[Fic The Omen] Angel เกมภูต สูตรสยอง

ลำดับตอนที่ #1 : เกมเล่นๆ แต่แม่นนะ

ในวันปิดภาคเรียนของโรงเรียน S.O.S. นักเรียนปีสองสีน้ำเงินทั้ง 7 คนกำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องนั่งเล่น

“เฮ้อ เซ็งไม่มีอะไรทำเลยหรอ” เคอัสเปิดบทสนทนาหลังจากที่นั่งเฉยๆ มานาน

“เจมิไน ยานจากบ้านนายยังไม่มาอีกหรอ” นาธานเอ่ย

เจมิไนไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ส่ายหน้าเบาๆ

“เอางี้ เรามาเล่นแองเจิ้ลกัน” เอลไลย่าเอ่ยปากชวน

“มานคืออารายล่ะ” เคอัสอ้าปากหาวอย่างไม่อายใคร

“ลองเล่นดูคงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้งจ๊ะ” เมอลินด้าเอ่ย

“มีกระดาษม่ะ” เอลไลย่าถาม

จูปิไตเลยยื่นให้แผ่นนึง

“นี่นะ เวลาเล่น เราก้อเขียน a-z ลงไป แล้วก็เลข 1-9 จากนั้นก้อวาดรูปบ่อน้ำ บ้าน อาหาร เครื่องดื่ม”

ขณะที่เจ้าตัวพูดมือก้อขยับตาม

“แล้วเขียนคำว่า In Out Yes No ลงไป ก้อเสร็จ”

“นี่อธิบายก่อนซิว่าเล่นยังไง” แอมเบอร์เอ่ย

“เล่นง่ายๆ เล่นกัน 4 คนนะ แล้วก้อเล่นคล้ายผีถ้วยแก้วอ่ะ”

“เข้าใจล่ะ แล้วใครจะเล่นมั่ง” จูปิไตถาม

“ชั้นเล่นคนนึงแหละ เจมิไนเล่นหรอ เคอัสแล้วก้อจูปิไตน่ะ” เอลไลย่าเอ่ย

“แล้วที่เหลือคอยจดพวกคำถามคำตอบด้วยนะ ที่นี้ก้อจับดินสอนะ อย่างงั้นแหละใช่แล้ว”

“กรี๊ด นี่ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่าเล่นยังงี้ พลาดโอกาสได้จับมือเจมิไนเลย เปลี่ยนกันได้ม่ะ” แอมเบอร์บ่น

“เริ่มแล้วนะ อ่ะ เดี๋ยวก่อนชั้นจะพูดว่า Guardian angel Guardian angel Guardian angel ตามด้วยชื่อของตัวเองนะ please come to play with us แล้วก้อนายพูดต่อนะเจมิไน ตามด้วยจูปิไตแล้วก้อเคอัส”

คนอื่นได้แต่พยักหน้าอย่างเข้าใจ

“แล้วสุดท้ายให้พูดพร้อมกันแต่ตรงชื่อให้พูดเหมือนกันว่า เอลไลย่า เจมิไน จูปิไต เคอัสนะ”

“Guardian angel Guardian angel Guardian angel เอลไลย่า please come to play with us”

“Guardian angel Guardian angel Guardian angel เจมิไน please come to play with us”

“Guardian angel Guardian angel Guardian angel จูปิไต please come to play with us”

“Guardian angel Guardian angel Guardian angel เคอัส please come to play with us”

“Guardian angel Guardian angel Guardian angel เอลไลย่า เจมิไน จูปิไต เคอัส please come to play with us”

“ถ้าเข้ามาแล้วให้ไปที่บ้านนะ” เอลไลย่าเอ่ย

ดินสอที่จับก้อเลื่อน พรืด ไปที่รูปบ้าน

“เดี๋ยวชั้นจะถามคำถามหลักๆ ก่อนจากนั้นจะถามอะไรก้อได้”

“นี่พวกนายเลื่อนเองป่าวเนี่ย” แอมเบอร์ถาม

“อย่าเลื่อนกันเองนะ” 

“คุณชื่ออะไร ให้ไปที่อักษรตัวต่างๆ” เอลไลย่าเริ่มคำถามแรก

ดินสอก็เลื่อนไปตามตัวอักษรต่างๆ

“K-I-T-T-Y ชื่อคิตตี้ ชื่อน่ารักจังจ๊ะ” เมอลินด้าเอ่ย

ขณะที่มือก็เขียนข้อความลงในกระดาษ

“แล้วเป็นภูตของใครหรอ” เอลไลย่าถามขึ้นอีกครั้ง

“K-U-S ยี้ เป็นภูตของเคอัสหรอ แล้วถามอะไรจะรู้เรื่องไม่เนี่ย หวังว่าคงจะไม่เป็นเหมือนเคอัสนะ” แอมเบอร์เอ่ย

“น่าสนใจดีนิ เอลไลย่า ลองถามหน่อยดิว่า ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน” นาธานเอ่ย

“ตอนนี้พวกเรากำลังอยู่ที่ดาวอะไร” เอลไลย่าถาม

“E-O-R-T-A ตรงแหะ ภูตนายยังฉลาดกว่านายเลยเคอัส” แอมเบอร์แขวะ

“อย่าพูดมากน่าเจ๊ นายว่าชั้นฉลาดกว่านายป่ะ” เคอัสถามบ้าง

แล้วดินสอต้นเรื่องก้อเลื่อนไปที่...

“555+ เคอัส ขนาดผียังรู้เลย” จูปิไตพูดพร้อมหัวเราะเต็มที่

“มันเลื่อนไปที่ No อ่ะ เคอัสเสียใจด้วยนะ” นาธานเอ่ย

“โหย ใครเป็นนายกันแน่ฟ่ะ แล้วยานจากบ้านเจมิไนมายัง” เคอัสเอ่ย

ดินสอก้อเลื่อนไปที่ Yes

“จะบ้าหรอยังไม่มาเลยซะหน่อย” เคอัสพูด

“อ่ะ มาแล้วต่างหากจ๊ะ เคอัส” เมอลินด้าพูด

“ช่วยไปที่บ้านพักก่อนนะ” เอลไลย่าเอ่ย

ดินสอก้อเลื่อนไปที่บ้าน แล้วทุกคนก้อปล่อยมือ (เจมิไนแอบเสียใจ + เสียดาย)

แล้วทุกคนก้อทยอยกันยกของขึ้นยานของตระกูลแอชเชอร์

“นี่เอลไลย่า ถ้าเล่นคราวหน้าจะเจอภูตตนเดิมรึปล่าว” จูปิไตถาม

“คือชั้นยังไม่ได้บอกให้เค้าออกอ่ะ ก้อเลยเดี๋ยวค่อยเล่นต่อได้” เอลไลย่าตอบ

“แต่ชั้นว่าเดี๋ยวไปเล่นที่หอสีขาวล่ะกัน เพราะเจมิไนต้องขับยานน่ะ” นาธานพูด

แล้วแต่ละคนก็แยกย้ายกันทำเรื่องที่อยากทำ