คลังมหาสมบัติ

ลำดับตอนที่ #1 : audition - love letter

ใบสมัครนางเอกป๊ายุน  [สีแดงเท่าน้านน]

ชื่อ (( เกาหลี ขอมีความหมาย )) :: ปาร์ค ยูซอง (ดาวตก)

ชื่อเล่น / ฉายาที่พระเอกเรียกคุณ :: ยูซอง ยู U / ยัยตุ๊กตาหน้าหวาน ยัยเฉิ่มเบ๊อะ

อายุ (( ห้าม มาก หรือน้อยกว่าพระเอกเกิน 2 ปี )) :: 20

วันเกิด :: 14/02/****

สัญชาติ :: เกาหลี

เชื้อชาติ (( จะครึ่งอะไรก็ได้แต่เน้น เกาหลีหลัก )) :: เกาหลี

น้ำหนัก/ส่วนสูง (( ขอตัวเล็กๆ )) :: 45/165

บุคลิก :: หญิงสาวน่ารักที่บุคลิกดูน่าอ่อนหวานจนใครๆต่างก็ต้องหันมามองด้วยความสนใจ ยองซูเป็นคนที่บุคลิกและท่วงท่าของเธอดูน่ารักแบบมากๆจนผู้หญิงทุกคนต่างพากันอิจฉาในความสวยและความน่ารักของยองซู เป็นคนที่ดูเรียบร้อยเหมือผ้าที่พับไว้ บุคลิกดูเหมือนกุลสตรีของแท้ ดูสดใสร่าเริงตลอดเวลา จนทำให้ทุกๆคนที่มองเธอต่างพาไปมีความสุขตามๆกัน

ลักษณะนิสัย (( 5 บรรทัดอัพ )) :: ยองซูคือสาวน้อยผู้แสนสุภาพและเรียบร้อย ดูเป็นสาวหวานๆนิดๆ สุภาพและเรียบร้อยราวกับกุลสตรีหรือผ้าที่พับไว้ แต่ก็พูดเก่งมากๆเลยทีเดียว ไม่เคยพูดสั้นๆค่ะ พูดทีต้องพูดยาวๆจนคนฟังบางคนถึงกับรำคาญ ร่าเริงสดใสตลอดเวลา ชีวิตไม่เคยอับเฉาถ้ามียูซองอยู่ด้วย >_< มักจะมองโลกในแง่ดีเสมอ แต่ไม่ถึงกับมากเกินไป เพียงแค่เธอเชื่อในสิ่งที่เป็นความจริงก็เท่านั้น ชอบยิ้มตลอดเวลา รอยยิ้มของเธอคือรอยยิ้มที่ทำให้ทุกคนดูแล้วพลอยมีความสุขตามไปด้วย~ ขี้งอน แต่งอนแปปๆเดี๋ยวก็หาย ประมาณว่าโกรธง่ายและหายเร็วๆ ทำให้ยูซองโกรธคนอื่นไม่ค่อยจะเป็นซักเท่าไร ขี้อ้อน เป็นคนที่อ้อนเก่งมาก ใครที่เจอลูกอ้อนของยองซูเป็นต้องใจอ่อนกันทุกราย และเป็นพวกขี้เหงา อยู่คนเดียวนานๆไม่ได้ ถ้าเกิดว่ายองซูอยู่คนเดียวนานๆเธอจะเกิดอาการกลัวขึ้นมาทันทีแล้วต่อมาจะเริ่มร้องไห้ = = เป็นพวกชอบซุ่มซ่ามบ่อยๆ อาทิตย์นึงอย่างน้อยจะต้องได้ซักแผล =_= ใจดีและอ่อนโยนเสมอ เพราะการที่ยองซูเป็นคนอย่างนี้ ทำให้ทุกๆคนต่างพากันหลงรักเธอเข้าอย่างจัง แต่ภายใต้ความร่าเริงสดใสนั้น กลับมีความเย็นชาซ่อนอยู่ลึกๆในจิตใจ และความอ่อนแอที่ไม่ต้องการให้ใครเห็น... และหลังจากเหตุการณ์ที่สูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไป ทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิม.. ยองซูกลายเป็นคนเย็นชา และตายด้าน ไม่เคยรู้สึกอะไรทั้งสิ้น วันๆเอาแต่นั่งเหม่ออยู่คนเดียว ไม่ยอมพูดเหมือนแต่ก่อน กลายเป็นคนที่เงียบมากๆ มักจะอยู่เงียบๆคนเดียวตลอด จากที่คนที่ชอบยิ้มตลอดเวลา ก็ไม่เคยยิ้มอีกเลย จากที่สดใสเสมอ มองโลกในแง่ดี ใจดีและอ่อนโยนกับทุกๆคน ก็กลายเป็นคนที่ชอบมองคนอื่นด้วยสายตาเย็นชา ชอบนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวอย่างไร้สาเหตุ ในหัวใจเธอมีแต่ความเศร้าทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาได้ยังไง ถึงแม้ว่าเธอจะจำไม่ได้กับเรื่องราวก่อนหน้านั้น แต่เธอก็ยังหลงเหลือความทรงจำเกี่ยวเขาคนนั้นและเหตุการณ์ครั้งนั้น ที่ยังคงมีภาพมาหลอกหลอนเธออยู่ตลอด เมื่อใดที่มีคนมาพูดย้ำๆหรือพูดเรื่องนี้ให้ยูซองได้ยิน เธอจะเริ่มปวดหัวมากและสุดท้ายก็จะสลบทันที...

ประวัติครอบครัว :: ยองซูมีพี่สาวอยู่หนึ่งคน ชื่อ'ปาร์ค ซาริน'เป็นคนที่ใจดีและอบอุ่น ซารังคือคนที่ยูซองนับถือมาก เวลาที่พ่อแม่ไม่อยู่ ซารังก็มักจะอยู่เป็นเพื่อนน้องสาวตลอดเพราะรู้ว่าน้องสาวสุดที่รักของเธอเป็นคนขี้เหงา ทำให้ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่อบอุ่นพอสมควร แต่หลังจากเกิดเหตุการณ์ครั้งนั้น ครอบครัวนี้ก็ไม่เคยมีรอยยิ้มอีกเลย
(ปาร์ค ซาริน)

ครอบครัว และ ความรัก (( ถ้าไม่มีความรักก็ไม่ต้องอะไรมาก ขอแบบฐานะปานกลาง ไม่รวยมาก 3 บรรทัดอัพ )) :: ครอบครัวเปิดร้านอาหารเล็กแห่งหนึ่งที่มีรายได้พอประทังได้ มีฐานะพอมีพอกินไม่รวยจัดหรือจนจัด ส่วนเรื่องความรัก ตอนนี้ยูซองมีแฟนคนหนึ่ง ซึ่งมีอาชีพเป็นตำรวจ ชื่อ'ฮัน พายอน' ทั้งเขาและเธอก็รักกันมาก ต่างห่วงใยกันตลอด แต่สุดท้าย เขาก็ต้องจากเธอไป อย่างไม่มีวันกลับมา...

ชอบ :: รอยยิ้ม ความสุข ความหวัง ครอบครัว

เกลียด :: ความมืด ความเหงา การทรยศ ความเศร้า น้ำตา ความอ่อนแอของตัวเอง

ความสามารถพิเศษ (( ขอให้เข้ากับนิสัย )) :: เปียโน ซึ่งส่วนใหญ่ยูซองมักจะถนัดเพลงที่ออกแนวเศร้าๆซะมากกว่า

อื่น (( เพิ่มเติมได้ )) :: ไม่มีมั้งคะ - -;;

อิมเมจ (( โปรดดูด้วยว่าล็อกอิมเมจไหนไว้บ้าง ขอ 2 รูปพอค่ะ )) ::

อิมเมจคู่ (( 2 รูป )) ::

คำถาม ทั่วไป

1. ติดแล้วหาย ตัวละครคุณอาจจะตายอย่างเขียดได้ ยอมป่ะคะ ?

- ไม่ยอมค่ะ เพราะไม่หายชัวร์ =[]=!

2. ให้เวลารายงานตัว 3 วัน เลย สละสิทธิ์นะ?

-  มันคงไม่ติดหรอก คู่แข่งน่ากลัว - -...

3. บทสำรอง??? (( โปรดระบุ = = ถ้าไม่ต้องการก็บอกว่าไม่เอา ))

- มี้แจ ปู่เทมป์

4. นังคนแต่งเรื่องมากกันป่าวอ่ะ แล้ว คาแรคเตอร์ป๊ายุนถูกใจมะ?

- ไม่หรอกค่ะ คาแรคเตอร์หมีก็ถูกใจนะ ซาดิสถ์ดี =w=;;;

คำถามตัดสิน

1. ลองจินตานการถึงคำว่า “โอดะ” ในสายตาของคุณว่าเป็นยังไง ((มีอธิบายอยู่ในคาแรกเตอร์ของยุน)) [อธิบาย 3 บรรทัดขึ้น]

- ตระกูลโอดะคือตระกูลที่ฟังดูแล้วน่าเกรงขาม แค่ชื่อก็ทำใหรู้สึกว่าน่ากลัวและน่าเกรงขาม พวกเขาคือกลุ่มคนที่อันตราย ไควรจะไปยุ่งเกี่ยวด้วยในความรู้สึกของยูซอง ถึงแม้ว่าจะร่ำรวยซักแค่ไหน แต่มันเหมือนกลับลูกอมที่เคลือบยาพิษ ที่ภายนอกดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ภายใน มันมักจะน่ากลัวอยู่เสมอ เพียงแค่คิดมันก็ทำให้รู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ตระกูลโอดะ คือตระกูลที่ยูซองคนนี้จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วยเลย!!

2.คุณกับคนรักของคุณรักกันมาก  และเขามีอาชีพเป็นตำรวจและเป็นสารวัตรด้วย=O= เขากับคุณวางแผนจะหมั้นกันภายในอีกสี่เดือนข้างหน้า ตลอดเวลาที่คุณอยู่กับเขานั้นคุณไม่รู้เลยว่ามีผู้ชายที่ทรงอิทธิพลคนหนึ่งเฝ้ามองดูคุณอยู่ และเมื่อเขารู้ว่าคุณกำลังจะมีเจ้าของ เขาเลยจัดการยิงคนรักของคุณต่อหน้าต่อตาคุณเลย และคุณก็ช็อกมากๆจนสลบไป ตื่นขึ้นมาคุณก็ถามกับตัวเองว่า..คุณคือใคร แล้วคนที่อยู่ตรงหน้าคือใคร เอาละสิ คุณจะทำยังไงกับเหตุการณ์นี้ดี?((ความจำเสื่อมน่ะ เข้าใจป่ะ? และคนที่อยู่ตรงหน้าคือยุนโฮนะ)) [อธิบาย & บทพูด  5 บรรทัดขึ้น]

- รู้สึกงงแล้วเมื่อตื่นขึ้นมาก็ปวดหัวจี๊ดขึ้นมาจนยูซองแทบควบคุมสติตัวเองไม่ได้ แต่ก็พยายามบังคับตนเองแล้วถามคนตรงหน้าเธอว่า
"คุณเป็นใคร?"
"..."
"แล้วฉันเป็นใคร?"
"!!!"
"ช่วยบอกหน่อยได้มั้ยว่าฉันเป็นใคร ทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ?"
"ธะ...เธอ..."
"แล้วตกลงคุณเป็นใครกัน"
"เธอจำไม่ได้เหรอว่าเธอเป็นใคร..."
"ใช่ ฉันจำไม่ได้ แล้วฉันเป็นใครล่ะ?"
"เธอชื่อ...ปาร์ค ยูซอง"
"เหรอ... แล้วคุณเป็นใคร?"
"ฉัน..."
"หืม?"
"ฉันชื่อ...โอดะ ยุนโฮ"
ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น แต่พอได้ยินชื่อนี้มันทำให้อาการปวดหัวของยูซองเริ่มมากขึ้นจนสุดท้ายเธอก็ควบคุมมันไม่ไหว จึงสลบไป

3.คุณอยู่ที่ญี่ปุ่นกับเขาในคฤหาสน์อันดับสองของตระกูลโอดะ เขาพยายามทำดีกับคุณตลอด แต่คุณก็ยังเอาแต่พูดชื่อคนรักเก่าของคุณอยู่ ทั้งๆที่คุณความจำเสื่อม มันจี้ใจของเขามากๆว่าขนาดคุณลืมชื่อคุณเอง แต่คุณไม่ลืมชื่อของคนรัก เขาโกรธสุดๆจนโยนคุณขึ้นเตียง พยายามจะบุกปล้ำคุณ เพื่อครอบครองคุณให้ได้ แล้วจะทำยังไง? ((กรั่กๆคล้ายป๋านะ แต่ไม่เสร็จยุนนะเคอะ=.,=เกือบๆจะเสร็จแล้ว)) [อธิบาย & บทพูด 5 บรรทัดขึ้น]

- ตกใจแล้วร้องไห้ออกมาเหมือนคนเสียสติ แล้วทุบตี พยายามทำร้ายยุนโฮต่างๆนานา
"กรี๊ด!! ปล่อยฉันนะ ฮือๆๆๆ"
"ทำไมเธอถึงต้องพูดชื่อมันตลอดเวลา ทำไม!!"
"ฮือๆๆๆ พายอน ฮือๆๆๆ ช่วยฉันด้วย"
"ทำไมต้องเรียกชื่อมัน!!!"
"ฮือๆๆๆ ปล่อยฉันนะไอ้คนชั่ว!! ฉันจะไม่ยอมให้คนอื่นแตะต้องตัวฉันนอกจากพายอน!!!"
"เธอ!!"
แล้วยุนโฮก็ดึงยูซองเข้ามาจูบอย่างรุนแรง เธอทั้ผลักทั้งตีเขา แต่ก็ไม่มีท่าว่าเค้าจะยอมปล่อย จนสุดท้าย ยูซองก็ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างเดียว จนซักพัก ยุนโฮก็ถอนริมฝีปากออก แล้วมองมาที่ยูซองด้วยแววตาเจ็บปวด
"ฮึก ขอร้อง.. อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันรักพายอน.. ฉันไม่อยากทรยศเขา ฮือๆ"
"ทำไม.. ชื่อของตัวเองเธอก็ยังจำไม่ได้ แต่ชื่อของมัน เธอกลับจำได้ขึ้นใจ..."
"ฮือๆๆๆๆ"
แล้วยุนโฮก็เดินออกไปจากห้องโดยทิ้งให้ยูซองนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวอย่างบ้าคลั่ง แล้วพูดแต่ชื่อของพายอนซ้ำๆ...

4.นับตั้งแต่วันที่คุณเกือบจะเสียพรหมจรรย์ให้กับเจ้าชายปีศาจอย่างเขา เขาก็หลบหน้าคุณมาตลอด แต่ก็ยังเพียรส่งคนอื่นๆมาดูแล คุณรู้สึกโหวงๆในช่องอกว่าเหมือนกับขาดอะไรไป..แต่ไม่นานคุณก็โดนเขาทำร้ายจนแทบปางตายเพราะแค่คุณไปพูดชื่อคนรักเก่าของคุณต่อหน้าเขา คุณจะทำยังไงกับเหตุการณ์นี้((จิ้นแบบเต็มที่ จินตนาการตอนที่ยุนโมโหจัดๆนะ เอาแบบเต็มเหนี่ยวเลย)) [อธิบาย & บทพูด  5 บรรทัดขึ้น]

- ยูซองกรี๊ดลั่นแล้วพยายามวิ่งหนียุนโฮที่ตอนนี้กลายเป็นคนโหดร้ายและน่ากลัวจนเธอไม่สามารถควบคุมตัวเองไม่ให้กลัวได้ แต่ก็วิ่งหนีไม่พ้นเงื้อมมือของเขา ยุนโฮกระชากผมของยูซองอย่างโมโหจัดจนยูซองกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
"กรี๊ด!! ฮือๆๆๆ ปล่อยฉันนะ!!"
"พูดชื่อของมันทำไม!!"
"ฮือๆๆๆ"
"ทำไมต้องพูดชื่อของมัน!!!"
"ฮือๆๆ ฉันรักพายอน แต่ทำไม... ทำไมเขาต้องจากฉันไป!!! ฮือๆๆ"
แล้วยูซองก็เริ่มร้องไห้อย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง แล้วบอกรักพายอนเป็นหลายครั้งนับไม่ถ้วน จนยุนโฮทนไม่ไหว ตบหน้าของยูซองอย่างแรงโดยไม่ได้ตั้งใจ
เพียะ!
ยูซองอึ้งไปชั่วขณะ แล้วหันมาจ้องมองยุนโฮอย่างโกรธแล้วตะโกนขึ้นมาว่า
"ตบหน้าฉันทำไม!!"
"..."
"ฮึก"
"ฉันขอโทษ..."
"ไม่ต้องมาขอโทษ ฉันเกลียดนายแล้ว!! ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดนายมาก!! ฉันรักพายอนเพียงคนเดียว!!! เพราะฉะนั้น อย่ามายุ่งกับฉัน!! ฮือๆๆ พายอน นายอยู่ไหน ช่วยฉันด้วย เขารังแกฉันอีกแล้ว ฮึก ทำไมนายถึงไม่อยู่คอยปกป้องฉันเหมือนเมื่อก่อนล่ะ ฮือๆ"
แล้วยุนโฮต้องโมโหอีกครั้งเมื่อยูซองเริ่มเพ้อชื่อพายอนออกมา จนกระทั่งเขาทนไม่ไหว ผลักยูซองตกลงไปในสระน้ำที่ตอนนี้น้ำในสระเย็นยะเยือกเพราะกำลังเข้าช่วงฤดูหนาว
"ว้าย!!"
ตู้ม!!
"กรี๊ดดด ฮือๆ ช่วยด้วย!"
"..."
"ฮือๆๆ ได้โปรด ช่วยฉันด้วย มันหนาว มันหนาวมากๆ..."
"มันชาใช่รึเปล่า"
"ฮึก ใช่... ตัวฉันมันชาจนทนไม่ไหวแล้ว ขอร้อง ช่วยฉันด้วย"
"ตัวเธอชา..."
"ฮือๆๆ"
"แต่ตอนนี้หัวใจฉันมันด้านชาไปหมดแล้ว"
"ฮึก"
"เพราะเธอเอาแต่พร่ำเพ้อถึงหมอนั่นที่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้ว"
"ฮือ"
"แต่กลับไม่สนใจฉันที่อยากจะอยู่ข้างเธอตลอดเวลา..."
"..."
แล้วยุนโฮก็กระชากยูซองขึ้นมาจากสระน้ำและอุ้มพาร่างที่ไร้สติของเธอที่หมดสติไปเพราะทนความหนาวเย็นไม่ไหวเข้าบ้านไป...

5.คุณเสียใจมากๆที่เขาทำร้ายคุณจนแทบตายแบบนี้ ทั้งเจ็บทั้งปวดกายและใจ คุณจึงตัดสินใจขอร้องให้นางเอกของมินโฮช่วยพาคุณไปไกลๆ หนีหายจากยุนโฮไปเลย และเขาก็ตามมาหา คุณจะทำยังไง? ((จิ้นแบบเต็มที่ ขอตั้งแต่ฉากไปขอร้องนางเอกมินโฮนะ ยังไม่ต้องพิมชื่อ พิมชื่อว่า ซาราง เฉยๆพอ แล้วฉากที่คุณหนีไปแล้วยุนโฮตามหา)) [อธิบาย & บทพูด 5 บรรทัดขึ้น]

- ยูซองเดินเข้าไปขอร้องซารางด้วยใจที่ว้าเหว่ แล้วพูดขึ้นว่า
"คุณซารางค่ะ"
"คะ? มีอะไรหรือคะคุณยูซอง"
"คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้มั้ยคะ"
"ได้สิคะ ฉันพร้อมที่จะช่วยคุณเสมอ ^-^"
"คุณช่วยหาบ้านหลังเล็กๆให้ฉันที่เกาหลีได้มั้ย?"
"ห้ะ!? คุณจะเอามันไปทำอะไรคะ?"
"ฉันต้องการหนีเขา"
"?"
"หนีเขาคนนั้นที่มาอยู่ในใจฉัน แล้วทำให้ฉันเจ็บ เจ็บจนฉันทนไม่ไหวอีกแล้ว..."

3เดือนต่อมา...

ยูซองออกมาดูที่ประตูบ้านหลังน้อยของเธอ เธอหนีออกมาอยู่ที่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งในชนบทที่สงบในเกาหลีคนเดียวมาได้2เดือนแล้ว เพราะความช่วยเหลือของซาราง ทำให้เธอซาบซึ้งใจมาก และตอนนี้เธอก็วิ่งออกไปดูคนที่มากดออดหน้าบ้าน แล้วยูซองก็ต้องตกใจ เมื่อเขาคนนั้นคือคนที่เธอไม่อยากเจอ นั้นก็คือยุนโฮ...
"คุณเป็นใครคะ?"
"ยูซอง..."
"ฉันจำได้ว่าฉันไม่รู้จักคุณนี่นา"
"ได้โปรด อย่าพูดอย่างนี้เลย เธอหนีฉันทำไมกัน"
"..."
"ตอบมาสิ"
"ฉันไม่อยากเจ็บอีกต่อไปแล้ว..."
"ฉันขอโทษ"
"คำขอโทษของนายมันไม่มีค่าอีกแล้ว ฉันเจ็บมามากพอแล้ว และไม่อยากจะเจ็บอีกครั้ง"
"กลับไปด้วยกันเถอะ"
"ไม่ นายกลับไปซะเถอะ ฉันไม่อยากเจอนายอีกแล้ว"
"ยูซอง"
ยุนโฮทำท่าจะเดินเข้าไปหายูซอง แต่เธอกลับปิดประตูบ้านไว้แน่น
"อย่าเข้ามานะ!!"
"ให้อภัยฉันอีกซักครั้งไม่ได้เหรอ"
"มันจะไม่มีครั้งที่สองอีก นายกลับไปซะ"
แล้วยูซองก็เดินเข้าบ้านไปและพยายามที่จะไม่หันไปมองยุนโฮ เมื่อเข้าบ้าน น้ำตาที่เธอพยายามกลั้นไว้ ในที่สุด มันก็ไหลพรั่งพรูออกมาโดยที่ยูซองไม่สามารถห้ามได้ แล้วเธอก็พึ่งรู้ว่า คนที่เธอรักนั้นไม่ใช่พายอนอีกต่อไปแล้ว แต่มันคือยุนโอต่างหาก ตอนนี้เขาได้เข้ามาอยู่ในหัวใจเธอจนไม่สามารถสลัดออกไปได้

6.ตอนจบของคุณเป็นยังไงดีละ? [อธิบาย & บทพูด 5 บรรทัดขึ้น]

- ยูซองได้ความทรงจำกลับคืนมา เธอจึงเดินทางไปหาครอบครัวของเธอที่โซล แล้วเมื่อถึงหน้าประตูบ้าน เธอก็กดกริ่งอย่างกล้าๆกลัวๆ เพราะ เธอกลัวที่ว่าคนในบ้านจะจำเธอไม่ได้...
กริ๊ง
แอ๊ด
"ใครคะ"
ซาริน พี่สาวของเธอเปิดประตูบ้านออกมา แล้วก็ต้องชะงักเมื่อน้องสาวสุดที่รักของเธอ น้องสาวที่เธอตามหามาโดยตลอดมาอยู่ตรงหน้า!!
"ยูซอง!!!"
"พี่ซาริน..."
"ยูซอง เธอกลับมาแล้ว..."
"ฮึก ฉันกลับมาแล้วค่ะพี่"
แล้วสองพี่น้องก็กอดกันทั้งน้ำตาด้วยความคิดถึงกันมาก จนเสียงร้องไห้ของทั้งสองคนดังเข้าไปในบ้านจนพ่อและแม่ต้องออกมาดู แล้วก็พบคนที่พวกเขารักมายืนอยู่ตรงหน้า
"ยูซอง... นั้นลูกจริงเหรอ"
"พ่อคะ แม่คะ หนูกลับมาแล้วค่ะ"
ยูซองยิ้มทั้งน้ำตาแล้ววิ่งเข้าไปกอดพ่อแม่ปล่อยโฮออกมา ในที่สุด ครอบครัวนี้ก็กลับมามีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอีกครั้ง แต่มันคงจะมีความสุขกว่านี้ ถ้าหัวใจของหญิงสาวไม่มัวแต่คิดถึงอยู่แต่'เขา'

2เดิอนต่อมา...
ตอนนี้ยูซองได้งานเป็นไกด์ ซึ่งเหมือนพระเจ้าจะเล่นตลก เพราะทัวร์ที่เธอต้องไปคราวนี้คือญี่ปุ่น!! แต่เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ เพราะเจ้าของบริษัทถึงกับเอ่ยปากขอร้องเอง แถมตอนนี้เธอมาเหยียบที่ญี่ปุ่นแล้วซะด้วย!
ไม่น่ามาเลย...
ยูซองได้แต่คิดในใจแล้วทำหน้าที่เป็นไกด์ของเธอต่อไป จนกระทั่งมาถึงจุดชมวิวแห่งหนึ่งซึ่งเธอจะต้องปล่อยให้นักท่องเที่ยวลงไปชมวิว ส่วนเธอก็ไปนังพักอยู่ที่มานั่งในมุมเงียบๆแล้วคิดถึงความหลัง จนกระทั่งมีเสียงฝีเท้าของคนเดินเข้ามาใกล้ ทำให้ยูซองหันไปมอง แล้วก็ต้องพบคนที่เธออยากเจอมากที่สุดในตอนนี้...
"มาถึงตอนนี้แล้ว เธอจะให้อภัยฉันได้มั้ย"
"นาย..."
"ฉันอาจจะไม่ได้ดีเหมือนพายอน แต่ฉันก็รักเธอไม่แพ้ใคร สิ่งที่ฉันทำไป เธอจะยกโทษให้ฉันได้มั้ย"
"..."
"ได้มั้ย?"
"ฮึก สิ่งที่นายทำไป ต้องชดใช้ให้หมด"
"ยังไงล่ะ"
"นายต้องมาเป็นแฟนฉัน"
"แค่นี่เองน่ะเหรอ ^^"
"นายต้องรักฉันให้มากๆ"
"อืม"
"นายห้ามทำให้ฉันเจ็บอีก"
"อื้อ"
"นายห้ามปล่อยให้ฉันเหงา"
"อ่าฮะ"
"และ...นายห้ามหยุดรักฉัน"
"ฉันคิดถึงเธอจัง"
"ฉันก็คิดถึงนาย... ยุนโฮ..."
แล้วยูซองก็โผเข้ากอดยุนโฮทันทีเมื่อพูด พร้อมกับปล่อยน้ำตาแห่งความคิดถึงออกไปหมดอย่างไม่มีกลั้น ทั้งคู่โอบกอดกันท่ามกลางหิมะที่หล่นมาจากท้องฟ้า แล้วยูซองก็คิดว่า
ขอบคุณนะ พายอน ที่นายเคยรักฉันหมดหัวใจ...

จบแล้วค่า ตอนจบมันแปลกๆอ่ะ แต่ก็สุดความสามารถแล้วนะ > <

-------------------------------------------------