คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ขอนะ...... 🔞 NC 20 +
ายหนุ่มที่ยิ้มอย่าพึพอใับท่าที่ที่เธอไม่ปิเสธเาในรั้นี้ ึมอบูบอันแสนหวาน ให้ับเธอ ทัู้่แลเปลี่ยนลมหายใอันร้อนรุ่มที่เปี่ยมไป้วยแรปรารถนาอันและัน มืออายหนุ่มที่ลูบไล้หน้าอ ลผ่านไปยัหน้าท้อที่เรียบเนียนอเธอ และหยุทีุ่ั้นในัวิ๋วสีเรียบอเธอรลาลำัวอเธอ
“อือออออออ” หิสาวราเสียในลำอะที่เามอบูบอันอ่อนหวานให้ับเธอพร้อมับมืออายหนุ่มเริ่มที่ลูบไลุ้ั้นในัวิ๋วอเธอ
“เทรย์อนะ ะไม่ทำให้ธารเ็บเลย เทรย์สัา” เาที่ผละัวออาริมฝีปาอวบอิ่มอเธอเพื่อพูเิออนุาและปลอบประโลมว่าะไม่ทำให้เธอเ็บับสิ่ที่เาอเธอ แ่ไม่รู้เาะรัษาสัาเธอไ้มั้ย เพราะนาน้อายอเาที่เินมารานอายไทยทั่วไป้อเอน้อสาวอเธอที่ยัไม่เยผ่านสิ่แปลปลอมใๆ ทำให้รั้แรอเธอรั้นี้ เ็บปวไม่น้อย แ่เา็ะสัาะทำให้เธออย่าแผ่วเบา
หิสาวไม่อบใๆ แ่พยัหน้าเหมือนับลับเาว่าเธอไม่ไ้ปิเสธเา เพราะเธอนั้นเินอายะพูอบลับเา ในอนนี้ที่เธออยู่้านล่ามีเพียุในัวิ๋วที่เปียุ่ม้วยน้ำอน้อสาวเธอหลัาเาใ้มืออเาลูบไล้น้อสาวอเธอสัรู่
ายหนุ่มที่เห็นหิสาวพยัหน้ารับไม่ปิเสธเหมือนอย่าเย็ยิ้มยอย่าพอใับำอบเาเริ่มลิ้มรส ูบ เลีย าใบหน้า ลำอ เนินอ ไปอย่าละเมียละไม นมาถึหน้าท้อเรียบเนียน วนอยู่ที่สะืออเธอนานแสนนาน นหน้าท้อเธอยับึ้นลรับัหวะารโลมเลียลิ้นอเา ั่วราวเียว ุั้นัวิ๋วอเธอหลุไปออยู่้าโฟาโยที่เธอไม่ทันั้ัวเพราะเธอำลัเลิบเลิ้มับสิ่ที่เาทำ
เามอหน้าน้อสาวอเธอที่เฝ้ารอมานานแสนนาน ปาทาสีหวานที่แนบิที่ยัไม่เยผ่านสิ่แปลปลอม เายิ่มอเลือในร่าายเายิ่สูบี เาบรรูบอย่าแผ่วเบาับปาทาสีหวาน เธอสะุ้นถอยัวและหุบาแบบอัโนมัิอย่าที่หิสาวที่ไม่เยินับเรื่อแบบนี้ับารระทำอเา เาเห็นเธอทำท่าแบบนั้น ยยิ้มอย่าพอใ ับท่าที่ที่เธอไม่เยิน เาึสะโพอเธอลมาอย่าแผ่วเบาและบรรุมพิไปที่ปาทาสีหวานอีรั้ เาใ้ลิ้นสาลาวนน้อสาวอเธออย่าแผ่วเบา ลาึ้นลไปมา นเธอเร็ัวับสิ่ที่เาแบบไม่เยิน นเา้อผละาน้อสาวอเธอ
“อย่าเร็ัวนะรับธาร ทำัวให้สบายนะ ผ่อนลายนะ”
เาที่ผละาน้อสาวอเธอั่วรู่ เพื่อบอให้เธอผ่อนลายับสิ่ที่เา เธอที่พยัหน้ารับฟัที่เาบอ และมอูเาที่้มลไปเริ่มเลียาอ่อน้านในพร้อมมอหน้าเธอและส่ยิ้มผ่านสายา ารเล้าโลมอเาทำให้เธอหัวใวูบวาบ และภายในท้ออเธอนั้นร้อนวูบวาบไป ร้อนนส่ผ่านออมายัทุอูอร่าาย
เาที่เริ่มุมพิาาอ่อน้านในอเธอ และยับเ้าไป้านในเรื่อยๆ นถึปาทาสีหวานน้อสาวอเธอ เาเริ่มบรรลิ้มรส เลียน้อสาวเธออย่าละเมียละไมอีรั้ เาลาลิ้นวนไปมารีบสวยและิ่เนื้อมพูปาทาสีหวานอเธอ เาลาลิ้นวนไปมา นเธอเร็ัวและยสะโพสูึ้นอีรั้เพราะทนารโลมเลียอไม่ไหว อนนี้ปาทาสีหวานเ็มไป้วยน้ำหวานาน้อสาวอเธอและน้ำลายอายหนุ่มที่ละเมียละไมิมุมพิไม่หยุ เพราะเานั้นรับรู้ไ้ว่าน้อสาวอเธอเริ่มุ่มื่นนปล่อยน้ำหวานอเธอออมาให้เาูิมนไม่อยาหยุ น้ำหวานอเธอที่เอ่อล้นออมาทำให้เาไม่อยาผละริมฝีปาออาน้อสาวอเธอ เาใ้ลิ้นเลียวนลืนินน้ำหวานอเธอที่เอ่อล้นออมา ูน้ำหวานพร้อมีบสวยและิ่เนื้อมพูนั่น ราวับเาไม่เยไ้ินอะไรอร่อยแบบนี้ เาลิ้มรส เลียวน ปาทานานสอนาน เหมือนับว่า เาไม่เยไ้ลิ้มลอน้ำแบบนี้ที่ไหนไ้เลย เาูลืนินมูมมามน้อสาวอเธอนเธอะ้อใ้มือึันโฟาที่นอนอยู่ และยแอ่นสะโพรับารูลืนอเา
“อืออออ เทรย์.....................” หิสาวหลุเสียราเรียื่ออเาออมา
เสียอเธอที่ร้อเรียื่อเา ยิ่ระุ้นอารม์อเาให้พลุ่พล่าน เาถอาเเาลที่พื้นนทำให้น้อายเาออมาูัน เาพละมือออาเธอั่วรู่ เพื่อใส่ถุป้อันให้น้อายเา หิสาวเห็นนาอน้อายเธอถึับทำหน้าใที่เห็นนา และยับัวหนีเา เาว้าัวเธอไว้ไม่ให้ยับหนี
“ไม่้อลัวนะ เทรย์ะทำเบาๆ ไม่ให้ธารเ็บนะ ธารอยู่เยๆ ่อน ผ่อนลายนะ” ายหนุ่มที่ับัวให้เธอนอนนิ่ไม่ยับหนีไปไหนและบอว่าเธอ้อทำยัไ่อไป
“ไม่เ็บแน่นะ” หิสาวมอหน้าอเา้วยวามัวล เพราะเธอไม่เยมีอะไรับใรมา่อน เธอไม่รู้หรอว่านาอนอื่นเป็นยัไ แ่เธอเยูหนัผู้ให่มาบ้า ึ่นาอนรหน้าบ่บอไ้ีว่า มันเินมารานายไทยไปเยอะเลย ทำให้เธอ่อน้าัวลในรั้แรอเธอ
“็อาะนิหน่อย เพราะธารยัไม่เยมีอะไร แ่เทรย์สัานะ เทรย์ะทำอย่าเบาที่สุ ให้ธารเ็บน้อยที่สุนะ” เาที่พยายามบอเธอว่าะให้เ็บน้อยสุ
“เราไม่ล้าอะ” หิสาวถอยัวหนีอีรั้
“ไม่้อห่วนะ เราทำเอ ธาระไม่ไ้เ็บ ผ่อนลายนะ อย่าเร็ ไม่้อลัว เรา่วยเอ” ายหนุ่มพูบ็ุมพิที่ริมฝีปาอวบอิ่มอีรั้ และ้มลไปุมพิที่ปาทาหวานอน้อสาวเธออีรั้ เาเลียวนเพื่อเพิ่มวามหล่อลื่นอีรั้
ายหนุ่มที่น้อายเาผ่านปาทาหวานแบอน้อสาวอเธอ เธอสะุ้โหย เพราะนาอเา เาอีรั้เพราะวามแน่นอปาทาเาเธอ รั้นี้ทำให้เธอสะุ้ ปาทาหวานอเธอเริ่มลายออ นรั้ที่สามที่เาพยายามให้แรึ้นเพื่อันน้อายอเาเ้าน้อสาวอเธอ นเธอสะุ้โหย ทำหน้าเหยเปน้วยเ็บปว และเผลอร้อออมา
“อ๊อยยยยยยยยย” หิสาวหลุเสียร้อออมา้วยวามเ็บปวเพราะน้อายอเา
“เ็บมั้ยรับนีอเทรย์ เทรย์ะทำเบาๆ นะ ถ้าเ็บ็ร้อและอเทรย์เทรย์แน่นๆ ไ้เลยนะ” เาพูระิบ้าหูพลาหอมแ้มเธอ และับมือเธอให้โอบอที่อเา
หิสาวไม่อบ แ่พยัหน้าให้เารับรู้ว่า เธอเ็บและรับทราบพร้อมทำามับสิ่ที่เาบอ รั้แรนี้เธอให้เาเป็นนเริ่มและุมเมรั้นี้
เาที่บรรุ้นแร่อเาให้สุ้าม และยับัวเ้าอออย่า้าๆ เพื่อให้เธอรหน้าปรับัวให้เยิน เาทำอย่าเื่อ้าเพราะลัวร่าบาอเธอะบอบ้า เา้มลมอน้อสาวอเธอที่มีสีแ่ำหลัาที่เาพยายามันน้อายอันำยำอเ้าปาทาสีหวานอเธอ นน้อสาวเธอมีสีแเ้มึ้นอย่าัเน เาับาอเธอพาบ่าอเายับัวอย่าเื่อ้า ายหนุ่มที่เริ่มัหวะสอใส่เื่อ้าในอนแร่อนะเปลี่ยนเป็นถี่ระั้นรุนแร นเสียระทบัลั่น
ปึ ปึ!!
ัหวะหนัหน่วนั้นทำให้เธอนั้นแสสีหน้าเ็บปวาวามุหน่วที่เามอบให้เธอผ่านุ้นแร่ำยำอเา นเธอเร็ัวเพราะวามเ็บ เบียที่เามอบให้เธอ นเารู้สึถึารอรัภายในอเธอที่ส่ถึุ้นแร่อเา
“อู๊ววววววว อย่าเร็ เี๋ยวเ็บธาร” เาทำหน้าสุสมาารอรัอเธอ นน้ำรัเาเือบพุ่ออมา
“อือออออ ธารเ็บไปหมเลย เบาๆ หน่อย” ธาราที่พูไป้วยน้ำเสียที่สั่นเทาและน้ำาลอ เพราะวามเ็บแน่น ุ าารที่เาระแทใส่แรเธอไม่หยุ
ายหนุ่มที่ไ้ยินำพูอหิสาวรหน้า เาผ่อนแรลอย่าเห็นไ้ั เาที่ลืมัวใส่แรที่หนัหน่วไปให้เธอ เพราะเารู้สึารอรัอเธอ าเิมที่ับแน่นอยู่เป็นทุนเิม น้อสาวอเธอ็ยิ่แน่น อรัน้อายอเาที่ำลัสำรวภายในอเธอ าที่เร็ัวเอเวลาที่เาเพิ่มแรเ้าออ เสียโฟาที่ัลั่นเอี๊ยอ๊าึ้นามัหวะอสะโพที่สอระแทเ้าอออายหนุ่ม พร้อมับเสียเนื้อระทบเนื้อัึ้นีู่ับเสียโฟา
“เทรย์..............” เสียหิสาวที่ร้อเรียื่อเาผ่านลำอ้วยหน้าาเย้ายวนราวับเธอรู้สึเสียว่านับสิ่ที่ายหนุ่มมอบให้ พร้อมใ้มือิโฟายสะโพเพื่อรับแรระแทนั้น
“เรียื่อเราไ้เลยธาร เรียออมาเลย” ายหนุ่มที่อบรับเธอบอให้เธอรวราเรียื่ออเาออมา หลัาเาพูบ เารีบ้มล ลิ้มรสเม็เอรี่และเนินอ ที่ยับึ้นลามแรระแทอเา รสาิที่หอมหวานที่เาปรารถนา เาอยาูื่มรสาินี้ไม่หยุ ราวับเาระหาย ไม่เยไ้ิมหรือลิ้มลอรสาิแบบนี้
“อีนิเียว” เาเร่ารเ้าอออเา เพียั่วรู่ เาระุเร็และปล่อยน้ำแห่วามสุอเาใส่ถุปลอภัยที่เาสวมใส่ ส่วนหิสาวรหน้าเธอระุเร็ไปพร้อมับเา นเท้าทัู้่เธอิไปับโฟา
เาไม่ปล่อยให้เธอหยุวามสุสมที่เามอบให้ เา้มลิมเนินออวบอิ่มนั้น่อและลาลิ้นไปูิมเม็เอรี่สีอ่อนอเธอ ูันราวับมีน้ำหวานอยู่รนั้น เธอที่เลิบเลิ้มับารที่เามอบวามสุนัวเธอบิเลียวอบรับารระทำอเา เท่านั้นไม่พอเาลาลิ้นลยาวไปนถึเนินหน้าท้อที่ยุบึ้นลถี่สั้นๆ ามลมหายใอเธอที่ หายใถี่เพราะอารม์เธอที่พลุ่พล่านาารที่เาโลมเลียเธอไม่หยุ เาลาลิ้นวนเพียั่วรู่็ลาเลยไปที่ลีบอไม้หวาน ที่เาูื่มไป่อนหน้านี้ นไม่อยาผละริมฝีปาออมา เาละเลลิ้มไปที่ลีบอไม้อหิสาว พยายามเอาลิ้นแทรสอไปในโพรหวานเพื่อิมรสาิหอมหวานที่เารอมานาน เาวัลิ้นึ้นล ูึอย่าแผ่วเบาราวลับลัวว่า ลีบอไม้หวานรหน้านั้นะบอบ้ำ เาที่ใ้หน้าุหน้าเพื่อิมลิ้มรสนั้นอยู่นานนสอนาน วัลิ้นเลียวน เม้มปาับลีบอไม้หวาน นหิสาวัวบิเบี้ยวและร้อราออมาเป็นระยะ ูิมอย่าละเมียละไม นเธอัวระุเร็อีรั้ และมีน้ำหวานไหลเยิ้มออมา เาึผละหน้าเาออมา สายาเาเหลือไปเห็น ราบเลือาๆ ที่เปื้อนุนอนที่เธอนอนทับ เาอมยิ้มที่เห็นสิ่นั้น ึันัวึ้นเพื่อไปนอนอเธอ
“เ็บมามั้ยรับนีอเทรย์” เาสวมอเพื่อปลอบประโลมเธอให้เธอลายเ็บารั้แรอเธอ
“อือ นโหไหนบอไม่เ็บไ” หิสาวที่พู้วยเสียเ้าอน
“อโทษนะรับนีอเทรย์ ไว้ราวหน้าเทรย์ะเบามือว่านี้ แ่ไม่สัานะว่าะเ็บน้อยล” ายหนุ่มที่อโทษ้วยำิล ใ่เาไม่สัาว่าะไม่เ็บ เพราะน้อสาวอเธอที่แนบแน่นไม่เยใ้าน้อมาเอน้อายอเาแบบนี้ ะไม่ให้เ็บ็แปลเินไป
ความคิดเห็น