คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Mark x JR : feeling [2/2]
[Mark x JR ]
- Feeling -
“ ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ ไม่อาจจะวิ่งหนีความจริงที่มันโหดร้าย จะพร้อมจะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด จะฝืนเดินต่อไปแต่ไร้เรี่ยวแรง และคงมีที่สักวันหนึ่งฉันจะเข้มแข็ง ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานซักเท่าไร...”
ตอนกำลังเดินกลับหูเจ้ากรรมดันไม่ได้ยินเพลงที่กลุ่มขาโจกประจำโรงเรียนเล่นกัน โธ่เว้ย ทำไมต้องร้องตอกย้ำกันด้วยวะ UU
“จูเนียร์ มึงเป็นไรวะ?”
พอกลับมาถึงห้อง แบมแบมก็รีบเดินมาหาผมทันที ฮื้ออ ไม่ได้อะไรนะ แต่เห็นหน้ามันแล้ว
เจ็บอ่ะ มันจึ๊กๆ T^T
“เนียร์มึงตอบกูสิ อย่าเอาแต่ก้มหน้า”
“พี่มาร์คมัน.. ..มันแม่ง! ฮื้อออ T0T”
“เฮ้ย เนียร์มึงใจเย็นๆนะ บอกกูก่อนว่าเป็นอะไร”
“มัน ฮึก..พี่มาร์คมันชอบมึงอ้ะแบม”
“เมื่อกี๊มึงว่าไงนะ!?”
เสียงเข้มๆเอ่ยถามขึ้นข้างหลังผม มันคุ้นจนผมต้องรีบหันไปดู ชิบหา_! แล้ว แฟนไอ้แบม..ซวย! ซวยมากๆ ซวยโคตรรรร ผมจะทำไงดีวะเนี่ย หลังจากที่แจ็คสันรู้ว่าพี่มาร์คชอบไอ้แบม ตอนนี้มันเลยรีบเดินไปหาเรื่องพี่มาร์คถึงที่เลย ผมล่ะอยากจิครายเป็นภาษาโลมาสีแดง T^T
ผมไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ต่อจากนั้นเป็นยังไง เพราะแบมมันห้ามผมไว้ มันบอกว่าเรื่องนี้ให้มันจัดการเอง ผมมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่แบมมันโทรมาบอกว่าพี่มาร์คยู่โรงบาล เพราะอีหวังสั้นมันต่อยพี่มาร์คไปกลางถนนแล้วโชคดันดีที่รถขับผ่านมาปะทะร่างพี่มาร์คพอดิบพอดี มึงจัดการภาษาอะไร๊!! ฮื้ออ UU
โรงพยาบาล
ผมเดินไปที่ห้อง268 ที่แบมมันบอกว่าพี่มาร์คพักอยู่ จะว่าไปก็กล้าๆกลัวๆแหะ.. ผมค่อยๆแง้มประตูจนเห็นว่าเขาหลับอยู่บนเตียงเลยค่อยๆเดินเข้าไปหา มือของผมลูบแก้มเขาช้าๆ แก้มขาวเนียนขึ้นรอยจางๆจากการโดนต่อย ปากสีชมพูวันนี้กลับเป็นแค่สีขาวซีดๆ ใบหน้าพี่เขาดูอ่อนล้าจริงๆ
“อือ..”
“พะ..พี่มาร์ค..”
“หือ? คุณเป็นใครน่ะครับ?”
ใช่แล้วล่ะ..หมอบอกว่าเขาความจำเสื่อม..อาจจะแค่ชั่วคราว..หรืออาจจะถาวร..แต่นั่นแหละมันเป็นเพียงแค่ความทรงจำช่วงสั้นๆ ในช่วงเวลานี้ผมขอหน่อยได้ไหม...ขอเห็นแก่ตัวสักนิด..
“ผมชื่อจินยอง เป็นแฟนของพี่ไง^^”
“เห? นี่เราเป็นคนรักกันเหรอเนี่ย”
“อ่ะ..อื้ออ” ส่งยิ้มบางไปให้อีกคน
“พี่ขอโทษนะครับ พี่จำไม่ได้เลย..”
“ไม่เป็นไรหรอก”
ก็เราไม่ใช่แฟนกันจริงๆซะหน่อย จะจำฉันได้ยังไงล่ะ..
“อืมม เรื่องนี้พี่ผิด จะให้พี่ทำอะไรพี่ก็ยอมนะ” ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้า ดวงตาสีดำขลับตัดกับสีผิวของพี่เค้ามองตรงมาที่ผม ตึก..ตัก..ตึก..ตัก..
“ตัวเล็กอย่าเอาแต่เงียบสิครับ”
พี่มาร์คใช้แขนแกร่งโอบกอดผมเข้าไปใกล้ๆ
“ยะ..อย่าเล่นน่าพี่มาร์ค”
ผมใช้สองแขนดันตัวของเขาออกไป ไม่นะ อย่ามาทำกับผมแบบนี้นะ เดี๋ยวยอม T////T
“ทำไมล่ะตัวเล็ก ขอจูบหน่อยสิครับ นะ”
มือเรียงช้อนใบหน้าผมขึ้นก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ทุกที
“อย่านะครับ!”
“ทำไมล่ะหื้ม? มันเป็นเรื่องปกติของคนที่เป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ?”
“แต่ว่าเรา..เราไม่ใช่แฟนกันจริงๆหรอก..”
“ฮะฮะ พี่รู้”
“ฮะ!”
“ความจริงแล้วพี่ไม่ได้ความจำเสื่อม” พี่เขาพูดไปอมยิ้มขำไป นี่มัน..ฮะไรกัน
“อ..อะไรนะ!”
“พี่ชอบนาย”
“…”
“ความจริงแล้วคนที่พี่ชอบคือนาย”
“…”
“จินยองครับ รักจินยองนะครับ”
“ละ..แล้วแบม?”
“ตอนนี้อยู่กับฉันมีแค่ฉันและนายพูดแค่เรื่องของเราได้ไหม?”
“อ่ะ..อื้อ..”
“ชอบฉันไหม?”
“อ่ะ..อื้อ..”
“งั้นคบกันนะ?”
“อ่ะ..อื้อ..”
“งั้นจูบได้แล้วใช่มั้ย?”
“อ่ะ..อื้อ.. เฮ้ย เดี๋ยว!”
“ไม่ทันแล้วครับ หึหึ”
ไม่ทันขาดคำพี่มาร์คก็โน้มตัวลงมาประกบจูบผมอย่างแผ่วเบา ลิ้นบางส่งต่อความหวานซึ่งกันและกัน ผมรู้สึกตัวเบาราวกับขนนกที่กำลังต้องลม ริมฝีปากร้อนไล้จูบไปทั่วปากนุ่มนิ่ม เป็นเวลาเนิ่นนาน จนคนตัวเล็กเริ่มจะหมดลมหายใจคนตัวสูงจึงยอมผละออกมา
พี่มาร์คยอมสารภาพความจริงกับผมว่าความจริงแล้วเขาชอบผมมาตลอดจริงๆ แต่เขาไม่รู้จะเข้าหาผมยังไง เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็แค่แผนการไม่ว่าจะแกล้งบอกว่าชอบแบม แกล้งว่ามีเรื่องกับแจ็คสัน แกล้งว่าความจำเสื่อม แถมเขายังบอกอีกว่าแต่มีเรื่องหนึ่งนะที่ไม่ได้แกล้ง คือเรื่องที่เขาชอบผมยังไงล่ะ ฮึ่ยยย คนบ้า-////- แต่ผมไม่คิดเลยนะว่าคนที่คิดแผนการทั้งนี้จะเป็นพี่แจบอม! หัวหน้าประธานนักเรียนสุดโหด ฮึ่ย ไม่ต้องมีแผนการอะไรแค่มาบอกว่าชอบตั้งแต่แรกก็ยอมแล้วน่า T//^//T ตอนนี้ขอตัวก่อนนะครับ อยากมีเวลาว่างไปอยู่กับแฟน <3
THE END :)
SWANLAKE
ความคิดเห็น