ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Little Project Devil Boy ปฏิบัติการร้ายของนายตัวแสบ

    ลำดับตอนที่ #3 : The Little Project Devil Boy [ 3 ] [[ นายแบงค์ !! O_O” ]]

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ย. 49


    ตอนที่ 3 : The Little Project Devil Boy [ 3 ] [[ นายแบงค์  !! O_O" ]]

             ขณะนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนพื้นห้องน้ำที่แสนสะอ๊าดดด...สะอาดดด.....พื้นกระเบื้องนี้เงางาม ผนังห้องก็สะอาดสะอ้าน กลิ่นหอมฟุ้งราวกับอยู่ในทุ่งดอกไม้ ให้ตายสิ..ฉันประชดนะยะ..เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง พื้นกระเบื้องนี้แม้จะขัดจะถูแต่มันก็ยังมีคราบดินจากรองเท้า ตะไคร่ อะไรต่อมิอะไร หลงเหลืออยู่บ้าง... ผนังห้องก็เต็มไปด้วยตัวหนังสือประกาศรักอย่าง...N รัก J บ้างล่ะ ตัวหนังสือกวนๆอย่าง....มึงอ่านทำไมวะ บ้างล่ะ หรือแม้แต่ ตัวหนังสือประกาศศักดาอย่าง...กู Y.B รุ่น 09#  บ้างล่ะ....มิทราบว่าครอบครัวเป็นจิตรกรหรือเปล่าเนี่ย... กลิ่นก็ช่างตลบอบอวลไปด้วยสารพัดกลิ่น โอ้ย..อย่าให้พูด คนอ่านจะอ้วกแตกเสียก่อน..ชิ แล้วทำไม้..ทำไม..ชีวิตหญิงสาวน่ารักๆอย่างฉัน ทำไมถึงต้องมาอยู่ในห้องน้ำกับผู้ชายวิปริตด้วยนะ

             แสงไฟในห้องน้ำสว่างจ้าจนแสบตา ฉันเป็นคนเปิดเอง เผื่อมีคนเห็นจะได้มาเปิดประตูให้พวกเราได้ออกไปสู่อิสรภาพ พลางเหลือบไปมองแบมที่นั่งฮัมเพลงเบาๆ…..

             "....ที่ฉันทำดีก็เท่านั้น.....มันก็แค่อากาศ....."

            ดูมันสิคะ..มีความสุขเหลือเกิน ที่บ้านขายเครื่องสุขภัณฑ์หรืออย่างไรมิทราบ ถึงได้ มีความสุขเมื่ออยู่ในห้องน้ำ ชิ…

             "แบม..เธอไม่กลัวบ้างเหรอ"

             ฉันเอ่ยถามตานั่นไป...ก็คนมันสงสัยนี่หว่า มีความสุขเหลือเกินนะ...ทั้งๆที่ฉันกลัวจะตายอยู่แล้ว ป่านนี้พี่ฝุ่น พี่สาวฉันคงเป็นห่วงแย่แล้ว....

             "แบงค์"

             "ห่ะ..อะไรนะ"

             ฉันเอ่ยถามอีกครั้งเพราะไม่มั่นใจ อีตานั่นพูดเบาเหลือเกิน...( หรือฉันหูตึงกันแน่ฟะ -_-" ) แบมหันมามองฉันพลางส่ายหน้า ก่อนจะพูดว่า

             "แบงค์ ฉันชื่อ แบงค์ ไม่ต้องเรียกแบมก็ได้"

             ออ.....แบงค์  ชื่อเท่ห์ดีแฮะ...แต่....โฮ... น่ากลัวชะมัดเลย สู้มียัยแบมดีกว่า ไอ้แบงค์น่ากลัวชะมัด... อยู่ 2 ต่อ 2 กับสตรีย่อมดีกว่าอยู่กับบุรุษ แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ..คิดไปก็ช่วยอะไรไม่ได้...

             "แล้วที่เธอถามฉันว่ากลัวมั้ยนั่นนะ..ฉันไม่กลัวหรอก เพราะข้อหนึ่ง ฉันเป็นผู้ชาย ส่วนข้อสอง ถึงวันนี้เราออกไปไม่ได้ พรุ่งนี้ก็ออกไปได้อยู่ดี เดี๋ยวภารโรงก็มาเปิดเองในตอนเช้า"

             แบม..เอ้ย..แบงค์อธิบายเหตุผล....ซึ่งฉันก็ค่อนข้างเห็นด้วย แต่ตอนนี้...ฉันเริ่มหิวแล้ว......ยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ ข้าวกลางวันก็ทานนิดเดียว มัวแต่อิจฉาผู้ชายอย่างแก แงๆๆ เพราะแก!!! ฉันคิดพลางมองแบงค์อย่างโกรธๆ..

             "หิวมั้ยล่ะ"

             แบงค์เอ่ยถาม แหม..เหมือนรู้ใจ  ฉันคิดพลางมองนาฬิกา นี่ก็  2 ทุ่มกว่าๆแล้ว... หิวสิ ทำไมจะไม่หิวล่ะ เลยเวลาอาหารมาตั้ง 2 ชั่วโมงแล้วนะ แง... ท้องฉันร้องเป็นเพลงแล้ว แกฟังสิ  "จะอยู่ตรงนี้ตรงที่ๆเรารักกัน....." เพลงดังด้วยนะ หึหึ 

             "หิวสิยะ...แง.....ตอนนี้ฉันกินก้านกล้วย ( ช้าง ) ได้ทั้งตัวเลยนะเนี่ย"

             ฉันโวยวายพลางฟุบลงไปกับพื้น อ้ากกก!!..ลืมไปว่าสกปรก ยี้ๆๆ ฉันรีบใช้กระโปรงเช็ดหน้าตัวเอง ( ไม่กลัวโป๊เลยให้ตายสิ จาก Sw. ) ฉันยังคงโวยวายคร่ำครวญ แบงค์ส่ายหน้าอย่างระอาใจ ก่อนเดินเข้ามาหาฉัน เห็นฉันเป็นคนสวยล่ะสิ ถึงจะเข้ามาทำเรื่องอย่างว่า ทนไม่ไหวแล้วล่ะสิ กรี๊ดดด...อ้าว...แล้วเขาก็เดินเลยไป..อด ..-_-" ทว่า...แบงค์เดินไปปิดไฟ …..พรึ่บ.….ห้องน้ำทั้งห้องมืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไร.....

     ........................

             "กรี๊ดดด..อีตาบ้า..จะทำอะไรน่ะ ถึงได้ปิดไฟ...ไม่นะๆ..."

            แค่นั้นล่ะฉันก็โวยวายเสียงดังทันที...ฉันกรี๊ดๆแล้วก็กรี๊ด หมับ!!!......แบงค์จับตัวฉันไว้ จะทำอะไรฉันเนี่ย....ไม่นะ แถมมันยังลากฉันไปที่ริมบานกระจกใส กรี๊ดดดดด……..

             "ไม่นะ….อย่านะ พวกเรายังเด็กอยู่ กรี๊ดดดดด ไม่ๆ…"

             "จะร้องไปทำไม..ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรเธอเสียหน่อย"

             แบงค์เอ่ย.. อ้าว...ฉันเงียบไปเพราะมัวแต่เก็บเศษหน้าที่พื้นท่ามกลางความมืด TT///TT ขณะที่แบงค์ชี้ออกไปยังนอกหน้าต่าง อะไรฟะ…ทันทีที่สายตาของฉันเห็นสิ่งที่แบงค์ชี้ก็พลันอึ้งไป พระจันทร์ดวงกลมโตสว่างเจิดจ้าฉายแสงลงมาสวยงามกระจ่างตายิ่งนัก

             "สวยเนอะ...เธอว่ามั้ย.....ถ้าไม่ปิดไฟจะเห็นไม่ชัด"

             แบงค์เอ่ย….กรั่กๆ ขอบใจที่ชม ฮ่าๆๆๆ ฉันรู้ว่าฉันสวยอยู่แล้วยะ…เขินนนนนน

             "ฉันเขินนะแต่ก็ขอบใจที่ชม"

             "บ้า… ฉันหมายถึงพระจันทร์เฟ้ยที่สวยไม่ใช่เธอ"

             หน้าแตกอีกแล้วสินะ TTwTT ฮือๆ...ฉันล่ะอยากได้ไม้กวาดกับที่โกยผงจริงๆ....ใช้มือเก็บเศษหน้ามันไม่ถนัดเอาเสียเลย

             "แต่เธอก็สวยเหมือนพระจันทร์นะ"

             นั่น!!!....เห็นมั้ย..มันยอมชมฉันแล้ว โฮะๆๆ...ฉันบอกแล้วว่า...ฉันสวยเหมือนพระจันทร์

             "จริงเหรอที่นายชมฉันว่าสวยเหมือนพระจันทร์"

             "จริงสิ..เหมือนตรง ต้องอยู่ในความมืดเท่านั้นถึงจะสวย ถ้าตอนกลางวันจะหาความสวยไม่เจอเลย ฮ่าๆๆ"

             กรี๊ดดดด...!!!!!! ฉันอยากจะฆ่ามัน...จะเอาปังตอสับๆๆ....ฮึ่ยย!!! อีตาแบงค์หัวเราะร่วนในขณะที่ฉันก็นั่งหน้างอพลางมองพระจันทร์เล่นแก้เซ็งอย่างช่วยไม่ได้ อย่างน้อยก็ดีกว่าดูหน้ามัน…..

    ........................

             "เวลาหิว ถ้าดูอะไรเพลินๆจะไม่คิดถึงมัน เดี๋ยวก็หายหิวเอง"

             แบงค์เอ่ยบอก ฉันกำลังอึ้งกับคำพูดของเขา ช่างเป็นคำพูดที่ดูเป็นห่วงเป็นใยดีจัง.... ขอบใจนะ… นายก็เป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย อืมมมม…. ฉันแอบเหลือบมองหน้าแบงค์ ไอ้หมอนี่มันหน้าสวยจริงๆ ให้ตายสิ...หน้าตานายนี่มันหวานคล้ายๆยามาพี ตัวก็เล็กๆ เตี้ยเหมือนผู้หญิงทั่วไป เสียงก็นุ่มๆ ใสๆ เล็กๆ สงสัยจะได้ฮอร์โมนเพศหญิงมาเยอะนะยะ...

             "เธอมองอะไรน่ะ"

             เฮือกกก ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์ แบงค์มองฉันจนหน้าเขาแทบจะติดกันกับหน้าฉัน ฉันผงะแล้วผละออก...... ตายล่ะ...ฉันลืมตัวมองเพลินไปหรือเนี่ย

             "นี่แป้ง..."

             "ห่ะ...อะไรเหรอ"

             ฉันตอบพลางมองเขาอย่างงุนงง แบงค์ยิ้มให้ฉันแล้วถามว่า...

             "ที่เธอชอบหาเรื่องฉัน เพราะอิจฉาที่ฉันน่ารักกว่าเธอใช่มั้ย"

             ฉึก!!!! เหมือนมีอะไรมาแทงใจดำ....

             "ปะ..เปล่าสักหน่อย..."

             ฉันปฎิเสธทั้งๆที่ความเป็นจริงมันถูกต้องเลยล่ะ TTwTT ถ้านายไม่น่ารักกว่าฉัน เต้จะสนใจนายมากกว่าฉันเหรอ ฮืออ....

             "ที่นายปลอมตัวเป็นผู้หญิงแบบนี้ นายไม่กลัวคนจับได้เหรอ" ( เช่นฉัน -_-" จาก แป้ง )

             ฉันถามคำถามที่ฉันสงสัยที่สุด แบงค์เงียบไปสักพักก่อนจะตอบกลับมา

             "กลัว..แต่เธอเป็นคนแรกที่จับได้....ไม่คิดว่าจะมีคนบ้าระห่ำถีบประตูห้องน้ำน่ะสิ"

             "นั่นสินะ...ถ้าไม่ถีบก็คงไม่เจอผู้ชายโรคจิตหรอก"

             ฉันแอบแขวะเขาไป...แบงค์หันมามองหน้าฉันทันที....

             "อยากเล่นอะไรสนุกๆกับผู้ชายโรคจิตมั้ยล่ะ"

             แบงค์เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง  ริมฝีปากนั้นก็ยิ้มเยาะ…. กรี๊ดดด ไอ้หื่นนนน แววตาแบงค์ค่อยๆจ้องมองฉันอย่างลึกซึ้ง ลมหายใจอุ่นๆปะทะเข้าที่หน้าฉัน พลัน..ฉันก็หลับไป.......คร่อก!!.........สบายจัง ทั้งหิวทั้งเพลีย ขอพักผ่อนเอาแรง....< แกเป็นโนบิตะหรืออย่างไร หลับใน 3 วินาที -_-*

    ........................

             "แป้ง"

             ใครเรียกวะ...กำลังหลับสบายๆเลย... อืมมมมมม...

             "แป้งงง!!!"

             เรียกอยู่ได้คนจะหลับจะนอน  ฮึ่ย!!!  ฉันลุกขึ้นมามอง อ้าว....ยัยแนท มันมาทำอะไรในห้องนอนฉันเนี่ย =_=

             "แนทมีอะไรเหรอ..ดึกๆดื่นๆ แล้วเข้ามาในห้องนอนฉันทำไมห่ะ..หาววว"

             ฉันงัวเงียพลางหาวเสีย 1 ตลบ แนททำหน้าตาเหวอๆก่อนจะเขย่าตัวฉันอย่างแรง

             "ยัยบ้าตื่นๆ เธอถูกขังในห้องน้ำ แบมเขาโทรไปบอกฉัน ฉันเลยโทรหาอาจารย์ให้มาช่วยไขกุญแจให้เธอ"

             แนทสาธยายยืดยาว ทำให้ฉันนิ่งไป นี่มันกี่โมงแล้ว... ฉันเหลือบมองนาฬิกาข้อมือที่บ่งบอกเวลา 5 ทุ่มกว่าๆ ฉันคงเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยและหิว…แต่...

             "เมื่อสักครู่เธอบอกว่า ใครโทรไปบอกเธอว่าฉันติดอยู่ในห้องน้ำ ห่ะ!!!"

             ฉันโวยวายถามมันทันที แนททำสีหน้างงๆ ยัยบ้าตอบมาเร็วๆสิเฟ้ย...เดี๋ยวแม่งับหัวหลุดเลย

             "แบมเขาโทรมาบอก"

             ว่าแล้วเชียว!!!......ฉันเงยหน้าไปมองกระจกใสด้านบนที่เปิดอ้าอยู่.... มันเปิดได้นี่หว่า กรี๊ดดด!!!  มันหลอกให้ฉันอยู่ในห้องน้ำตั้งนาน ไอ้บ้าเอ้ย!!!  นี่ถ้าเป็นซูเปอร์ไซย่าได้ ผมฉันคงเป็นสีทองไปแล้ว......เพราะความโกรธ >_<***

             "เอ้า...ทักทายกันพอหรือยัง..กลับบ้านกลับช่องกันได้แล้ว ครูง่วง จะรีบกลับไปนอนต่อ หาววว"

             อาจารย์ชาญนเรศเอ่ยก่อนหาวเสีย 1 ยก... ฉันกับแนทจึงได้ลุกออกจากบริเวณห้องน้ำที่ไม่พึงประสงค์เพื่อกลับบ้าน แม้จะดีใจที่โดนปล่อยตัวออกมา..แต่ในใจก็เคืองแค้นเหลือเกิน พรุ่งนี้เถอะ ไอ้แบงค์ แก!!!.......

             ระหว่างทางที่ฉันกับแนทเดินไปด้วยกัน ยัยแนทก็เอ่ยชมยัยแบมไม่หยุดปากเสียที เฮ้อออ… เซ็งงง

             "แบมนี่นิสัยดีนะ...หน้าตาดี เรียนดี นิสัยดี..นี่ถ้าเขาไม่โทรไปหาแกที่บ้านแล้วพี่ฝุ่นบอกว่าแกยังไม่กลับ...จนเขาเอะใจโทรมาถามฉัน ป่านนี้แกคงยังอยู่ในห้องน้ำนอนอบกลิ่นกระมัง"

             "แล้วแกรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ในห้องน้ำ"

             ฉันถามยัยแนทด้วยความแปลกใจ

             "ก็แกโดนลงโทษให้ล้างห้องน้ำ ..ฉันว่ามันต้องเย็นแน่ๆ...แล้วโรงเรียนเราก็มักปิดห้องตอนห้าโมงเย็น...มันก็ไม่แน่ที่คนเซ่อๆอย่างแกจะโดนขัง..."

             มันหลอกด่าเรานี่หว่า -_-"

             "เออๆ..พรุ่งนี้แกควรขอบคุณแบมเขานะ...เขาเป็นผู้หญิงที่นิสัยดีคนหนึ่ง ดีนะไม่ใช่คนแรดๆ.."       

             แกยังไม่รู้ว่ามันเป็นใคร ยัยแนทเอ้ย...นั่นน่ะ มันผู้ชายทั้งแท่งนะยะ ยืนยัน ทั้งแท่งจริงๆ ฉันเห็นมากับตา กรั่กๆ  ฉันคิดก่อนเหลือบมองพระจันทร์บนฟ้าเบื้องบนระหว่างเดินไปด้วย พระจันทร์บนฟ้ายังคงกลมโตสว่างอย่างอ่อนโยน... เฮ้ออออ

             "พระจันทร์สวยเนอะแป้ง"

             แนทเอ่ยขึ้นมา อืม ก็สวยนะ โตๆ กลมๆ..มันช่างเหมือน….

             "เหมือนซาลาเปาเนอะ"

             โป๊กก!!!!!!! มะเหงกแนทเขกลงบนศีรษะของฉัน แง....ทำไมวันนี้ฉันโดนเขกหัวทั้งวันเลยเนี่ย....!!!

             "เจ็บนะ"

             "ยัยบ้า....คนเขากำลังโรแมนติก มาซาลาปง ซาลาเปาอะไรเล่า"

             ยัยแนทโวยวาย...อะโด่..ฉันไม่เอาขนมจีบ กับ ฮะเก๋ามาเพิ่มก็ดีเท่าไรแล้ว TTwTT

               "ก็หิวนี่…ฮือออ"

    ........................

             ทันทีที่ฉันกลับมาถึงบ้าน ฉันก็รีบไปทำตามสิ่งที่ปรารถนา...คือการเดินตรงเข้าไปในห้องครัวแล้วรีบเปิดตู้เย็นก่อนจะสวาปามไส้กรอก กับ น้ำผลไม้เท่าที่มีอยู่ในตอนนั้นจนหมด ก็ไม่มากไม่น้อย แค่ไส้กรอก 12 อัน น้ำผลไม้ 2 กล่อง เอิ๊กกกกก… -_-"

             จากนั้นฉันก็รีบอาบน้ำทันที มีความสุขจริงๆเวลาอยู่ในห้องน้ำแสนไฮโซ ไหนจะอ่างอาบน้ำ ฝักบัว มีของประทินตัวอย่าง ยาสระผม ครีมนวดผม มอยส์เจอไรเซอร์ ครีมอาบน้ำ เกลือสปาขัดผิว ฯลฯ สารพัด ดีกว่าห้องน้ำที่โรงเรียนเป็นกอง ไม่นานนัก 2 ชั่วโมงต่อมา ( ไม่นาน !!จาก Sw. ) ฉันก็เดินออกมาพลางขึ้นห้องนอนที่อยู่ชั้น 2 ไปส่องกระจกบานใหญ่ที่ติดอยู่ตรงผนังห้อง...แหม สวยจริงๆนะเรา ฮ่าๆ…ผิวละเอียดอ่อน....ขาวจั้วะเป็นยองใย...แม้จะมีรอยแดงๆแถวเนินอกก็ตาม...ฉันยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากบริเวณนั้น  ทว่า ง่ะ.. เฮ้ยย!!! ฉันรีบเข้ามาดูที่กระจกอีกครั้ง อ้ากกกกกกก!!!….รอยจูบที่เนินอก.…หรือว่า....นี่มัน...คือ….

             "คิสมาร์ค อ้ากกกก!!!"

             กรี๊ดดดดดดดด!!!! รอยจูบนี้ฉันได้แต่ใดมา ( ตูจะไปรู้เหรอ จาก Sw. ) ....ฉันวิ่งไปวนมารอบห้องเพราะความตกใจ.... เจ้าเมลอน สุนัขตัวเล็กพันธุ์เซนต์เบอนาร์ดของฉัน ( เล็กของแกใช่มั้ย จาก Sw. ) ที่นอนอยู่ริมหน้าต่าง มันทำหน้าตกใจเล็กน้อย...แต่ช่างมันเหอะ….จะมีเรื่องอะไรหนักหนาไปกว่าเรื่องรอยจูบที่เนินอกของช้านนน~~~นนน ...อยากจะกรี๊ดดด!!! แกแน่ๆเลย นายแบม เอ้ย นายแบงค์ ไม่น้า.... ผิวละเอียดอ่อนไร้มลภาวะ เอ้ย ไร้มลทินของฉันต้องมามีรอยตราบาปของแก TTwTT

             "โวยวายอะไรอยู่ได้...ยัยแป้ง!!!"

             พี่ฝุ่นพี่สาวฉันที่นอนอยู่ตรงเตียงริมหน้าต่างเอ่ยถาม บอกไม่ได้ ๆ... เสียอิมเมจกุลสตรีไทยหมด ( อ้าว…ยังมีอีกเหรอแก คำว่ากุลสตรีเนี่ย จาก Sw. )

             "เปล่าๆ...ไม่มีอะไร"

             ฉันเอ่ยตอบพี่ฝุ่นไป…

             "ไม่มีก็ดี เงียบๆหน่อย จะตีสองแล้ว พี่กับเมลอนจะนอน เกรงใจคนที่นอนห้องเดียวกันบ้าง รำคาญ!!!"

             พูดจบพี่ฝุ่นก็นอนต่อ....โห…พี่ฝุ่น ห่วงหมามากกว่าหนูอีกง่ะ...ฮือ.....น้องกลับบ้านดึกดื่น...ไม่คิดจะถามไถ่เล้ยย.. พี่ตู!!! ส่วนอีตาแบงค์….ฮึ่มมม!!!!….. พรุ่งนี้เถอะแก ฉันคิดคำรามในใจพลางแหวกเสื้อดูรอยจูบอีกครั้ง       

             "แง!!!!!!!!!"

             โป๊กกก!!! โอ้ย!!!….ฉันหันไปมองพี่ฝุ่นที่อุตส่าห์ลุกจากเตียงเดินมาเขกหัวฉัน

             "ยัยแป้งบอกว่า ให้เงียบๆ"

             "ค่ะๆ"

             ฉันตอบพี่ฝุ่นไปอย่างว่าง่ายเพราะกลัวโดนเขกหัวรอบที่ 4 ในช่วง 1 วันที่ผ่านมา โหดชะมัดพี่ใครฟะ..ฮือออ!! แงงง!! อ้ากกก!! ว้ากกก!! โว้ยยย!! ร้องในใจก็ได้ฟะ ฉันคิดพลางมองดูพี่ฝุ่นที่เดินกลับไปนอนที่เตียงโดยไม่ใส่ใจน้องสาวน่ารักๆอย่างฉันเลยแม้แต่น้อย TTwTT

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×