'ร่างบางดีดตัวขึ้นไปจุบปากร่างสูงทีนึงก่อนจะเอ่ยคำบางคำออกมา

'ชั้นก้รักนายนะ.....'

'รัก ซานาดะ เก็นอิจิโร่ ที่สุด' พูดจบร่างบางก้กอดร่างสูงไว้ร่างสูงก้กอดร่างบางเอาไว้เช่นกัน

ในเมื่อหัวใจทั้งสองตรงกัน คงไม่มีสิ่งใดมาห้ามได้

........เเม้กระทั่งค่าประตูพังก้ตาม........(เดี๋ยวๆ)

[End]

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Happy End [Sanada x Atobe]

เเน่ใจนะว่าแฮปปี้....

ต่อมาของใครเอ่ยยยยย  ช้าอยู่ใย สปอยสิครัช สปอยๆ

'เอจิเซ็นฟังชั้นก่อน!!'เสียงร่างสูงพยายามที่จะอธิบายให้ร่างเล็กเข้าใจ เเต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่รับฟัง

'ผมไม่ฟังอะไรทั้งนั้น!!ก้หลักฐานมันชัดเจนขนาดนั้น!!'ร่างเล็กเล็กพยายามปิดหูตัวเองเพื่อจะไม่รับฟังอะไรทั้งนั้น

 เพราะตอนนี้เข้าเสียใจ เจ็บ อยากหายไปจากตรงนี้.......

จบการสปอย...