ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : ตอนพิเศษ Songkran day
อนพิเศษ
Songkran day
ลาเ้
สวัสีวัน Songkran day รับทุน ่วนี้็่ววันสราน์แล้วผม็ลับมาอยู่บ้าน ส่วนเแปนเา็ลับบ้านอเา ทำให้เราสอนแยันั้แ่ปิเทอมแล้วรับ
ผมรีบื่นเ้ามาทำบุับารที่วัแถวบ้านับรอบรัวแล้ว่อ้วยรถน้ำำหัวผู้ให่ในบ้านเสร็ผม็มีแพลนว่าะไปเล่นสราน์ับเแปน เี๋ยวผมะับรถไปที่บ้านเแปนแล้วผม็นัเพื่อนผมไป้วยแ่ผมไม่ไ้บอเแปน เี๋ยวะไม่เอร์ไพรส์ผมเลยิว่าะไม่อบแทแปนทั้วันนว่าผมะไปถึบ้านแปนเลยีว่า แน่นอนว่าอนนี้แปน็ส่้อวามมายาวเอียโทรศัพท์ผมนี่เ้แทบะเ้นไ้อยู่แล้ว
รื้ รื้ ผมโทรศัพท์โทรแทลุ่มไปหาพวเพื่อนๆอผม
(ว่าไลาเ้ ทำไมโทรแทลุ่ม)
(เราว่าะวนทุนไปเล่นสราน์ที่บ้านเแปนนะที่อยู่ัหวั xxx)
(ทำไมไปไลละ ไม่เล่นแถวนี้หรอ)
(ไม่ๆ ะไปเอร์ไพรส์แฟน)
(อ้อ เ้าใละ ไ้ๆ)
(แล้วทุนที่เหลือว่าไ)
(ไ้หม)
(โอเ)
(ั้นวันนี้อนบ่ายมาหาลาเ้ที่บ้านนะเอารถู้บ้านลาเ้ไปันเียวเลย โอเนะ)
(โอเ)
(โอเ)
(โอเ)
(โอเ)
ู๊ บสนทนา
ผมัสายแล้วรีบไปเ็บอ เ็นั่นเ็นี่ทันทีแล้วผม็โทรบอแม่เแปนไปแล้ว้วยแถมยัำับว่าอย่าบอเแปนให้รู้ท่าน็ล้วย สสัยท่านหมั่นไส้ลูายเป็นส่วนัวแน่ๆรับ555
อนนี้็ถึเวลาแล้วรับผมเ็บอึ้นรถส่วนเพื่อนๆผม็มารบแล้ว
“แม่รับผมไป่อนะรับ”
“ูแลัวเอ้วยนะ ลูๆเหมือนันูแลน้อลาเ้้วยนะ”
“้าบแม่”
“ไ้้าแม่”
“แม่ไ้ยินแบบนี้แม่็หมห่ว อย่าลืมนะน้อลาเ้อย่าื้อมา เี๋ยวรอบรัวเราะามไป”
“ไ้รับแม่ ไป่อนนะรับแม่ พ่อ”
“ูแลัวเอ้วย”
“้าบ”
“สวัสีะพ่อ แม่”
“สวัสีรับพ่อ แม่”
“้า”
ผมับเพื่อนบอลาุพ่อับุแม่ผม่อนที่ะออเินทา ผมับเพื่อนะเินทาไป่อนส่วนรอบรัวผมะามไปทีหลั เพราะเรามีแพลนหลายอย่าที่้อทำ้วยันเลยอยาให้ไปพร้อมหน้าพร้อมาทั้รอบรัวอผมและรอบรัวอแปน
“ื่นเ้นอะ ลัวแปนโรธ”
“มันไม่โรธหรอูนี่สิ”
นารายื่นโทรศัพท์มาให้ผมู
•เแปน เพิ่ม้อวาม
พอหมโปร็เป็นแบบนี้แหละนะ
100 ไล์ 36 อมเมนท์
“โอ้โห่ นี่ไอ้เแปนโพส่าลาเ้เ็มเลยนะ”ันพูพลามอูโทรศัพท์ที่ึ้นโพสอแปนอยู่
“บ้า ไม่หรอแปนอาะบอว่าให้ลาเ้อบแท็ไ้”ผมอบลับ
“ิในแ่บวเินไปลาเ้ ไม่อบมันนานี้มันอลไปแล้วแหละ”
“ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยว็เอันแล้ว่อยไป่อเอาละัน”
พวเราเินทาไ้สัพั็ถึุหมายแล้วนั้น็ือบ้านอเแปนนั่นเอ แ่เราะเอาไปแบบแอบๆเราเลย้ออรถไว้้าบ้านแทน
“แล้วะเอาไเ้าไปเลยไหมหรือให้พูเ้าไป่อน”
“เี๋ยวลาเ้อถามแปน่อนนะว่าอยู่ไหน”
ผมหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเปิแล้วโทรหาแปน
“ว่า”
“แปนอยู่ไหน”
“บ้าน”
“อ้อ”
“มีไร”
“ป่าวรับ”
“อ่า”
ผมยัไม่ทันพูอะไร่อแปน็ัสายทิ้สะและ
นารา:น้ำเสียร้าวมาแม่
แพรว:ิมึ ท่าทามันะโรธมาิ
ัน:แล้วเอาไ่อ
ลาเ้:ั้นเี๋ยวทุนเินไป่อนเลยเี๋ยวลาเ้ไปทีหลัแล้วทัมาบอนะว่าแปนอยู่รไหนอบ้าน
เท็น:โอเ
ผมให้เพื่อนๆลไป่อนเพราะวผมไม่รู้ว่าอนนี้แปนอยู่ไหน ถ้าเพื่อนๆเ้าไป่อนแล้วถ้าเอแปนะไ้ทัมาบอผมถู
ผมที่มอเพื่อนๆอยู่ในรถ ็เห็น๊อปเอร์เพื่อนอแปนออมาเปิประูบ้านสสัยพวนั้นะมาันรบแ๊
แทลุ่ม
นารา:อนนี้แปนอยู่ห้อนั่เล่นับเพื่อน
ผม:โอเ
แพรว:รีบมาเถอะลาเ้ ูหน้ามันอนนี้ิึมมา ไม่รู้ะึมรึโรธี
ผม:อยู่ับใรบ้า
แพรว:แ๊เิมนั่นแหละ
ผม:มีใรถามหาเราไหม
แพรว:ะเหลือหรอ
นารา:รีบมาลาเ้ ปิโทรศัพท์ไ้แล้วแพรวเี๋ยวมันสสัย
แพรว:โอเ
บสนทนา
ผม้อออไปแล้วละรับ ผมสับารไปที่ห้อนั่เล่นอย่าไวแ่็ที่ผมะเปิประูบ้านเ้าไป
“ลาเ้มาไหมแพรว”เสียแปนนิ
“ไม่มาหรอ ทำไมหรอ”เสียแพรว
“เปล่า”
“ทำไมลาเ้ไม่มา รู้ไหมเพื่อนแปนอเรานี่ึมไปวันสอวันแล้วนะที่ลาเ้ไม่อบแทมันนะ”เสียเสือ
“ิ มันวนพวูมาินเหล้าับมันั้แ่เ้ายันเย็น”เสีย๊อปเอร์
“ลาเ้ไม่สสารเพื่อนเราหรอ เพื่อนเรามันเพ้อหานมันะร้อไห้แล้วเนี่ย”เสียไทเอร์
“อืม เห็น้วย” เสียเม
“พวเรา็ไม่รู้อะ แาพวเราวนแล้วนะแ่ลาเ้ไม่มาเลย” อื้อหือนาราแสเ่มา สสัยผม้อให้ราวัลสะแล้ว
“ไม่เป็นไรน้าแปน มีพวู็เหมือนมีลาเ้้วยแหละ” เสียัน
“อือ” เสียแปน
เแปน
แร๊ เสียเปิประูัึ้นทำให้ผมและทุๆนในห้อนั่เล่นหันไปู
ลาเ้: เอร์ไพรส์
ลาเ้โผล่ออมาพร้อมับระเป๋าสะพาใบหนึ่ ผมไม่รู้ะรู้สึยัไ่อน ะว่าีใ็ีใแ่ะโรธ็โรธที่ลสเ้ไม่ิ่อผมเลยโทรไป็ไม่รับ แทไป็ไม่อบทำเอาผมึมทั้วันไปเลยละ
ลาเ้:เอร์ไพรส์ไหมทุน
๊อปเอร์: ไหนพวนี่บอลาเ้ไม่มาไ
ัน:็มาทีหลัไ โถ่
เสือ:แหมเล่นละรเ่เียวเนียนมานพวูเื่อเนี่ย
นารา:ลาเ้เป็นนิแผนนะพวเราไมีเี่ยว
ลาเ้:อโทษนะทุน ือเราอยามาเอร์ไพรส์เอ
เม:แปน แปน
ผม:ห้ะ
ผมที่ำลัอึ้ับสิ่ที่อยู่รหน้าทำให้ไม่ไ้ยินหรือไม่ไ้โฟัสอะไรนไอ้เม้อมาเย่าแนผม
ผม:ลาเ้มาไ้ไ แล้วทำไมถึไม่อบเรา แล้วทำไมถึ-
ผมยัพูไม่ทันบลาเ้็ไ้วิ่เ้ามาอผม
ลาเ้:ิถึั อโทษนะพอีลาเ้อยาเอร์ไพรส์แปน็เลยิแผนึ้นมา
ผม:ทำไมแสบัเลยห้ะ ทำเอาแปนึมไปเลย นึว่าะไม่ไ้เล่นสราน์้วยแล้วเนี่ย
ลาเ้:็มาแล้วนี่ไ
ผม:อือ ิถึมานะทีหลัอย่าทำแบบนี้นะ
ลาเ้:้าบๆ
นารา:แหมๆเลิสวีทันไ้แล้ว้าพวมีู่ รีบบอูเถอะว่าะให้ไปนอนไหน
ผม:ั้นเอาไปไว้้าบนนะห้อทาวา
นารา:โอเ
ผม:ส่วนอลาเ้เอาไปไว้ห้อเรา เี๋ยวเราพาไป
ผมับแนลาเ้เ้ามาในห้อที่อยู่ั้นบน
ลาเ้:ั้นลาเ้ัอ่อนนะ
ผมมอูภาพลาเ้ที่ำลััออยู่ อาวๆนั่นทำเอาผมอยาะ
ลาเ้:อื้อ แปนทำไรเนี่ย ลาเ้ำลััออยู่นะ
ผม:อื้อ อย่าิ้นสิ
ลาเ้:อ๊ะ อย่าัสิ
ผมเอาริมฝีปาไปลอเลียับอาวๆอลาเ้นทำให้เิรอยแึ้น
ลาเ้:ูสิมีรอยเลย
ผม:็ิถึ
ลาเ้:เี๋ยวเพื่อนล้อน้า
ผม:็ไม่เห็นะเป็นไรนิ
ลาเ้:็แปนนิ
ผมอมยิ้มให้ับวามหน้ามุ้ยอลาเ้ ลาเ้ไม่อบให้ผมทำรอยรับแ่ผมันอบ รอยแๆับผิวอลาเ้นี่มันเ้าันิๆ
•ห้อนั่เล่น
ัน:เอ้อว่าแ่พวเรามีแพลนอะไรันไหมพรุ่นี้
ลาเ้:มีๆ ลาเ้ิว่าพรุ่นี่เราะไปหาอที่นี่ันแล้วอนลาืนเรา็ัปาร์ี้เล็ๆที่บ้านนี่แหละเพราะเี๋ยวรอบรัวลาเ้็ะเินทามา้วย
แปน:อ้าวิิ ลาเ้ไม่บอเลยว่ารอบรัวลาเ้ะมาแปนะไ้เรียมัว
ลาเ้:ไม่เป็นไรทุนวาแผนันไว้หมแล้วเหลือแ่บอแปนเนี่ยแหละ พรุ่นี้รอบรัวแปน็ะมาบ้านนี้นะ
แปน:โห นี่ทุนรู้หมเลยหรอเนี่ย
ลาเ้:5555 ลาเ้เป็นนบอเอแหละ
ลาเ้:แล้ว็วันที่ 15 เราะไปทำบุันนะ ทุนิยัไับแพลนสราน์อลาเ้ปีนี้หรือทุนมีอะไระเสนอไหม
๊อปเอร์:ระผมอยาะเสนอว่าวันนี้ระผมอยาะไปื่มมาๆเลยรับ
ัน:เห็น้วย ั้นเราไปร้านนั่ิวแถวนี้ไหม
ผม:ไปไ้นะแ่ว่า...
ผมเหล่าไปทาลาเ้ เพราะผมยัไม่อลาเ้เลยลาเ้ะให้ไปรึเปล่า
ลาเ้:ไปไ้
ผม:ิอะ
ลาเ้:้าบ
ผม:เย้ ลาเ้ใีที่สุ
ผมหันไปอน้าๆ
ลาเ้:แหม ให้ไปเนี่ยีใมาเลยเนาะ
ผม:บ้า แ่ีใเยๆ
ทุน:หราา
ผม:555 ั้นทุนไปอาบน้ำแ่ัวนะแล้ว 3 ทุ่มเอันที่ห้อนั่เล่นนี้นะ
ทุน:โอเ
านั้นทุน็แยย้ายันไปอาบน้ำแ่ัวัน
Cut
ับ่อนนะะ เี๋ยวมา่ออีอนแน่นอนยัไม่บน้า
Songkran day
ลาเ้
สวัสีวัน Songkran day รับทุน ่วนี้็่ววันสราน์แล้วผม็ลับมาอยู่บ้าน ส่วนเแปนเา็ลับบ้านอเา ทำให้เราสอนแยันั้แ่ปิเทอมแล้วรับ
ผมรีบื่นเ้ามาทำบุับารที่วัแถวบ้านับรอบรัวแล้ว่อ้วยรถน้ำำหัวผู้ให่ในบ้านเสร็ผม็มีแพลนว่าะไปเล่นสราน์ับเแปน เี๋ยวผมะับรถไปที่บ้านเแปนแล้วผม็นัเพื่อนผมไป้วยแ่ผมไม่ไ้บอเแปน เี๋ยวะไม่เอร์ไพรส์ผมเลยิว่าะไม่อบแทแปนทั้วันนว่าผมะไปถึบ้านแปนเลยีว่า แน่นอนว่าอนนี้แปน็ส่้อวามมายาวเอียโทรศัพท์ผมนี่เ้แทบะเ้นไ้อยู่แล้ว
รื้ รื้ ผมโทรศัพท์โทรแทลุ่มไปหาพวเพื่อนๆอผม
(ว่าไลาเ้ ทำไมโทรแทลุ่ม)
(เราว่าะวนทุนไปเล่นสราน์ที่บ้านเแปนนะที่อยู่ัหวั xxx)
(ทำไมไปไลละ ไม่เล่นแถวนี้หรอ)
(ไม่ๆ ะไปเอร์ไพรส์แฟน)
(อ้อ เ้าใละ ไ้ๆ)
(แล้วทุนที่เหลือว่าไ)
(ไ้หม)
(โอเ)
(ั้นวันนี้อนบ่ายมาหาลาเ้ที่บ้านนะเอารถู้บ้านลาเ้ไปันเียวเลย โอเนะ)
(โอเ)
(โอเ)
(โอเ)
(โอเ)
ู๊ บสนทนา
ผมัสายแล้วรีบไปเ็บอ เ็นั่นเ็นี่ทันทีแล้วผม็โทรบอแม่เแปนไปแล้ว้วยแถมยัำับว่าอย่าบอเแปนให้รู้ท่าน็ล้วย สสัยท่านหมั่นไส้ลูายเป็นส่วนัวแน่ๆรับ555
อนนี้็ถึเวลาแล้วรับผมเ็บอึ้นรถส่วนเพื่อนๆผม็มารบแล้ว
“แม่รับผมไป่อนะรับ”
“ูแลัวเอ้วยนะ ลูๆเหมือนันูแลน้อลาเ้้วยนะ”
“้าบแม่”
“ไ้้าแม่”
“แม่ไ้ยินแบบนี้แม่็หมห่ว อย่าลืมนะน้อลาเ้อย่าื้อมา เี๋ยวรอบรัวเราะามไป”
“ไ้รับแม่ ไป่อนนะรับแม่ พ่อ”
“ูแลัวเอ้วย”
“้าบ”
“สวัสีะพ่อ แม่”
“สวัสีรับพ่อ แม่”
“้า”
ผมับเพื่อนบอลาุพ่อับุแม่ผม่อนที่ะออเินทา ผมับเพื่อนะเินทาไป่อนส่วนรอบรัวผมะามไปทีหลั เพราะเรามีแพลนหลายอย่าที่้อทำ้วยันเลยอยาให้ไปพร้อมหน้าพร้อมาทั้รอบรัวอผมและรอบรัวอแปน
“ื่นเ้นอะ ลัวแปนโรธ”
“มันไม่โรธหรอูนี่สิ”
นารายื่นโทรศัพท์มาให้ผมู
•เแปน เพิ่ม้อวาม
พอหมโปร็เป็นแบบนี้แหละนะ
100 ไล์ 36 อมเมนท์
“โอ้โห่ นี่ไอ้เแปนโพส่าลาเ้เ็มเลยนะ”ันพูพลามอูโทรศัพท์ที่ึ้นโพสอแปนอยู่
“บ้า ไม่หรอแปนอาะบอว่าให้ลาเ้อบแท็ไ้”ผมอบลับ
“ิในแ่บวเินไปลาเ้ ไม่อบมันนานี้มันอลไปแล้วแหละ”
“ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยว็เอันแล้ว่อยไป่อเอาละัน”
พวเราเินทาไ้สัพั็ถึุหมายแล้วนั้น็ือบ้านอเแปนนั่นเอ แ่เราะเอาไปแบบแอบๆเราเลย้ออรถไว้้าบ้านแทน
“แล้วะเอาไเ้าไปเลยไหมหรือให้พูเ้าไป่อน”
“เี๋ยวลาเ้อถามแปน่อนนะว่าอยู่ไหน”
ผมหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเปิแล้วโทรหาแปน
“ว่า”
“แปนอยู่ไหน”
“บ้าน”
“อ้อ”
“มีไร”
“ป่าวรับ”
“อ่า”
ผมยัไม่ทันพูอะไร่อแปน็ัสายทิ้สะและ
นารา:น้ำเสียร้าวมาแม่
แพรว:ิมึ ท่าทามันะโรธมาิ
ัน:แล้วเอาไ่อ
ลาเ้:ั้นเี๋ยวทุนเินไป่อนเลยเี๋ยวลาเ้ไปทีหลัแล้วทัมาบอนะว่าแปนอยู่รไหนอบ้าน
เท็น:โอเ
ผมให้เพื่อนๆลไป่อนเพราะวผมไม่รู้ว่าอนนี้แปนอยู่ไหน ถ้าเพื่อนๆเ้าไป่อนแล้วถ้าเอแปนะไ้ทัมาบอผมถู
ผมที่มอเพื่อนๆอยู่ในรถ ็เห็น๊อปเอร์เพื่อนอแปนออมาเปิประูบ้านสสัยพวนั้นะมาันรบแ๊
แทลุ่ม
นารา:อนนี้แปนอยู่ห้อนั่เล่นับเพื่อน
ผม:โอเ
แพรว:รีบมาเถอะลาเ้ ูหน้ามันอนนี้ิึมมา ไม่รู้ะึมรึโรธี
ผม:อยู่ับใรบ้า
แพรว:แ๊เิมนั่นแหละ
ผม:มีใรถามหาเราไหม
แพรว:ะเหลือหรอ
นารา:รีบมาลาเ้ ปิโทรศัพท์ไ้แล้วแพรวเี๋ยวมันสสัย
แพรว:โอเ
บสนทนา
ผม้อออไปแล้วละรับ ผมสับารไปที่ห้อนั่เล่นอย่าไวแ่็ที่ผมะเปิประูบ้านเ้าไป
“ลาเ้มาไหมแพรว”เสียแปนนิ
“ไม่มาหรอ ทำไมหรอ”เสียแพรว
“เปล่า”
“ทำไมลาเ้ไม่มา รู้ไหมเพื่อนแปนอเรานี่ึมไปวันสอวันแล้วนะที่ลาเ้ไม่อบแทมันนะ”เสียเสือ
“ิ มันวนพวูมาินเหล้าับมันั้แ่เ้ายันเย็น”เสีย๊อปเอร์
“ลาเ้ไม่สสารเพื่อนเราหรอ เพื่อนเรามันเพ้อหานมันะร้อไห้แล้วเนี่ย”เสียไทเอร์
“อืม เห็น้วย” เสียเม
“พวเรา็ไม่รู้อะ แาพวเราวนแล้วนะแ่ลาเ้ไม่มาเลย” อื้อหือนาราแสเ่มา สสัยผม้อให้ราวัลสะแล้ว
“ไม่เป็นไรน้าแปน มีพวู็เหมือนมีลาเ้้วยแหละ” เสียัน
“อือ” เสียแปน
เแปน
แร๊ เสียเปิประูัึ้นทำให้ผมและทุๆนในห้อนั่เล่นหันไปู
ลาเ้: เอร์ไพรส์
ลาเ้โผล่ออมาพร้อมับระเป๋าสะพาใบหนึ่ ผมไม่รู้ะรู้สึยัไ่อน ะว่าีใ็ีใแ่ะโรธ็โรธที่ลสเ้ไม่ิ่อผมเลยโทรไป็ไม่รับ แทไป็ไม่อบทำเอาผมึมทั้วันไปเลยละ
ลาเ้:เอร์ไพรส์ไหมทุน
๊อปเอร์: ไหนพวนี่บอลาเ้ไม่มาไ
ัน:็มาทีหลัไ โถ่
เสือ:แหมเล่นละรเ่เียวเนียนมานพวูเื่อเนี่ย
นารา:ลาเ้เป็นนิแผนนะพวเราไมีเี่ยว
ลาเ้:อโทษนะทุน ือเราอยามาเอร์ไพรส์เอ
เม:แปน แปน
ผม:ห้ะ
ผมที่ำลัอึ้ับสิ่ที่อยู่รหน้าทำให้ไม่ไ้ยินหรือไม่ไ้โฟัสอะไรนไอ้เม้อมาเย่าแนผม
ผม:ลาเ้มาไ้ไ แล้วทำไมถึไม่อบเรา แล้วทำไมถึ-
ผมยัพูไม่ทันบลาเ้็ไ้วิ่เ้ามาอผม
ลาเ้:ิถึั อโทษนะพอีลาเ้อยาเอร์ไพรส์แปน็เลยิแผนึ้นมา
ผม:ทำไมแสบัเลยห้ะ ทำเอาแปนึมไปเลย นึว่าะไม่ไ้เล่นสราน์้วยแล้วเนี่ย
ลาเ้:็มาแล้วนี่ไ
ผม:อือ ิถึมานะทีหลัอย่าทำแบบนี้นะ
ลาเ้:้าบๆ
นารา:แหมๆเลิสวีทันไ้แล้ว้าพวมีู่ รีบบอูเถอะว่าะให้ไปนอนไหน
ผม:ั้นเอาไปไว้้าบนนะห้อทาวา
นารา:โอเ
ผม:ส่วนอลาเ้เอาไปไว้ห้อเรา เี๋ยวเราพาไป
ผมับแนลาเ้เ้ามาในห้อที่อยู่ั้นบน
ลาเ้:ั้นลาเ้ัอ่อนนะ
ผมมอูภาพลาเ้ที่ำลััออยู่ อาวๆนั่นทำเอาผมอยาะ
ลาเ้:อื้อ แปนทำไรเนี่ย ลาเ้ำลััออยู่นะ
ผม:อื้อ อย่าิ้นสิ
ลาเ้:อ๊ะ อย่าัสิ
ผมเอาริมฝีปาไปลอเลียับอาวๆอลาเ้นทำให้เิรอยแึ้น
ลาเ้:ูสิมีรอยเลย
ผม:็ิถึ
ลาเ้:เี๋ยวเพื่อนล้อน้า
ผม:็ไม่เห็นะเป็นไรนิ
ลาเ้:็แปนนิ
ผมอมยิ้มให้ับวามหน้ามุ้ยอลาเ้ ลาเ้ไม่อบให้ผมทำรอยรับแ่ผมันอบ รอยแๆับผิวอลาเ้นี่มันเ้าันิๆ
•ห้อนั่เล่น
ัน:เอ้อว่าแ่พวเรามีแพลนอะไรันไหมพรุ่นี้
ลาเ้:มีๆ ลาเ้ิว่าพรุ่นี่เราะไปหาอที่นี่ันแล้วอนลาืนเรา็ัปาร์ี้เล็ๆที่บ้านนี่แหละเพราะเี๋ยวรอบรัวลาเ้็ะเินทามา้วย
แปน:อ้าวิิ ลาเ้ไม่บอเลยว่ารอบรัวลาเ้ะมาแปนะไ้เรียมัว
ลาเ้:ไม่เป็นไรทุนวาแผนันไว้หมแล้วเหลือแ่บอแปนเนี่ยแหละ พรุ่นี้รอบรัวแปน็ะมาบ้านนี้นะ
แปน:โห นี่ทุนรู้หมเลยหรอเนี่ย
ลาเ้:5555 ลาเ้เป็นนบอเอแหละ
ลาเ้:แล้ว็วันที่ 15 เราะไปทำบุันนะ ทุนิยัไับแพลนสราน์อลาเ้ปีนี้หรือทุนมีอะไระเสนอไหม
๊อปเอร์:ระผมอยาะเสนอว่าวันนี้ระผมอยาะไปื่มมาๆเลยรับ
ัน:เห็น้วย ั้นเราไปร้านนั่ิวแถวนี้ไหม
ผม:ไปไ้นะแ่ว่า...
ผมเหล่าไปทาลาเ้ เพราะผมยัไม่อลาเ้เลยลาเ้ะให้ไปรึเปล่า
ลาเ้:ไปไ้
ผม:ิอะ
ลาเ้:้าบ
ผม:เย้ ลาเ้ใีที่สุ
ผมหันไปอน้าๆ
ลาเ้:แหม ให้ไปเนี่ยีใมาเลยเนาะ
ผม:บ้า แ่ีใเยๆ
ทุน:หราา
ผม:555 ั้นทุนไปอาบน้ำแ่ัวนะแล้ว 3 ทุ่มเอันที่ห้อนั่เล่นนี้นะ
ทุน:โอเ
านั้นทุน็แยย้ายันไปอาบน้ำแ่ัวัน
Cut
ับ่อนนะะ เี๋ยวมา่ออีอนแน่นอนยัไม่บน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น