คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฉลองการกลับมา ของ หนุ่มเชนส์ !
ผมกอด 2 สาวในครอบครัวอย่างแน่นที่สุด
"พี่เชนส์กลับบ้านแล้วดีใจจัง" น้องสาวตัวดีของผมพูดขึ้น
"โห !! พี่ไม่อยู่แค่ 2 วันเองนะ" ผมพูดพลางนับนิ้ว "เชนส์ พี่มีเรื่องจะคุย" พี่มี่พูดขึ้นเสียงเรียบๆ ผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่ดูพี่แกจะเครียดมากเลย "ทำไมอ่า พี่" ผมถามยังไม่เข้าใจ "มาเห้อน่า" พี่มี่พลางกวักมือเรียกผม "พี่เชนส์ พี่มี่ ยังงี้เชียร์ว่า ฉลองการกลับมาของพี่เชนส์ดีไหมอ่ะ" น้องสาวผมพูดขึ้น "ก็ดี แต่แกมานี่ก่อนเลย ไอ้เชนส์ เชียร์โทรไปนัดแกงค์เรามาด้วยนะ ยกหน้าที่ให้" พี่มี่พูดพร้อม ดึงตัวผมไปเลย ส่วนเจ้าเชียร์ก็รับคำอย่างว่าง่าย
"เชนส์ คิดไงถึงจีบ มีน" พี่มี่ถามผม และ พี่มี่ก็พูดชื่อคนที่ผมไม่อยากได้ยินออกมาซะด้วย
"ผมไม่รู้" ผมตอบ แบบไม่ค่อยใส่ใจกัยคำถามมากนัก
"แล้วรู้รึเปล่าว่า มีนมีแฟนแล้ว"พี่ผมถาม
"รู้ว่า มี ชื่อพั้งค์"ผมตอบแบบไม่ใส่ใจอย่างเดิม
"รู้แล้วยัง กล้าที่จะจูบมีนอีกหรอ ?" พี่มี่ตะโกนใส่ผม
"พี่มี่คับ รู้ไหมว่า.." ผมพูด "คำถามที่มี่ถามผมมาเมื่อกี้ มันทำให้ผมเจ็บมากเลยนะ"ผมตอบไปแบบน้ำตาคลอเบ้า
"เชนส์ !" พี่มี่เรียกผม พร้อมเอาตัวผมไปกอด
"ตอนที่ ผมจูบมีน ผมไม่รู้ ผมพึ่งจะมารู้ก็ตอนที่ผมหายตัวไป" ผมพูดพลางร้องไห้ไปด้วย "มีคนเขาบอกผมว่า มีนมีแฟนแล้ว" ผมพูด
"ไม่เป็นไรนะ เชนส์" เนี่ยแหละพี่สาวที่แสนดีของผม "ถ้าเป็นไปได้ ก็เป็นเพื่อนกันก็ได้นะ" พี่สาวผมพูด และผมก็พยักหน้า
ณ เวลา 19.00น. ก็เป็นเวลาที่จะฉลองกัน และงานนี้มีนก็มาด้วย
"เชนส์กลับมาแล้วหรอ" เสียงที่ฟังแล้วคุ้นหู ผมหันหน้าไปตามเสียงที่เรียกผม ก็เห็นว่า มีนนั้นทักผมอยู่
"อือ กลับมาแล้ว" ผมตอบไปแบบเย็นชา
"กินไหม" มีนยื่นแก้วเหล้าให้ผม
"ไม่ !!" ผมตอบไป แบบรำคาญ จะถามอะไรนักหนา
"ทำไมเชนส์ ใจร้ายจัง" มีนถามผม น้ำตาของมีน เลยจะคลอเบ้า
"ก็คงไม่ใจร้าย เท่าที่มีนทำกับเราหรอก" ผมพูด พร้อมมองหน้ามีน ไม่ทันไรตัวจริงของมีนก็เดินมาหามีน
"เอ้า มีนมาอยู่นี่เองหรอ ? หาตั้งนานแน่ะ" ชายผู้หนึ่งเดินมายืนข้างมีน ลักษณะของเขาคนนั้น เตี้ยกว่าผมก็ถือว่าเยอะนะ ตาตี่ ผมสั้น(แถวบ้านเรียกเกรียน : คนแต่ง) แต่ดูๆแล้วเขาคนนั้นก็หล่อเหมือนกันนะ
"ใครวะเนี่ย ?" ชายคนนั้นพูดขึ้น
"เชนส์" ผมตอบไป
"อืม เราชื่อ พั้งค์นะ เป็นแฟนกับมีน" ชายผู้นั้นพูด พร้อมคำพูดที่ บาดลึกลงไปในจิตใจ
"เรารู้แล้วแหละ" ผมพูดพร้อมมองเขาทั้ง 2 คน
"งั้น เราขอตัวก่อนนะ" ผมพูดพร้อมเดินหนี 2 คนนั้นไป ผมไปนั่งอยู่ตรงหลังบ้าน วันนี้ดาวเต็มท้องฟ้าเลย สวยงามมากๆครับ เนื่องจากว่าผมไม่มีอะไรทำผมก็เลยนั่งสมาธิและนึกถึง อาจารย์โรมีโอ อาจารย์คนที่ฝึกฝนวิชาให้ผม แล้วจู่ๆผมก็ได้ยินเสียงของอาจารย์
"เป็นไงมั่งล่ะ คิษย์ข้า" เสียงของอาจารย์ที่ดังอยู่ภายใน
"ก็ แย่เลยครับ ตั้งแต่เจอมีน ว่าแต่ อาจารย์รู้ได้ไงครับว่า มีนเขามีแฟนแล้ว" ผมยิงคำถามใส่อาจารย์ เหมือนกับว่า ที่คุยกัลได้ เพราะส่งใจถึงใจ
"ฮาๆ ก็ข้าอ่านใจคนได้ รู้ว่าคนๆนั้นเป็นยังไง แค่ได้เห็นเพียงแค่ชื่อน่ะ" อาจารย์ก็ยังพูดกับผม
"อาจารย์ แล้วเราคุยกันได้ไงโดยที่ไม่เห็นหน้ากันเนี่ย ?" ผมเริ่มสงสัยทั้งๆที่ผมก็คุยกับอาจารย์มาตั้งนาน
"เขาเรียกว่า โทรจิต" อาจารย์บอก "เป็นการใช้จิตส่งถึงกันและกันยังไงเล่า" อาจารย์อธิบายให้ฟัง "แล้วได้ใช้อาวุธที่ข้าได้มอบให้เจ้าบ้างรึยัง ?" อาจารย์ถาม
"ยังเลย อาจารย์ ไม่รู้จะไปฝึกที่ไหน" ผมพูดกับอาจารย์แบบเซ็งๆ "เดี๋ยวก็ได้ฝึกน่า เอาล่ะ เท่านี้ก่อน ข้าจะไปทำงาน" ว่าแล้วผมก็ไม่ได้ยินเสียงอาจารย์อีกเลย ผมก็เลยค่อยๆลืมตาขึ้น "เฮ้ออ !! ไปหยิบอาวุธดีกว่า" ผมก็ขึ้นไปบนห้อง และหยิบอาวุธนั่นก็คือ สนับมือที่ลายล้อมด้วยโซ่ ก็ออกมา อยู่ที่มือของผม ผมใช้ไม่เป็นพูดตรงๆ และผมก็ลองทำสมาธิดู เดี๋ยวนี้สมาธิผมเริ่มแน่นอนแล้วนะครับระหว่างที่ผมกำลังทำสมาธิอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียง
"ผลั่ก เห่ยๆ ๆ ๆ ๆๆ" เสียงดังมากจากข้างล่าง ผมได้ยินก็ตกใจก็เลย รีบวิ่งไปดู โดยที่ยังใส่สนับมืออยู่
ภาพที่ ผมเห็นก็คือ พั้งค์กับไอ้คาร์เพื่อนผมมันต่อยกัน "เห่ยย หยุดต่อยกันนะเว่ย" ผมเห็นผมรีบวิ่งเข้าไปห้าม แต่ไหงผมกลับโดนต่อยกลับมา ผมทนไม่ไหว และด้วยผมลืมตัวผมต่อย พั้งค์ไปเต็มๆ ต่อยข้างที่มีสนับมืออยู่ แต่ว่า โดนต่อยยังเดียวไม่พอ พั้งเหมือนดิ้นทุรนทุราย ปางโดนไฟเผา หรือจะเป็นเพราะ สนับมือของผม "พั้งค์ ๆ ตัวเป็นไร" มีนที่เห็นท่าไม่ดีก็เลยวิ่งเข้าไปหา "อะ ไอ้เชนส์ แก ทำไรกับตัวข้า ทำไมมันร้อ.. ร้อนขนาดนี้" พั้งพูดพร้อมส่งสายตาอาฆาตมาให้ผม ผมถอดสนับเก็บใส่กระเป๋า และก็เดินเข้าไปหา ไอ้พั้งค์มัน และก็เอามือจับที่แขนมันและหลับตาลง ซักพักนึง ผมก็ลืมตา "ไม่ร้อนแล้ว" พั้งค์พูด "อืม" ผมตอบรับสั้นๆ และผมก็เดินจากไป ทำไมนะ งานฉลองที่ผมกลับมาถึงมีแต่เรื่อง ๆ เรื่อง ๆ เรื่อง ๆ แทบทุกๆวัน !!
เช้าวันต่อมา
ผมตื่นขึ้นมา ล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำ และแต่งตัว และลงบันได มาก็พบกับสภาพที่นอนเกลื่อนเลยครับ ไม่อยากจะเห็น ไม่ไหวๆ
"ตื่น น ได้แล้ว ค้า บบบบบบบบบบบบบบบบ" ผมตะโกน ออกไป หวังว่าทุกคนจะตื่นแต่ ไม่มี ใครตื่นเลย ยกเว้น พี่มี่ และก็ เชียร์
"เอ้า ไอ้เชนส์ ตื่นแล้วรึ" พี่สาวผมถาม ผมก็พยักน่า "พี่เชนส์ เชียร์หิวข้าว อ้า" น้องสาวตัวแสบของผม กำลังขอร้องให้ผมไปทำอาหาร ให้ซึ่งใช่ครับ ผมทำอาหารอร่อยที่สุด แต่ว่าผมเป็นผู้ชาย พี่มี่เลยต้องทำอาหารกินทุกครั้ง "เออใช่ แกไปทำอาหารให้พวกเรากินมั่งเลยนะ" พี่มี่เสริมให้อีกแรง "เอา ยังงั้นก็ได้ครับ" ผมตอบ และผมก็เดิน ดุ่ยๆ ไปห้องครัว และก็ทำอาหารสุดวิเศษ แกงส้ม ปลากระพงแช่น้ำปลา ปูผัดผงกระหรี่ อีกมากมาย "โห พี่เชนส์ ทำเก่งเว่อร์ อ่ะ" น้องสาวมองดูอาหารอย่างไม่น่าเชื่อ "ฮาๆ ธรรมดานะเนี่ย" ผมพูดพลางหัวเราะ แต่แล้ว เสียงหัวเราะก็ต้องจบลง เมื่อผมหันไป เจอผู้หญิงที่ผมไม่อยากจะเจอที่สุดในโลก อย่างมีน
"ถอยไป" ผมพูดพลางเดิน
"ไม่ถอย" มีนพูดและก้ขยับตัวตามผม
"ก็บอกให้ถอยไงเล่า" ผมตะคอกใส่มีน
"เห่ย ยทำไม ต้องตะคอกใส่มีน ด้วยวะ" ไอ้พั้งค์มันพูด มันนี่ สอ เอือ กอ ตลอดเวลาครับ
"ยุ่งไรด้วย วะ" ผมหันหน้าไปถามมัน
"พอน่าทั้ง คู่เลย" พี่มี่ มาห้ามมวยน้ำลายกันครั้งนี้ เสร็จแล้วผมก็เดินขึ้นห้องไป ทำสมาธิหาอาจารย์ "อาจารย์ครับ ผมอยากไปหาอาจารย์" "ฮาๆ อยากจะมารึ?" อาจารย์ถามผม "ใช่ครับ ผมเบื่อที่นี่ แต่เอาพี่สาวกะน้องสาวผมไปด้วยได้ไหม ผมคิดถึงพวกเขา" ผมพูด "เอามาเที่ยวได้ แต่ไม่ได้ให้มาอยู่ เข้าใจ?" อาจารย์ถามผม "แล้วผมจะไปหาอาจารย์ได้ที่ไหน" ผมถามอาจารย์ "เอาน่า ตั้งสมาธิให้ดีบอกให้ทุกคนหลับตา ก็มาได้แล้วแหละน่า" อาจารย์พูดเสร็จก็ตัดไปเลย ร้ายกาจมาก ..
ความคิดเห็น