คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Nero Gaku [ 3 ] [[ เพื่อนใหม่ ]]
ตอนที่ 3 : Nero Gaku [ 3 ] [[ เพื่อนใหม่ ]]
"เฮ้ย!!! หม่อน"
เฟิร์นตะโกนเรียกเพื่อนสนิทที่กำลังเหม่อลอยด้วยสีหน้าตกใจ แต่ดูเหมือนจะไม่ทันแล้ว ตุ๊บ!!!
"โอ้ย..."
หม่อนสะดุ้งพลางเอามือกุมศีรษะตัวเองทันทีที่ลูกบาสเก็ตบอลสีส้มตกใส่หัวอย่างจัง พลางหันไปมองเพื่อนด้วยสีหน้าเอาเรื่องเล็กๆ
"ยัยเฟิร์น!!!"
"ทำไมมองฉันแบบนี้ล่ะ ฉันตะโกนเตือนแล้วนะ แต่แกกำลังเหม่ออยู่"
เฟิร์นรีบพูดเพื่อความปลอดภัยแก่ชีวิตของตัวเธอเอง ทำเอาหม่อนเงียบไป เพราะไร้ข้อแก้ตัว เนื่องจากเธอกำลังเหม่ออยู่จริงๆ เพื่อนสาวมองดูหม่อนที่นั่งนิ่งเงียบอยู่ริมสนามบาสเก็ตบอลอย่างเป็นกังวล เพราะปกติแล้วหญิงสาวมักจะร่าเริงสดใสมากกว่ามานั่งนิ่งซึมกระทือแบบนี้
"แกคิดอะไรอยู่เหรอ"
เฟิร์นโอบไหล่เพื่อนสนิทพลางถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย แหม...ทั้งกลุ่มเหลือกันอยู่สองคนมันก็คงไม่มีใครให้ห่วงนอกจากนี้แล้วล่ะ =_="
"เปล่าหรอก ไม่มีอะไร"
หม่อนตอบปัดๆไป ซึ่งใจจริงนั้นเธอกำลังคิดถึงเรื่อง ยูกิ บุคคลที่เธอส่งอีเมลล์ไปหาเพราะนึกว่าเป็นยัยปิ๊งเพื่อนสนิทของเธอต่างหาก แล้วเธอก็ส่งอีเมลล์ล่าสุดไปหายูกิสองถึงสามวันแล้ว แต่ก็ยังไม่มีอีเมลล์ตอบกลับมาเสียที คงจะรำคาญละมั้ง
"มีอะไรก็บอกฉันได้นะ พวกเราเพื่อนกันเว้ย"
เฟิร์นไม่ยอมแพ้พยายามซักไซ้เพื่อนสาว จนหม่อนแอบคิดว่า ยัยนี่มันเป็นห่วงหรืออยากรู้เรื่องของเธอกันแน่นะ
"บอกว่าไม่มีอะไร"
"ถ้าไม่มีอะไรแกจะมานั่งเหม่อทำไม"
ชิชะ...ยัยนี่ ทำไมฉันจะนั่งเหม่อไม่ได้ มีกฎหมายข้อไหนห้ามเหม่อฟะ หม่อนครุ่นคิดอย่างหน่ายๆ แต่ทว่า ยังไม่ทันที่จะได้ตอบเพื่อนสนิทมิตรสหาย เสียงหนึ่งก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน
"มัณฑนา สุดารัตน์ นั่งคุยอะไรกันอยู่ ครูให้ซ้อมบาสฯไม่ใช่เหรอ ไปเลย...ไปวิ่งรอบสนามบาสฯห้ารอบ ตะโกนดังๆด้วยว่า หนูจะไม่กินแรงเพื่อนแล้วค่ะ"
อาจารย์พละร่างใหญ่เอ่ยสั่ง ทำเอาหม่อนกับเฟิร์นหันมามองหน้ากันด้วยความเซ็ง ฮือ... TT^TT
หญิงสาวเปิดประตูบ้านพลางตรงดิ่งมายังโซฟาในห้องรับแขกแล้วทิ้งตัวลงไปอย่างแรงเพื่อคลายความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้งวัน แม้อยากจะขึ้นไปเปิดคอมพิวเตอร์ เล่นอินเทอร์เน็ตใจแทบขาด แต่ก็ไม่อาจฝืนลุกฝ่าฟันบันไดนับสิบขั้นขึ้นไปได้ในตอนนี้ จึงได้แต่นอนแผ่หราอยู่บนโซฟาเท่านั้น
"น่าแปลก...ที่วันนี้แกกลับมาถึงบ้านไม่ตรงดิ่งเข้าห้องนอน"
ไหมพูดพลางเดินเข้ามานั่งยังโซฟาตัวถัดๆไป หม่อนดูจะไม่ใส่ใจกับคำพูดนั้น ไม่ใช่ว่าไม่มีอะไรจะตอบ แท้จริงแล้วเพราะเธอกับพี่ไม่ค่อยได้สุงสิงกันเท่าไร จนบางครั้งแอบคิดว่า เธออาจจะไม่ค่อยสนิทกับพี่ชายด้วยซ้ำ แม้เขาจะอายุห่างจากเธอแค่หนึ่งปีก็ตาม ต่างคนต่างมีโลกส่วนตัว เธอเองก็ชอบขลุกอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ ในขณะที่พี่ชายเธอก็ชอบขลุกอยู่กับหนังสือเรียนเล่มโตๆ เอาเถอะ...เธอไม่ใส่ใจหรอก ตอนนี้เธอมีกาคุเป็นกำลังใจทั้งคน ( ตอนไหน =_=" จาก Sw. ) พูดถึงกาคุก็เริ่มฮึกเหิม ว่าแล้วหญิงสาวก็สปริงตัวลุกขึ้นจากโซฟาวิ่งอ้าวขึ้นบันไดไปทันที ท่ามกลางความระอาใจของไหมที่ส่ายหน้าเล็กๆอย่างปลงๆกับพฤติกรรมบ้าๆบอๆของน้องสาว
คอมพิวเตอร์ถูกเปิด พร้อมการเชื่อมต่อเข้าอินเทอร์เน็ต หม่อนใจเต้นลุ้นระทึก วันนี้จะมีอีเมลล์ส่งมาหาเธอมั้ยนะ... หญิงสาวครุ่นคิดอยู่ได้สักพักก็ต้องผิดหวัง เมื่อไม่พบอีเมลล์ใหม่สักฉบับเดียว เธอจึงได้หันไปคว้ารีโมตเปิดโทรทัศน์ แล้วจัดการเปิดดีวีดีคอนเสิร์ตของกาคุเสียแทน
นักร้องหนุ่มกำลังร้องเพลงอยู่บนเวทีขนาดใหญ่ในโตเกียวโดม ท่ามกลางแสงไฟสีสันต่างๆนานาและแฟนเพลงนับหมื่นคนที่กำลังร้องเพลงตามกาคุบนเวที ภาพตรงหน้าสร้างความตระการตาและความคลั่งไคล้ในจิตใจของหญิงสาวเหลือเกิน เธอจะมีโอกาสได้ไปอยู่ในโทรทัศน์ เอ้ย...ในคอนเสิร์ตเขาแบบนี้มั้ยนะ ได้ร่วมร้องเพลงไปกับเขา ได้เห็นเขาในมุมมองแห่งความเป็นจริง ได้เห็นท่าเต้นยั่วยวนที่กาคุชอบแกล้งแฟนเพลงให้กรี๊ดกร๊าดจนกระหึ่มไปทั่วฮอลล์ >//<
"คุณได้รับอีเมลล์ 1 ฉบับ" หม่อนสะดุ้งเล็กๆพลางบ่ายหน้าจากโทรทัศน์มาทางคอมพิวเตอร์ที่เปิดค้างเอาไว้ มีอีเมลล์ส่งมา หรือว่า...เขาคนนั้นตอบกลับมาแล้ว หม่อนไม่รีรอรีบปรี่เข้าไปจดจ้องยังหน้าจอคอมพิวเตอร์แสนรักทันทีทันใด...
ถึง Natural_Kiss_2@hotmail.com
จาก Nero_Gaku@hotmail.com
หัวข้อ : สวัสดีหม่อน
ฉันชื่อ ยูกิ เป็นคนญี่ปุ่น ดีใจแทนกาคุจังที่มีแฟนเพลงชาวไทยชื่นชอบเขา ฉันเองก็ชอบกาคุเหมือนกัน ถ้าเช่นนั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ ว่าแต่หม่อนมันแปลว่าอะไรเหรอ ส่วนชื่อฉันแปลว่าหิมะนะ ออ...แล้วเธอชอบกาคุตรงไหน?
ยูกิ
หม่อนอ่านอีเมลล์พลางอมยิ้ม ชื่อยูกิคงจะเป็นผู้หญิงสินะ ดีใจจังเลยได้เพื่อนเป็นคนญี่ปุ่น หม่อนคิดอยู่ในใจ ก่อนจะพิมพ์อีเมลล์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
"คุณได้รับอีเมลล์ 1 ฉบับ" กาคุหันไปมองโน้ตบุ๊คที่ส่งเสียงเตือนว่ามีอีเมลล์ฉบับใหม่เข้ามาระหว่างที่กำลังรินนมใส่แก้ว แล้วเดินเข้ามานั่งยังหน้าจอโน้ตบุ๊คพร้อมแก้วนมในมือ
ถึง Nero_Gaku@hotmail.com
จาก Natural_Kiss_2@hotmail.com
หัวข้อ : สวัสดียูกิ
ฉันดีใจมากๆที่เราสองคนได้เป็นเพื่อนกัน ชื่อเธอแปลว่าหิมะเหรอ ฟังดูดีจัง เพราะเกิดมาฉันยังไม่เคยเห็นหิมะเลย ประเทศไทยเป็นเมืองร้อนน่ะ มีแค่สามฤดู คือ ร้อน ฝน หนาว ( อย่างมากก็แค่เย็นๆ ) ออ...ส่วนชื่อหม่อน มันเป็นชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งน่ะ ผลของมันจะเปรี้ยวๆ แม่ฉันชอบซื้อจากภาคเหนือมาทำเป็นแยมทาขนมปัง อร่อยมากๆคล้ายแยมราสเบอร์รี่ แล้วฉันก็ชอบกาคุ ตรงที่เขาหล่อ น่ารัก เท่ ยิ่งเวลาเต้นยั่วยวนบนเวทีคอนเสิร์ตนะสุดๆเลย ( ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกได้ ) >//< ยูกิล่ะชอบกาคุตรงไหน
หม่อน
กาคุที่กำลังดื่มนมอยู่นั้นสำลักพรวดออกมาเมื่อได้อ่านประโยคที่ว่า...ยิ่งเวลาเต้นยั่วๆบนเวทีคอนเสิร์ตนะ สุดๆเลย...เขาใช้มือปาดนมที่ไหลเปื้อนเปรอะคางออกไป พลางพึมพำเบาๆกับตัวเองว่า...
"ฉันชอบเต้นยั่วยวนเหรอ"
อะไรกัน!!! เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าตัวเองเต้นยั่วบนเวทีขนาดไหน เท่าที่จำได้ก็มีแต่ชอบแกล้งแฟนเพลงโดยการไปโอบกอดโอบไหล่นักดนตรีก็เท่านั้น ว่าแล้วชายหนุ่มก็ไม่รอช้ารีบตรงดิ่งเข้าไปที่ตู้เก็บดีวีดีบันทึกภาพการแสดงคอนเสิร์ตของเขาในทุกๆครั้งที่ผ่านมา
กาคุเอาดีวีดีใส่เข้าไปในเครื่องเล่น เฮ้อ...คิดแล้วเศร้า ก็เขาไม่เคยเห็นตัวเองตอนแสดงคอนเสิร์ตนี่ อีกอย่างไม่คิดจะเอาดีวีดีที่บันทึกภาพการแสดงคอนเสิร์ตมาดูย้อนหลังด้วย เขินจะตาย =//=
จอโทรทัศน์กำลังถ่ายทอดภาพบรรยากาศในการแสดงคอนเสิร์ตของเขา เสียงแฟนเพลงกรี๊ดกระหึ่มดังกึกก้องไปทั่วฮอลล์เมื่อพวกเธอเห็นเขาเต้นส่ายเอวไปมาบนเวทีขณะร้องเพลง O_O กาคุนิ่งชะงัก เออวุ้ย...จริงๆด้วย ทำไมเราเต้นได้ทุเรศขนาดนี้เนี่ย TT^TT
ตอนสายๆของวันต่อมา คาเมะเปิดประตูห้องนอนสีขาวพลางมองดูกาคุที่ยังหลับใหลอยู่บนเตียง มือสองข้างกอดก่ายหมอนข้างแล้วคุดคู้อยู่ในผ้าห่มราวกับเด็กเล็กๆ ไอ้หมอนี่ขี้เซาชะมัด...คาเมะครุ่นคิดในใจ
"เฮ้ย...กาคุ ตื่นได้แล้ว วันนี้มีถ่ายแบบนะ"
คาเมะเขย่าร่างเพื่อนชายอย่างแรง นัยน์ตาสีฟ้าเหลือบมองดูเพื่อนสนิทอย่างงัวเงีย
"ขอนอนต่ออีกห้านาทีได้มั้ย"
กาคุผัดผ่อนแล้วค่อยๆปรือตาสีฟ้า โป๊ก!!! มะเหงกน้อยของคาเมะเขกลงไปที่ศีรษะกาคุอย่างแรง จนนักร้องหนุ่มต้องสปริงตัวขึ้นมาพลางมองเพื่อนชายอย่างโกรธๆ
"ไม่ต้องมามองเลย แกคิดว่าอายุเท่าไรแล้ว แหม...มาขอนอนต่ออีกห้านาที ลุก!!!"
คาเมะเอ่ยคำสั่งเด็ดขาด จนกาคุอดบ่นไม่ได้
"ไอ้โหด นี่แกเป็นเพื่อนหรือเป็นแม่เนี่ย บังอาจเขกหัวนักร้องดัง"
"ไอ้นี่...เดี๋ยวเจอลูกเตะนักดนตรีชื่อดัง"
นักดนตรีชื่อดังกระตุกเท้าเสียหนึ่งที แต่ยังไม่ทันโดนตัวเป้าหมาย กาคุก็เผ่นออกไปจากเตียงนอนแล้ว คาเมะแอบขำในใจ ไอ้บ้าเอ้ย...ต้องให้เก็กดุ
ร้องเพลง ถ่ายแบบ แสดงหนัง ชีวิตปกติ ทุกสิ่งทุกอย่างที่กาคุทำ มักจะเป็นที่สนอกสนใจจากประชาชนเสมอๆ วันนี้ก็เช่นกัน...นักร้องหนุ่มกำลังมองดูผู้คนมากมายที่มุงอยู่ห่างๆ ขณะที่เขากำลังแต่งหน้าเพื่อเตรียมตัวถ่ายแบบนอกสถานที่ในเวลาอีกไม่กี่นาที จากที่เคยอึดอัดเพราะโดนสายตานับร้อยจับจ้องก็เริ่มชินเสียแล้ว
"เฮ้ย...คาเมะ"
กาคุเอ่ยเรียกเพื่อนสนิทที่โดนจับแต่งหน้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล คาเมะบ่ายสายตามาโดยไม่หันหน้าเพราะกำลังโดนช่างแต่งหน้าสาววัยกลางคนเขียนคิ้วให้อยู่
"อะไร"
"ฉันชอบเต้นยั่วยวนตอนแสดงคอนเสิร์ตเหรอวะ"
คาเมะหันมามองเพื่อนชายทันทีเมื่อได้ฟังคำถามนั้น จนช่างแต่งหน้าเกือบลากดินสอเขียนคิ้วเลยไป
"ทำไมถามแบบนั้นวะ"
นักดนตรีหนุ่มสงสัยพลางทำคิ้วขมวดผูกกันเป็นโบว์ ปกติแกก็เต้นยั่วๆทุกครั้งที่แสดงคอนเสิร์ตไม่ใช่เหรอ ทำไมเพิ่งมาถามฟะ หรือว่าเต้นไปโดยไม่รู้ตัว คาเมะครุ่นคิด
"ก็ฉันอยากรู้นี่หว่า"
"เออ...นายชอบส่ายเอวแล้วเต้นยั่วๆ"
"มะ...มันดูทุเรศมั้ย"
กาคุเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจเท่าไรนัก แม้เธอคนนั้นจะบอกว่า เขาดูดีเพราะส่ายเอวก็ตาม =_="
"ไม่หรอก มันเป็นตัวตนของนายนี่หว่า คิดอะไรมากวะ"
คาเมะตอบง่ายๆตามความคิดของตัวเอง
"คุณเนโระ!!!อย่าพูดมากสิคะ จะทามั้ย ปากน่ะ"
"คุณนากาชิ!!!คิ้วคุณจะเขียนมั้ย หรืออยากมีข้างเดียว หา..."
ชายหนุ่มทั้งสองสะดุ้งเฮือก เมื่อช่างแต่งหน้าเอ่ยเสียงดังดุใส่ ทำให้ทั้งคู่นั่งนิ่งๆไม่พูดไม่จายอมโดนแต่งหน้าเงียบๆต่อไป พลางคิดในใจว่า...ช่างอะไรฟะดุราวกับหมา
การถ่ายแบบเสร็จลงด้วยดี แต่ว่ากาคุก็ยังต้องแจกลายเซ็นต์ให้แฟนเพลงที่มารอมากมายอีกนับร้อยคน กว่าจะกลับถึงบริษัทที่พักก็เล่นเอาเหนื่อยแทบขาดใจ...
--mouse kata-- + +- - <<<<<<<<*-+ +-*-s b-
ความคิดเห็น