What did I do?

"What did I doing?" ตอนที่1

เวลา 1:30 ของวันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2567 (ค.ศ. 2025) ประเทศไทย จังหวัด ชลบุรี

กริ๊ง..!!!

เอื้อมมือขวาจากใต้ผ้าห่มไปกดนาฬิกาปลุกอันนั้น   แกร๊ก

ลุกขึ้นนั่ง ยื่นขายาวแผ่ออกไปที่เตียงนอน มีอาการงัวเงีย ตาสลึมสลือ ในหัวมึนเล็กน้อย

ใช้เวลาเรียกสติสักพัก แล้วลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างรวดเร็ว             รู้สึกหัวสมองของผมเริ่มแล่นแล้ว

ผมนึกขึ้นได้ว่า วันนี้เป็นวันสำคัญมากๆวันหนึ่ง วันนี้จะทำพลาดไม่ได้เด็ดขาด ก่อนหน้านี้ผมเตรียมพร้อมมาดี ก่อนทำสิ่งนั้นผมต้องดูแลสุขภาพกายและจิตใจเป็นอย่างดี ถึงแม้ว่าผลจากการฝึกฝนจะได้มามากเกินพอ แต่ผมยังไม่รู้สึกพอ ในเวลาสำหรับการเตรียมตัว ผมจึงบริหารกายและใจให้เข้มแข็งขึ้นอีก ให้สมกับเป็นหัวหน้าพวกนั้นหน่อย

ตอนนี้ผมตื้นเต้นเล็กน้อยและรู้สึกมันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มันช่างแตกต่างจากวันซ้อมจริงๆ

ถึงแล้วสินะ มันมาแล้ว ต้องทำให้ได้ ต้องสำเร็จเท่านั้น

ผมลุกขึ้นจากเตียง ทำหน้าขึงขังจริงจังเดินมุ่งหน้าเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ต้องเปิดไฟ เพราะผมชักชินกับความมืดที่นี่แต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมทำธุระส่วนตัวอย่างที่เคยปฏิบัติเป็นกิจวัตรประจำวัน (เช่น อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน สระผม ถ่ายหนักถ่ายเบาและแต่งตัว)

เมื่อเสร็จเรียบร้อย ผมรีบมาตรวจความเรียบร้อยของเอกสาร ทั้งๆที่ก็ตรวจเช็คอย่างละเอียดตั้งแต่เมื่อคืนอยู่แล้ว แต่เพื่อความไม่ประมาท จึงเช็คอีกรอบ อีกทั้งยังมีสิ่งจำเป็นและสิ่งบันเทิงต่างๆที่ต้องเอาไป สิ่งเหล่านี้สำคัญมากและเป็นส่วนหนึ่งที่พลาดไม่ได้

อ๊ะ! ใช่! แล้วจดหมายล่ะ? จดหมาย จดหมาย จดหมายอยู่ไหน? วางเอาไว้ตรงไหนนะ? ให้ตายสิ

อ้อ เจอแล้ว! เจอแล้ว มันอยู่นี่นี่เอง ในลิ้นชักที่ค่อนข้างรกของผม นี่ก็เป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่ง

เอาล่ะ! ทุกอย่างเรียบร้อยดี

ผมออกจากห้องเดินเข้าไปในห้องครัว ถือจดหมาย 2 ฉบับและกระเป๋าอีก 1ใบ ตอนนี้ผมต้องหาอะไรกินรองท้องก่อน จะเรียกว่าอาหารเช้าก็ได้ มันจะเป็นอาหารเช้าที่แสนจะเช้า แต่อาหารเช้าจริงๆเอาไว้กินบนนั้นก็ได้ ผมวางกระเป๋าและจดหมายไว้บนโต๊ะ แล้วเปิดตู้เย็น หยิบซองขนมปัง แยมสตรอเบอรี่ที่ผมชอบมาทำอาหารเช้า

วันนี้เป็นวันสำคัญ วันที่จะต้องทำหน้าที่นั้นให้สำเร็จและสมบูรณ์ที่สุด วันที่จะต้องไม่มีความผิดพลาดอย่างเด็ดขาด ห้ามผิดพลาดเด็ดขาด ต้องสำเร็จเท่านั้น ผมคิดแต่เรื่องนี้มาตลอด ความรู้สึกของผมมีแต่แบบนี้เท่านั้นที่ผมสามารถบรรยายมันออกมาได้

ถ้าสำเร็จ มันจะเป็นก้าวสำคัญก้าวหนึ่งของมนุษยชาติและประเทศนี้

ถ้าผิดพลาดหรือล้มเหลว. มัน

มัน มันหมายถึงชีวิตของผม แล้วความพยายามของผมและเพื่อนๆก็จะสูญเปล่า

พ่อแม่ผมจะภูมิใจหรือเปล่าถ้าเกิดผิดพลาด? ภูมิใจว่าลูกตัวเองตายอย่างมีเกียรติที่สุด อาจเป็นที่รู้จักดีในด้านบวกไปทั่วโลก หรืออาจจะเป็นที่รู้จักในด้านลบก็ได้ รวมทั้งประเทศชาติด้วย ชาติจะสูญเสียทรัพยากรและเงินเป็นอย่างมาก ถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นมา

หรือว่าพ่อแม่ของผมรวมทั้งพ่อแม่ของเพื่อนจะเรียกร้องความยุติธรรม หากความผิดพลาดมันเกิดจากความสะเพร่าขององค์กร

หรือจะผิดหวังสำหรับคนที่อยู่บนนั้นรวมทั้งผมที่ทำหน้าที่นั้นผิดพลาดเสียเอง

ในทางกลับกัน ถ้าสำเร็จพ่อแม่จะต้องยินดีอย่างแน่นอน จะมีเสียงเฮดีใจไปทั่วประเทศ แล้วเราก็เริ่มปฏิบัติการเพื่อความก้าวหน้า

ผมเหลือบดูนาฬิกา เวลา!!! อ๊ะ! เวลาขนาดนี้แล้ว มัวมานั่งคิดเรื่องนี้อยู่ได้ ผมกินขนมปังหมดไป 4 แผ่นแน่ะ รองท้องได้ดีทีเดียว ผมหยิบจดหมาย 2 ฉบับที่วางอยู่บนโต๊ะเมื่อกี๊แล้วเดินเข้าไปในห้องของพ่อแม่โดยไม่หยิบกระเป๋าไปด้วย เพราะมันยังไม่จำเป็น จดหมายที่ว่าเป็นจดหมายลา ถึงแม้การลากับครอบครัวจะทำไปตั้งแต่เมื่อหลายปี และ เมื่อวานก็เป็นเลี้ยงส่งครั้งสุดท้าย

พ่อแม่ไม่ชอบล็อกประตูห้องผมจึงเข้าไปได้สบายๆ วางจดหมายไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งแล้วเร่งรีบออกจากห้องไป ต่อไปเป็นห้องของน้องสาว ยัยนี่ก็มีนิสัยไม่ชอบล็อกประตูเหมือนกัน มีผมคนเดียวที่ชอบล็อก

ผมเปิดเข้าไป เห็นน้องสาวตนเองนอนอยู่บนเตียง 

โอ้โฮ! นอนดิ้นจริงๆ ดูไม่ได้เล้ยน้องสาวชั้น

ผมวางจดหมายไว้บนโต๊ะทำงานที่เรียบร้อยตรงข้ามกับสภาพโต๊ะของผม

ผมออกจากบ้านมา ระหว่างนั้น ผมได้ยินเสียงเหมือนนาฬิกาปลุกแว่วมา.. ช่างมัน ไม่เกี่ยวกับเรา ในมือซ้ายถือกระเป๋า มือขวาถือกุญแจรถ กดรีโมทควบคุมสั่งให้ประตูรถปลดล็อก เดินไปที่รถในที่จอดรถของตัวบ้าน ในขณะที่กำลังเปิดประตูรถ

อรุณสวัสดิ์ มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากข้างหลัง

เฮือก มันทำเอาผมสะดุ้งเฮือก

ใคร..!?