ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สายนที ๔
วันรุ่ึ้น
มหาเทพนทีที่นั่พัผ่อนหย่อนใในสวนเหมือนทุวัน็เหลือบไปมอเ็น้อยวิ่เ้ามาในสวนท่าทาลับๆ ล่อๆ วันนี้ปีศาปลาัวน้อยสวมอาภร์สีแส ับเน้นผิวาวผ่ออมันไ้เป็นอย่าี
“ท่านเทพ ้ามาแล้วเ้า่ะ!” เสี่ยวเส่าน้อยล่าวึ้นเสียัทัทาย วิ่ออมารายานัวเบื้อหน้าอมหาเทพนที
“ฮืม” มหาเทพนทีราเสียสูในออย่าแปลใ เ้าเ็น้อยนี่หาไ้เรลัวเาแม้แ่น้อย
ในยามปิเทพ้วยัน็ไม่่อยเ้ามาสุสิับเาเท่าไรนั แ่ว่าเ้าปีศาัวน้อยนี้เทียวไปเทียวมา มาหาเาที่ำหนันี้ทุวันไม่มีว่าเว้น
“แฮ่…” เสี่ยวเส่าหัวเราะแห้ๆ ยมือเาหัว ้อมอมหาเทพนทีาแป๋ว
“ฮึ เ้ามา” มหาเทพเ้นเสียในอมอมันอย่ารู้ทัน แล้วยัเรียให้มันเ้ามาใล้
เสี่ยวเส่าน้อยเินเ้าไปหยุเบื้อหน้ามหาเทพ แหนหน้าึ้นไปมอเาอย่ารออย พลันไอสีาวาปลายนิ้วเรียวที่ถูยึ้นอมหาเทพ็พุ่รเ้ามาที่พุอมัน
วามเย็นแผ่ยายุมพลัไหลเวียนอยู่ภายใน านั้นเ้าเ็น้อย็เรอเอิ๊อ๊าออมาเสียั
“ินุนั” มหาเทพนทีล่าวับมัน ึมือลับมาวาไว้บนัามเิม เามอเ็น้อยพลาส่ายหน้าในท่าทาแ่นแ้วนี้
“อบุเ้า่ะ!” เสี่ยวเส่าล่าวึ้นเสียั ล้วหยิบสาหร่ายออมาาใ้แนเสื้อ่อนะยื่นไปให้มหาเทพ เป็นสิ่ออบแทนน้ำใอเา
มหาเทพนทีหรี่าเล็หลุบลมอสาหร่ายสีเียวในมืออมัน แล้วยิ้มออมา่อนะล่าวึ้นเสียเนิบๆ
“เ็น้อย เ้าินเถิ” เาเป็นเทพ อิ่มทิพย์ อาหารึไม่มีวามำเป็นสำหรับเาแม้แ่น้อย
“ท่านไม่อบหรือ” เสี่ยวเส่าน้อยเอ่ยถามอย่าใสื่อ
“อบ” มหาเทพนทีล่าวอบ เอี้ยวัวไปยน้ำาึ้นมาิบ ปรายาไปมอทาเ้า
พลันสิ้นเสียอมหาเทพนที็มีเสียฝีเท้าหลายู่เินเ้ามา้านใน ึ ึ...
ทำให้เสี่ยวเส่าน้อยใ รีบวิ่ไปหลบอยู่้านหลัมหาเทพอย่าลนลาน มันลัวว่าะถูับโยนออไป้านนอ หรือไม่็ถูลโทษเพราะแอบลัลอบเ้ามาในเหวห้ามนี้
“ารวะมหาเทพแห่สายน้ำ” หลิวอานล่าว พลาุเ่าลเบื้อหน้ามหาเทพ
“รีบร้อนเ้ามามีธุระอันใ” มหาเทพนทีเอ่ยถาม พินิมอูบริวารทั้สิบว่าอ์ที่นัุ่เ่าล
“เสี้ยววิออมมารที่เยร้าว เิารผสานึ้นมาใหม่อีรอบ เ็เียนและเทพบนสวรร์่าพาันระหนใันเป็นอย่ามาอรับ” หลิวอานล่าววามทั้หมไป
“อมมาร” มหาเทพนทีล่าวเสียเบา พลาระลึถึศึที่น่านน้ำไห่อู๋
รานั้นปีศายไพร่พลไปทำร้ายเมือมนุษย์ล้มายเป็นำนวนมา เหล่าทวยเทพึลมายุิมหันภัยร้ายแรนี้ ึเิเป็นศึสามเผ่าพันธุ์ึ้นมา น่าะเป็นสรามที่ให่ที่สุเลย็ว่าไ้
มหาเทพนทีหมุนอาในมือเล่นอยู่รู่หนึ่หวนนึถึอี และเอ่ยึ้นเสียเนิบ้า
“ว่าแ่เ็เียนะัารเ่นไรับเรื่อนี้”
“เ็เียนสั่ารให้ทหารเทพามหาร่อรอยออมมารอรับ” หลิวอานอบ
วิออมมารือสิ่เียวที่หลเหลือาสรามรานั้น ยามที่าบวารีแ้วสีใสปัลลาออมัน ร่าาย็มีเปลวเพลิเผานไหม้เหลือแ่เถ้าธุลี
ยามสายลมพัผ่านสิ่เียวที่หลเหลือใ้ี้เถ้านั้น ็ือวิสีแที่มีรอยร้าว และไม่มีศาสราเทพใที่ทำลายมันลไ้ เ็เียนึเ็บมันไว้ในหอเวท และสั่เทพับาูเอาไว้อยู่ลอ
มหาเทพนทีนิ่เียบอยู่พัให่ พลัน็ยมือึ้นโบไล่ให้เทพรวราทั้หมออไป เาถอนหายใออมา ูท่าะถึราำเนิึ้นมาอีรั้ออมมาร
มารับเทพเป็นอู่ัน มิอาำัให้หายไปไ้นหมสิ้น..
เสี่ยวเส่าน้อยที่แอบอยู่หลัมหาเทพนที ็ะโหน้าออมาู านั้น็แหนหน้าึ้นไปมอวหน้าามอันหล่อเหลาอมหาเทพนที
“อมมารือสิ่ใรึเ้าะ” มันเอ่ยถาม้วยวามอยารู้
“เหนือเทพมีเ็เียน เหนือปีศามีอมมาร” มหาเทพนทีที่ทอสายามอวามสวยามอสวนปะารันี้ล่าวอบ
“ฮือ! ้าไม่เ้าใ มหาเทพล่าวอธิบายอีรอบไ้ไหมเ้าะ” เสี่ยวเส่าออ ยื่นหน้าึ้นไป้านบนอย่าอยารู้ มันโ่เินว่าะเ้าใในำล่าวอท่านเทพไ้
มหาเทพนทีหรี่าลมอมัน้วยวามแปลใ เหุใเรื่อธรรมาพวนี้มันถึไม่รู้ไ้ัน เายื่นมือออไปลูบหัวอมันแล้วล่าวึ้นเสียเนิบามเิม
“เ็น้อย เรื่อ่ายๆ เ่นนี้ ไนถึไม่รู้”
“ฮือ...้า” เสี่ยวเส่าปาย่นเ้า แ้มป่อออ หลุบามอปลายเท้าัวเอ ล่าวเสียิในอ ่อนะเยหน้าึ้นไปมอมหาเทพนที และเอ่ยึ้น้าๆ
“สิปัาอ้า้อยนั ไปนั่เรียน็ามผู้อื่นเาไม่ทัน”
“เรียนไม่ทัน ึไม่เรียน่อ” มหาเทพนทีล่าว มันแอบมาหาเาทุวัน ที่แท้็โเรียนมานั่นเอ
“...” เสี่ยวเส่าทำสีหน้าเหยเ ูเหมือนว่ามหาเทพะรู้ทันมัน
“เ็น้อย เ้านี่่าโ่เลานั” มหาเทพล่าวอย่าระอาใ เรียนไม่ทัน็้อพยายามยันันแ็มาึ้น มีที่ไหน เรียนไม่ทัน ็ไม่ไปเรียน
“้ารู้ว่า้าโ่เลา” เสี่ยวเส่าีหน้าสล ล่าวเสียเศร้าึ้นอี
มหาเทพนทีหลุบามอมัน และส่ายหน้าอีรอบ เ็น้อยในวัยหวบัวอวบอ้วน แ้มสีแระเรื่อ น้ำาลอเบ้าแหนหน้าึ้นมามอเา
“้าะออไปหาสหาย เ็น้อยเ้าเอ็ลับบ้านไ้แล้ว” มหาเทพนทีล่าว พลาลุึ้นยืนัอาภร์ัวเอให้เ้าที่
“อ่า! ท่านพา้าไป้วยไ้หรือไม่” เสี่ยวเส่าเ้าไปอาเาเอาไว้แน่น พลาล่าวอ้อนออไป
มันไม่อยาเหาอยู่นเียวในำหนั พลันะลับบ้าน็ไม่ไ้ เพราะมันโหแม่บุธรรมเอาไว้ว่าะออมาร่ำเรียนำรา แ่ที่ใไ้มันแอบหนีมาเที่ยวเล่นที่ำหนัมหาเทพนั่นเอ
“อยาะไป้วยรึ” มหาเทพนทีเอ่ยถาม มอมัน
“ท่านเทพพา้าไป้วยเถิ น้า น้าเ้าะ...” เสี่ยวเส่ารีบล่าวอ้อนึ้นมาอี ะพริบาปริบๆ มอเา
“ไ้” มหาเทพนทีล่าวพร้อมรอยยิ้ม ัารเสมันให้ลายเป็นปลาสีแัวน้อย แล้ว่อยๆ ลอยึ้นมาอยู่บนมืออเา
เสี่ยวเส่าลอเลียลฝ่ามือนั้นอมหาเทพนทีอย่าประบ นอนัวบนฝ่ามืออเา้วยวามสุ มหาเทพ่าใีับมันนั ทั้แบ่พลัให้ิน และยัพามันออไป้วย
เพียพริบามันับมหาเทพ็โผล่พ้นเหนือมหาสมุทรอันว้าให่สุลูหูลูา มันะเ้อหน้าึ้นมอทิวทัศน์ระยิบระยับอผิวน้ำที่สะท้อนับแสะวันยามเที่ย ูามมาที่สุในีวิเท่าที่มันเยเห็นมา
มันเลื่อนูภาพเบื้อหน้าอย่าื่นาื่นใ แล้วเลื่อนึ้นไปมอมหาเทพที่มีผิวายาวผ่อสะท้อนับแสแ เรือนผมสีำสนิทที่ไล่สีลเป็นสีน้ำเินเ้ม น่าะมีเาเพียผู้เียวที่มีสีผมแบบนี้ระมั และเายัมีวาล้ายับผิวน้ำในยามนี้ที่เปล่ประายระยิบพร่าพราวไปหม
“ท่านเทพะไปไหนหรือเ้าะ” เสี่ยวเส่าเอ่ยถามามประสาเ็อยารู้
“ไปหาสหาย” มหาเทพนทีอบ ้มหน้าลมอมันเล็น้อย่อนะเหินไปบนฟ้า
เพียสายลมหนึ่หอบเท่านั้น.. เา็พาเ้าเสี่ยวเส่าน้อยมาหยุลหน้าำหนัีอวิ๋น วัายอาภร์ไป้านหลัอีหนึ่ที่อนะ้าวเท้าเินเ้าไป้านใน
“ารวะมหาเทพ” เียนน้อยสวมใส่อาภร์สีาวสะอาวิ่ออมา้อนรับ พร้อมับ้มหัวลอย่านอบน้อม
“ท่านเ้าสำนัพำนัอยู่ในำหนัหรือไม่” มหาเทพนทีเอ่ยถาม
“้านในอรับ ยามนี้ท่านเ้าสำนัำลัปลู้นท้ออยู่” เียนน้อยอบ พร้อมับผายมือไป้านในอำหนั
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น