ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My Killer2
เมื่อสึบาสะมาเสิร์ฟบะหมี่ 2ชาม ได้ไม่นาน ยูอิจิเพื่อนของจินก็มาถึง
“ เฮ้ยย ....ไอ้ยู ทางนี้เว้ย”
จินตะโกนเรียกเพื่อนทั้งๆที่มีบะหมี่เต็มปาก
“ เอ้ออ.....”
ยูอิจิโบกมือกับเพื่อนแล้วเดินมานั่งข้างๆจิน
“ นี่.. คาเมะจัง กับ ยามะจัง นี่เพื่อนของเรา ยูอิจิ”
จินแนะนำเพื่อนตัวเองให้ทั้ง2ได้รู้จัก
“สวัสดีครับ...ยินดีที่ได้รู้จักฮะ”
ยูอิจิกล่าวทักทายร่างเล็กทั้งสอง
“ สวัสดีครับ”
ทั้ง2คนนั้นพูดพร้อมกันและยิ้มให้ยูอิจิอย่างอ่อยโยนโดยเฉพาะยามะพี
“ เฮ้ยย..ไอยูกินดิวะ เดี๋ยวอืดหมด”
จินบอกเพื่อนเพราะยูอิจินั่งมองยามะพีตาไม่กระพิบเลย
“ เออๆ...วันนี้แกเลี้ยงชั้นนะ”
“อ้าว ....ไอนี่ เออๆ ได้ๆ”
จินที่ทำดูเหมือนไม่เต็มใจแต่ก็ต้องจำใจรับปาก
.
.
.
“ เอ่อ...ไปก่อนนะ ออกมาจากบริษัทนานแล้ว”
คาเมะบอกลาจินกับยูอิจิที่ออกมาส่งหน้าร้านราเมง
“ อ๋ออ...กลัวเจ้านายจะดุใช่มั้ย”
“ เปล่าหรอก ....กลัวเค้าจะเป็นห่วงน่ะ”
“ เปล่าหรอก ....กลัวเค้าจะเป็นห่วงน่ะ”
คาเมะอธิบายให้เข้าใจ
“ ทำไมล่ะ....ทำไมต้องกลัวเจ้านายเป็นห่วงหรือว่าคาเมะกับเจ้านาย....”
จินเว้นช่วงที่จะพูด
“ ฮ่าๆ เข้าใจผิดแล้วล่ะ คาเมะจังน่ะเป็นประธานบริษัทแล้วช่วงนี้คาเมะมีเรื่องไม่สบายใจ ถ้าออกมา
นานคนในบริษัทก็จะเป็นห่วงเอา”
นานคนในบริษัทก็จะเป็นห่วงเอา”
ยามะพีอธิบายให้จินเข้าใจมากกว่าเดิม
“ ห๊า....!! ประธานบริษัทงั้นหรอ”
จินตกใจที่ยามะพีพูดว่าประธานบริษัท
“อื้อออ....ใช่” คาเมะพยักหน้า
“ แล้วบริษัทอะไรหรอ”
ยูอิจิที่เงียบอยู่นานก็ถามบ้าง
“ ก็บริษัท คาเมนาชิไง ที่นำเข้าส่งออกเครื่องสำอางน่ะ”
ยามะพีอธิบายให้ทั้งสองคนฟังอีกรอบ
“ แล้วยามะจังล่ะทำงานอะไร”
ยูอิจิถามยามะพีบ้าง
“ อ๋อ...เราน่ะเป็นประธานบริษัท ยามาชิตะ ที่ผลิตเครื่องอุปโภคทุกชนิดเลย”
ยามะพีบอกยูอิจิที่ตอนนี้ก็ทำหน้าอึ้งไม่แพ้จินเหมือนกัน
“นี่นามบัตรเรานะมีอะไรก็ติดต่อได้เสมอ”
ยามะพียื่นนามบัตรของตัวเองให้ยูอิจิ
“ อ่ะ..นี่ก็ของชั้น มีอะไรก็โทรมาหาได้นะ”
คาเมะหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ
“ขอบคุณนะ” จินยิ้มขอบคุณ
“แล้วเดี๋ยวจินจะโทรไปหาทุกวันเลย”
จินกระซิบที่ข้างหูของคาเมะ
“ ไปเถอะยามะจัง เดี๋ยวทานากะเป็นห่วง”
แล้วยามะพีกับคาเมะก็เดินไปที่รถ....
.
.
“ ไอยู..ชั้นทำผิดอย่างมะหันแล้วว่ะ”
หลังจากที่คาเมะกับยามะพีขับรถจากไปจินก็เริ่มพูดกับเพื่อนรัก
“ ทำไมวะ”
ยูอิจิถามด้วยสีหน้าที่สงสัย
“ก็ชั้น....ชั้น.....หลงรักศัตรูเข้าแล้วน่ะสิ!”
จินทำหน้าสลด
“เฮ้ยยย ...อย่าบอกนะว่า...แก แก”
ยูอิจิตกใจสุดขีดกับสีหน้าของจิน
“ อย่า บอกนะ.....ว่าแก ฆ่าพ่อแม่ของ คาเมะจังน่ะ”
ยูอิจิรู้ทันทีที่เพื่อนของเค้าเป็นอะไร
“ อะ...เออ”
จินไม่ปฎิเสธเพื่อน เพราะเพื่อนของเค้าพูดถูกแล้ว
“ กลับกันเหอะว่ะ.......ชั้นต้องไปหานายต่อ”
จินบอกกับเพื่อนแล้วเดินไปที่รถ
.
.
.
.
3 วันต่อมา~
คาเมะอยู่ไม่เป็นสุขเลยหลังจากได้เจอจิน เค้าคิดถึงแต่จิน รอคอยโทรศัพท์จากจินตลอดเวลา และ
ในที่สุดโทรศัพท์ของเค้าก็ดังขึ้น
ในที่สุดโทรศัพท์ของเค้าก็ดังขึ้น
“ สวัสดีครับ ขอพูดสายกับคุณคาเมนาชิหน่อยครับ”
เสียงจากปลายสายดังขึ้น คาเมะจำเสียงนั้นได้ดี
“ พูดอยู่จิน ...ว่าไงหรอ”
“ อ้าวคาเมะ....จำเสียงจินได้ด้วยหรอ”
จินถามคาเมะเสียงของเค้าฟังดูมีความสุขมาก
“อื้ออ....จำได้สิ”
คาเมะยิ้มเขินเล็กๆ ตอนนี้เค้าแดงมากเลย
“ ฮ่าๆ ดีใจจังเลย”
“ อื้ออ....แล้วทำไมจินไม่โทรมาเลยล่ะ”
คาเมะทำเสียงงอนๆ
“ จินขอโทษ....ก็ช่วงนี้มีงานเข้ามาเยอะน่ะสิ”
“ อ๋อๆ....วันนี้ชั้นเลิกงานเร็วไปเที่ยวกันมั้ย”
คาเมะเอ่ยปากชวนจินก่อน
“ อ๋อ...ไปเดทน่ะหรอ ไปสิจินว่างอยู่พอดี”
คาเมะหน้าแดงขึ้นมาทันที
“ บ้าไปเที่ยวต่างหาก จินอ่ะ”
“ฮ่าๆ ..อะไรกันคาเมะแค่นี้ต้องด่าจินบ้าเลยหรอ”
จินขำออกจากปลายสาย
“ แล้วกี่โมงดีล่ะ”คาเมะเริ่มถามบ้าง
“ 6 โมงโอเคมั้ยคนสวย”
“ อะ..อื้อออ แล้วเจอกัน”
พูดจบคาเมะก็วางสายของจินไป~
.
.
.
TBC…..
พาร์ทนี้สั้นไปหน่อย*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น