คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Myungku Guren - Prophet ยัยบ๊องอยากเป็นศาสดา
The Application
“โอยะ? เจ้ามีของกินหรือเปล่า? แล้วจะช่วยบอกทางข้าได้ใช่มั้ย ดีมากเจ้าหนู- อะไร? ข้านั้นแก่กว่าเจ้าเถอะ!”
ชื่อ-สกุล : เมียงกุ กุเร็น - Myungku Guren
ชื่อเล่น : เมียงกุ
ฉายา : จิ้งจอกเร่ร่อน , จิ้งจอกเฒ่า , เมียงกุจอมถังแตก
เผ่าพันธุ์ : จิ้งจอกวิญญาณ - เผ่าพันธุ์ที่เดิมทีเป็นเพียงจิ้งจอกตัวน้อยเท่านั้น แต่ดันสามารถยึดร่างสิงมีชีวิตต่างๆแล้วกลืนกินวิญญาณพวกเขาได้ และหากอยู่ในร่างนั้นนานๆจะทำให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับร่างๆนั้นแบบที่เมียงกุเป็น และสิ่งที่ยืนยันว่าได้เป็นหนึ่งเดียวกับร่างแล้วจริงๆคือการที่จะมีหูและหางงอกออกมา และหากรวมเป็นหนึ่งกับร่างได้แล้วจริงๆจะไม่สามารถย้ายไปร่างอื่นได้อีก ที่สำคัญคือเผ่าพันธุ์นี้จะไม่มีวันตายลงได้ยกเว้นจะถูกฆ่าหรือฆ่าตัวตายเอง และเป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยตั้งแต่ยุคอิคิลิบี
นิสัย :
เห็นแก่กินและขี้เล่น - เรียกได้ว่าเมียงกุเป็นชายที่รักการกินและเห็นแก่กินอย่างมาก ใช่ แค่มีอาหารให้เขาเยอะๆเขาก็พร้อมจะอยู่กับคุณได้ง่ายๆแล้ว และการให้อาหารเขานั้นก็เหมือนการทำให้เขาติดหนี้บุญคุณแบบใหญ่หลวงเลยล่ะ แต่ว่านอกจากจะเห็นแก่กินแล้ว เขายังขี้เล่นมากๆด้วยนะ ชอบแหย่คนอื่นไปทั่วเลยเชียว แถมชอบแย่งอาหารคนอื่นด้วย…
คนเจ้าเล่ห์ที่แสนกวนประสาท - เมียงกุเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวจริง เขาชอบพูดกลับกลอกไปมา(ยกเว้นเรื่องอาหาร) ยั่วโมโหคนอื่นเก่งมากด้วย แน่นอนว่าความจริงใจของเมียงกุน่ะเขาให้ได้100%นะ แต่คำพูดของเขาน่ะถ้าไม่ใช่เรื่องอาหารก็อย่าไปเชื่อมากเลย แล้วก็ไม่แนะนำให้ไปฟังมากด้วย เพราะเขาชอบพูดจากวนประสาทอีกฝ่ายจนหัวเสียไงล่ะ ถึงเขาจะไม่ทำก็ตามที
จอมลุยเดียวที่แสนจุ้นจ้าน - เมียงกุไม่ชอบทำงานเป็นทีมมากนัก แต่ก็พอจะทำงานร่วมด้วยได้ ทว่าถ้าเกิดมีงานที่ให้ลุยเดียวล่ะก็เขาจะขออาสาทันทีเลยล่ะ อ่อ นอกจากนี้เมียงกุเขานั้นเป็นคนชอบยุ่งเรื่องคนอื่นมากๆ เรียกได้ว่ามีข่าวอะไรเขาไม่เคยพลาดนะ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเขาก็จะไม่ยุ่งหรอก อย่างเช่นเรื่องส่วนตัวบางเรื่องน่ะนะ
มองการณ์ไกล - เมียงกุเป็นคนที่มองการณ์ไกลและคาดการณ์ได้เก่งมาก ดังนั้นคำพูดของเขาหากเป็นเวลาทำงานควรฟังไว้บ้าง และหากไม่ฟังแล้วพลาดกลับมา เขาจะเหยียดหยามคุณทันที และตัวของเมียงกุจะไม่ยอมทำงานที่มีโอกาสสำเร็จต่ำกว่า60%เด็ดขาด เพราะเขามองว่ามันไม่คุ้มที่จะเสี่ยง และเขาสามารถคิดถึงเส้นทางอื่นๆนอกจากทางปกติได้ไวมาก แต่จะใช้ได้จริงมั้ยนั้นก็ 50-50
สุภาพบุรุษที่อ่อนโยน - จากนิสัยอื่นๆของเมียงกุ อาจจะไม่มีใครทราบเรื่องนี้ เพราะลึกๆนั้นเมียงกุเป็นสุภาพบุรุษมากๆ ไม่เคยแอบดูสาวอาบน้ำสักครั้ง และไม่เคยทำเรื่องเสื่อมเสียใดๆที่ไม่ให้เกียรติผู้หญิง นอกจากนี้เขานั้นอ่อนโยนกับผู้หญิงมากๆ และก็ไม่คิดจะแต๊ะอั๋งหรือลวนลามพวกเธอเลยแม้แต่น้อย
คนหลงทิศที่ขี้โวยวาย - ความวุ่นวายของเมียงกุนอกจากเรื่องอาหารก็คงเป็นเรื่องทิศทาง เขาไม่สามารจำได้เลยจริงๆว่าทิศไหนเป็นทิศไหน ทำให้เขาหลงทางอยู่แทบตลอดเวลา ยกเว้นจะมีป้ายบอกหรือมีคนนำทาง แน่นอนว่าเพราะนิสัยนี้จึงทำให้เมียงกุไม่มีทางจำได้ว่าบ้านเขามันตั้งอยู่ทิศไหน และนอกจากจะชอบหลงทิศแล้ว เมียงกุยังเป็นจอมโวยวายอีกด้วย เขาโวยวายเก่งมากเลยนะ แต่จริงๆคือเขาโวยวายเพราะเรียกร้องความสนใจไปงั้นแหละ เขาไม่ได้ต้องการจริงๆหรอก(ยกเว้นเรื่องอาหาร) แน่นอนว่าเขารู้นะว่าควรโวยวายตอนไหนหรือไม่ควร
ลักษณะภายนอก : เมียงกุเป็นชายแก่ที่มีรูปร่างเล็ก และดูเด็กกว่าวัยมาก เป็นคนที่มีผิวดูเนียนนุ่มมากๆ และเป็นชายที่มีดวงตาสีเดียวกับดวงตะวันยามเย็น ครอบครองเรือนผมสีควันบุหรี่ มีหูกับหางจิ้กจิกสีแดงดุจไวน์ ชอบใส่ชุดนักรบโบราณและแบกกล่องบางอย่างไว้ที่หลัง และชอบมีขวดน้ำเต้าแขวนอยู่ข้างๆ โดยด้านบนขวดน้ำเต้ามักเป็นดาบคะตะนะ ที่เมียงกุตั้งชื่อให้ว่ามิโฮโกะ และเมียงกุนั้นเวลายิ้มส่วนมากเขาจะชอบยิ้มแบบเจ้าเล่ห์มากกว่าจะยิ้มดีๆ
ประวัติ : เมียงกุเป็นจิ้งจอกวิญญาณตัวน้อยที่แม่ตัวเองตายตั้งแต่ที่เขาเกิดมา และดันโชคร้ายที่แม่ของเขานั้นไม่ได้อยู่รวมกับฝูง แต่แยกออกมาและกลายเป็นหนึ่งกับหญิงสาวคนนึง และเมียงกุนั้นมีพี่สาวคนนึงที่รวมร่างกับมนุษย์ไปแล้ว แต่ว่าพี่สาวของเมียงกุนั้นไม่ใช่คนที่ดีเท่าไหร่ เพราะเธอมองว่าจิ้งจอกวิญญาณตัวผู้มันเป็นพวกชั้นต่ำ เขาจึงมักถูกเธออดน้ำอดข้าวจนต้องแอบออกไปขโมยของมากิน แล้วพอกลับมาก็โดนเธอทุบตีจนปางตายอยู่บ่อยๆ เขาเป็นที่ระบายอารมณ์ของพี่สาวเขาตั้งแต่เขาเกิดมาเลยแหละ แต่เขาก็ไม่เคยเกลียดพี่สาวตัวเองแม้แต่น้อย กลับกันเขาดันสนุกและชอบที่ให้เธอทุบตีเขามากกว่าเสียอีก แต่แล้วเมื่อเขาอายุได้ครบ 5 ปี แขนแห่งเว็กเตอร์เส้นแรกก็งอกออกมา ด้วยความหวาดกลัวต่อสิ่งนี้แบบแปลกๆเขาจึงพยามปกปิดมันไว้ไม่กล้าให้พี่สาวรู้ เพราะเขากลัว… กลัวเธอจะไม่ทำร้ายเขาอีก แต่แล้วเธอก็ได้รับรู้ว่าเขามีแขนแห่งเว็กเตอร์ ทว่าเธอนั้นรับไม่ได้ที่เขามีแต่เธอไม่มี เธอจึงจะฆ่าเมียงกุ และด้วยสัญชาตญาณบางอย่างในตัว เมียงกุจึงเผลอบังคับแขนแห่งเว็กเตอร์ให้ฆ่าพี่สาวของเขา และนั่นเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเจ็บปวดแบบไม่เคยเป็นมาก่อน พี่สาวของเขาตายต่อหน้าเขา และเขาไม่อาจทนดูได้เขาพยามจะรักษาเธอ แต่ก็ไม่ได้ผล เพราะเขาก็เป็นได้เพียงจิ้งจอกตัวน้อยๆที่มีอายุเพียง 5 ขวบ เขาไม่ได้รู้อะไรมากมายขนาดนั้น… เขาจึงตัดสินใจที่จะออกเดินทางเพื่อศึกษาโลกใบนี้ เพราะตอนนี้เขาก็ไม่เหลือใครแล้ว ไม่มีใครอีกแล้วด้วย เขาจึงได้ออกเดินทางไป แต่เขาก็ไม่ลืมที่เก็บชิ้นส่วนของพี่สาวของเขาบางส่วนอย่าง ‘หัวกะโหลก’ มาพกติดตัวไปเสมอ กระทั่งเขาอายุได้ 12 ปี หลังจากที่เขาเดินทางเร่ร่อนไปทั่วในร่างของจิ้งจอกน้อย เขาได้พบเจอกับฝูงจิ้งจอกวิญญาณฝูงแรกในชีวิต เขาได้เข้าไปอยู่ในฝูงนั้นชั่วคราวและได้รู้เรื่องราวใหม่ๆบนโลก จน 1 ปีผ่านไป เขาอายุ 13 ปี เขาก็ได้ร่างที่จะรวมเป็นหนึ่ง มันเป็นร่างของเด็กชายจากสลัมที่ต้องการตายจึงยอมมาเป็นภาชนะให้เขา จากนั้นเขาก็ใช้ร่างนี้แบบไม่เคยเปลี่ยนสักครั้งจนรวมเป็นหนึ่งได้สำเร็จ เขาจึงตัดสินใจออกจากฝูงจิ้งจอกวิญญาณนี้เพื่อไปท่องโลกต่อ จนใน100ปีต่อมาเขาก็ได้ขโมยดาบคะตะนะเล่มหนึ่งมาจากร้านขายอาวุธจนโดนตามล่าอยู่พักใหญ่เพียงเพราะเขาถูกใจคะตะนะเล่มนี้แล้วไม่มีเงินจ่ายเท่านั้น และเขาก็ได้ตั้งชื่อให้คะตะนะเล่มนี้ว่า มิโฮโกะ ซึ่งเป็นชื่อเดียวกันกับพี่สาวของเขา… กระทั่งในหลายปีต่อมารู้ตัวอีกทีเขาก็คงเป็นคนเร่ร่อนไม่กี่คนที่มีเส้นสายเยอะไปทั่ว ซึ่งในตอนนั้นเขาก็มีแขนแห่งเว็กเตอร์เกิน500เส้นไปเสียแล้ว ส่วนกะโหลกของพี่สาวเขาในตอนนี้ก็มีที่เก็บอย่างดีแล้ว ใช่ เขาเก็บไว้ในกล่องไม้ที่ทนทานมากๆซึ่งเขาจะแบกไปไหนมาไหนตลอด ไม่เว้นแม้แต่ตอนอาบน้ำ และในระหว่างที่เขาตระเวนไปทั่วโลกต่อเพื่อหาของกินอร่อยๆซึ่งมันจะทำให้เขารู้สึกเหมือนได้อยู่กับพี่สาวเขาอีกครั้งเขาก็ได้ยินข่าวเกี่ยวกับหนึ่งในเส้นสายทางขุนนางที่เขามีอยู่… ตระกูลฮิมาวาริ ว่าเด็กสาวคนนึงในตระกูลนี้นั้นมีความฝันแปลกๆที่ดูน่าสนใจอยู่ เขาจึงได้เข้าร่วมด้วยคน และเขาหวังว่าน่าจะมีของอร่อยให้กินเยอะๆ-
ผู้เป็นเลิศในด้าน : อิทธิฤทธิ์ - แขนแห่งเว็กเตอร์ : เป็นพลังที่มีแต่ชาวจิ้งจอกวิญญาณเท่านั้นถึงจะมีได้ แต่ก็ใช่ว่าจะมีทุกตัว และแน่นอนว่าเมียงกุเป็นตัวผู้ไม่กี่ตัวที่มี เพราะส่วนใหญ่พลังนี้ชาวจิ้งจอกวิญญาณตัวเมียเท่านั้นที่มีได้ แถมยังแข็งแกร่งมากๆ และแขนแห่งเว็กเตอร์จะงอกขึ้นมาเพิ่มทุกๆ 1 ปี (แต่แขนแรกจะขึ้นตอนที่5ขวบครับ หากไม่มีก็คือไม่มีจริงๆ) ซึ่งแขนแห่งเว็กเตอร์นั้นจะเป็นแขนใสไม่มีใครมองเห็นนอกจากเผ่าพันธุ์จิ้งจอกวิญญาณเท่านั้น และแขนแห่งเว็กเตอร์นั้นมันจะอยู่ที่หลังของผู้ใช้อยู่เสมอไม่เคยไปไหนเพียงแค่หลบซ่อนอยู่ด้านในหรือโผล่ออกมาด้านนอกเท่านั้นและความยาวของแขนแห่งเว็กเตอร์นั้นยืดยาวได้ถึง5กิโลเมตรเลยทีเดียว (เป็นแขนคล้ายๆแบบในเรื่อง Elfen Liedครับ)
พลังความสามารถ : การควบคุมแขนแห่งเว็กเตอร์มากกว่า1000แขน - เป็นการควบคุมที่สามารถใช้ทั้งต่อสู้(ฆ่า) และปกป้องได้ไปในตัว ซึ่งรูปแบบการโจมตีก็จะเป็นแบบ กระชาก ตัด บีบ แทง ซึ่งทำได้ง่ายๆมาก เรียกได้ว่าจะลอบสังหารหรือซึ่งๆหน้าก็ทำได้ ส่วนรูปแบบการป้องกันนั้นก็จะเป็นการสะท้อนทุกสิ่งที่โดนแขนแห่งเว็กเตอร์ทั้งหมด ยกเว้นจะเจอแขนแห่งเว็กเตอร์ด้วยกันเองมันจะเป็นอีกรูปแบบที่ต้องฆ่ากันให้ตายไปข้างเท่านั้นเพราะแขนแห่งเว็กเตอร์สามารถจับกันเองได้แต่นอกจากนั้นจะไม่สามารถจับแขนแห่งเว็กเตอร์ได้ แต่ก็มีพลังที่ป้องกันแขนแห่งเว็กเตอร์ได้เช่นกัน และแขนแห่งเว็กเตอร์ไม่สามารถโจมตี ปกป้อง หรือจับต้องพวกจิตวิญญาณได้ทำได้แต่จับต้อง ปกป้อง และ โจมตีกายหยาบเท่านั้น(ง่ายๆก็คือสามารถทำร้ายและป้องกันได้เฉพาะสิ่งที่มีกายหยาบที่เป็นสะสารต่างๆ ไม่นับพวกผี วิญญาณ พลังจิต ภาพมายา หรือ ภูติที่จับต้องไม่ได้)
อาวุธ : 1. แขนแห่งเว็กเตอร์
2. คะตะนะธรรมดาๆที่ไปจิ๊กคนอื่นมาที่มีชื่อว่า ‘มิโฮโกะ’ ซึ่งจะใช้ตอนไม่สามารถใช้แขนแห่งเว็กเตอร์ได้
เพิ่มเติม :
- เมียงกุหากไม่ได้กินอะไรเลยก่อนใช้แขนแห่งเว็กเตอร์จะทำให้เขาใช้ไม่ได้เพราะมันกินพลังงานเยอะมาก เขาจึงจะต้องใช้คะตะนะแทน
- ปัจจุบันอายุของเมียงกุคือ 500 - 1000 ปี แต่มีแขนแห่งเว็กเตอร์แค่ 600-700 เส้นเท่านั้น นอกนั้นเขาใช้แขนแห่งเว็กเตอร์ดึงส่วนเกินออกให้หมดเนื่องจากมันกินพลังงานเขาเกินไป
- แขนแห่งเว็กเตอร์จะกินพลังงานของผู้ใช้เยอะมากๆ นั่นจึงเป็นเหตุที่ทำให้เมียงกุชอบกินอาหารส่วนนึง แต่อีกส่วนก็เพราะมันทำให้เขานึกถึงพี่สาวของเขาที่ตายไปแล้วเสมอ
- เมียงกุไม่ยอมให้กะโหลกหรือชิ้นส่วนของพี่สาวเขาเป็นอะไรแน่ๆ เขาหวงมันยิ่งกว่าชีวิตเขาเสียอีก
- ตอนเมียงกุอาบน้ำเขาก็จะพกกะโหลกพี่สาวเขาไปทำความสะอาดด้วย…
- เมียงกุไม่ค่อยชอบเล่าเรื่องของตัวเองให้ใครฟังเท่าไหร่ เพราะเขารู้ว่ามันค่อนข้างแปลกนิดหน่อยสำหรับเรื่องราวชีวิตของเขา
- เมียงกุเขาถังแตก… เขาไม่มีติดตัวแม้แต่นิดเดียวเลยล่ะ ส่วนอาหารที่กินอยู่ทุกวันถ้าไม่เพราะไปขอจากเส้นสายก็ไปเก็บจากธรรมชาติมาทั้งนั้น แต่ก็มีบ้างที่แอบขโมยกิน
- เมียงกุเขาชอบใช้คำพูดแบบโบราณ แทนตัวเองว่า ‘ข้า’ แทนคนอื่นที่เด็กกว่าว่า ‘เจ้า’ ไม่ก็ ‘เจ้าหนู’ เรียกผู้ที่โตกว่าว่า ‘ผู้อาวุโส’ ไม่ก็ ‘พี่สาว’ หรือ ‘พี่ชาย’ และมีคำติดปากว่า ‘โอยะ’ ซึ่งเป็นเสียงคล้ายๆอุทานปนล้อเลียนเล็กน้อย ซึ่งเวลาเขาพูดคำนี้ทีไรมักจะมี ‘รอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์’ ไม่ก็ ‘รอยยิ้มที่ดูยียวนกวนประสาท’ เสมอ
ความคิดเห็น