India-Indie ซุบซิบกับสะใภ้อินเดีย

ลำดับตอนที่ #301 : ควรโกรธใคร?

#ซุบซิบกับสะใภ้อินเดีย
ถ้าใครตามเพจนี้จะรู้ดีว่าอีห่านนี่ไม่ปลาบปลื้มนังแม่บ้านที่สามีจ้างมาทำงานเท่าไร ทั้งขี้เม้าท์ ขี้ขโมย และ ขี้เกียจ แต่ด้วยความที่อีกไม่นานสามีก็จะย้ายไปอยู่บ้านใหม่แล้ว ซึ่งอีแม่บ้านคนนี้ก็จะตามไปไม่ได้+สามียังไม่อยากวุ่นวายหาแม่บ้านใหม่เพื่อมาทำงานในช่วงระยะเวลาสั้นๆก่อนย้ายออกจากอพาร์ทเม้นท์ทำให้ต้องจ้างนางไปพลางๆก่อน

แล้วก็ถ้าใครตามเพจนี้มาสักพักก็จะทราบว่าช่วงที่อีห่านไปอยู่กับสามีที่บังกาลอร์ อีห่านได้ช่อดอกไม้จากสามีในวันวาเลนไทน์และในหลายๆโอกาส ซึ่งอีห่านเนี่ยเป็นคนรักษาข้าวของที่สามีให้มาแทบทุกชิ้น ไม่เว้นแม้แต่ช่อดอกไม้ที่เป็นของสิ้นเปลืองได้มาก็เหี่ยวอยู่ได้ไม่นานไม่คงทน แต่อีห่านก็จะแบบพยายามรักษาไว้ให้คงสภาพเป็นช่อแม้จะแห้งแล้วก็ตาม โดยการเอาปักไว้ในถังที่ซื้อมาใหม่ (จริงๆตลอดเวลาที่คบกันจนกระทั่งแต่งงานก็ทิ้งไปหลายช่อแล้ว เมื่อเห็นว่าฝุ่นมาจับหรือมันร่วงจนไม่เหลือสภาพเดิม แต่ก็เป็นปีๆโน่น)

แล้วอีสองเรื่องนี้มันมาเกี่ยวข้องกันได้ยังไง?

ก็นังแม่บ้านเนี่ย นางจะกวาดบ้านถูบ้านไง แล้วนางคงขัดอกขัดใจกับช่อดอกไม้แห้งๆของอีห่านที่ตั้งไว้ในถังซึ่งแอบไว้ตรงมุมหนึ่งไม่ได้เกะกะ แต่คงเกะกะสายตานางเวลาทำความสะอาดพื้นแถวนั้น ตอนที่อีห่านอยู่อินเดียนางก็เคยถามว่า "เมื่อไรจะทิ้ง มันแห้งแล้ว" อีห่านก็จะตอบไปว่า "ไม่ทิ้ง ฉันจะเก็บไว้ เพราะสามีฉันให้มา" ต่อมานางก็ถามอีกด้วยคำถามเดิม อีห่านก็ตอบไปแบบเดิมยืนยันว่าไม่ทิ้ง....จนกระทั่งกลับมาไทย

คราวนี้เมื่อวานสามีก็โทรมาเปิดกล้องคุยกับอีห่านเหมือนทุกวัน

สามี : เออ...เธอจำช่อดอกไม้ที่ฉันซื้อให้เธอตอนวันวาเลนไทน์แล้วเธอเก็บเอาไว้จนแห้งได้ไหม?

อีห่าน : จำได้...ทำไมเหรอ?

สามี : แม่บ้านมาถามฉัน ว่า...เมื่อไรจะทิ้ง มันแห้งแล้ว ตกลงทิ้งได้ไหม?

อีห่าน : (ปรี๊ด) ไม่ทิ้งเว้ยยยย!!!

สามี : โอเค ไม่ทิ้งก็ไม่ทิ้ง ไม่ต้องโกรธๆ

อีห่าน : ไม่ได้โกรธแม่บ้าน โกรธเธอต่างหาก

สามี : อ้าว! ทำไมอะ

อีห่าน : เธอก็รู้ว่าฉันอุตส่าห์ซื้อถังมาเพื่อเก็บช่อดอกไม้ แล้วทำไมต้องมาถามฉัน ไม่ตอบอีแม่บ้านไปเลย ว่า...ไม่ทิ้ง หรือการที่เธอมาถามความเห็นฉันเพราะเธอก็ลังเลว่าจะทิ้งดีไหมเหมือนกัน ห๊ะ!!!

สามี : โอ้ย! สัญญาณไม่ดีอะ (รีบพับกล้องหนีจนจอดับไป)

........................
#ดอกกกกกก #อีหมีทมิฬ #ควรโกรธใครดี #ระหว่างแม่บ้านขี้เผือกกับสามีไร้ความโรแมนติก