ตอนที่ 1 : INTRO
INTRO
‘ผมมันคนจืดชืด....ไม่ว่าเมื่อไหร่..ที่ไหน.....ผมมักจะเป็นแค่ตุ๊กตาหุ่นที่ทำได้แค่อยู่นิ่งๆเสมอ’
วันนี้เป็นอีกวันที่ผมต้องไปสังสรรค์กับเพื่อนๆร่วมงานหลังจากเราพึ่งเสร็จโปรเจคใหญ่มา
สำหรับคนอื่นการสังสรรค์อาจจะเป็นเรื่องเฮฮาสนุกสนานแต่สำหรับผมมันเป็นเรื่องสุดจะอึดอัดทุกครั้งเวลาผมต้องนั่งร่วมกับผู้คนมากมายที่ขยันกันปล่อยมุกและสร้างเสียงหัวเราะเฮฮา
ในขณะนั้นผมก็ทำได้แค่หัวเราะคลอไปกับคนเหล่านั้นโดยไม่สามารถจะทำอะไรอย่างอื่นได้เลย
ผมขี้อายครับ ไม่ค่อยกล้าแสดงออก…
แต่ทุกๆครั้งเมื่อเราเล่นเกมส์กันความซวยมักจะตกเป็นของผมเสมอและมันจะทำให้งานกร่อยทันทีเมื่อผมทำบทลงโทษนั้น
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผมอึดอัด และครั้งนี้ก็เช่นกัน
.....ผมโดนอีกแล้ว….
ผมกวาดสายตามองสีหน้าของทุกๆคนที่เหมือนจะระอาผมโดนบทลงโทษแบบนี้ถึงแม้ทุกคนจะไม่เคยพูดว่าผมแต่ผมก็ดูออกว่าพวกเขาไม่ชอบให้ผมเล่นเกมส์ด้วยสักเท่าไหร่ทุกคนคงอยากให้ผมนั่งนิ่งๆเฉยๆเสียมากกว่า
[บทลงโทษ : ทำท่าน่ารัก 1 ท่า]
“เอ่อ...”
“อะไรล่ะ...จับได้อะไร...ลีลาอยู่ได้..”
คุณคังผู้จัดการซึ่งเป็นหัวหน้าของผมถามขึ้นก่อนจะแย่งกระดาษบทลงโทษในมือผมไป
“ทำท่าน่ารัก....5555...เห้ยๆ...ทำเลยๆ...”
หัวหน้าอ่านมันเสียงดังก่อนจะคะยั้นคะยอให้ผมทำบทลงโทษที่ว่า เสียงฮือฮาบนโต๊ะเริ่มดังขึ้น ทุกคนเหมือนจะกำลังลุ้นกับบทลงโทษนี้มาก นั่นทำให้ผมรู้สึกประหม่าแต่ก็ดีใจว่าทุกคนรู้สึกสนุกกับการที่ผมจะทำบทลงโทษแบบนี้
“ค..ควี..โย..”
ผมพูดได้ยังไม่จบด้วยซ้ำแต่ก็ต้องยกมือขึ้นมาปิดหน้าเพราะเกิดรู้สึกอาย ในอกของผมอึดอัดเหมือนจะระเบิด ผมทำมันไม่ได้อีกแล้ว
ถึงตอนนี้ผมจะไม่เห็นสีหน้าทุกคนแต่ก็พอเดาได้ว่าพวกเขาคงเซ็งกับผมอีกแล้ว
“wahhhh…..”
เสียงใครบางคนกำลังร้องขานให้ผมเหมือนพอใจ สลับกับเสียงปรบมือแปะๆ ผมลดมือออกจากใบหน้าพลางมองไปต้นตอของเสียง
“อะไรของแกวะ...เด็กใหม่..ทุกคนกำลังมึนๆอยู่...แต่แกปรบมือนี่นะ...”
“น่ารักออก...”
ผมมองเด็กใหม่ที่ปรบมือให้ผมเมื่อกี้พูดกับเพื่อนข้างๆเขา แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเด็กคนนั้นหันหน้ามองมาทางผม
“....”
“น่ารัก....”
จู่ๆผมก็รู้สึกร้อนตรงหน้าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก….
TEX.
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

81 ความคิดเห็น
-
#2 ก็เมนเป็นเคะ (จากตอนที่ 1)วันที่ 2 มิถุนายน 2560 / 19:00ฮืออออ น่ารักด้วยยยย ชอบบบ#20