ผมก็แค่...ตัวประกอบธรรมดาๆเองครับ

ลำดับตอนที่ #1 : พระเจ้า?! พระเจ้าที่แปลว่าพระเจ้าจริงๆ ไม่ใช่คำอุทาน

ณ บ้านเช่าใจกลางเมือง

สวัสดีค้าบทุกคน ผมชื่อตะวัน ส่วนชื่อจริงไม่ต้องรู้หรอกเนอะ เมื่อเดือนที่แล้วผมยื่นจดหมายลาออกให้ที่ทำงานผมแล้ววว

   และเมื่อวานก็เป็นวันสุดท้ายที่ผมจะต้องทำงานน ตอนนี้ผมกำลังขนของขึ้นรถครับ จะกลับไปอยู่บ้านต่างจังหวัดที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้

  ว่าจะไปเปิดร้านคาเฟ่และก็ทำฟาร์มเลี้ยงสัตว์ที่นั้น พ่อแม่บนสวรรค์ต้องภูมิใจในตัวผมแน่ เชื่อผม ผมบ่นมากแล้วไปขนของขึ้นรถกันดีกว่าทุกคนน

ตึงๆ ตึง   

 ‘อะ...สะ สะดุดอะไรวะ’

พรึบ ตุบๆๆๆ

        ‘อืม ปวดหัวจัง เราอยู่ที่ไหนเนี้ย’ ผมมองสำรวจรอบและสังเกตว่าที่ผมอยู่ตอนนี้มันเหมือนกับเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีสีขาวตัดทอง 

         ของในห้องแต่ละอย่างดูราคาแพงและหรูหราไม่เบา บรรยากาศในห้องก็ให้ความรู้สึกสบายและอบอุ่นดี

อ่า ว่าแต่เราตกบันไดไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงมาอยู่ในที่แบบนี้กัน 

หรือว่ามันจะเหมือนกับที่เคยอ่านในนิยายสมัยที่เรายังเป็นเด็กนะ ตกบันไดตาย อนาถแท้ ใครจะเชื่อ555 เป็นไปไม่ๆ

         “อะ..แฮ่ม ตื่นแล้วหรือพ่อหนุ่ม” เสียงทุ้มแหบดังขี้นจากด้านหลังของผม เสียงใครกัน!! เราว่าเรามองรอบแล้วนะ ตะกี้นี้ไม่มีใครอยู่เลยออกมาจากไหนกัน

“คุณเป็นใครออกมานะ!!” หลังจากที่ผมพูดจบ อยู่ดีๆก็มีร่างกายของชายชราปรากฎขึ้นมาจากอากาศ “ข้าคือพระเจ้า และที่นี่ก็คือมิติเวลาของข้า”

“พระเจ้า?!!!” ผมตะโกนออกมาอย่างตกใจ พระเจ้าที่แบบควบคุมดูแลโลกอะนะ

“ข้ามีเรื่องที่จะต้องบอกกับเจ้า” ชายชราที่บอกว่าตัวเองเป็นพระเจ้าพูด

“ข้าไม่ได้อ้างตนเป็นพระเจ้านะ ข้าเป็นพระเจ้าจริงๆ แต่ก็ช่างเรื่องนั้นไปก่อนเถอะ” อ่านใจเราได้ด้วยสินะ

“เรื่องที่ข้าจะพูดกะ…ก็คือข้าจะบอกว่า ขอโทษด้วยนะ!!”พระเจ้ากล่าวออกมาแล้วก้มหัวแบบ 90 องศา ก่อนจะพูดออกมาอย่างเสียงดัง

ขอโทษหรอ อย่าบอกนะว่า “คะ...คงไม่ชะ...” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบเขาก็พูดแทรกขึ้นมา “เจ้าตายเพราะตกบันไดเพียงไม่กี่ขั้นเป็นเพราะข้าเอง”เขาพูดออกมาด้วยความสำนึกผิด

อนาถ อนาถมากก จะตายทั้งที่ทำไมต้องตายด้วยเหตุผลนี้ด้วย ยะ...ยังไม่ได้ใช่เงินที่เก็บสะสมมาเลย ม่ายน้าาาา 

“ตะ...แต่ว่ามันก็แค่ส่วนหนึ่งนะ” เขาพูดก่อนจะพูดต่ออีกว่า “ที่จริงยังไงเจ้าก็ต้องตายในอีกไม่กี่วันข้างหน้าอยู่แล้ว แล้วเงินที่ก็ถูกปล้นไป” อะไร!? ทำไม!?

“เอางี้...ถึงยังไงก็เป็นความผิดข้าส่วนหนึ่งที่ทำให้เจ้าตายก่อนเวลาแล้วเจ้าก็มีเปอร์เซ็นการทำความดีอยู่ในระดับสูง” ชายชรากล่าวแล้วก็มองมาที่ผมอย่างจริงจัง

“ข้าจะส่งเจ้าไปเกิดพร้อมพร 3 ข้อแล้วกัน” อ่า เกิดใหม่ก็ดีอยู่หรอกแต่รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกแฮะ แต่ได้พรมาด้วยคงไม่เป็นไร

“ขอมาได้เลยนะ”

“แล้วโลกที่ผมไปเกิดเป็นโลกยังไงหรอครับ โลกเดิมหรือเปล่า” ผมถามออกไป

“เป็นโลกเวทมนตร์ แฟนตาซีนะ ไม่ใช่แบบโลกเดิมของเจ้าหรอก”

“แล้วเงินก่อนที่ผมตายเอาไปด้วยได้ไหม” ผมถามออกไป เก็บมาตั้งนานไม่ได้ใช่เสียดายอ่าา 

“ไม่ได้หรอก ถ้านำของมิติอื่นเข้าไปมิติมันจะปั่นป่วน” พระเจ้ากล่าวตอบออกมา

“ข้อ 1 ขอให้ตัวเองเป็นที่รักของสัตว์และสื่อสารกับพวกมันเข้าใจทุกตัว” อยากเล่นกับพวกมันทุกตัวเลยย

“ข้อ 2 ขอให้ตัวเองเป็นคนที่เรียนรู้ได้เร็ว จำได้แม้เพียงเห็นครั้งเดียว” ไม่มีอะไรหรอกข้อนี้อ่ะ ถ้ามีความจำดีมันก็ดีแค่นั้นเอง

“ข้อ 3 ขอชีวิตที่สงบสุข” อยากจะขอให้มีเงินไม่จำกัดอยู่หรอกแต่มันจะเป็นการทำรายระบบเศรษฐกิจรนะสิ แล้วก็บอกที่มาของเงินไม่ได้ด้วย

‘ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไรก็ยังเป็นแบบเดิมสินะ’ พระเจ้าคิดอยู่ในใจ แล้วก็มองไปที่ตะวันก่อนจะยิมออกมาเล็กน้อย

“เห็นแกที่เจ้าเก็บเงินมาหลายปี แล้วข้าทำเจ้าตายก่อนที่จะได้ใช้มัน ข้าจะมอบระบบที่เหมือนระบบเกมกับเจ้าแล้วกัน” พระเจ้าพูด 

ก่อนที่จะพูดอธิบายบางส่วนของสิ่งที่มอบให้ “มันจะมอบภารกิจ คะแนน และของรางวัล คะแนนสามารถแลกของในร้านค้าได้เจ้าลองไปศึกษาดู”

“ตอนนี้ก็หมดเวลาแล้ว...ขอให้เจ้าโชคดีกับการเกิดใหม่ครั้งนี่นะ...(หลานข้า)” ผมยังไม่ทันจะโต้ตอบอะไรสติผมก็ดับวูบไป แม้แต่ประโยคสุดท้ายที่พระเจ้าพูดผมก็ไม่ได้ยิน

TO BE CONTINUE

I-SUNNIVA

---

 TALK

WRITE : ก็จบไปแล้วกับตอนแรกของเรา อาจจะมีความไม่สมเหตุสมผลอยู่บ้างแต่โปรดเข้าใจไรท์ด้วย ขอบคุณค่าาา