ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : S a T a N - M e M o R y [ 1 ] [[ บุตรแห่งรัตติกาล ]]
หลายร้อย หลายพันปี ก่อน.......... ท้องฟ้าเป็นสีดำ สลับ สีขาว แสงสีขาวสาดจ้าจนฟ้าสีดำนั้นยอมศิโรราบสว่างกระจ่างตาไปทั่ว ตามมาด้วยเสียงทรงอำนาจที่ดังไปทั่วทิศาอากาศ
\" ลูซิเฟอร์ เจ้าจงมารับโทษ ณ.บัดนี้ \"
ชายผมสีทองรูปงาม สวมชุดสีขาวสะอาดตา มีปีกสีขาว ในมือถือคันศรสีทองเอาไว้ พลางง้างไปยัง บุรุษรูปงามที่สวมชุดสีดำสนิท มีปีกสีดำ อีกทั้งยังมีนัยน์ตาสีฟ้าประกายเขียวมรกต .......
เค้ากำลังประจันหน้ากับทูตสวรรค์ ในมือของเค้าถือมีดสั้นด้ามพันด้วยไม้เถาแกะสลักสีดำไว้ในมือ
\" เจ้าจะหนีไปไหนพ้น........ \"
\" ข้าไม่จำเป็นต้องหนี เพราะยังไง เจ้าก็ไม่มีวันชนะข้า มิคาเอลธนูของเจ้าไม่มีทางฆ่าบุตรแห่งพระเจ้าได้หรอก \"
\" บุตรที่พระเจ้าไม่ต้องการนะซิ \"
เฟี้ยววววววว...ไม่พูดพร่ำทำเพลง มิคาเอลก็ยิงธนูไปยังลูซิเฟอร์ทันที หัวศรสีเงินพุ่งตรงปักเข้าไปยังหัวใจของลูซิเฟอร์
\" อึ้กกกกก \"
ลูซิเฟอร์ผงะลงไป มิคาเอลยิ้มเยาะพลางก้าวเท้าช้าๆเข้ามา...
ทว่า กึก...เค้าหยุดได้แค่นั้น มีดสั้นของเค้าปักลงไปยังอกด้านซ้ายของฑูตสวรรค์ มิคาเอลทรุดลงไป
\" ทำไม....เจ้าถึงไม่เป็นอะไร \"
มิคาเอลเอ่ยถามลูซิเฟอร์ที่ยืนขึ้นพลางดึงธนูออกจากอกราวกับไม่รู้สึกอะไรเลย แต่เค้ากลับรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัส
\" เพราะข้าไม่มีหัวใจไงละ ข้าไม่มีจิตวิญญาณ ไม่มีเลือดเนื้อ เหมือนเจ้ามิคาเอล \"
ลูซิเฟอร์ยิ้มเยาะ รอยยิ้มบาดลึกลงไปในจิตใจ
ทว่า สุรเสียงทรงอำนาจก็ดังขึ้น พระองค์คือผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ทรงอำนาจ .......พระเจ้า
\" ลูซิเฟอร์ เจ้าก่อกวนมวลมนุษย์และเหล่าเทวดานางฟ้า ข้าขอส่งเจ้าลงไปอยู่ยังนรก เจ้าคือเทวดาตกสวรรค์ ลูซิเฟอร์ ชื่อของเจ้า คือ ซาตาน \"
ลำแสงสีขาวปะทะร่างลูซิเฟอร์ หรือ ซาตานหนุ่มเข้าอย่างจัง ร่างของเค้าลอยละลิ่วลงไปเบื้องล่าง เปลวไฟร้อนระอุ แผดเผาเค้าอย่างโหมกระหน่ำ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก…… ซาตานหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากห้วงนิทรา ฝันไปงั้นรึ ไม่ซิ นี่คือ ความจริงในอดีตกาล…
ที่นี่ที่ไหนกันนะ……ซาตานหนุ่มมองรอบกาย
ที่นี่คือ โลกมนุษย์
อังกฤษ หลายร้อยปีก่อน……… ดวงตะวันใกล้ตกดิน ท้องฟ้าสาดแสงสีส้มอมแดงตัดพื้นฟ้าสีเทา ต้นไม้ใบหญ้ากำลังพริ้วไหวตามแรงลมตลอดเส้นทางที่รถม้าวิ่งไปตามทางสายเล็กๆ ราวกับต้อนรับบุคคลผู้มาเยือน ณ.ที่แห่งนี้ ………
ม่านสีดำถูกเปิดออกเล็กน้อย เล็บสียาวดำนั้นแหวกม่านสีดำออกไป แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องเข้าไปจนทำให้บุคคลที่อยู่ภายในถึงกับสะดุ้ง
\" วูลฟ์ เจ้าไม่เกรงใจข้าเลยนะ \"
ชายหนุ่มผมสีทอง นัยน์ตาสีเขียวมรกตเอ่ยตัดพ้อเพื่อนสนิทพลางยื่นมือเรียวงามขาวๆกันแสงจากสุริยะที่สาดจ้าเข้ามา
\" ฮ่าๆ ข้าลืมไป ขอโทษทีไนท์ เจ้าแวมไพร์อ่อนหัด นี่แค่แสงอาทิตย์ยามเย็นเท่านั้นเอง\"
วูลฟ์ ชายหนุ่มผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีเหลืองอำพัน เอ่ยพลางหัวเราะกับเพื่อน
\" ไม่เป็นไรเจ้ามนุษย์หมาป่าจอมแสบ ยังไงข้าก็ไม่ชอบแสงอาทิตย์ แม้จะเป็นแสงอาทิตย์ยามเย็นก็ตาม \"
ไนท์ประชดพลางหลับตาลงก่อนที่ วูลฟ์จะปิดม่านสีดำนั้น ใช่แล้วผู้ที่อยู่ในรถม้านี่
คนนึงคือ ไนท์ แวมไพร์หนุ่ม อายุหลายร้อยปี กับ วูลฟ์ มนุษย์หมาป่า อายุหลายร้อยปีเช่นกัน
ทว่า ทั้ง 2 คือ สาวกคนสนิทของ…..ซาตาน
รถม้ากำลังวิ่งไปตามทางเพื่อตรงสู่ตัวเมืองนครแห่งความมั่งคั่ง ลอนดอน……….
คฤหาสน์หลังใหญ่ สร้างด้วยอิฐสีเทาอย่างดี บ่งบอกฐานะความมั่งคั่งของลอร์ดผู้ปกครอง ภายในมีแสงไฟสว่างไสวจากคบเพลิงตามผนังและเชิงเทียนที่ตั้งตามโต๊ะไม้ ที่มีอาหารนานับประการวางเอาไว้ เสียงดนตรีจากเปียโนไม้กำลังบรรเลงเพลง ชายหนุ่มมากมายแต่งชุดสูทสีน้ำตาลบ้าง ดำบ้าง หญิงสาวในชุดกระโปรงยาวสุ่มสีสันต่างๆ แซมลูกไม้บ้างละ ดอกไม้บ้างละ กำลังเต้นรำกันอยู่……..
\" เซเรีย ทำไมเจ้าไม่ออกไปเต้นรำละ \"
เสียงสตรีในชุดกระโปรงสุ่มยาวสีน้ำตาลอ่อนไว้ผมมวยมัดรวบๆมีดอกไม้สีเหลืองปัก เอ่ยถาม หญิงสาวอีกคนที่สวมกระโปรงสุ่มยาวสีชมพูแก่ มัดผมรวบๆปักดอกไม้สีชมพู หน้าตาอ่อนหวาน อีกทั้งบุคคลิกที่อ่อนโยน
\" ไม่ละค่ะ ท่านพี่โซเฟียออกไปเต้นรำเถอะ คงมีชายหนุ่มมากมายอยากเต้นรำกับท่านพี่ในขณะนี้ อย่าเสียเวลามาคุยกับข้าเลย “
เซเรียเอ่ยพลางเดินออกไปด้านนอกระเบบียง……. โซเฟียส่ายหน้าเล็กๆ พลางมองดูน้องสาวที่เดินออกไปยังระเบียงหินที่อยู่ห่างออกไป…..
เซเรียเดินลากกระโปรงยาวๆน่ารำคาญไปจนถึงระเบียงหิน เถาไม้ดอกไม้ประดับเลื้อยพันรั้วริมระเบียงดูสวยงามยิ่งนักเมื่อยามราตรี ยิ่งกระทบแสงจันทร์ที่ส่องเต็มดวงด้วยในขณะนี้…..
\" อาาาาาาาา \"
เสียงอะไรนะ…เซเรียชะโงกหน้าไปตรงพื้นหญ้าเบื้องล่างระเบียงที่เธอยืน
ชายคนนึง เค้ากำลังโอบกอดสตรีสาวที่สวมชุดดูราวกับธิดาขุนนาง กำลังจูบกันอยู่รึ...
หญิงสาวจ้องมองไม่วางตา แสงจันทร์ที่เต็มดวงส่องกระทบผมสีทองของบุรุษผู้นั้น ช่างน่าหลงใหลเสียนี่กระไร อีกทั้งเสื้อคลุมยาวสีดำสนิทตัดขอบสีทอง……
เค้าเงยหน้าขึ้นมามองดูเธอราวกับรับรู้ขณะอุ้มสตรีที่ทิ้งตัวในอ้อมแขนนั้น นัยน์ตาเค้ามีสีเขียวมรกต
อาาาาา….นี่คือภาพวาดเหรอไงนะ ริมฝีปากนั้นมีเขี้ยวสีขาววาววับ เลือดสีแดงที่ไหลเปื้อนเปอะมุมปาก…รึว่านี่คือ……..แวมไพร์
พลัน เค้าก็วางร่างนั้นบนพื้นหญ้าก่อนจะทะยานขึ้นมาบนระเบียง เค้าเหาะขึ้นมาเหรอ ??????
เซเรียนิ่งตะลึงงัน เธอกำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์รึไงนะ นี่คือมนต์สะกดใช่มั้ย เค้าใช้นัยน์ตาสีเขียวนั้นจ้องเธอราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไป
\" ข้าคือไนท์ บุตรแห่งรัตติกาล \"
เค้าเอื้อนเอ่ยชื่อบอกเซเรีย….. เธอนิ่งขณะที่เค้าจับมือเธอข้างนึงแล้วดึงร่างเธอเข้าไปแนบชิด
\" ข้าคือ เซเรีย ธิดาลอร์ดริชาร์ด เป็นท่านหญิงของที่นี้ \"
เธอตอบเค้ากลับไป ไนท์จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกินเธอก่อนจะค่อยๆก้มลงจูบเธอช้าๆ เซเรียนิ่งงัน เค้าจะจูบเธอก่อนดูดเลือดงั้นรึ…..
เธอจะยอมใช่มั้ย……. ทำไมละ… ?
ริมฝีปากนั้นประกบแนบแน่น ลิ้นนั้นซอกไซร้ในปากเธอนุ่มนวล…….
เซเรียหลับตา ขณะที่ไนท์โอบกอดเธอไว้ เช่นเดียวกับเซเรียที่กอดเค้าไว้อย่างลืมตัว….
เสียงดนตรีบรรเลงเพลงอีกครั้ง…….เค้าถอนริมฝีปากจากเธอก่อนจะมองเค้าไปในห้องโถงกว้างที่จัดงานนั้น นัยน์ตาสีเขียวมรกตนั้นส่องประกายวาววับก่อนที่ลมแรงก็พัดกรรโชกเข้ามาจนเปลวเทียนและเปลวไฟดับทั้งงานท่ามกลางความตกใจของทุกคน
มีแต่แสงจันทร์ที่ส่องสว่างนอกรเะบียงตรงนี้เท่านั้นที่ส่องสว่างให้เธอกับเค้า ก่อนที่เค้าจะฮัมเพลงคลาสสิกโบราณๆซักอย่างพลางจับมือเธอแล้วเต้นรำที่ระเบียงนั้น……..
วิหารเก่าๆในชานเมืองของอังกฤษนั้น สร้างด้วยอิฐอย่างดี วิจิตรงดงาม ทว่า บัดนี้มันดูรกร้างเพราะไม่มีใครเข้าไป ต้นไม้ก็รกชัฎ
ทว่า ที่นั้น มีบุรุษรูปงามนาม วูลฟ์ ที่กำลังจ้องมองม่านน้ำขนาดใหญ่ที่สร้างด้วยอำนาจของผู้ทรงอำนาจในความมืด ซาตาน…
เล็บยาวสีดำกำลังประคองม่านน้ำนั้นที่ปรากฏภาพของ ชายหนุ่มหญิงสาวที่กำลังเต้นรำภายใต้แสงจันทร์
\" ข้าคิดว่า ไนท์คงหลงเสน่ห์ สาวคนนี้ \"
วูลฟ์เอ่ยกับผู้เป็นนาย ซาตานหนุ่มมองดูพลางแสยะยิ้มเล็กๆ…….ก่อนจะชายตาไปยังร่างหญิงสาวไร้สติที่วูลฟ์ไปลักพามาจากหมู่บ้านแห่งหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกล…….
\" เธอคนนี้คือ เครื่องสังเวยในคืนเดือนเพ็ญคืนนี้ซินะ \"
\" ขอรับ \"
\" ขอบใจนะวูลฟ์ \"
\" หามิได้ขอรับ \"
\" คราวต่อไปคือคิวของไนท์ซินะที่ต้องหาหญิงสาวมาสังเวยข้า \"
\" ขอรับ \"
ซาตานหนุ่มยิ้มพลางจุมพิตหญิงสาวที่หลับใหลนั้นก่อนจะปลดเปลื้องอาภรณ์ต่างๆของเธออกไปจนเหลือร่างเปล่าเปลือย……
การสังเวยหญิงสาวแด่ซาตานก็คือการเสพย์สมนี่เอง …..
ใครกันน๊าาาาา ในคืนเดือนเพ็ญวันต่อไป จะเป็นผู้ใดกันน๊าาาา
\" ลูซิเฟอร์ เจ้าจงมารับโทษ ณ.บัดนี้ \"
ชายผมสีทองรูปงาม สวมชุดสีขาวสะอาดตา มีปีกสีขาว ในมือถือคันศรสีทองเอาไว้ พลางง้างไปยัง บุรุษรูปงามที่สวมชุดสีดำสนิท มีปีกสีดำ อีกทั้งยังมีนัยน์ตาสีฟ้าประกายเขียวมรกต .......
เค้ากำลังประจันหน้ากับทูตสวรรค์ ในมือของเค้าถือมีดสั้นด้ามพันด้วยไม้เถาแกะสลักสีดำไว้ในมือ
\" เจ้าจะหนีไปไหนพ้น........ \"
\" ข้าไม่จำเป็นต้องหนี เพราะยังไง เจ้าก็ไม่มีวันชนะข้า มิคาเอลธนูของเจ้าไม่มีทางฆ่าบุตรแห่งพระเจ้าได้หรอก \"
\" บุตรที่พระเจ้าไม่ต้องการนะซิ \"
เฟี้ยววววววว...ไม่พูดพร่ำทำเพลง มิคาเอลก็ยิงธนูไปยังลูซิเฟอร์ทันที หัวศรสีเงินพุ่งตรงปักเข้าไปยังหัวใจของลูซิเฟอร์
\" อึ้กกกกก \"
ลูซิเฟอร์ผงะลงไป มิคาเอลยิ้มเยาะพลางก้าวเท้าช้าๆเข้ามา...
ทว่า กึก...เค้าหยุดได้แค่นั้น มีดสั้นของเค้าปักลงไปยังอกด้านซ้ายของฑูตสวรรค์ มิคาเอลทรุดลงไป
\" ทำไม....เจ้าถึงไม่เป็นอะไร \"
มิคาเอลเอ่ยถามลูซิเฟอร์ที่ยืนขึ้นพลางดึงธนูออกจากอกราวกับไม่รู้สึกอะไรเลย แต่เค้ากลับรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัส
\" เพราะข้าไม่มีหัวใจไงละ ข้าไม่มีจิตวิญญาณ ไม่มีเลือดเนื้อ เหมือนเจ้ามิคาเอล \"
ลูซิเฟอร์ยิ้มเยาะ รอยยิ้มบาดลึกลงไปในจิตใจ
ทว่า สุรเสียงทรงอำนาจก็ดังขึ้น พระองค์คือผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ทรงอำนาจ .......พระเจ้า
\" ลูซิเฟอร์ เจ้าก่อกวนมวลมนุษย์และเหล่าเทวดานางฟ้า ข้าขอส่งเจ้าลงไปอยู่ยังนรก เจ้าคือเทวดาตกสวรรค์ ลูซิเฟอร์ ชื่อของเจ้า คือ ซาตาน \"
ลำแสงสีขาวปะทะร่างลูซิเฟอร์ หรือ ซาตานหนุ่มเข้าอย่างจัง ร่างของเค้าลอยละลิ่วลงไปเบื้องล่าง เปลวไฟร้อนระอุ แผดเผาเค้าอย่างโหมกระหน่ำ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก…… ซาตานหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากห้วงนิทรา ฝันไปงั้นรึ ไม่ซิ นี่คือ ความจริงในอดีตกาล…
ที่นี่ที่ไหนกันนะ……ซาตานหนุ่มมองรอบกาย
ที่นี่คือ โลกมนุษย์
อังกฤษ หลายร้อยปีก่อน……… ดวงตะวันใกล้ตกดิน ท้องฟ้าสาดแสงสีส้มอมแดงตัดพื้นฟ้าสีเทา ต้นไม้ใบหญ้ากำลังพริ้วไหวตามแรงลมตลอดเส้นทางที่รถม้าวิ่งไปตามทางสายเล็กๆ ราวกับต้อนรับบุคคลผู้มาเยือน ณ.ที่แห่งนี้ ………
ม่านสีดำถูกเปิดออกเล็กน้อย เล็บสียาวดำนั้นแหวกม่านสีดำออกไป แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องเข้าไปจนทำให้บุคคลที่อยู่ภายในถึงกับสะดุ้ง
\" วูลฟ์ เจ้าไม่เกรงใจข้าเลยนะ \"
ชายหนุ่มผมสีทอง นัยน์ตาสีเขียวมรกตเอ่ยตัดพ้อเพื่อนสนิทพลางยื่นมือเรียวงามขาวๆกันแสงจากสุริยะที่สาดจ้าเข้ามา
\" ฮ่าๆ ข้าลืมไป ขอโทษทีไนท์ เจ้าแวมไพร์อ่อนหัด นี่แค่แสงอาทิตย์ยามเย็นเท่านั้นเอง\"
วูลฟ์ ชายหนุ่มผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีเหลืองอำพัน เอ่ยพลางหัวเราะกับเพื่อน
\" ไม่เป็นไรเจ้ามนุษย์หมาป่าจอมแสบ ยังไงข้าก็ไม่ชอบแสงอาทิตย์ แม้จะเป็นแสงอาทิตย์ยามเย็นก็ตาม \"
ไนท์ประชดพลางหลับตาลงก่อนที่ วูลฟ์จะปิดม่านสีดำนั้น ใช่แล้วผู้ที่อยู่ในรถม้านี่
คนนึงคือ ไนท์ แวมไพร์หนุ่ม อายุหลายร้อยปี กับ วูลฟ์ มนุษย์หมาป่า อายุหลายร้อยปีเช่นกัน
ทว่า ทั้ง 2 คือ สาวกคนสนิทของ…..ซาตาน
รถม้ากำลังวิ่งไปตามทางเพื่อตรงสู่ตัวเมืองนครแห่งความมั่งคั่ง ลอนดอน……….
คฤหาสน์หลังใหญ่ สร้างด้วยอิฐสีเทาอย่างดี บ่งบอกฐานะความมั่งคั่งของลอร์ดผู้ปกครอง ภายในมีแสงไฟสว่างไสวจากคบเพลิงตามผนังและเชิงเทียนที่ตั้งตามโต๊ะไม้ ที่มีอาหารนานับประการวางเอาไว้ เสียงดนตรีจากเปียโนไม้กำลังบรรเลงเพลง ชายหนุ่มมากมายแต่งชุดสูทสีน้ำตาลบ้าง ดำบ้าง หญิงสาวในชุดกระโปรงยาวสุ่มสีสันต่างๆ แซมลูกไม้บ้างละ ดอกไม้บ้างละ กำลังเต้นรำกันอยู่……..
\" เซเรีย ทำไมเจ้าไม่ออกไปเต้นรำละ \"
เสียงสตรีในชุดกระโปรงสุ่มยาวสีน้ำตาลอ่อนไว้ผมมวยมัดรวบๆมีดอกไม้สีเหลืองปัก เอ่ยถาม หญิงสาวอีกคนที่สวมกระโปรงสุ่มยาวสีชมพูแก่ มัดผมรวบๆปักดอกไม้สีชมพู หน้าตาอ่อนหวาน อีกทั้งบุคคลิกที่อ่อนโยน
\" ไม่ละค่ะ ท่านพี่โซเฟียออกไปเต้นรำเถอะ คงมีชายหนุ่มมากมายอยากเต้นรำกับท่านพี่ในขณะนี้ อย่าเสียเวลามาคุยกับข้าเลย “
เซเรียเอ่ยพลางเดินออกไปด้านนอกระเบบียง……. โซเฟียส่ายหน้าเล็กๆ พลางมองดูน้องสาวที่เดินออกไปยังระเบียงหินที่อยู่ห่างออกไป…..
เซเรียเดินลากกระโปรงยาวๆน่ารำคาญไปจนถึงระเบียงหิน เถาไม้ดอกไม้ประดับเลื้อยพันรั้วริมระเบียงดูสวยงามยิ่งนักเมื่อยามราตรี ยิ่งกระทบแสงจันทร์ที่ส่องเต็มดวงด้วยในขณะนี้…..
\" อาาาาาาาา \"
เสียงอะไรนะ…เซเรียชะโงกหน้าไปตรงพื้นหญ้าเบื้องล่างระเบียงที่เธอยืน
ชายคนนึง เค้ากำลังโอบกอดสตรีสาวที่สวมชุดดูราวกับธิดาขุนนาง กำลังจูบกันอยู่รึ...
หญิงสาวจ้องมองไม่วางตา แสงจันทร์ที่เต็มดวงส่องกระทบผมสีทองของบุรุษผู้นั้น ช่างน่าหลงใหลเสียนี่กระไร อีกทั้งเสื้อคลุมยาวสีดำสนิทตัดขอบสีทอง……
เค้าเงยหน้าขึ้นมามองดูเธอราวกับรับรู้ขณะอุ้มสตรีที่ทิ้งตัวในอ้อมแขนนั้น นัยน์ตาเค้ามีสีเขียวมรกต
อาาาาา….นี่คือภาพวาดเหรอไงนะ ริมฝีปากนั้นมีเขี้ยวสีขาววาววับ เลือดสีแดงที่ไหลเปื้อนเปอะมุมปาก…รึว่านี่คือ……..แวมไพร์
พลัน เค้าก็วางร่างนั้นบนพื้นหญ้าก่อนจะทะยานขึ้นมาบนระเบียง เค้าเหาะขึ้นมาเหรอ ??????
เซเรียนิ่งตะลึงงัน เธอกำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์รึไงนะ นี่คือมนต์สะกดใช่มั้ย เค้าใช้นัยน์ตาสีเขียวนั้นจ้องเธอราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไป
\" ข้าคือไนท์ บุตรแห่งรัตติกาล \"
เค้าเอื้อนเอ่ยชื่อบอกเซเรีย….. เธอนิ่งขณะที่เค้าจับมือเธอข้างนึงแล้วดึงร่างเธอเข้าไปแนบชิด
\" ข้าคือ เซเรีย ธิดาลอร์ดริชาร์ด เป็นท่านหญิงของที่นี้ \"
เธอตอบเค้ากลับไป ไนท์จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกินเธอก่อนจะค่อยๆก้มลงจูบเธอช้าๆ เซเรียนิ่งงัน เค้าจะจูบเธอก่อนดูดเลือดงั้นรึ…..
เธอจะยอมใช่มั้ย……. ทำไมละ… ?
ริมฝีปากนั้นประกบแนบแน่น ลิ้นนั้นซอกไซร้ในปากเธอนุ่มนวล…….
เซเรียหลับตา ขณะที่ไนท์โอบกอดเธอไว้ เช่นเดียวกับเซเรียที่กอดเค้าไว้อย่างลืมตัว….
เสียงดนตรีบรรเลงเพลงอีกครั้ง…….เค้าถอนริมฝีปากจากเธอก่อนจะมองเค้าไปในห้องโถงกว้างที่จัดงานนั้น นัยน์ตาสีเขียวมรกตนั้นส่องประกายวาววับก่อนที่ลมแรงก็พัดกรรโชกเข้ามาจนเปลวเทียนและเปลวไฟดับทั้งงานท่ามกลางความตกใจของทุกคน
มีแต่แสงจันทร์ที่ส่องสว่างนอกรเะบียงตรงนี้เท่านั้นที่ส่องสว่างให้เธอกับเค้า ก่อนที่เค้าจะฮัมเพลงคลาสสิกโบราณๆซักอย่างพลางจับมือเธอแล้วเต้นรำที่ระเบียงนั้น……..
วิหารเก่าๆในชานเมืองของอังกฤษนั้น สร้างด้วยอิฐอย่างดี วิจิตรงดงาม ทว่า บัดนี้มันดูรกร้างเพราะไม่มีใครเข้าไป ต้นไม้ก็รกชัฎ
ทว่า ที่นั้น มีบุรุษรูปงามนาม วูลฟ์ ที่กำลังจ้องมองม่านน้ำขนาดใหญ่ที่สร้างด้วยอำนาจของผู้ทรงอำนาจในความมืด ซาตาน…
เล็บยาวสีดำกำลังประคองม่านน้ำนั้นที่ปรากฏภาพของ ชายหนุ่มหญิงสาวที่กำลังเต้นรำภายใต้แสงจันทร์
\" ข้าคิดว่า ไนท์คงหลงเสน่ห์ สาวคนนี้ \"
วูลฟ์เอ่ยกับผู้เป็นนาย ซาตานหนุ่มมองดูพลางแสยะยิ้มเล็กๆ…….ก่อนจะชายตาไปยังร่างหญิงสาวไร้สติที่วูลฟ์ไปลักพามาจากหมู่บ้านแห่งหนึ่งไม่ใกล้ไม่ไกล…….
\" เธอคนนี้คือ เครื่องสังเวยในคืนเดือนเพ็ญคืนนี้ซินะ \"
\" ขอรับ \"
\" ขอบใจนะวูลฟ์ \"
\" หามิได้ขอรับ \"
\" คราวต่อไปคือคิวของไนท์ซินะที่ต้องหาหญิงสาวมาสังเวยข้า \"
\" ขอรับ \"
ซาตานหนุ่มยิ้มพลางจุมพิตหญิงสาวที่หลับใหลนั้นก่อนจะปลดเปลื้องอาภรณ์ต่างๆของเธออกไปจนเหลือร่างเปล่าเปลือย……
การสังเวยหญิงสาวแด่ซาตานก็คือการเสพย์สมนี่เอง …..
ใครกันน๊าาาาา ในคืนเดือนเพ็ญวันต่อไป จะเป็นผู้ใดกันน๊าาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น