[ Fic Boku no hero academia ]อัตลักษณ์ของฉันคือเทพยาจก

คำเตือน

[[ มีคำหยาบคาย/เลือด/การทรมาน/การใช้ความรุนแรงต่อเด็กที่อายุต่ำกว่า18ปี/มีเนื้อหาบั่นทอนจิตใจ/การฆ่า/ศพและซากสัตว์/การค้ามนุษย์/และฉากเรท ]]

หากท่านโลกใสหรืออยู่ในทุ่งราเวนเดอร์กรุณากดออกทันทีเลยค่ะ เพราะเรื่องนี้ประดับไปด้วยเนื้อหาปวดตับในภาคแรกมากมายค่ะ ด้วยความปรารถนาดีจากเทลเอง????✨

เตือนแล้วนะคะ

หากท่านรับได้ก็เชิญเลยค่ะ....

หลังจากที่เด็กสาวผู้มีนามว่า มิโดริยะ อิสึคุ ได้ผลตรวจอัตลักษณ์ออกมาว่า ไม่พบข้อมูลในเครือข่าย มันจึงทำให้ตัวเธอนั้นถูกสั่งห้ามใช้อัตลักษณ์เด็ดขาด เป็นผลให้เกิดข่าวลือต่างๆของอิสึคุออกไป จนไม่มีใครเข้าใกล้เด็กสาวเลยสักคนเพราะเรื่องที่ว่าเธอน่ะ แปลกประหลาด

" มิโดริยะมานี่หน่อย " หนุ่มน้อยผมฟางตาสีทับทิมเอ่ยเรียกสาวน้อยที่กำลังนั่งเล่นขิงช้าอยู่คนเดียว

และเหตุผลง่ายๆที่เธอต้องนั่งอยู่คนเดียวก็เพราะเธอมันแปลกประหลาดจนไม่มีใครอยากเข้าใกล้ยังไงหล่ะ

" เอ๊ะ? คาตจันทามไมมะยุนี่ได้หล่ะคาตจันปายเที่ยวปิกนิกตับตุณน้ามะชั่ยหยอ " อิสึคุถามด้วยขึ้นด้วยความใสซื่อและด้วยฟันหน้าที่พึ่งถอนไปทำให้เธอพูดไม่ชัดจนคนตรงหน้าต้องกุมขมับด้วยความหน่าย

" คุณแม่ให้มารับเธอไปด้วยไงหล่ะ " เด็กชายผมฟางได้จับข้อมืออิสึคุและเดินไปที่ห้องน้ำสาธารณะ จนอิสึคุที่กำลังงงที่คนตรงหน้าพูดดีด้วยก็ได้ตัดสินใจถามคำถามออกไป

" ทามมัยคาตจันถึนพุดดีตับเค้าจันแล้วทามมัยถึงเรียดน้ามิตสึติว่าตุณแม่หล่ะคาตจันเปื่อยหยอ " อิสึคุที่พยายามพูดให้อีกฝ่ายเข้าใจแต่ก็นั่นแหละงงกว่าเดิม

" พูดมากเดินตามมาได้แล้วยัยเด็กเหลือขอ " ภาพตรงหน้าทำให้อิสึคุตาเบิกกว้างคัตจังตัวกำลังขยายใหญ่ขึ้นจนตอนนี้น่าจะตัวใหญ่กว่าพ่อของคัตสึกิ ผมสีดำขลับ นัยน์ตาขาวโพลน ผิวสีแทนและรอยแผลน่ากลัวเต็มตัว เมื่อเห็นดังนั้นอิสึคุจึงพยายามดิ้นออกจากพันธนาการแต่มีหรือเด็กตัวเล็กๆจะสู้แรงผู้ใหญ่ได้

อิสึคุพยายามดิ้นอยู่ไม่นานก่อนที่ทิวทัศน์รอบข้างจะดับไป....

หนีมาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้วค่ะคุณ เรื่องเก่าคือเฟลมากมายค่ะ(இдஇ; )
ในเรื่องนี้มิโดริยะ อิสึคุ ของเราเป็นผู้หญิงนะคะ ถ้าชอบก็กดติดตามและคอมเมนต์กันเยอะๆนะคะ หากไม่ชอบกรุณากดออกทันทีเลยค่ะ