~รอวันเทอกลับมา~ - ~รอวันเทอกลับมา~ นิยาย ~รอวันเทอกลับมา~ : Dek-D.com - Writer

    ~รอวันเทอกลับมา~

    อ่านกันหน่อยนะจ๊ะ ~รอวันเทอกลับมา~

    ผู้เข้าชมรวม

    97

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    97

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  28 มี.ค. 49 / 12:21 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      รอวันเธอกลับมา
      รักของเราจบลงด้วยการจากไปโดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลา จากไปทั้งๆที่ฉันยังรักเค้า และทุกวันฉันยังรอเค้ากลับมา หวังว่าสักวันเค้าคงกลับมาเริ่มต้นใหม่กับฉัน กลับมาทำตามสัญญาที่เคยให้กันไว้

      เรารู้จักกันไม่นาน แต่เราก้อผูกพันธ์และรักกันมาก ตลอดเวลาที่คุยกันมา 6 เดือนไม่เคยเจอกัน
      ไม่เคยเห็นหน้ากัน เห็นหน้ากันแค่รูปในเมล เล่นเกมส์ด้วยกันทุกวัน ตลอดเวลา 6 เดือน คุยกันทุกวัน
      จนสนิทกันมาก จนกลายเป็นความผูกพันธ์ และ ความรัก จนฉันไว้ใจเค้า เชื่อใจเค้า เราจึงนัดเจอกัน

      เค้าน่าตาดีมาก น่ารัก และสุภาพ อ่อนหวาน เค้าอ่อนกว่าฉัน 3 ปี เค้าเรียนมหาลัยปีสุดท้าย
      ส่วนฉันทำงาน เราเจอกันรู้จักกันมากขึ้น ทำให้ฉันรู้ว่าคนนี้ คือคนที่ฉันรักและรอคอยมา ฉันได้มอบทุกอย่างให้กับเค้า ความบริสุทธิ์ ความรัก ของฉัน ๆ มอบให้เค้าจนหมดทุกอย่าง

      เรารักกันสัญญาจะไม่ทิ้งกัน จะอยู่ด้วยกันตลอดไป เค้าบอกจะทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน

      3 เดือนที่เราอยู่ด้วยกันจริงๆ ฉันมีความสุขมากถึงเราจะไม่ได้เจอกันตลอดก็ตาม แต่เราก็โทรคุยกันทุกวัน ๆ ละหลายชั่วโมง ค่าโทรศัพท์เดือนๆหนึ่งไม่ต่ำกว่า 2000 ฉันขี้งอน แต่เค้าก็ชอบที่จะง้อฉันตลอด

      เวลาที่ฉันงอน ฉันมีความสุขมากที่ได้คบกับเค้า เค้าทำให้ฉันมีความสุข คอยห่วงใย ดูแล ใส่ใจฉันมาตลอด

      จนกระทั่งวันที่ 19 กุมภาพันธ์ เราคุยกันเป็นวันสุดท้าย โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่ามันจะเป็นวันสุดท้ายที่ฉันได้คุยกับเค้า เค้าก็ไม่บอก ไม่พูดอะไร ว่าจะไปจากฉัน

      หลังจากวันที่ 19 คือวันที่ 20 กุมภาพันธ์ ฉันโทรไปหาเค้าแต่ก็โทรไม่ติด เค้าปิดเครื่องตลอดเวลา

      ฉันส่งข้อความหาเค้าโทรหาเค้าทุกวัน แต่ก็เหมือนเคย หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้

      จนกระทั่ง วันที่ 25 ฉันส่งเมลไปหาเค้าฉบับหนึ่ง แล้วฉันก็ไปหาเค้าที่หอพัก ที่เค้าอยู่ แต่ก็ไม่เจอ

      ฉันไม่รู้เบอร์เพื่อนเค้า ไม่รู้เบอร์โทรบ้านเค้า เราอยู่ไกลกันมาก เค้าเรียนมหาลัยที่ขอนแก่น ส่วนฉันอยู่พิษณุโลก

      ตอนเราคบกันเค้าจะมาหาฉันที่พิษณุโลก ฉันเคยไปหาเค้าที่ขอนแก่นครั้งเดียวตอนนั้น

      เค้ามารับฉันที่หน้ามหาลัย แล้วฉันก็ไม่เคยไปอีก จนเค้าหายไปฉันถึงไปตามเค้าที่หอ ฉันไปทั้งๆที่ฉันกลัว
      เพราะฉันเคยไปแค่ครั้งเดียว ฉันขับรถหลงอยู่นานกว่าจะหาหอ เค้าเจอ แต่พอเคาะห้องเค้า ก็เงียบไม่เปิด

      ฉันจึงกลับมาบ้าน แล้วก็มาเช็คเมลของฉัน แล้วฉันก็เจอเมลของเค้าส่งมา เค้าส่งมาว่า ที่เค้าทำแบบนี้มันเป็นทางออกที่ดีสำหรับเรา ฉันจะเกลียดเค้าก็ได้ที่เค้าทำแบบนี้ เพราะเค้ารู้สึกยังไงก็ไม่รู้เวลาที่ฉันไปทำงาน กับ ผู้ชายที่ฉันจะแต่งงานด้วย แต่ฉันเคยบอกเค้าแล้วว่าฉันไม่ได้รักผู้ชายคนนี้เลย ฉันต้องทำงานกับเค้า เพราะมันเป็นงานที่ฉันต้องทำ แล้วฉันก็ไม่เคยมีอะไรกันกับเค้า

      หลังจากวันนั้น วันที่ 28 ที่ฉันได้อ่านเมลเค้า ฉันก็ได้แต่นั่งส่งเมล หาเค้าทุกวันเพี่อที่เค้าจะเข้ามาอ่านและส่งเมลตอบกลับมาหาฉัน และกลับมาหาฉันเพื่อที่เราจะได้คุยกันให้เข้าใจ ในทุกๆเรื่อง


      ฉันเฝ้ารอเค้ามาตลอด 16 วัน แล้วที่เค้าหายไป ที่ฉันไม่ได้คุยกับเค้า การจากไปของเค้าทำให้ฉัน ทรมานมาก เพราะฉันไม่อาจลืมเค้าได้เลย ฉันรักเค้าหมดใจ ฉันให้เค้าไปทุกอย่าง เพราะคิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

      แต่แล้วเค้ากลับมาทิ้งกันไปง่ายๆ โดยที่ไม่บอกสักคำว่าฉันผิดอะไร ฉันผิดมากใช่ไหมที่ต้องแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ได้รัก คนที่แม่ต้องการให้ฉันแต่งงานด้วย โดยที่ฉันไม่ต้องการ แล้วทุกวันนี้ฉันก็ยังไม่ได้แต่งงาน และคิดว่าจะไม่แต่งด้วย เพราะฉันจะรอเค้ากลับมา รอคนที่ฉันรักจนหมดใจกลับมา


      ฉันก็ได้แต่รออย่างไม่มีความหวัง เพราะไม่รู้เลยว่าตอนนี้เค้าหายไปไหน ทำอะไร อยู่กับใคร ที่ไหน

      คนเคยคุยกัน อยู่ด้วยกัน รักกัน ห่วงใยกันมาตลอด กลับมาทิ้งกันไปแบบนี้ มันเจ็บมากกว่า บอกเลิก หรือบอกให้ตัดใจซะอีกนะ ฉันยังเฝ้ารอเค้ากลับมา

      ทุกวันนี้ฉันทรมานตัวเอง จากที่ฉันเคยกินเก่ง เดี๋ยวนี้ฉันกินวันละมื้อ ฉันทรมานมาก เพราะฉันเป็นโรคกระเพาะอยู่แล้ว แต่ฉันกินอะไรไม่ได้จริงๆ มันเจ็บอยู่ข้างใน ซึ่งฉันบอกใครไม่ได้เลยจริงๆ

      ฉันเก็บมันไว้คนเดียวมาตลอด ฉันกินเหล้าเมาทุกวันเพราะอยากจะลืมเค้า แต่มันก็ไม่ทำให้ฉันลืมเค้าได้เลย มีแต่ทำให้ฉันต้องทรมาน ทั้งกายทั้งใจฉันตอนนี้มันแย่สุดๆ

      วันๆ เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ตกดึกก็ออกกินเหล้า ทำงานก็มีแต่ร่างที่ไร้วิญญาณ เพราะจิตใจฉันมันอยู่กับเค้า

      ฉันไม่สามารถกลับมาเป็นคนเดิมได้อีกแล้ว ฉันไม่สามารถกลับมายิ้มและหัวเราะได้เหมือนเคย
      ฉันไม่มีความสุขเลยที่เป็นแบบนี้ ฉันอยากลืมเค้าให้ได้ แต่ยิ่งพยายามจะลืมมันกลับทำให้ฉันยิ่งเจ็บปวด
      ร้องไห้ เสียใจ ฉันนอนร้องไห้คิดถึงเค้าทุกคืน จนตอนนี้ฉันไม่มีน้ำตาจะไหลอีกแล้ว


      เนยยังรอหนุ่มกลับมานะ ไม่ว่าหนุ่มจะมีใคร จะอยู่กับใคร เนยอยากให้หนุ่มรู้ไว้ว่า เนยจะยังรัก และรอคอยหนุ่มกลับมานะ ไม่ว่าจะสักกีวัน กี่เดือน กี่ปี หรือตลอดชีวิตของเนย เนยก็จะรอ เพราะเนยไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วจริงๆ ถ้าหนุ่มได้อ่านข้อความนี้ของเนย ขอให้หนุ่มกลับมานะ เนยยังรอหนุ่มอยู่

      กลับมาดูแลหัวใจของเนยให้หายเป็นปกติเหมือนเดิมเถอะนะ

      จาก คนที่รักเธอหมดใจ  

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×