Crazy must Crazy เกมบ้าต้องบ้า

ลำดับตอนที่ #13 : Ch.9 พักชั่วโมงละนิด จิตจะ(ไม่)แจ่มใส

  พัก2ชั่วโมง......

  นี่คำประกาศิตสวรรค์จากปากแพนดี้หลังจบเกมแรก

  แม้จะแค่นี้ มันก็พอสำหรับทั้ง7คนได้มีเวลาพักหายใจหายคอขึ้นไปเปราะหนึ่ง เฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่เพิ่งเล่นเกมเสร็จมาหมาดๆ

  ผู้ที่ไม่ได้ร่วมเกมแรกอย่าง เซย์ ค่อยๆกวาดตามองดูผู้รอดชีวิตทั้ง5ด้วยสีหน้าปั้นยากเหมือนรูปปั้น เช่นเดียวกับลอว์ที่มองด้วยความอเนจอนาถมากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง2สาวอย่างมิวส์และเคท

  พวกเธอทั้งคู่นั่งเก้าอี้ในสภาพที่เหมือนวิญญาณหลุดจากร่างไปเป็นที่เรียบร้อย แววตาต่างเลื่อนลอยไปไหนก็ไม่รู้ นั่งแบบคอตกพับ มือชู2นิ้วขึ้นมา ดูจากสภาพคงจะลุยในเกมต่อไปไม่ไหวแน่นอน

  แตกจากฝั่งผู้ชายที่ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิด โรนาร์ดยิ้มแบบสบายๆ นั่งไขว้ห้างกระดิกอย่างมีความสุข ถ้าจำได้เจ้าตัวเล่นกินลาบกะปอมเข้าไป แทนที่จะแหยงๆกลับถูกใจมันขึ้นมาซะงั้น

  ส่วนอีวานยิ้มออกนอกหน้านิดๆเหมือนเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ หลังกินปลาเฮอรืริ่งดองจนหมด ลอว์เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับรัสเซียอยู่บ้าง เธอเลยพอรู้ว่าคนรัสเซียก็ชอบเมนูนี้ ถ้าเป็นคนอื่นมากินคงได้อ้วกแตกเพราะกลิ่นเหม็นของเมนูนี้ไปนานแล้ว ทว่าอีวานที่เป็นคนรัสเซียมากิน ก็ไม่อะไรดีๆกับปลากระดี่ได้น้ำ

  จรัสนั้นไม่สุงสิงกับใครทั้งนั้น และแคะเล็บเล่นๆฆ่าเวลาไปมา แต่ลอว์กลับสังเกตว่าแววตาจรัสนั้นแอบซ่อนความหงุดหงิดไว้ภายใน คาดว่าเป็นเพราะกระดาษที่ส่งมาพร้อมกับกาแฟขี้ชะมดตอนนั้น

  ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่ากระดาษมันเขียนอะไรไว้ ที่แน่ๆมันต้องเขียนอะไรกวนประสาทจรัส เพราะตอนแรกที่เจ้าตัวรู้ว่าตัวเองจะโดนกินขี้ ก็โวยวายชุดใหญ่ด่ากราดไปทั่ว ประมาณว่า "หนังสยองขวัญบ้านไหนเค้าให้กินขี้" อะไรประมาณนั้นล่ะ แล้วพอโดนเฉลยว่าเป็นกาแฟแบบนี้ ไม่แปลกที่จะโกรธล่ะมั้งนะ

  เพราะเอาจริงๆเธอยังไม่ค่อยรู้จักกับหมอนี่สักเท่าไหร่เลย........

  เซย์มองบนจอมอนิเตอร์ที่มีตัวอักษรว่า RENT พร้อมฉากหลังสีขาวโพล้น ก่อนหันมามองสภาพของเคทกับมิวส์ที่หมดสภาพไปเรียบร้อย เธอเริ่มชักไม่แน่ใจแล้วว่า ตัวเองจะเหมือนกับ2คนนี่หรือไม่ ถ้าเธอโดนให้เข้าเล่นเกมด้วย

  ถึงตอนนี้จะได้พักจนโล่งใจทว่าภายในใจกลับหนักอึ้งแบบแปลกๆ ไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นความพูด ราวกับเกมแรกเป็นแค่ฝนที่มาเตือนการมาของพายุเท่านั้น

  "ชักใจคอไม่ค่อยดีแล้วสิ........"

  ณ ห้องถ่ายทอดสด

  แพนดี้ที่เพิ่งปิดการถ่ายทอดสดผ่านจอมอนิเตอร์เสร็จ ค่อยยกแขนบิดขี้เกียจหลังจากนั่งเก้าอี้มาเป็นเวลานาน ก่อนลุกมาเดินออกจากห้องไปยืดแข้งยืดขา

  เขาเดินจากประตูที่มีระบบเปิดปิดอัตโนมัติ เผยให้เห็นทางเดินยาวที่มีทางแยกย่อยต่างๆนานาที่จะมีประตูที่แปะชื่อห้องนั้นๆไว้แต่ละบาน ซึ่งล้วนแต่ใช้ระบบเปิดปิดอัตโนมัติกันหมด

  แพนดี้หมุนคอบริหารไปมาขณะเดินเล่นไปเรื่อยๆ เนื่องด้วยที่เขาไม่ได้ทำหน้าที่แบบนี้มาสักหลายปีแล้ว ไม่แปลกที่เมื่อยได้ง่ายแต่มันก็ช่วยให้ความรู้สึกในการทำงานเก่าๆกลับมาได้เยอะเลยทีเดียว

  ระหว่างนั้นเองโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เขารีบรับสายทันที

  "นี่โคอี้พูด ไอ้สัตว์มันมาแล้วฉันจะล่อมันไปห้องป.2เอง"

  "รับทราบแพนดี้เปลี่ยน ทางนี้เองจะไปเช็คสภาพนักล่าขาวดำให้ อย่าให้ไอ้สัตว์หลุดรอดไปได้ เราต้องการกระสอบทราย"

  "ทราบแล้ว ให้รูปเจ้านั้นดูด้วย เลิกกัน"

  ว่าจบสายก็วางลง แพนดี้เก็บโทรศัพท์มือถือลงและเดินไปที่ห้องๆหนึ่งทันที

  แพนดี้ค่อยๆเดินลึกขึ้นมาเรื่อยๆตามทางเดิน ต่อให้มันซับซ้อนแต่แผนผังยังคงเหมือนเดิมสมัยที่ทำงานที่นี่ใหม่ๆ จนกระทั่งเดินมาถึงหน้าห้องหนึ่งที่มีป้ายคำเตือน ห้ามให้ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าเด็ดขาด ข้างประตูเครื่องป้อนรหัสพร้อมฟังก์ชั่นแสกนม่านตาให้เรียบร้อย

  ชายสวมหน้ากากแพนด้าก้มตัวลงอยู่ในระดับเดียวกับตัวเครื่อง แสงเลเซอร์จากเครื่องส่องผ่านทะลุเบ้าหน้ากากสู่ดวงตา ก่อนไฟตัวเครื่องจะเป็นสีเขียวเปิดให้ป้อนรหัสเข้าไปได้

  หลังจากป้อนรหัสเสร็จประตูได้เปิดออก เผยให้เห็นภายในที่เต็มไปด้วยความมืด แพนดี้สับสวิตซ์ไฟขึ้น ดวงไฟในห้องสว่างชัดเจน แสดงกรงขนาดยักษ์ภายในห้อง

  ภายในกรงมีอุปกรณ์ฝึกซ้อมมากมายตั้งแต่กระสอบทราย หุ่นไม้ ยันไปถึงโครงหุ่นยนต์เหล็กที่กายภาพคล้ายคลึงกับมนุษย์ อาหารสำเร็จรูป และทีวีจอแบนLED สุดท้ายสิ่งมีชีวิตเจ้าของกรงขนาดยักษ์นี้ที่นอนหลับอุตุอยู่ในกรง

  "เฮ้ๆ ไอ้หนูตื่นๆ"แพนดี้เขย่ากรงให้สิ่งมีชีวิตในกรงตื่น

  สิ่งมีชีวิตในกรงค่อยตื่นขึ้น และหันมาทางที่มาของเสียง นั่นเองที่ทำให้มันเห็นหน้าคนที่คุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี มันพุ่งมาแพนดี้ด้วยความดีใจที่ได้พบกันอีกครา

  "ไม่พบกับหลายปีโตขึ้นเลยนะ"แพนดี้ลูบหัวมันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะยื่นรูปภาพ3ใบให้มันดู

  "ขอโทษที่เจอแล้วต้องพึ่งแกหน่อยนะ ต่ออีก2ชม.จะมีเกมให้ที่จะพวกเด็กเกรียนได้เล่นกัน และแกจะต้องเข้าไปสั่งสอนบทเรียนให้กับพวกมัน เอาให้หนักเหมือนทุกที ต่อให้เป็นผู้หญิงก็ไม่ต้องเว้น จัดหนักให้พวกไปเลย"

  มันรับรูปภาพจากมือแพนดี้ ก่อนจะจดจำหน้าตาของบุคคลในภาพดังนี้ให้ชัดเจนแจ่มแจ้ง

   พอร์เซล บลังค์

  จรัส  สืบเจตนะ

   ลอเธอร์ บาซาเลี่ยน

  "อัดมันให้เละซะ........"แพนดี้พูดขึ้นดั่งคำสั่งประหาร

  ________________________

  ถ้าสงสัยว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตในกรงที่แพนดี้มันคืออะไรกันแน่ ต้องรอตอนต่อไปครับถึงจะรู้เอง 

  แต่ผมจะใบ้ให้แล้วกันนะครับ เจ้าสิ่งมีชีวิตตัวนี้มันโหดมาก ถ้าให้เทียบระดับความโหดของมันล่ะก็ ถ้าเทียบกันแล้วริคกับเน็กส์จากSin Huntingกลายเป็นเด็กอมมือไปเลยครับ เอาง่ายๆคือมันคนละระดับกันไปเลย

  จะว่าไปคอมเม้นต์ที่90มีใครเข้าไปดูหรือครับ เมื่อวานเข้าไปดูแล้วแต่ดันเรียนรู้กฎกติกาในนั้นไม่เป็นซะงั้น///////เศร้าใจT_T(ผมเป็นพวกกึ่งๆโลว์เทค