ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่3
พวเรานัู่ทีวีไปัพั เมเนฮยอ็มาาม
ไปึ้นรถเพื่อถ่ายเอ็มวีัน
มาถึอพวเราทุนวุ่นวายันมาทั้แ่หน้า
ทำผม ลอุ เยอะแยะไปหมแทบะไม่มีเวลาพัเลย
แ่พอมีเวลาพัวันนี้ินฮวานฮยอับุนฮเวฮยอ
เป็นนมาวนุย้วยเเหละ รู้สึแปลๆหน่อยๆ
เพราะปิ็อยู่นเียวนี่นา
หลัาที่ถ่ายเสร็็ปาไปสอทุ่ม ทุน็ลับหอัน
วันนี้เหนื่อยมาๆเลย แ่็สนุีที่มีฮยอทั้สอนมาอย
เล่นอยุย้วยลอ แ่ฮยอนอื่น็ยัอบมอ
เหมือนะินหัวอยู่ลอเวลาเลย โยเพาะยุนฮยอ
สสัยยัิว่าผมเป็นนเอาลิปไปแหเลย ใรเอาไป
รุานำมาืน้วย แ่ือื้อใหม่็ไ้นะ
ลับมาถึหอ็เหลือพวเราอยู่เ็น ที่ำลั
เถียันอยู่ว่าะินอะไรี แ่ผมไม่ล้าออวามิเห็นหรอนะ
ลัวโนว่า และอีอย่าือผมำลัพยายามลแ้มทั้สอ
อัวเออยู่ ไม่รู้เป็นไรวันนี้นูน่าที่ออยเอาแ่หยิแ้ม
ผมลอเลย สสัยแ้มะเยอะไป้อลๆ
เวลาผ่านไปนานมาทุน็ยัเถียันไม่เสร็
นในที่สุฮันบินฮยอ็เลยเสนอมาสออย่า
ว่าะสั่อะไรินี มีไ่ทอับเบียร์ และาัมยอน
แล้วิว่าายหนุ่มทั้หลายะเลืออะไรันล่ะ
แน่นอนอยู่แล้วไ่ับเบียร์ แ่ผม็ยัินเบียร์ไม่ไ้อยู่ี
เฮ้อเป็นผมนี่มันลำบาริๆ
15นาทีผ่านไป
ในที่สุไ่็มาส่ แ่ว่าเบียร์้อออไปื้อเอ
ึ่นที่ะ้อออไป็ือ...ือ..ินฮวานฮยอ
ับุนฮเวฮยอ อันที่ริผมเือบะโนใ้แล้วนะ
แ่อายุยัไม่ถึ็เลยื้อไม่ไ้ ึ่ผม็้อนั่รอ
อยู่ับนที่เหลือ ึ่ไมุ่้นันเลยผมะโนระทืบไหมนะ
เอาแ่นั่้มหน้า้มานในที่สุ็มีนพูึ้นมา
แ่ผมิว่าให้มันเียบแบบเิมะีว่านะ ถ้าะพูแบบนี้
“่วนี้นายูสนิทับสอนนั้นนะ” ฮยอฮยอถาม
“สอนไหนหรอรับ” ไม่ใ่ไม่รู้นะ แ่เลี่ยำอบ
“็สอนนั้นไ” ย้ำอีรอบ
“็..รับ” เมื่อไหร่ฮยอสอนนั้นะมานะ
นี่ผมำลัะโนประหารลาหอพัแล้วนะ
“หึ ะไปอ่อยุนฮเวล่ะสิท่าหมอนั่นถึไุ้ยีๆ
ับนาย ส่วนินฮวานฮยอ็เห็นๆันอยู่” ฮันบินฮยอพู
รู้ไ้ไเนี่ยว่าผมไปอ่อยมา แสว่าวิธีนี้เป็นวิธี
ที่ทุน็รู้สินะ ไม่เสียแรที่มำามเว็บนั้น
“ใ่รับผมไปอ่อยมาเมื่อืนนี้เอ ใรๆ็ใ้วิธีนี้ัน
ฮยอรู้ไ้ไเนี่ยสุยอเลยอ่ะ” ผม็อบไปามรแล้วนะ
แ่ทำไมทุนถึมอผมแบบนี้ล่ะทำเหมือนผม
ทำอะไรผิอย่านั้นแหละ
“ลับมาแล้ว อานอูินโลาเอานะ” เสียมา่อนัว
ินฮวานฮยอะโนมาาหน้าประู
“ฮยอะะโนทำไมเนี่ย” เสียุนฮเวฮยอโวย
พอสอนนี้ลับมาผม่อยหายเร็หน่อย
แ่็ยัไ้รับรัสีแปลๆที่ปล่อยออมาเป็นพัๆอยู่ี
เราลมือสวาปามไ่้วยวามหิวและหมภายในเวลาไม่ี่นาที
ผมไ้รับสิทธิ์ในารอาบน้ำ่อน เพราะูท่าแล้ว้อมีนเมาันแน่ๆ
ใ้เวลาไม่นาน็อาบน้ำเสร็ ทุนูรึ่มๆเลย
แ่มีสอนที่เมาหนัว่าเพื่อน ือินฮวานฮยอ
ับุนฮเวฮยอ ำลัะเินไปเ้าห้อ็ันโนเรียะ่อน
“ย่าห์!! ้านนนนอู๊ อย๋าพึ่ไป๋มาพาไป่นอนนนน่อนน”
ุนฮเวฮยอเรียไว้ นี่เมารึว่าัวผันวรรยุ์เพี้ยนันแน่
้อแบลับห้อสินะ ฮึบ แ่แน็หนัแล้ว
“เี๋ยวุนฮเวันมีอะไระถาม” บ็อบบี้ฮยอพู
“หือออ..”
“นายีับานอูมันแล้วหรอ”
“่ายยย ูบานแล้ว้วย” ะบอทำไมเนี่ย
นอื่นใันเลย านั้น็พาันนิ่ไปหม
มีแ่ินฮวานฮยอที่หลับไปแล้ว
“่ายริๆนะูบไปทั่ว” บ็อบบี้ฮยอพู
พลามอหน้าผมแบบเ็บปว เสียใ?
ทำไมัน ทั้ๆที่ิไว้แล้วว่าะไ้เห็นสีหน้า
รัเียาเา รวมถึนอื่นๆ็้วย
“เอ่อ...ฮยอเมามาแล้วเ้าไปนอน่อนเถอะนะ”
ผมพยุุนฮเวฮยอึ้นอีที และ่อยๆเินะเ้าห้อ
“ุบ!!!” ุนฮเวฮยอลไปนอนที่พื้นเรียบร้อย
ทำไมน่ะหรอ็ยุนฮยอระาออไป
ส่วนผม็โนบ็อบบี้ฮยอระาไปหา
นปลิวไปนที่อแรมาเลย ผมหันไปมอหน้า
ำลัะถามว่าึมาทำไม แ่ว่าลับโนูบะ่อน
มันเป็นูบที่รุนแรมา พอเริ่มหายใไม่ออ็้อทุบบอ
็ยอมถอนปาออ แ่็ยัูบลมาใหม่้ำๆ
“อื้อ...อ่อย” พูไ้แ่นี้ริๆ
“ในเมื่อสอนนั้นไ้นายพวเรา็้อไ้”
ถอนูบออมาแล้ว ไ้อะไรผมหรอ?
่อาบ็อบบี้ฮยอ็เป็นยุนฮยอ
ูบราวนี้มันูรุนแรแ่็น้อยว่าราวที่แล้ว
ถึะรุนแรแ่อนสุท้ายลับนุ่มนวล
แถมไ้ลิ่นลิปที่ทา้วย
ูบเสร็็ส่่อมาที่ฮยอฮยอ นี่มันอะไรัน
มำไม้อมาูบผม้วยนะ มือนั้น่อยๆับที่แ้มอผม
และบรรูบลมาที่ปา เบาๆและหนัึ้นเรื่อยๆ
แล้วทำไมผม้อมาบรรยายอะไรแบบนี้้วยเนี่ย
แล้ว็นสุท้ายฮันบินฮยอที่นั่อยู่บนเ้าอี้
ฮยอฮยอเป็นนอุ้มให้นั่บนั อฮันบินฮยอ
โยนั่ร่อมอยู่ เอ่อมันเรทไปเนอะ เรา้อาันอยู่ัพั
“แร” พูแล้ว็โน้มอลไปูบ
“โ่” ูบอี
“ไม่เยรู้อะไรเลย” ูบอีแล้ว
ผมปล่อยใหู้บไปเรื่อยๆ รู้ว่าัืนไป็ไม่่วยอะไร
แ่ว่าูบนี่มันูละมุนอ่อนหวานนเผลอูบอบไป
อย่าเอะๆะๆ อายแฮะ....
หลัาที่ผ่านสมรภูมิารูบมาแล้ว
ผมไม่เ้าใมาูบทำไม แล้วทำไม้อเิน้วยวะเนี่ย
“นายนี่มันไม่เยรู้อะไรเลยริๆ” ฮันบินฮยอบอ
“ถ้าไม่บอ็ไม่รู้หรอรับ” ผมเถีย
“หึ รู้แ่ว่าพวันอบนาย็พอ” ห้ะอะไรนะ
เมื่อี๊ฮันบินฮยอบอว่าพวเาอบผมหรอ
แล้วทีุ่่า แล้ว็ทำเหมือนผมไม่มีัวนล่ะ
“อบ?” ถามย้ำ
“เออ!!!” ทุนะโนพร้อมัน
“แล้วทำไมแ่่อนถึ...”
“็นายมันื่อไถึไ้ไม่รู้ว่าพวันิอะไร
ที่ทำแบบนั้น็เพราะอยันท่านอื่นนบารั้
็หุหิที่นายมันไม่รู้อะไรเลยื่อหรือโ่วะ”ยุนฮยอพู
“ั้นแสว่าพวฮยอไม่ไ้เลียผมสินะ
แล้ว็อบผมเหมือนน้อนึแล้วใ่มะ ีใอ่ะ”
ป้าบ!! โนเ็มๆหัวเลยบ็อบบี้ฮยอบทำไมอ่ะ
ผมทำหน้ายู่ๆใส่
“ูบนานี้ะเป็นแ่น้อ็ไ้นะ” ฮยอฮยอบอ
“พี่น้อูบันไ้รึไ!!” บ็อบบี้ฮยอพู
เอ้านี่ผมทำอะไรผิอีอ่ะ โรธอีแล้วหรอ
“็ผมอยาเป็นน้ออพวฮยอนี่นา” ผมผิอะไร
“ไ้แล้วะอยู” บ็อบบี้ฮยอพูบ็เ้าห้อไป
นอื่นๆ็เินามไป เหลือแ่ผมับนเมาสอน
ปล่อยไว้นี่แล้วันไปนอนีว่า
7โมเ้า
“ย่าห์!!ใรทำัน”
หือเสียใรเนี่ยะโนแ่เ้าเลย พอเปิออไป
็เอหน้าุนฮเวฮยอที่เอามือับปาัวเออยู่
“ฮยอเป็นอะไรรับ” ผมถาม
“านอูอ่าเ็บปาัเลย” ไม่พูเปล่ายัทำหน้าอ้อนอี
“ไหนรับ”
ุนฮเวฮยอเอามือออ โหปาแเลยอ่ะสสัย
เป็นเพราะล้มเมื่อืน
“เี๋ยวทำแผลให้รับ”
ผมเินไปเอาระปุยาแล้ว็เินลับมา ที่ริ
แ่ปาแะโวยวายทำไมเนี่ย
แ่เอ๊ะทำไมพื้นมันนุ่มๆ ลอเอาเท้าเี่ยๆู
เหมือนแนนเลยพอ้มลไป ินฮวานฮยอ!!
เหยียบไปเ็มๆเลย ลืมไปเลยว่านอนอยู่้านอห้อ
่อยๆถอยออมาีว่า
หลัาที่ทำแผลใหุ้นฮเวฮยอเสร็็ไปอาบน้ำ่อน
เพราะฮยอนอื่นยัไม่ื่นเลย แ่พอออมาทุน็ื่นันหมแล้ว
“ย่าห์!!เป็นมัเน่อาบ่อนไ้ไ” ฮันบินฮยอบอ
“เอ่อ..ือเห็นว่ายัไม่มีใรื่น็เลยไปอาบ่อนรับ” ผมอบ
“ถ้าอยามีอภิสิทธิ์ว่านอื่น็มาเป็นอย่าอื่นที่ไม่
ใ่น้อสิ”
“ทำไมผมถึเป็นน้ออพวฮยอไม่ไ้ล่ะรับ” ผมถามลับไป
“หึ ระวัเถอะพวันเปลี่ยนใานายเมื่อไหร่แล้วะรู้สึ”
ฮันบินฮยอพูบ็นั่เียบไม่พูอะไรอีเลย
เปลี่ยนใอะไรันอ่ะ
“านอูอ่าาฮยอปวแนัเลยอ่ะ” ินฮวานฮยอเินมาหาผม
ที่พึ่เถียับฮันบินฮยอเสร็ ริสิอนนี้ผมใส่แุ่ลุมอาบน้ำนี่นา
แล้วอนนี้นั้นำลัโนินฮวานฮยอเอามือล้วเ้ามาในเสื้อเเล้ว
“เอ่อ..ฮยอมือน่ะมือ” ุนฮเวฮยอพู
“แหม็นิๆหน่อยๆเอ ็พี่น้อันนิทำอะไร็ไ้
ไม่เหมือนพวนั้น..ถึอนนี้เป็นพี่น้อในอนา็เลื่อนั้นไ้น่า
แุ่นฮเว ฮยอว่ามีแ่เราสอน็พอแล้วเนอะ”ินฮวานฮยอพู
“่ายยย”
“เอ่อ..ผมไปใส่เสื้อผ้า่อนนะรับ” อยู่รนี้นานๆแล้วลมมันเย็นอ่ะ
“เี๋ยวสิ/อย่าพึ่ไป” ินฮวานฮยอับุนเวฮยอเรียไว้
“รับ?”
“พวนายันสอนมีอะไรมาโว์” ินฮวานฮยอบอ
แล้ว็ึผมเ้าไป และ...ูบรหน้าอผมเอ่อือรู้สึว่า
ัวเอเปลือัวั ไมู่บเปล่าแ่บเม้มเบาๆ
แล้วึ่อยผละออ เป็นรอยแน่ แ่ยัไม่ทันหายใเลย
ุนฮเวฮยอที่เินมายืนอยู่้าหลัอนไหน็ไม่รู้
็โน้มหน้าลมาที่อแล้ว็ูบทำแบบเียวับินฮวานฮยอเลย
อมม่าลูายออมม่าโนแทะโลมรับ
ผมมอหน้าฮยอนอื่นๆที่อนนี้ทำหน้าเหมือนะไป่อยใร
แ่อนนี้อายมาอเ้าห้อ่อน
ผมหันลับมาผลัุนฮเวฮยอออแล้ว
ะวิ่เ้าห้อ แ่็โนว้าผ้าผูรเอวไว้ พอวิ่ปุ๊บุ็หลุ
ผม่อยๆหันลับไปมอ ุพระ!!ุลุมอยู่ในมือุนฮเวฮยอ
แปลว่าอนนี้ผมโป๊อ่าิ
“เฮ้ย!!/เฮ้ย” ทุนประสานเสียันรวมถึ้วย
อยาะเอาหน้ามุิน..
นูน้อยรับบทนี้แล้วเปลือัวมามาย
นูนไสยไสย ันโป๊่อหน้าทุนอีะรอไหมนะ
โปริาม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น