YAOI The Prince of Tennis

ลำดับตอนที่ #3 : เฟิร์สคิส [Sanada x Atobe]

'เฟริสคิส....มันคืออะไรเหรอ..'อาโตเบะเอ่ยถามพลางทำหน้างุนงง

'ไอ้----$^&&*))(*^&()))*^'คำถามจากปากอาโตเบะเเทบจะทำให้ยูคิมูระหงายเงิบ

'เฟิร์สคิสก้คือจูบเเรกอ่ะ จูบเเรก!!'

'อ๋อ....ให้ชั้นชิงจูบเเรกของซานาดะมาว่างั้น'อาโตเบะพลางพยักหน้าเชิงเข้าใจเเล้ว

'ใช่ เเล้วนายจะทำวันไหน'

'เย็นนี้'อาโตเบะตอบอย่างมั่นใจ

'โอเค งั้นชั้นไปก่อนนะเดี๋ยวซานาดะจะสงสัย เเล้วก็อย่าลืมหล่ะ'ยูคิมูระพูดเสร็จก็รีบวิ่งขึ้นอาคารเรียนไป

'เย็นนี้หล่ะ ชั้นจะชิงจูบเเรกของหมอนั้นมา!!'

อาโตเบะพูดอย่างมั้นอกมั้นใจ พลางเดินหามุมลับๆเตรียมไว้ ซึ่งโรงเรียนริคไคก็กว้างไม่เบา

ทำให้อาโตเบะใช้เวลาหานานหน่อย เรียกง่ายๆอาโตเบะไม่ไปเรียนเลย

ซึ่งอาโตเบะก็ได้เจอที่ลับๆเข้าให้ นั้นคือหลังชมรมเทนนิสมีพุ่มไม้ใหญ่อยู่หากทะลุผ่านไปจะเจอที่กว้างพอสมควร

เเถมตรงนี้ยังร่มรื่น เย็นเงียบสงบอีกด้วย

ซึ่งอาโตเบะคิดว่างีบซักหน่อยคงไม่เป็นไร พอคิดเช่นนั้นอาโตเบะก้เอนหลังหลับตาลง...

.

.

.

.

.

-ตอนเย็น-

ไวปานโกหก

ติ๊งต่อง~~~~

เสียงออดยามเลิกเรียนดังขึ้น ปลุกร่างบางให้ตื่นจากภวังค์

'หืม...'ร่างบางหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อดูเวลา พบว่า4โมงเย็นเเล้ว!!

'ห๊าาา!! ต้องรีบเเล้ว!'อาโตเบะไม่รอช้ารีบกระโจนออกจากพุ่มไม้วิ่งไปทางคอรด์เทนนิส

เเต่พบว่าร่างสูงที่ตนรักไม่อยู่จึงวิ่งหาไปทั่วไม่ว่าจะเป็น

ในห้องเรียน  ตามทางเดิน

           ตามชมรมอื่น      ไม่พบ...    เขาไม่พบร่างสูงเลย......

หยาดน้ำใสๆเริ่มคลอเบ้าตาคู่สวยของร่างบาง

ร่างบางพลางคิดเล็กคิดน้อยว่า ร่างสูงไม่ชอบเขา จึงหนีกลับก่อน

ร่างบางเดินไปเรื่อยๆจนเผลอเดินขึ้นมาบนดาดฟ้าโดยไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเดินมาที่นี่ทำไม

จนพบ....     พบเเล้วร่างสูงที่เขาวิ่งหาเเทบทั่วโรงเรียน

'ซ....ซานาดะ....'ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

'หึ...เห็นอยู่นะ วิ่งหาชั้นทั่วโรงเรียนเลยรึไง...'ร่างสูงเอ่ยพลางเย้าเเหย่เล็กน้อย

'ก็ใช่หน่ะสิ ตามหาตั้งนาน'ร่างบางเอ่ยพลางปล่อยให้น้ำใสๆไหลออกจากตา

ร่างสูงก้าวเข้ามาอยู่ตรงหน้าร่างบางในระยะประชิด

ร่างสูงใช้มือหนาเกลี่ยน้ำตาของร่างบางออกอย่างถนุถนอม

'นายร้องไห้ทำไม...'ร่างสูงถามร่างบางทันทีเมื่อเห็นร่างบางร้องไห้ไม่หยุด

'ชั้น.....ชั้นนึกว่านายเกลียดชั้น....''ร่างบางโผกอดร่างสูงอย่างเเนบเเน่นจนได้ยินเสียงหัวใจของกันเเละกัน

ร่างสูงตกใจเล็กน้อยเเต่ก้ยอมรับอ้อมกอดนั้นเเต่โดยดี มือของร่างสูงขยับไปเองอย่างอัตโนมัต

เขาโอบกอดร่างบางไว้เช่นเดียวกับที่ร่างบางทำกับเขา....

ในที่นี่เขารู้สึกสับสนเล็กน้อย

เพราะร่างบางไม่เคยให้เขาเห็นเเม้เเต่ร้องไห้ หยาดน้ำตา เเละความอ่อนเเอ

   ในที่นี้เขาอยากดูเเล ร่างบางตรงหน้า อยากรักษาเเละถนุถนอม  ไว้ให้ได้นานที่สุด

ร่างบางฉุกคิดขึ้นได้ว่าตัวเองต้องทำอะไร จึงลากร่างสูงไปที่ ที่เขาเตรียมไว้

'จะพาชั้นไปไหน..'

'ที่ไหนก็ได้ตามมาเดี๋ยวรู้เอง'

ร่างบางดึงมือร่างสูงให้รีบวิ่งตามเขาให้ทันเขา

'หืม...เฮ้ยมานี่เร็ว ปุริ'นิโอเรียกเพื่อนเเละรุ่นน้องตัวเเสบมาแอบดูสถาณการณ์ห่างๆ เเน่นอนจะมีหรือที่จะไม่ถือกล้องมาด้วย

หลังจากที่ซานาดะเเละอาโตเบะเข้าไปในพุ่มไม้ซึ่งเป็นที่ ที่อาโตเบะจัดไว้

'พามาที่นี่ทำไม'ร่างสูงเอ่ยถามขณะที่มองไปรอบๆ

ร่างบางไม่ตอบอะไร เพียงเเต่เดินเข้ามาใกล้ๆร่างสูง

'ชั้นถามหน่ะได้ยินรึปล่าว'ร่างสูงมองร่างบางที่ยืดตัวขึ้นมา

ร่างสูงยังไม่ทันเอ่ยอะไร ก็ถูกร่างบางกดหัวลงมาประกบริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน

ลิ้นบางเเทรกผ่านเข้ามาในโพรงปากของร่างสูงปลายลิ้นตวัดควานหาความหวาน

ร่างสูงเมื่อรู้สึกตัวได้จึงใช้มือหนาโอบเอวอีกฝ่ายไว้

ลิ้นร่างสูงตวัดเข้าหากับลิ้นบาง

ร่างสูงกดจูบลงไป ลิ้นหนาเเทรกเข้าไปในโพรงปากร่างบาง ลิ้นร้อนตัวดความหาความหวานไม่มีที่สิ้นสุด

จนเมื่อร่างบางเริ่มหายใจไม่ออกจึง ใช้มือเลื่อนขึ้นมาทุบอกร่างสูง

จนสุดท้ายร่างสูงจึงยอมผละริมฝีปากออกมา

ร่างบางก้มบางเเล้วเเสยะยิ้มอยากพึงพอใจ ก่อนที่จะยืดตัวขึ้นไปหอมเเก้มร่างสูง1ที

ก่อนจะรีบวิ่งออกมา

'ฮิ้วววววว กิ้วๆๆ'ตัวเเสบทั้งสามเห็นดังนั้นจึงส่งเสียงทักท้วงทันที

'เฮ้ย!! พวกแกมาเเอบดูตั้งเเต่เมื่อไหร่!!'ร่างสูงโวยวาย

'มาเก็บข้อมูล ให้กัปตันดูค้าบบบบ'คิริฮาระตอบก่อนจะรีบบึนทึกวิดิโอเเล้ววิ่งไปหายูคิมูระทันที

'เฮ้ย! อย่านะ!'ซานาดะรีบวิ่งไปเพื่อจับคิริฮาระไว้ก่อนที่จะเอาวิดิโอให้คนอื่นดู

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สมองเกิดตีบตันกระทันหันครับ

ที่ผมเขียนมาทั้งหมดล้วนมาจากอารมณ์เพลงที่ฟังล้วนๆ บางตอนเขียนไปน้ำตาร่วงไป- -(เวอร์ละ)

ไว้ติดตามตนหน้านะครับ^^ 

ตอนจบละ