คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ ๑ : พระสนมผู้เป็นบ้า! (Re-Write)
บทที่ ๑
พระสนมผู้เป็นบ้า!
ราบใที่เทพเ้ารา (๑) ยัประทับเรือสุริยะ้ามผ่านท้อนภาาทิศบูรพาสู่ทิศประิม ราบนั้นผืนแผ่นินไอยุป์็ยัรุ่โรน์ัวาลไป้วยพลัอำนา และ เียริยศอันน่าเราม
ไม่มีผู้ใล้าโ้แย้ ว่า...เวลานี้ราอาาัรอียิป์ในรัสมัย ‘ฟาโรห์เมนทูโฮเทป’ ที่เพิ่รอราย์แทนฟาโรห์อเมนโฮเทปผู้เป็นพระราบิาไ้ ๒ ปี ำลัเริรุ่เรือถึีสุ ทำให้เหล่าพ่อ้าวาิาหลาแว้นใล้เียพาันเ้ามาแลเปลี่ยนสิน้านานานิันอย่าับั่
อริราศัรู ไม่ว่าะเป็น ลิเบีย นูเบีย แม้ระทัู่่ปรับัวาอย่า ฮิไท์ ที่เยหาล้ามา่อี็เียบหาย นไร้ศึสรามให่ๆั่ที่เยเิึ้นรั้อีาล ระนั้น็หาใ่ ว่า...ผู้รุรานะสูสิ้นไปเสีย ึมีารวาอำลัทหารอียิป์มามายไว้ามพรมแน่าๆ ที่เหล่าศัรูอาล่วล้ำเ้ามาไ้อย่าไม่ประมาท
ศูนย์ลาารปรอทาารเมือ ศาสนา และ าร้าอราอาาัรอียิป์ในรัสมัยนี้ อยู่ที่ ‘นรธีบส์’ (๒) หรือที่ผู้น่าเรียว่า ‘เมือวาเ’ ึ่ถูสถาปนาเป็นเมือหลวมาั้แ่รั้ราอาาัรเ่า
พระราวัที่ถูสร้าาหินทราย และ หินแรนินาให่ถูโอบล้อม้วยำแพศิลาสูระห่าน อารัาไว้้วยทหารเวรยามนานับไม่ถ้วน เปรียบั่ปราารแบ่แยพื้นที่ระหว่าเหล่านั้นสู ับ นั้นสามั ที่ปลูสร้าบ้านเรือนเล็ๆาอิโลนามานะ และ อัภาพอยู่รอบๆอย่าัเน
ยิ่ประานาวไอยุป์มีวามสุมาเพียใ ผู้ปรอยิ่มีวามสุว่าหลายเท่าทวีู ทว่า หาใ่วามสุาารเห็นราษรอยู่ีินี แ่เป็นวามสุอันเิาอิสรีที่ำลัรายล้อม่าหาเล่า
พลับพลาที่ประทับลาอุทยานหลวอพระราวัแห่ธีบส์ลาล่ำ้วยพรรไม้นานานิ ึ่ปลุมอาาบริเวนั้นให้ร่มรื่น ลืนแสะวันอันร้อนแรยามทิวาแห่ินแนทะเลทรายนเย็นสบาย เสียสรีหลายนที่พาันหัวเราะิัสนุสนานาารหยอล้อแลรึรื้นยิ่นั
อุ่นพวโรสาิหวาน่ำ ถูนารีรูปโมามผู้หนึ่หยิบึ้นมาาถาทอเหลือ ที่มีนาำนัลสาวำลัประอถืออย่าระมัระวั ่อนที่ผลอมันะถูปลิาั้ว้วยวามละมุนละไม แล้วป้อนใส่พระโอษ์ออ์ประมุแห่ราอาาัร ที่ำลัเอนพระวรายบนเบาะหนานุ่มนาให่ ท่ามลาเหล่าพระสนม ๕ ถึ ๖ น
พวนาสวมุผ้าโปร่สีาวยาวพับีบ ถัทอาลินิน (๓) บาเบานเห็นเนื้อหนัมัสาทุสัส่วน ยั่วยวนพระราหฤทัยฟาโรห์เมนทูโฮเทป น้อโน้มพระพัร์หล่อเหลามายใ้เนเมส (๔) และ รึไว้้วยรัเล้าทอำประับยูเรอัส (๕) ให้ฝัพระนาสิลไปสัมผัสลิ่นน้ำหอมอไม้ส ที่ิผิวายพวนาอย่าหลใหล
พระหัถ์หนาลูบไล้ และ เ้นลึ เรือนร่าระหใุ้บาเบาอ ‘พระสนมทูยา’ ผู้แสนสะสวย ้วยวามโสมนัสยิ่นั
“ฝ่าบาท...ไม่เอาเพะ หม่อมันอาย...” นาร้อห้ามเสียระเส่า
วามปรารถนาแห่ามารม์ที่อ์ประมุำลัพระราทานให้ สร้าวามร้อนผ่าวแ่เรือนายที่บิเร้าอพระสนมทูยานแทบมอไหม้เป็นเถ้าธุลี ปาร้อพร่ำห้าม ทว่า หาไ้้านทานเรี่ยวแรออีฝ่ายแ่อย่าใ เพราะลึๆแล้วนาไม่อาปิเสธ ว่า...บทรัอฟาโรห์หนุ่มนั้นสุแสนหฤหรรษ์เหลือเิน
มือเรียวเล็อพระสนมทูยาึโอบรัรอบพระศออ์สมมิเทพเอาไว้แน่น ยามที่พระอ์ำลัละเลียวามหวานหอมร้นอนเอ แ่่อนที่บทรัในพลับพลาลาอุทยานหลวะเริ่มบรรเลอย่าริั เสียวี้ว้ายอเหล่าอิสรีที่เหลือ็ร้อัััหวะอย่าทันท่วที
“ฝ่าบาท...หม่อมันล่ะเพะ!”
“หม่อมันไม่ยอมนะเพะ เหุใึเลือทูยาเพียนเียว!”
ูเหมือนารเลือปิบัิ ะสร้าวามอิาแ่บรราพระสนมที่ถูมอ้ามันถ้วนทั่ว ร้อทัท้วผู้เป็นพระสวามีอย่าอนๆ ทำเอาฟาโรห์เมนทูโฮเทปทรพระสรวลัลั่นบริเวนั้น
“หาพวเ้าทำให้้าพึพอใไ้ ้าะมอบสิ่ที่ะสร้าวามสุแ่พวเ้าอย่าเท่าเทียมันทุนใน่ำืนนี้” สิ้นถ้อยพระราำรัสนั้น เหล่าพระสนม็พาันเ้ามาสวมออ์ราันย์้วยวามสิเน่หา
อิสรีสร้าวามสุแ่บุรุษไ้เสมอ...
ทุสัมผัสอปลายนิ้วที่เลี่ยไล้ามพระวรายผึ่ผายเปลือยเปล่า ประับแผลูปัรอบพระศอ ับ ผ้าลุมพระอัสา และ นุ่เพียพระสนับเพลา ส่ผลให้ภายในพระอุระอฟาโรห์หนุ่มร้อนผ่าว หลับพระเนรเพื่อผ่อนลาย เอนพระเศียรพิเบาะนุ่ม ปล่อยให้เหล่าพระสนมไ้ถวายอยู่านในพลับพลาเปิโล่ ๔ ทิศ ลาอุทยานหลว แวล้อม้วยเหล่านาำนัล ับ เหล่าทหารราอรัษ์อย่าไม่แยแสสายาผู้ใ
ไม่มีวามำเป็นที่อ์สมมิเทพผู้สูส่ ะ้อสนพระทัยเหล่า้าราบริพารผู้่ำ้อย พระอ์ ือ เ้าอราอาาัรอียิป์อันยิ่ให่ไพศาล เมื่อปรารถนาสิ่ใย่อมไ้ามพระราประส์
น้ำมันหอมระเหยลิ่นุหลาบอันแสนุ้นเยนั้น ส่ผลให้ฟาโรห์เมนทูโฮเทปลืมพระเนรึ้น เพื่อพบวามามออิสรีที่ำลัทรยืนอยู่ในลอพระอ์ยาวเบาบาสีาวสะอา รับพระวีสีน้ำผึ้นวลเนียนอย่าเหมาะเาะ เรือนพระพัร์ามมายใ้วิถัเปียเส้นเล็ๆ รอบทับ้วยรัเล้าทอำล้ำ่า แ้มแ่รอบวพระเนรรีหนาเี่ยว ้วยลาปิส ลาูลี (๖) สีฟ้าอ่อน ัับมาลาไ์ (๗) สีเียวอีั้น รอบพระศอประับแผลูปัหลาสีสันเหนือเนินพระทรวโเ่นใ้เนื้อผ้า
วามสะสวยอพระพัร์ และ ทรวทรพระวรายอวบอิ่มุเทพยาบนสรวสวรร์ สามารถึูทุบุรุษ สถานที่นั้นให้เหลียวมอไ้ราว้อมนร์สะ
“เมอริทาเทน!”
ฟาโรห์หนุ่มผุลุึ้นาแท่นประทับทันที ส่ผลให้เหล่าพระสนมทั้หลายที่ำลัหาวามสำราบนพระวรายล้มระเนระนาับพื้น ่อนพระอ์ะรเ้าสวมอ ‘ราินีเมอริทาเทน’ สรีู่บัลลั์ แล้ว้มลุมพิพระโอษ์เอิบอิ่มสีแสุุหลาบามอย่ารัใร่ว่าผู้ใ
“หม่อมันะไปสัาระเทพเ้าอามุน-รา (๘) ที่มหาวิหาราร์นั (๙) ฝ่าบาทะเส็ไปพร้อมันเลยไหมเพะ?”
ฟัผิวเผินเสมือนเป็นำถาม ทว่า หาับใวาม และ สำเนียีๆะทราบ ว่า...เป็นำัเือนเล็ๆ ที่พระนามี่อพระสวามี ึ่ำลัหลระเริ่ออิสรี นหลลืมภาระหน้าที่อผู้ปรอราอาาัรอันพึระทำทุวัน
“ริสิ! ้าลืมเสียสนิท วันนี้ยัไม่ไ้ไปสัาระเทพเ้าอามุน-ราเลย ถ้าเ่นนั้น้าะไปพร้อมเ้าเลยแล้วัน” รัสับราินีผู้เป็นยอวหทัยบ ฟาโรห์เมนทูโฮเทป็หันไปมีพระบรมราโอารับเหล่าทหารราอรัษ์ ให้ิามไปยัมหาวิหาราร์นัอย่ารวเร็ว
เมื่ออ์ราันย์แห่ไอยุป์ไม่ไ้ประทับยัพลับพลา ลาอุทยานหลวแล้ว วามสนุสนานึมลายหายไป้วย เหล่าพระสนมพาันเินลับพระำหนัอนเอ ที่ั้อยู่้านหลัเพระราานั้นใน ระนั้น่าน็อิินนินทาสรีผู้ทรอำนาแห่ราอาาัรอียิป์ไม่ไ้ ที่มาทำลายวามสุอพวนาเสียหมสิ้น
“เลียอีเมอริทาเทนนั หวัรอบรออ์ฟาโรห์เพียนเียว เลยหาโอาสมาัวาพวเรา” พระสนมทูยาล่าวอย่ามีน้ำโห
“นั่นสิ! ไม่ยุิธรรมเลย ทั้ที่พวเราถวายอยู่านรับใ้อ์ฟาโรห์ ั้แ่ยัเป็นเพียเ้าายรัทายาทแท้ๆ แ่อีนั่นมาทีหลั ลับไ้เป็นราินีเสียอย่านั้น” พระสนมอีนสมทบ
“ถ้าะโทษ...็้อโทษรอสัราอัย หวัประบประแอ์ฟาโรห์หลัึ้นรอราย์่อาฟาโรห์อเมนโฮเทป เลยนำนันับวหิในมหาวิหาราร์นั มาทูลเล้าฯถวายเป็นราินีสมใ านับวธรรมาเลยไ้เลื่อนำแหน่เป็นถึรอสัรา เิหน้าูอผยอนแทบเทียบเท่าท่านสัราอูนาสอยู่แล้ว” พระสนมทูยาล่าวอย่าเ็บใไม่น้อย
ทั้ที่ในอนนั้นนาือพระสนมอเ้าายรัทายาทเมนทูโฮเทปเพียผู้เียวแท้ๆ หาไม่มีนับวหิเมอริทาเทนเ้ามายุ่วุ่นวาย ผู้ที่ะเป็นราินีแห่ราอาาัรอียิป์ในอนนี้ะเป็นใรไ้
หาไม่ใ่พระสนมทูยาผู้นี้!!!
วามหวัที่เยแ่มั เลือนราแทบาหายไป...
ถึระนั้นพระสนมทูยา็ไม่มีวันยอมแพ้...รอโอาส และ เวลาเหมาะสม ที่ะไ้ลับมาเป็นหนึ่ในใอ์ประมุอีรั้ เมื่อถึวันนั้นนาะเหัวราินีเมอริทาเทน รวมถึพวพระสนม ไม่เว้นแม้แ่สหาย้าาย ที่ำลัเินลับพระำหนั้วยันอนนี้ออไปให้พ้นทา!
บริเวพระำหนัอเหล่าพระสนมในฟาโรห์เมนทูโฮเทป ที่ั้อยู่้านหลัเพระราานั้นในเป็นเหวห้าม มีเพียอ์ประมุ ับ ทหารอารัา ึ่ไ้รับารแ่ั้เพาะเท่านั้น ที่สามารถย่ารายล่วล้ำเ้าไปไ้
าระเ้าไป้านในนั้น ้อเินผ่านทาศิลาลายาวผ่าลาสระบัวนาให่ บริเวนี้เป็นุที่สวยามรอาอุทยานหลวเลยทีเียว เพราะไม่ว่าะวาสายามอไปยัทิศทาใ ็ะเอับมวลนิลุบลสีสันสสวยเ็มสระไปหม หมู่ภมรมามายึพาันมามอม ลิ้มลอรสหวานหอมอเสรบัวันสลอน
ภาพอันน่าอภิรมย์นี้ วระทำให้ลุ่มพระสนมที่ำลัเินผ่านทาเินลาสระรู้สึผ่อนลายสบายใ หาไม่มีร่าออิสรีนหนึ่ ำลันั่แหแ้แหาวาลาทาเิน นาำลัแว่ไว้านบัวำหนึ่ในมือไปมาเหมือนเ็ๆ บนพื้นศิลาที่เยสะอาสะอ้านเ็มไป้วยลีบบัว ที่ถูเ็ึยี้ยำนเละ้ำเลื่อนลาสปร
เสื้อผ้าอาภร์ที่สรีผู้นั้นสวมใส่ามมีราา ไม่แ่าาพระสนมนอื่นๆ บ่บอ ว่า...นาเอ็เป็นหนึ่ในผู้หิที่้อบำเรอวามใร่ออ์ประมุแห่ราอาาัรอียิป์เ่นัน
‘พระสนมเนเฟอร์รูเร’ หรือ ‘อีบ้าอัปลัษ์’ ที่ผู้นในพระราวัล้วนนานนามให้อย่าเียันท์
ใบหน้าอนาเ็มไป้วยผผื่นะปุ่มะป่ำเหมือนผิวา เปื้อนเปรอะราบินโลนั้แ่ศีรษะรปลายเท้า ผมเผ้าสัะัพันันยุ่เหยิ หาวามสวยามารูปลัษ์ไม่ไ้สันิเียว
มีแ่นัยน์าสีเทาอนาเท่านั้น ทีู่แ่าานอื่นๆึ่ปิแล้ววรมีสีน้ำาลเ้มนน่าสนใ ระนั้นพอั่วรวมันแล้ว ็ไม่สามารถหัล้าวามอัปลัษ์ทั้หมไ้ ยัไม่นับลิ่นายเหม็นอับเหมือนาสัว์ ปลายมูสัมผัสเพียนิ็วนสะอิสะเอียนอยาสำรอ ทำเอาไม่มีผู้ใปรารถนาเ้าใล้ พาันับไสไล่สอย่ารัเีย
“ถอยไป! อีเนเฟอร์รูเร” พระสนมนหนึ่วาไล่เสียั “พว้าะเินลับพระำหนั...ถอยไปเี๋ยวนี้!”
นถูสั่ไม่ทำามไม่พอ ยัส่ายศีรษะไปมาพร้อมหัวเราะอบใ ่อนะเอา้านบัวในมือีพื้นหลายๆรั้แล้วปาอย่าแร ทำให้มันระเ็นระอนไปโนลุ่มพระสนมนส่เสียวี้ว้ายใ
“อีบ้า! ทำบ้าอะไรอแ” พระสนมทูยาแว้เสียั พลาปัาแ้ที่้านบัวระเ็นมาโนอย่ายะแย
“บ้า!!! บ้า!!! แสิบ้า!!!” พระสนมเนเฟอร์รูเรแผเสียสู้ลับไป แล้วหัวเราะเอิ๊อ๊ายามเห็นอีฝ่ายโรธนัวสั่น พร้อมี้วพัร์พระสนมทูยาที่เยสะสวย เมื่อบันี้แปรเปลี่ยนเป็นบึ้ึนวาแถบถลนออาเบ้า “ฮ่าๆๆ...โมโห โมโห โมโหแล้วหน้าาเหมือนฮิปโปฯเลย” นาะโนเสียั พลาระโปรบมืออบใ
“อีไพร่สันาน่ำ! อยารู้นั ว่า...ท่านสัราอูนาสเ็บแมาาไหน ถึไ้ับผลัับผลูมาเป็นพระสนมออ์ฟาโรห์ นอย่าแอย่าสะเออะมาเทียบนอย่า้า ที่เป็นถึลูวิเียร์ (๑๐) อีลูไม่มีพ่อไม่มีแม่!” พระสนมทูยา่าลับอย่าถือน ว่า...มีศัิ์เป็นถึธิาอเสนาบีาฮูเร ที่ใรๆล้วน้อให้วามเารพยำเร
ะที่เยไ้ยินเสียร่ำลือ ว่า...พระสนมเนเฟอร์รูเรเป็นเพียบุรสาวาวบ้านร้านลา ที่สัราอูนาสให้วามอนุเราะห์เ็บมาเลี้ย เพราะเวทนาสสารเท่านั้น
“อีบ้า!!! อีบ้า!!! แฮ่!!!”
ู่ๆนถูว่า็แลบลิ้นปลิ้นาหาไ้มีวามสล ลุพรวพราาพื้นศิลา แล้วพุ่ระโนเ้าหาน่อว่าอย่ารวเร็ว
อารามใทำให้พระสนมทูยารีร้อ แล้วถอยหลัหนีามสัาา หลลืม ว่า...ำลัอยู่บนทาเินศิลาแบๆลาสระบัว เท้าที่้าวถอยอย่าเร็วนไปสุอบทาเินเิั้หลัไม่ไ้ ส่ผลให้เรือนร่าบอบบาอนาเถลาน้ำเสียัูม ท่ามลาเสียวี้ว้ายอเหล่าพระสนมนอื่นๆ ทีุ่ลีุอไป่วยอย่าลนลาน
“อีบ้า!!! แล้าทำับ้าแบบนี้เหรอ” พระสนมทูยาแผเสียัลั่นอย่าโรธั หลัะเียะายีัวเอึ้นมาพ้นผิวน้ำ้วยสภาพูแทบไม่ไ้ ลูปลา ลูเ่าัวเล็ัวน้อยระโหนีออาศีรษะนาที่เ็มไป้วยอแหนเียวีเาะผมเผ้า แ่ระนั้นนระทำ็ไม่อยู่ให้่อว่า่อานแล้ว พระสนมเนเฟอร์รูเรหัวเราะไปพลา วิ่ไปพลา ไลเินว่าะามไปเอาเรื่อเอาราวไ้ “ลับมาเี๋ยวนี้นะ อีบ้า!!!”
“เอาน่าทูยา...็มันเป็นบ้า ะไปถือสามันทำไม” พระสนมนหนึ่เอ่ยปลอบใ ะ่วยุมือเพื่อนอนให้ึ้นมาาสระน้ำอย่าทุลัทุเล โยที่วามริแล้ว็นึสะใ...
วาท่าีนั...
โนเสียบ้า็ี!!!
เสียอึทึที่ัแว่วมานั้น ึใบหน้าิ้มลิ้มพริ้มเพราอ ‘ีย์’ นาำนัลสาว ที่ำลัปัวาเ็ถูห้อบรรทมเล็ๆในพระำหนัเ่าสภาพอม่อหลัหนึ่ ึ่อยู่ห่าไลว่าพระำหนัสวยามทุหลั ให้เหลียวมอยัทิศทาอเสียนั้น ่อนะถอนหายใแล้วส่ายหน้าเบาๆ เมื่อพบพระสนมเนเฟอร์รูเรถลายุยาวสีาวที่สวมใส่ึ้นเหนือเ่า แล้ววิ่ทะเล่อทะล่าเ้ามา้านในอาาร านั้น็ทรุลนั่ับพื้น หายใเหนื่อยหอบั่วรู่ แล้ว่อยหัวเราะอบใที่ไ้ลั่นแล้พระสนมทูยา
“ฮ่าๆๆๆ...สนุัเลย”
“หม่อมันิไว้แล้วไม่มีผิ ว่า...พระสนม้อไป่อเรื่อ่อราวอีเป็นแน่ ไ้ยินเสียเอ็อึมาแ่ไลเียวเพะ” ีย์เอ่ยบอ้วยรอยยิ้ม พลา่วยประอร่าบอบบาอพระสนมในฟาโรห์เมนทูโฮเทปึ้นาพื้น
“สนุๆ...ฮ่าๆๆ...ไ้แล้ๆ...ฮ่าๆๆ” พระสนมเนเฟอร์รูเรหัวเราะอบใ พลาปรบมือเสียัลั่นพระำหนัอนเอ
“เพะ...แ่ไม่ีเลยนะเพะ ารแล้ผู้อื่นแบบนี้ ะทำให้นเาเลียัพระสนมนะเพะ” นาำนัลผู้มีหน้าทีู่แลพระำหนัหลันี้เอ่ย้วยวามปรารถนาี ไม่อยาให้มีใรรัเียผู้เป็นนายอนที่น่าเวทนาอยู่แล้วับสิ่ที่เป็น
“หิวๆ...ะินๆ...” พระสนมเนเฟอร์รูเรเอ่ย พร้อมรุเ้าไปับไม้ับมืออีฝ่าย้วยสีหน้าเว้าวอน “ีย์...หิววววววววว”
“เพะๆ...ประเี๋ยวหม่อมันะไปนำพระระยาหาราห้อเรื่อมาให้เสวย แ่พระสนม้อไปสรน้ำให้พระวรายสะอาเสีย่อนนะเพะ หม่อมันัน้ำมาให้เรียบร้อยแล้ว” นาำนัลสาวราบทูล้วยรอยยิ้ม ่อนละมือาานที่ทำอยู่่อนหน้า แล้วเินออาพระำหนัหลัน้อย
รั้นเห็นว่าปลอนแน่แท้ พระสนมเนเฟอร์รูเรึรีบริ่ไปปิบานประูไม้นแน่นสนิท ลสลัลอนแน่นหนา แล้วเร่ฝีเท้าไปยัห้อสรทาท้ายพระำหนั
บริเวนั้น มีอ่าสรน้ำเล็ๆถู่อาอิที่ถูเิมน้ำนเ็มปริ่ม หิสาวัารเปลื้อุสปรมอมแมมอนเออออย่าเร็วไว เผยให้เห็นเรือนร่าเปลือยเปล่าสะโอสะอ ปทุมถันู่ามเ่ึสมส่วน รับทรวทรอิ่วไ้รูปลัษะาม ่อนะ้าวเท้าลไปในอ่า แล้วแ่น้ำเย็นๆนท่วมาย
มือ่อยๆวัน้ำใสึ้นมาำระล้าใบหน้าที่เปื้อนเปรอะ แม้ผผื่นมามายยัระายเ็มทั่ววพัร์ ทว่า หาพินิอย่าถ่อแท้แล้ว เ้าโรหน้ามาย ับ มูโ่ไ้รูปนั้น ่ารอรับับวาสีเทาุเหล็ล้า นราวับมีศิลปินบรรปั้นออมา็ไม่ปาน มือลูบไล้เนื้อัวัราบินโลนหลุร่อนออ ปราสีผิวาวสะอานวลเนียน่าาาวอียิป์โยทั่วไป
หลัำระล้าร่าายนสะอาสะอ้านแล้ว พระสนมเนเฟอร์รูเร็เินมาหยุยัหน้าัน่อที่ทำาเินัมัน ทอมอเรือนร่านเอ ที่ามยิ่ว่าสรีใในแผ่นินไอยุป์อยู่ั่วอึใ ึ่อยเอื้อมมือลไปหยิบหีบไม้เล็ๆใ้แท่นบรรทมึ้นมา ภายในบรรุผ้าเปียื้นผืนหนึ่ ส่ลิ่นเหม็นอับวนสะอิสะเอียน นาหยิบมันึ้นมาลูบไล้ผิวาย เพื่อลบลิ่นหอมหวนหลัสรน้ำ ่อนะรีบพับใส่หีบแล้วเ็บ่อนไว้ามเิม
เพียเท่านี้ลิ่นายอพระสนมเนเฟอร์รูเร ็ไม่เป็นที่พึปรารถนาแ่ผู้ใ
านั้น่อยผลัเปลี่ยนุใหม่ หยิบหวีไม้มายีผมที่บันี้เรียบรสลวยให้ยุ่ระเิามเิม ท้ายสุึเอื้อมมือเปิลับสัมฤทธิ์เล็ๆ ที่่อนไว้ใ้านเทวรูปเทพีฮาเธอร์ (๑๑) ภายในบรรุพืบานิึ่ถูำนแหล นำมาถูทั่วใบหน้า เพื่อให้ยาอมันัร่อนผิว นเิผื่นะปุ่มะป่ำอันน่ารัเียอย่า่อเนื่อ
ผื่นที่่วยลบวามสวยามุเทพยาอหิสาว ให้รอพ้นาเื้อมพระหัถ์อฟาโรห์เมนทูโฮเทปมานานว่ารึ่ปี ที่ไ้ย่ารายเ้ามาอยู่ในพระราวัแห่ธีบส์
แน่นอน ว่า...เพียแ่นั้นอาไม่เพียพอที่ะทำให้นารอพ้นาวามอิาริษยา หรือ าริีิเ่นันอเหล่าพระสนม ในสถานที่ที่เ็มไป้วยภยันรายมามายแห่นี้...
ึ้อแสร้ทำเป็นนบ้าเสียสิ หลอผู้นในพระราวันเื่อสนิทใ!!!
เร็เล็เร็น้อย
(๑) เทพเ้ารา : เทพเ้าสูสุ หรือ สุริยเทพผู้ยิ่ให่ามวามเื่ออาวอียิป์โบรา มีร่าเป็นมนุษย์ แ่พระเศียรเป็นนเหยี่ยว ไ้รับยย่อเป็นพระบิา และ ราาแห่เทพยาทั้หลาย ำนานเล่าาน ว่า...เทพเ้าราเป็นผู้ปรอโลที่พระอ์ทรเนรมิึ้น พระอ์แปลายเป็นมนุษย์เพื่อทำหน้าที่เป็นฟาโรห์พระอ์แร และ ปรออาาัรไอยุป์นเริรุ่เรือสืบมา
(๒) นรธีบส์ : หนึ่ในเมือหลวออาาัรอียิป์โบรา
(๓) ลินิน : เส้นใยลินินไ้า้นแฟล์ ุสมบัิอผ้าลินินส่วนให่ล้ายลึับผ้าฝ้าย ึ่ผ้าลินินเหนียวทนทานว่าผ้าฝ้าย แ่ยืหไ้น้อยว่า เส้นใยหั และ ยับ่าย ูึมน้ำไ้ีว่า สวมใส่สบาย และ ให้วามรู้สึเย็นว่า เนื้อมันว่า เนื้อผ้าลินินะแ็เหมือนลแป้ ยิ่ัยิ่มัน และ ูใหม่เสมอ
(๔) เนเมส : ผ้าโพศีรษะลายทา าทับบริเวหน้าผา แล้วห้อยายนาบหน้าบริเวใบหู โยมัปลาย้านหลัเอาไว้
(๕) ยูเรอัส : สัลัษ์อษัริย์ และ อำนา รูปูเห่า ำเนิาพระเนรเทพเ้ารา มีหน้าทีุ่้มรอผู้สวมใส่ ทำลายอริราศัรู มีวามเื่อ ว่า...ยูเรอัสะพ่นเปลวไฟออมาเผาผลาศัรูอฟาโรห์
(๖) ลาปิส ลาูลี : หินสีฟ้าที่เิาารรวมัวอแร่หลายนิ ือ ไออปไท์ , ไพไรท์ , ลาูไรท์ ใ้บทำเรื่อสำอาในารแ่เปลือาสมัย่อน
(๗) มาลาไ์ : แร่ทอแาร์บอเนสีเียว ใ้บทำเรื่อสำอาในารแ่เปลือาสมัย่อน
(๘) เทพเ้าอามุน-รา : เทพเ้าแห่พายุ และ เทพเ้าแห่สราม ไ้ถูนำมารวมับเทพเ้าราามวามศรัทธาอาวอียิป์โบรา มีร่าเป็นบุรุษหนุ่มรูปาม สวมพระมาลาทรสูรอรับแผ่นวลมแทนวอาทิย์ และ นน 2 แผ
(๙) มหาวิหาราร์นั : มหาวิหารที่ให่ที่สุ และ สวยาม ที่สุอประเทศอียิป์ สร้าึ้นเพื่อถวายแ่เทพเ้าอามุน-รา เพื่อเป็นสถานที่ัพิธีรรมเี่ยวับวามเื่อออียิป์โบรา โยฟาโรห์เอสริสที่ 1 ษัริย์อ์ที่ 2 แห่ราวศ์ที่ 12 มีอายุถึปัุบันร่วม 4,000 ปี
(๑๐) วิเียร์ : เสนาบีผู้มีหน้าทีู่แลวามมั่น และ วามปลอภัยออาาัรไอยุป์ ้านารปรอ ารเษร ารลประทาน และ ประธานศาลสูสุ
(๑๑) เทพีฮาเธอร์ : ธิาอเทพเ้ารา และ ายาอเทพเ้าฮอรัส เป็นเทพีแห่วามรั วามสุ ารแ่าน ารเ้นรำ ารเิ และ วามาม สัลัษ์อพระนา ือ วัว หรือ มีมุเป็นเาวัวู่โอบวสุริยะ ทรถือิสทรัม มีพระนามในภาษาอียิป์ ว่า... เฮ็ท-เฮร์ท เป็นเทพีที่ไ้รับารเารพอย่าว้าวาในอียิป์โบรา
ความคิดเห็น