[FIC Astro] SHY MAN Sanha x MJ

ตอนที่ 18 : Bro! Ep.0

ไม่มีเวลาอ้อยอิ่งแล้วกับไอ้ลิงกังด้านหลัง ผมพรู่ลงหายใจโยนมันลงพื้นเตียงอย่างไม่เบามือนัก ให้สาสมกับน้ำหนักตัวของมันนั่น พอเสร็จจากนั้นก็จัดแจงท่าทางให้คนบนเตียงนอนดีๆก่อนจะละออกมาห้องน้ำเพื่อล้างเนื้อล้างตัว

                ในยามตีหนึ่งเศษ..

                หลังจากจบภารกิจ นำพาลิงยักษ์กลับบ้านโดยสวัสดิ์ภาพ

                ลิงที่ว่านี่คือน้องผมเองครับ มันชื่อซานฮา ยุน ความจริงมันก็ไม่ใช่น้องแท้ๆหรอก แค่พ่อแม่พวกเราสองคนดันมาแต่งงานกันตามฉบับเลยต้องผูกมิตรรักใคร่ มีอะไรช่วงเหลือจุนเจือ

                และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องออกมารับไอ้เด็กชอบเที่ยวหลังจากห่างเหินมาเกือบปีกว่าได้ เมื่อคืนวานโดนปลุกโดยเสียงโทรศัพท์แผดลั่นปานแผ่นดินไหว

 ตอนเที่ยงคืน! ซานฮาโทรมาหาร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรใส่ผมบอกแฟนสาวสุดที่รักทิ้งไป เล่นเอาผมต้องลุกพรวดมานั่งกุมขมับปลอบมันอยู่เกือบสามชั่วโมงเต็ม ไอ้เด็กขี้แยถึงได้ยอมรามือวางสาย

                ผมกับซานฮาสนิทกันมาก มีอะไรคอยบอกคอยเล่ากันตลอด ไม่มีหรอกไอ้โมเม้นท์ประทุษร้ายเพราะความเป็นลูกพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยง อีกอย่างซานฮาก็น่ารัก เป็นเด็กอัธยาศัยดี ถึงช่วงหลังมานี้ตั้งแต่ขึ้นมหาลัยและผมได้งานทำจนต้องแยกย้ายกันไปคนละฟากมันจะเปลี่ยนแปลงไปเยอะก็เถอะ

                แต่ในสายตาผม ซานฮาก็ยังเป็นเด็กน้อยม.ต้นจอมเอ๋ออยู่วันยังค่ำ

                เหมือนเมื่อห้าปีก่อนที่เจอกันครั้งแรก

                “อึก..งืม..” จู่ๆซานฮาก็ส่งเสียงอึมอือเหมือนว่าจะรู้สึกตัวระหว่างผมกำลังถอดรองเท้าผ้าใบกับถุงเท้าเหม็นเน่าของมันออกให้ ไอ้เด็กลิงพลิกตัวไปมาเล็กน้อยสักพักก็ปรือตาขึ้นมากระพริบตาปริบๆ มองมาทางผมที่นั่งอยู่ตรงปลายเตียง

                “ไง เป็นไงบ้าง ไอ้เด็กคอแข็ง” อดแซะกับความภาคภูมิของมันไม่ได้ ซานฮาเคยโม้หนักกับผมตั้งแต่ต้นปีก่อนว่ามันคอแข็งนักหนา กินเบียร์สิบลังก็ยังอยู่ไหว แล้วดูสภาพตอนนี้ซิ..

                “พี่...ฮึก..โซมี...”

                รู้เลยว่ายังเมาอยู่ ดวงตากลมนั่นคลอน้ำตารื้นออกมาเรื่อยๆจนเริ่มไหลเป็นทาง ใบหน้าใสสะอ้านติดไรหนวดเล็กน้อยจากการละเลยบิดเบะคล้ายหมาหน้าย่น

                ผมส่ายหน้าหน่ายด้วยความสงสาร เดาได้เลยว่าสาเหตุที่ทำให้มันกินหนักจนเมาได้แบบนี้คงไม่แคล้วว่าชอกช้ำใจจนขาดสติ

                “ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว ไม่ตายก็หาใหม่ได้น่า “ เหมือนว่าประโยคของผมจะไปสะกิดจี้แผลใจมันเข้า ซานฮาลุกพรวดขึ้นนั่งตรง เพียงเสี้ยววิที่ผมกำลังประมวลผลว่ามันต้องการอะไร มือหนาก็ส่งมาคว้าเข้าข้อแขนแล้วดึงผมจนถลาหน้ากระแทกอกหนาเต็มๆ

           พลั่ก!

                “โอ้ย เชี่ย! จมูกกู...” ผมสบถค่อย ผละออกมายกมือลูบปอยๆตรงปลายจมูก ไอ้เด็กลิงกังตัวต้นเหตุยิ้มกริ่มใส่ เห็นแล้วโมโหอยากกระแทกหมัดลงเรียวปากแดงฉ่ำของมันเสียไม่ได้ แต่แล้วสถานการณ์กลับตรงกันข้ามกับความคิดเมื่อซานฮาโน้มเข้าจรดริมฝีปาก

กับปากผม!

                “อื้อ! ไอ้อานอา!” ซานฮาบดปากลงมาอย่างหนักหน่วง ซ้ำยังรวบแขนเข้าเอวแล้วดึงตัวผมจนแนบชิดกับมัน ผมพยายามดิ้นขัดขืนทั้งใช้มือทุบตีอย่างไม่ออมแรง

                มันไม่ไหวติงเลยสักนิด แถมรสจูบกำลังทำให้ผมรู้สึกเคลิ้มเข้าให้ ความวูบวาบกระพือตามมา รู้สึกมวนๆตรงท้องน้อยอย่างบอกไม่ถูก หากแต่ตอนซานฮาผละปากออกผมยังพอมีสติบ้าง เลยฮึบแรงผลักไหล่มันพร้อมกับตั้งท่าจะกระโจนลงเตียงทันที

                แต่ไม่ทันแฮะ

          ฟุบ!

                ผมโดยรวบเข้าเอวอีกครั้ง พร้อมถูกเหวี่ยงให้นอนหลังแนบกับพื้นเตียง ซานฮารีบรุดตามมาขึ้นคร่อม สายตาอย่างกะหมาป่ากำลังตะครุบเหยื่อทำให้ผมรู้ได้ว่าตอนนี้

                ไม่ปลอดภัย..

                “ไอ้เหี้ยซาน กูเอง! พี่มึงไง! มึงมีสติป้ะเนี้ย จะทำไรวะ!” ผมแหกปากร้องรัวออกมาไม่หยุด พยายามดิ้นเร้าขาเตะปัดป่ายไปทั่ว แต่เพราะซานฮากำลังนั่งทับลงต้นขาทั้งสองข้างของผม ซ้ำกักกันข้อมือผมให้ไม่ให้เคลื่อนไหวไปไหนได้ แรงมหาศาลของมันกดทับจนผมรู้สึกเจ็บไปทั่วแขนขา จังหวะนั้นไอ้เด็กไร้สติก็โน้มลงจูบผมอีกครั้ง

                สัสซาน!

                “อื้อ..ไอ้ซานนน....อัดดด...อูเองงงง...”

                จะร้องห้ามดีดดิ้นแค่ไหนคนบนร่างก็ดูไม่สนใจสักนิด ผมเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก เรี่ยวแรงหดหายไปหมด ซานฮาปล่อยมือข้างหนึ่งแล้วสอดเข้าเสื้อยืดชุดนอนไล้ไปตามตัวผม ทั้งที่มือเป็นอิสระแต่ผมกลับเผลอไผลนอนแน่นิ่งรับสัมผัส ไม่ขัดขืนเหมือนตอนแรก

                “อือ..ซานฮา..กูพี่จุนไง..อะ...” ปากก็บอกเรียกสติ แต่ร่างกายเจ้ากรรมตอบรับทุกสัมผัสไวเหนือแสง ไม่ว่ามือหรือปากร้อนๆจะพาดผ่านตรงไหน ผมก็พลิกขยับให้มันเล่นกับส่วนนั้นได้ง่ายยิ่งขึ้น

                ความจริงคือตอนนี้ผมอยาก

                ความจริงยิ่งกว่าคือซานฮากำลังเมา...

                ความจริงที่สุดแล้ว...ผมไม่ได้คิดกับมันแค่น้อง

                “โซมี..” อย่างกะมีสายฟ้าฟาดลง สติฟื้นคืนชีพทันทีที่ได้ยินมันเอื้อนเอ่ยชื่อของคนรัก ผมแน่นิ่งไปชั่วขณะ จุกหน่วงตรงอกหลงลืมอาการหวิวเมื่อครู่เสียสิ้น

                ซานฮาคิดว่าผมคือแฟนมัน

-ผมกำลังคิดอกุศลกับน้องตัวเอง

                “ซานฮา..เดี๋ยว...” ยังไม่ทันได้ดีดตัวออกจากวังวนซึมเศร้า ไอ้เด็กลิงกังขบกัดลงหน้าท้องผม ถดตัวลงพร้อมเลื่อนหน้าเข้าใกล้บางอย่างที่ตุงอยู่ภายใต้กางเกงวอร์ม

                “ขอนะ..”

                “ไม่ๆ มึง โซมีไม่มีช้างไอ้สัส..อื้อ!”  

มันจะคิดได้กับคำและสิ่งที่กำลังอมไว้คาปากมั้ยเนี่ย แฟนสาวมึงมีแท่งยาวๆให้ดูดเล่นรึไงวะ สติเอ้ย ถึงจะไม่มีก็ควรจะเอะใจหน่อยสิสัสเอ้ย!

                “อื้อ...ซาน..กู..มยอ..ง..จุน...” ถึงขนาดนี้ผมก็ยังร้องบอกอยู่ ส่วนมือเอื้อมไปจิกหัวซานฮาด้วยความเสียวซ่าน สมกับเป็นน้องชายต่างสายเลือดผู้ทำให้ผมภูมิใจเสมอ ไม่ว่าเรื่องไหนๆ มันก็เก่ง

                ไม่ใช่สิวะ! กูควรต่อต้านสิเว้ย!

          “อือ...อึก..”

                ไม่ไหว...ตัวเกร็งไปหมดแล้ว ความคิดตีรวนในหัวมั่วซั่ว ผมควรจะต้องหยุดสถานการณ์ตอนนี้

แต่ว่า..

.

.

.

                รู้สึกดีชะมัด

                TEC.

B
E
R
L
I
N
❀