Haunted School ! - โรงเรียนนี้ผีหล่อ ! (Kristao)

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นานมากจนเกือบจะจำไม่ได้ ณ ป่าใหญ่ที่อยู่ห่างไกลตัวเมืองแห่งแคว้นชิงเต่า มีตำนานที่ตำนานมาก ๆ อยู่ตำนานหนึ่งได้เล่าว่า ลึกเข้าไปในป่านั้น มีบ้านผีสิงทรงสูงอยู่หลังหนึ่ง เป็นบ้านโทรม ๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่เป็นเวลานานแล้ว บรรยากาศรอบ ๆ ตัวบ้านนั้นค่อนข้างอึมครึมเลยทีเดียว มีป้ายหลุมศพจนนวนมากมายอยู่รอบบ้าน ว่ากันว่าถ้าสามารถเข้าไปในบ้านนั้นแล้วปราบผีที่อยู่ในนั้นได้ จะได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้กล้าในตำนานแห่งชิงเต่า มีผู้คนมากมายคิดเข้าไปท้าประลองกับบ้านผีสิงหลังนี้โดยมิได้รู้ถึงความน่ากลัวของมัน ผู้คนที่เข้าไปในนั้นหลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีถึงกับต้องร้องไห้วิ่งออกมาจากบ้าน เรียกได้ว่าบ้านผีสิงหลังนี้เฮี้ยนสุด ๆ เพราะไม่เคยมีผู้ท้าประลองคนใดเลยที่เข้าไปแล้วไม่สามารถปราบผีตนนั้นได้เลย ขนาดเคยมีผู้ท้าทายบ้านผีสิงหลังนี้คือหมอผี เป็นหมอผีที่หอบเครื่องไล่ผีกำจัดผีนานาชนิดเหมือนตัวเองกำลังฮาร์ดเซลล์ขายเครื่องปราบผีอยู่อย่างไรอย่างนั้น เข้าไปเพียง 5 นาทีเท่านั้น หมอผีคนนั้นถึงกับวิ่งหนีออกจากบ้านพร้อมสำภารกของตัวเองแทบไม่ทัน ที่สุดของความเฮี้ยนของบ้านหลังนี้คือผู้ที่เข้าไปทุกคน ในตอนแรกทุกคนจะได้ยินเสียงผู้ชาย เท่าที่หลายคนเคยเล่าต่อ ๆ กันมาบอกว่าน่าจะเป็นเสียงชายหนุ่ม พูดคำนี้ออกมาทุกครั้งที่มีคนเข้าไป

'เอาไผ่มา... เอาไผ่มาให้ข้าาาาาา' ทุกคนจะได้ยินคำนี้ตลอดทุกครั้งที่เข้าไปในบ้านนี้ แถมยังมีการพูดต่ออีกว่า
'ถ้าไม่มีไผ่ไม่ต้องเข้ามา...' ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผีบ้านนี้เป็นอะไรกับไผ่มากหรือเปล่า เป็นแพนด้าเหรอ ?


หลังจากได้ยินเสียงพูดนั้น หลาย ๆ คนมักจะไม่สนใจและมองข้ามไป เดินเข้ามาเรื่อย ๆ จะได้ยินเสียงกระซิบที่จับใจความไม่ได้กระซิบข้าง ๆ หูตลอดเวลา และจะรู้สึกเหมือนมีคนเป่าลมที่หลังคออยู่ตลอด ชวนน่าขนลุกมาก เดินเข้าไปอีกหน่อยจะพบห้องน้ำ ที่มีไฟสลัว ๆ เหมือนมีคนจุดเทียนในนั้น ข้างในห้องน้ำมีอ่างล้างมือล้างหน้าและโถส้วม เป็นห้องน้ำที่เหมาะสำหรับเข้าอาบน้ำคนเดียว ไม่ควรพาเพื่อนหรือคนรู้จักมาเข้าด้วย จะว่าแปลกมันก็แปลกนะแต่อยากพบสถาปนิกคนที่สร้างบ้านหลังนี้ซะจริง คิดยังไงให้บันไดอยู่ในห้องน้ำ แบบนี้ก็เท่ากับว่าถ้าอยากขึ้นชั้นต่อไปก็ต้องเดินเข้าห้องน้ำอย่างเดียว

หลังจากเดินเข้าไปในห้องในน้ำ จู่ ๆ ประตูที่ดูเหมือนจะใช้การไม่ได้ก็กลับปิดดัง ปึ้ง เข้ามา แน่นอนว่าคนที่เข้าไปในห้องน้ำย่อมต้องเคาะออกไปข้างนอกอย่างแน่นอน แต่ดูเหมือนว่าเคาะเท่าไหร่ยังไงประตูนั่นก็ดูเหมือนจะไม่เปิดให้เลย ทันใดนั้นเอง ทุกคนก็จำเป็นต้องขึ้นบันไดไปต่อ แต่แล้ว พอก้าวขาไปที่บันไดขั้นแรกเท่านั้นแหละ บันไดขั้นต่อไปถึงขั้นบนสุดก็ดันพังลงมาซะงั้น ครั้นจะกระโดดไปก็กระโดดไม่ถึงด้วย และถ้ามองจากตรงนั้น หลุมบันไดที่พังลงไปจะมองไม่เห็นก้นหลุมด้วย คิดว่าถ้าตกไปยังไงก็ต้องตายแน่นอน

ทันใดนั้นเอง ก็อกน้ำก็เปิดได้แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย พร้อมกับเสียงทุบกำแพงจากฝั่งตรงข้ามกำแพงที่ดูเหมือนเป็นทางปิดตายดังขึ้นรัว ๆ จากนั้น กระจกที่อยู่ในห้องน้ำก็เริ่มมีรอยร้าวขึ้นมา และค่อย ๆ ร้าวจนเหมือนจะแตกขึ้นเรื่อย ๆ คนที่ท้าทายก็รีบทุบประตูรัว ๆ แรง ๆ ขึ้นกว่าเดิม และจากนั้นเอง กระจกก็ร้าวจนแตกทั้งบาน ปรากฏให้เห็นผู้ชายคนนึงที่อยู่หลังกระจกบานนั้น ผู้ชายคนนั้นยืนนิ่ง ๆ ไม่ไหวติงกับคนที่กำลังทุบประตูรัว จนกระทั่งประตูบานนั้นที่ดูเหมือนจะเปิดไม่ได้ก็กลับเปิดมาได้แบบกระทันหันซะงั้น ตอนนี้สิ่งที่ทำได้คือวิ่งออกไป ผู้ท้าทายเหล่านั้นมักจะรีบวิ่งออกจากห้องน้ำทันทีหลังจากประตูนั้นก็เปิดได้แบบไม่มีสาเหตุ แต่ในขณะที่วิ่งหนีออกจากบ้านนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนนั้นดังไล่หลังมาว่า

"ไผ่ของข้าาาาาาาาา" เสียงดังมาก แต่ก็ไม่มีใครคิดจะใส่ใจและรีบวิ่งกันออกมาจากข้างนอกบ้านผีสิงสุดเฮี้ยนหลังนั้นโดยไม่สนใจว่าตัวเองจะวิ่งชนหรือลืมสิ่งของอะไรไว้ข้างในหรือเปล่า ทำราวกับว่าข้างนอกบ้านผีสิงหลังนั้นกำลังแจกเงินฟรีอยู่อย่างไรอย่านั้น ทุกคนที่เข้าไปและวิ่งออกมาต่างหวาดผวาและหวาดกลัวบ้านผีสิงหลังนี้จนในที่สุดก็ไม่เคยมีผู้กล้าคนไหนกล้าไปท้าทายบ้านผีสิงหลังนี้อีกเลย... เป็นไง นิทานของครูสนุกมั้ย ?"

คนที่เรียกตัวเองว่าคุณครูเอียงคอถามเด็ก ๆ ที่พึ่งฟังนิทานของตัวเองจบไป เด็ก ๆ ทุกคนตอนนี้อยู่ในอาการเงียบ คุณครูกวาดสายตาไปทั่วห้องจนพบว่ามีเด็กผู้ชายคนนึงท่นั่งอยู่ริมหน้าต่างหลังห้อง ซึ่งดูเหมือนจะกลัวเป็นพิเศษกว่าเพื่อน คุณครูยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินผ่านเด็กโต๊ะหน้าเหล่านั้นไปหาเด็กชายคนนั้น

ครูเดินไปหาแล้วจากนั้นก็ค้อมตัวลงเล็กน้อยให้ปากตัวเองอยู่ใกล้หูเด็กคนนั้นมากที่สุด
"เรื่องที่ครูเล่ามันก็ผ่านมา 100 กว่าปีแล้วนะ จนท้ายที่สุดแล้ว บ้านผีสิงหลังนั้นก็ถูกทุบทำลายลงและได้มีการสร้างสิ่งปลูกสร้างอื่นเพื่อกลบเกลื่อนเรื่องบ้านผีสิงนี้..." ครูหยุดพูดเล็กน้อยก่อนจะลอบมองเจ้าเด็กชายคนนี้ที่ดูเหมือนจะเริ่มกลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ ครูยิ้มมุมปากเหมือนพอใจที่ได้แกล้งเด็กคนนี้ก่อนจะพูดต่อว่า

"เค้าได้สร้างโรงเรียนหลังนี้มาแทนบ้านผีสิงหลังนั้นที่โดนทุบทอ้งไปไง ตรงนี้ ที่นี่ ที่มีวิญญาณของเจ้าของบ้านผีสิงสุดเฮี้ยนนี้อยู่ไง ฮ่าฮ่าฮ่า !" ไม่เข้าใจว่าเป็นเรื่องน่าขำตรงไหน แต่ครูและเพื่อน ๆ ในห้องกลับขำเรื่องนี้กันราวกับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลดอย่างไรอย่างนั้น เด็กชายคนนั้นร้องไห้ออกมายิ่งทำให้คนในห้องหัวเราะมากกว่าเดิม ยกเว้นแต่เด็กผู้ชายคนนึงที่ดูเหมือนจะไม่ขำตามคนอื่นในห้อง ค่อย ๆ เดินเข้ามาปลอบเด็กชายคนนี้ที่กำลังร้องไห้อยู่

หมดเวลาเรียนของเด็กนักเรียน หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น เด็กผู้ชายคนนั้นก็ร้องไห้ตลอดทางกลับบ้าน เขาปาดน้ำตาของตัวเองอย่างลวก ๆ ก่อนที่จะพูดอะไรที่ขัดกับสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่มาก

"ชั้น... ชั้น หวงจื่อเทาคนนี้ จะปราบผีให้หมดทุกตัวบนโลกนี้เลย ผีเหรอ ชั้นไม่กลััวหรอก เข้ามาเลยสิ ไม่กลัวหรอก !" เทาพูดตะโกนเสียงดังมากก่อนที่จะยกแขนทั้งสองข้างของตัวเองขึ้น อวดขนรักแร้ที่ดกและดำ มืดและทึบยิ่งกว่าป่าลึกของชิงเต่าสู่สายตาของคนรอบข้าง

และทันใดนั้นเองก็เหมือนพระเจ้ากำลังทดสอบหวงจื่อเทา จู่ ๆ ก็มีแมลงสาบจากไหนไม่รู้บินมาเกาะขนรักแร้อันเป็นสมบัติล้ำค่าของเทา พอเทาหันไปมองแมลงสาบตัวนั้น เทาก็กรี๊ด !? เสียงดังมาก เสียงดังจนนึกถึงสาววัยใสโดยคนลามกเปิดกระโปรงอย่างไรอย่างนั้น เทาสะบัดตัวไปมา

"ออกไปน้า ฮรือออออ ออกไปน้าาาาา ออกไป แง้ T__T " เทาตะโกนไปสะบัตตัวไปร้องไห้ไปจนแมลงสาบตัวนั้นบินออกไปจากเทา ไม่อยากเชื่อว่านี่คือคนอายุ 18 ปีแล้วจริง ๆ...

ถ้านี่คือสิ่งที่พระเจ้ากำลังทดสอบหวงจื่อเทาจริง ๆ พระเจ้าก็คงจะบอกว่าก่อนที่นายจะไปปราบผีทุกตัวที่อยู่บนโลก นายควรไปปราบเจ้าแมลงสาบพวกนี้ก่อนเถอะ

และ... ทุกการกระทำของจื่อเทาระหว่างทางกลับบ้านวันนี้ ก็ได้อยู่ในสายตาของชายคนนั้นที่ปลอบเทาเมื่อตอนนั้น

"จะบ้าเหรอ เดี๋ยวนายก็ได้โดนผีหลอกตายพอดีหรอก..."



....................................................................................



สวัสดีค่า5555555 เป็นไงกันบ้างกับฟิคคริสเทาเรื่องแรกของเค้า บอกก่อนเลยว่าเนื้อเรื่องไม่หลอนอะไรขนาดนั้นหรอก อ่านได้ทุกคนไม่ต้องกลัวจะนอนไม่หลับนะ บอกเลยว่าอ่านตอนกลางคืนแล้วจินตนาการภาพไปด้วยต้องสนุกมากแน่ ๆ ... ตอนนี้แอดไม่กล้าเข้าห้องน้ำแล้วล่ะ555555

ชอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องผี ๆ แบบนี้จะมาเป็นฟิคคริสเทาได้ไง... โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ >///<

อยากสครีมฟิคนี้โปรดติดแท็ก #คริสเทาผีหล่อ ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า >/\<