คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ถ้าคุณสนุกกว่า...
อัราฟสายามอหิสาวที่อยู่เบื้อล่า สอมือถอเสื้อสูทออาายหนาแล้วโยนมันลไปบนโฟา เาเลื่อนมือลมาปลเม็ระุมบนเสื้อเิ้สอสามเม็พร้อมับโน้มใบหน้าเ้าหาหิสาวในระยะเพียหนึ่ลมหายใ
"อยาสนุ ็อ้าาให้ผมสิ"
อัยยาเิหน้ามอนหล่อเหลาแสนอันราย่อหัวใ สายายั่วยวนมอเาอย่ามามั่นพร้อมับหัวใเ้นัระรัว อัยยาแยหว่าาออาัน้าๆ วาู่สวยยัมอหน้าอีฝ่าย้วยสายาเิวน
"ไม่ลัว..."
"ไม่เยลัว..." หิสาวอบอย่าท้าทาย นัวสูหรี่ามอในวามอวีอเธอ
"เยโนมาให่แ่ไหน" อัราฟเอียหน้าถาม ลมหายใร้อนปะทะริมฝีปาออีฝ่ายนเธอรู้สึหวาม นัวหนายหลัมือึ้นเลี่ย้าแ้มออัยยา ทว่าำถามอนหล่อเหลาลับทำให้อัยยาเผยยิ้มเ้าเล่ห์ออมา
"ห้าสิบห" อัยยาอบอย่ามั่นใ ถ้าเาให่ว่านี้เธอะราบเาเลย
อัราฟไม่พูอะไร เาเผยยิ้มรมุมปาอย่ามีเลศนัย สายามทอประายสว่าเิ้าั่บไฟในั่ววูบหนึ่
"อผมให่ว่านั้น"
สิ้นเสียทุ้ม่ำ ปาร้อนะโบมูบปาออีฝ่าย ัหวะรุรานเร่าร้อนนหัวใอหิสาวระทึและแทบเผยอปารับุมพิอเาไม่ทัน ลีบปาโนบบี้นเป็นสีแระเรื่อและเปอะเปื้อนไป้วยลิปสิสีหวาน สายาเพาอนหล่อเหลือร้ายมอาหิสาวเพียวูบหนึ่ แล้วแลบเลียลีบปาบนลาลริมฝีปาล่า บับริมฝีปาแล้วลายออเพื่อผ่อนลมหายใ่อนะลับมา่วิมันไปโยไม่ให้เธอไ้พั
ริมฝีปาอุ่นอายหนุ่มสิแ่าน วัเลียลีบปาออัยยานเปียุ่มไป้วยน้ำลายนเธอสูหายใเ้าปอไม่ทัน อัยยาึเบี่ยหน้าหลบเพื่ออบโยลมหายใ ทว่ามือหนาอนัวให่ไม่ิให้โอาส เาบัับให้เธอลับมารับูบร้อนรัอีรั้ เรียวลิ้นสอแทรลาแนวฟันในัหวะโหมระหน่ำ หิสาวึ้อยับอ้าริมฝีปาเพื่อให้นหล่อเหลาส่เรียวลิ้นเ้ามาทัทาย
"อือ..."
ปลายลิ้นอนทัู้่หยอเย้าันในโพรปา ุนันแลน้ำลายเลียวระหวันเิเสียั ัหวะูบู่โมหนัหน่วแลเปลี่ยนลมหายใแนบิในทุวินาที อัยยาหลับาพริ้มอัราฟึสาน่อวาม้อารอเธอให้พุ่ทะยาน
ปลายนิ้วเรียวสอลอเ้าไปยัใ้ผ้า ยับ้นหาุระสันที่ะทำให้เธอเสียวสยิว ่อนะสัมผัสับอไม้าวที่ำลัรุ่มร้อน อัราฟใ้ปลายนิ้วุนให้ลีบอไม้าวแยออาัน ปลายนิ้วอุ่นยับลึ่อไปนสัมผัสไ้ถึวาม่ำแะามอเนื้ออ่อน ส่ผลให้นร้ายาระุยิ้มอยู่ในใ ที่ไหนไ้เธอ็อยาโนเอาแล้วเหมือนัน
"อือ..."
ัหวะูบยัหนัหน่วนอัยยาร้อราอือออมา เพราะวามปรารถนาลุโนไปทั่วทุอูบนร่าาย สอเรียวลิ้นยัปรนเปรอวามสุให้ันและันนเ็มไป้วยน้ำลาย แลลิ้นเี่ยวระหวัหยอเย้าและเอาออมา้านนอ ไม่นานายหนุ่มหลอล่อเรียวลิ้นออีฝ่ายให้ามเ้ามาในปาอน ทว่าในัหวะเียวันปลายนิ้วอุ่น่อยๆ ถูไถไปับร่อส่วนลาอหิสาวที่เ็มไป้วยวาม้อาร ยับเื่อ้าึ้นลนมันร้อนึ้นทุวินาที
นิ้วแร่ลน้ำหนัเ้มปัป่ายไปมาไปบนวาม่ำแะอน้ำรัที่ไหลออมาา่อับแบ เพื่อบ่บอให้นัวให่รู้ว่าเธอพร้อมมาแ่ไหน อัยยาเริ่มเผลอัวและเผลอใ สอแนเผลอไผลวัโอบรอบอออีฝ่าย ทั้ยัูบอบอัราฟ้วยัหวะเ้มนหัวใอเาระุเ้นัและอยาะินเธอเสียในอนนี้ แ่ทว่า...
๊อ ๊อ ๊อ อัยยา...
"อัยยาทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ออมาสัที"
เสียอิรินัึ้นเพราะอัยยาหายไปนาน แม้ไทิะบอว่าไม่้อไปามเพราะเารู้ว่าอัยยาอยู่ับอัราฟ แ่ว่าิรินอยามาูให้แน่ใ
"อือ..."
อัยยาพยายามละริมฝีปาออาอัราฟเมื่อไ้ยินเสียเพื่อนอน ทว่านร้ายาลับไม่ิยินยอม มือหนาับใบหน้าอเธอไว้และมอมเมา้วยุมพิเร่าร้อนอเา่อไป อีมือเร่ัหวะปลุปั่นวามปรารถนาอันมืำให้เธอ้วยปลายนิ้ว
"อัยยา อัยยายัอยู่มั้ย เปิประูให้ิรินที" ิรินเปล่เสียัมาึ้นเพื่อเรียอัยยา
"อือ... ัน้อไปแล้ว" อัยยาเบี่ยหน้าหลบและรีบเอ่ยออมา
"ออไปบอิรินว่าุะไปับผม" อัราฟละมือออาุเรียหารัออัยยา นหล่อร้ายมอาหิสาวอย่าอร้อเพราะเายัอยาสาน่อบทรัับเธอ
อัยยามอาอัราฟ มือสวย่อยๆ บัับให้มืออเาละออาปลายาอเธอ
"อโทษนะะ ันอยาสนุับุแ่นี้"
หิสาวลุึ้น แม้ลีลาารูบอเาะเร่าร้อนและถูใเธอมาเพียใ แม้ร่อส่วนลาะร้อนรุ่มไป้วยวาม้อาร แ่ผู้ายอย่าอัราฟเธอ้อื้อเพื่อวัใว่าเา้อารที่ะนอนับเธอริๆ อัยยาไม่อยาให้เาลืมเธอ่ายๆ แม้ะแ่ืนเียว
"สนุ... แ่นี้..." สายามหรี่มออีฝ่ายอย่าสสัย "ำนั้นผม้อเป็นฝ่ายพู่าหา"
เหมือนมีไม้หน้าสามีเ้าที่หัวอนัวสูอีรั้ ำพูออัยยาทำให้อัราฟรู้สึว่าเาเป็นอเล่นสำหรับเธอ ่าเสียเียริวามเป็นาสโนว่าที่ไม่ว่าผู้หิระับไหน็้อารเป็นอเาเสียริๆ
"ไม่พอใเหรอะ..." อัยยาเลิิ้วถาม ส่ผลให้นฟัปวหัวี๊พลาพ่นลมหายใั
"ืนนี้ผมะเอาุ" นัวสูบรามแน่น น้ำเสียเ้มเ็บวามไม่พอใ
"ถ้าุน่าสนุว่า..."
"ไม่เยมีผู้หินไหนพู... ว่าผมไม่สนุ"
อัยยาไม่ไ้อบลับอะไร เธอหันหลัับอัราฟและแอบยิ้มริ่มอยู่ภายในใ านั้นึเินออไปหาิริน
"อัยยาทำไมเปิประู้าั" ิรินหน้าื่นเล็น้อยเมื่อเห็นอัยยาออมาาห้อแ่ัว้า
"ไม่มีอะไรหรอไปเล่นน้ำันีว่า"
"ไม่มีอะไรริๆ นะ"
"ริ๊..." อัยยาอบิรินเสียสูพร้อมับยิ้มหน้าบาน านั้นึูมือิรินรไปยัสระว่ายน้ำที่ัปาร์ี้โฟม
"แล้วุอัราฟล่ะ"
"อยู่ในนั้นแหละ"
"้อมีอะไรเิึ้นในห้อนั้นแน่ๆ" ิรินหรี่ามอเพื่อนสนิทเพื่อนเ้นหาวามริ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ความคิดเห็น