คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่4 ขี้อ่อย (1)
อาทิย์ับรถมาส่ไปรยาที่อนโ อนแรเธอ็ไม่ไ้เมา แ่พอึ้นรถปุ๊บโล็เหมือนะหมุนนลื่นไส้
“ไหวไหม เี๋ยวพี่ึ้นไปส่” อาทิย์นถุสิน้าที่ไปรยา้อปปิ้เมื่ออนหัว่ำมาถือไว้ให้่อนะเปิประูึเอานเมาเ้ามาไว้ในอ้อมแน
“พี่ฟินเหลืออีถุนึ” เธอเห็นเาหยิบมาไม่หม
“อันนั้นอนีล”
ไปรยาะั เธอิว่าเาะื้อให้เพราะระเป๋าใบสีาวใบนั้นเธอหยิบอยู่หลายที แ่เพราะมันมีใบหน้าร้านแ่ใบเียวเธอเลยลัเล อนเธอออมาาห้อน้ำเธอเห็นเาี้ให้พนัานเอาไปใส่ถุ เลยิว่าเาะแอบื้อมาให้เธอเสียอี
ผิหวัั
“เอามา่ะ หยะึ้นไปเอ พี่ลับไปเลย”
“อนอะไรพี่อี”
“ใ่สิ รอให้หยบอถอนหมั้นพี่่อนเหรอ ฝันไปเถอะ อยาถอน็ไปบอแม่นิษับุแม่าอหยเอเลย"
ไปรยาพยายามึถุระาษออามืออาทิย์แ่เพราะเธอมีอาารมึนไวน์อยู่แล้วมันเลยเหมือนเธอระาไ้แ่ลมอาทิย์เห็นอาารทั้เมา ทั้อน็อ่อนใ นอยาะปราบพยศ ถ้าืนยัยื้อยุันอยู่แบบนี้ืนนี้เาไม่ไ้นอน อาทิย์รวบเอวไปรยาึ้นพาบ่า อีมือ็ถือถุพะรุพะรั
“อื้อ ปล่อยหยนะ มันะอ้ว”
“แป๊บเียว อึบไว้่อน”
“แ่ระโปรหย มันะเห็นาเในแล้ว”
“แล้วใรบอให้ใส่สั้นนานี้” อาทิย์เอามือที่ถือถุมาโอบบั้นเธอไว้ให้ ทั้ๆ ที่เวลานี้แทบะไม่มีนเินผ่านไปมาแล้ว
“รู้อย่าี้ถอเ็บไว้ีว่า ริๆ ะไ้ไม่มีนเห็น ว้าว ้นพี่ให่เหมือนันนะ” เธอลูบ้นเาเล่นบ้า ็ในเมื่อเายัแอบลูบ้นเธอเลย
“อย่าน อยู่เยๆ ะถึแล้ว”
อาทิย์พาเธอเ้าห้ออย่าทุลัทุเลเพราะถูนเมาวนไม่หยุ ่อนะ่อยๆ วาเธอลบนโฟา
“อย่ามอนะ แอบมอาเในหยอีแล้ว” ไม่รู้นเมาพยายามปิ หรือเปิันแน่ เพราะระโปรมันเปิึ้นนเห็นอะไร่อมิอะไรเธอหมแล้ว
อาทิย์ยืนมอวามสวยามนั้นไม่วาา ไม่ไ้หลบไปทาอื่นแม้แ่วินาทีเียว
“ี้อ่อย”
“ใรี้อ่อย หยปิ พี่นั่นแหละิลามับหย ลับไปเลย ไหนว่าะรีบไปนอน เี๋ยวอนเ้า็ไปรับแฟนพี่ไม่ทันหรอ หึ!”
เธอะเียะาย่อนะนอนมันบนโฟานี่แหละ ส่วนเาะยืนมอเธอนเ้าเลย็ามใ
“ไปนอนบนเียีๆ”
“ม่ายอาว หย่วแล้ว”
อาทิย์ถอนหายใับวามื้ออหิสาว ่อนะอุ้มเธอไปนอนบนเีย ็้อปล่อยให้นอนสภาพนี้ มอูนที่หลับไปแล้วไม่รู้เรื่อ ไม่สนใ้วยว่าเา็เป็นผู้าย แล้วอะไรๆ อเธอมัน็ระุ้น่อมผู้ายไ้ีมา้วย
แ่เห็นุเธอเวลายับไปมาแล้ว็ัใ เาเลยะเปลี่ยนุให้ พยายามไม่มอ ไม่ิอะไรแ่เา็ทำร้ามหม ทั้มอ ทั้ิ และสัมผัส แ่็แ่นั้น แ่ลับินพลัานเ้าไปเือบหม
“อื้ม สบายั” ไปรยาหันัวมาออาทิย์ไว้ทั้ัว นเายับไม่ไ้ เลยปล่อยให้เธอออยู่แบบนั้นนเาเผลอหลับไป
ความคิดเห็น