「 Fic AU Reborn l KHR 」amore difettoso.

ลำดับตอนที่ #2 : PROLOGUE :「Nice to meet you.」

⌜PROLOGUE⌟

"โอลิเวียนอนที่ห้องเดียวกับสึคุงนะ" นานะพูดกับร่างเล็กของหญิงสาว ก่อนจะประคองพาเธอขึ้นไปยังชั้น 2 ของบ้าน

และหยุดที่หน้าห้องของลูกชายของเธอ ร่างเล็กหน้าแดงเล็กน้อยด้วยความเกรงใจก่อนจะโค้งแสดงความขอบคุณให้กับนานะ

ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง ดวงตาสีทองกลมโตสำรวจทั่วๆห้อง ก่อนจะโดนโยนกระเป๋าใส่ ใช่คนที่โยนใส่ไม่ใช่ใครหรอก

ซาวาดะ สึนะโยชิ ผู้ได้ตำแหน่งพี่ชายของโอลิเวียเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว โอลิเวียมองไปที่สึนะก่อนจะยิ้มให้แล้วก็เก็บกระเป๋าขึ้นมา

แต่ในขณะที่จะหยิบขึ้นมาสึนะก็จัดการหยิบเอาไม้เท้ายันออกทำให้โอลิเวียล้มลงไป ก่อนจะโยนไม้เท้ายันไปไกลๆ แล้วเดินออกไป

ดวงตาสีทองมองไปทีร่างสูงด้วยความตะใจ แต่ก็ได้แค่เงียบเอาไว้ พูดไม่ได้ ไม่ใช่เธอไม่กล้าแต่พูดไม่ได้ ขืนพูดออกไป

ก็มีแต่จะทำให้ตัวเองน่ารังเกียจมากกว่าเดิม ร่างเล็กคลานไปหยิบไม้เท้ายันที่นอนอยู่บนพื้น แล้วก็ทรงตัวยืนขึ้นแล้วไปหยิบกระเป๋า

'ปะป๋าหนูคิดถึงปะป๋า' โอลิเวียคิดก่อนน้ำตาจะไหลออกมา แต่มือเล็กก็เช็ดอย่างเร็วจากนั้นก็เดินไปเก็บของให้เสร็จ

.......................

"เอาล่ะทุกๆคนสวัสดีวันเปิดเรียน" อาจารย์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง แต่รู้สึกเหมือนกับว่ามีบรรยากาศมืดๆอยู่ข้างหลัง

ยังไงไม่รู้ ทำเอานักเรียนภายในห้องเสี่ยวสันหลังกันไปเป็นแทบ

"ยังไงก็ตามปีนี้มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่จากอิตาลีเชิญเข้ามาเลย" เมื่ออาจารย์เอ่ยเสร็จเสียงประตูก็ดังขึ้นร่างเล็กที่มีไม้เท้า

ยัน เส้นผมสีเพลิงคุ้นตาดวงตาสีทองสวย ใบหน้าเล็กน่ารักส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับทั้งห้องราวกับตกอยู่ในภวังค์ แต่คงจะมีคนเดียวมั้ง

ที่ไม่ตกอยู่ในภวังค์ดวงตาสีไม้จ้องมองไปยังผู้เป็นน้องสาวที่โดนยัดเยียดโดยผู้เป็นพ่อของตนด้วยสายตาหงุดหงิด 

ทำไมต้องมาเรียนห้องเดียวกัน? ทำไมต้องมายุ่งด้วย? น่ารำคาญที่สุด โอลิเวียหยิบเอาสมุดที่เคยใช้แนะนำตัวกับสึนะออกมา

'ฉันชื่อ โอลิเวีย เด วองโกเล่' มือเล็กเปิดไปอีกหน้า

'ชื่อเล่นของฉันคือ โอลิเวีย แต่พวกคุณจะเรียกฉันว่า รีบอร์น ถ้าคุณต้อง' จากนั้นเธอก็ปิดสมุดลง แล้วส่งยิ้มให้ทุกๆคน

"เอาล่ะทุกๆคนเธอพิการทางสมองทำให้ได้ยินไม่ค่อยชัด และพูดไม่ชัด อย่างไรก็ตามช่วยดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะ"

หลังจากที่คุณครูพูดจบเสียงเกินร้อยของคนทั้งห้องก็มีแต่กระซิบนินทาเด็กใหม่กัน ริมฝีปากบางของสึนะเหยียดยิ้มอย่างดีใจ

เมื่อรู้ว่าเธอคนนี้จะกลายเป็นคนที่โดนรังแก ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย หึ อยากหาเรื่องมาอยู่เองนะช่วยไม่ได้

"งั้นเธอไปนั่งใกล้ซาวาดะล่ะกัน" อาจารย์พูดก่อนจะชี้มาที่ ที่นั่งข้างๆของสึนะ ร่างเล็กพยักหน้ารับก่อนจะเดินไป แต่...

พลั่ก

มีใครบางคนดักขาของเธอ จนล้มไม้เท้ายันกระเด็นไปข้างหน้าโอลิเวีย...ไม่สิรีบอร์นหันไปมองยังคนที่ดักขาเธอ แต่ก็ไม่ได้

ถือโทษอะไร ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบไม้เท้าแล้วก็ยันตัวลุกขึ้นแล้วเดินตรงที่นั่งต่อ ใบหน้าน่ารักหันมาส่งยิ้มให้ แต่ก็ไม่ได้รับการใส่ใจ

หรือสนใจแม้แต่น้อย นั้นทำให้ดวงตาสีทองดูหม่นลงนิดๆ ก่อนเธอจะหันไปสนใจที่บทเรียน

'น่ารำคาญที่สุด' 

-------------------------------------------------

TALK TALK

เห็นปะๆ ไรต์ก็แต่งยาวได้น่อ~

ใช่มันแต่งยาวได้ แต่ว่ามันอธิบายมิรู้เรื่อง!

อย่างไรก็ตามในตอนนี้ก็ได้รู้แล้วว่า รีจังในเรื่องคือนุ้งโอลิเวียเองคะ!

รู้สึกสะใจแปลกๆที่ได้ทำร้ายน้องยังไงไม่รู้(ไรต์สายมาโซ)

อย่างไรก็ตาม...ขอให้ทุกคนอย่ารุมด่าสึคตุงเยอะนะคะ แต่ด่าได้คะ ^_^

<ฮึก พรุ่งนี้ไรต์รับเกรดแล้ว ฮึก>

CR.SQW