[Fic Beyblade]ผมอายุ 3 ขวบ(จริงๆน่ะ>w<)

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6(100%)

 หลังจากเกิดเหตุการณ์ระเบิดที่ห้องครัวที่สำนักคิโนมิยะ ทีมBBAจึงจำเป็นต้องออกหาไปกินข้าวข้างนอกแทนอย่างมามิได้

จุดมุ่งหมายของพวกเข้าคือร้านอาหารซักร้านแถวๆย่านตลาดซึ่งมันก็มีเยอะเหลือเกิน

“แล้วจะกินอะไรดีล่ะ ?"แม๊กซ์ถามขึ้น

“ไม่รู้ซิ มีร้านค้าเยอะแยะไปหมด เลือกไม่ถูกจริงๆแฮะ"หนุ่มชาวจีนหน้าหวานกล่าว

“จะเอาร้านไหนก็เอาเถอะ ฉันไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวานแล้วนา หิวจะแย่อยู่แล้วเนี่ยT-T”ทาคาโอะครวญ

“ใช่ๆ!หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ยO_O+”ไดจิโวยด้วยความโมโหหิว

“เอาน่าใจเย็น เดี๊่ยวก็ได้กินแล้วนา"เรย์กล่าว

“นี่ๆเรย์"ไคเรียกเรียกเพื่อนชาวจีนของเขาพร้อมกระตุกแขนเสื้อ"ตรงนั้นเขามีอะไรกันเหรอ"พูดพร้อมเอานิ้วชี้ให้

ที่ๆไคชี้เป็นญี่ปุ่นมุงที่อออยู่ตรงหน้าร้านร้านหนึ่ง แล้วก็มีเสียงโหวกเหวกอยู่ตรงกลางกลุ่ม เท่าทีเรย์ได้ยินก็คงกำลังโปรโมทร้านอยู่อยู่่ล่ะมั้ง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากถ้าไม่...

“นี่เรย์ ไปดูหน่อยมั้ย น้าๆๆๆ" ถ้าไคไม่ทำเสียงออดอ้อนแบบนี้ ถ้าฉันปฏิเศษไป คงรู้สึกผิดไปชั่วชีวิตตตตตตตT^T

“สวัสดีค้า"สาวน้อยหน้าใสในชุดเมทสีชมพูทักทายเสียงใส"ยินดีต้อนรับสู่ร้านอาหาร Gin-Y พาสุข ค้า(โห ชื่อร้านบ่งบอกถึงผู้แต่งเลยเนอะ-_-'') พวกเราเปิดร้านวันนี้เป็นวันแรกค่ะจะมีโปรโมชั่นพิเศษแก่ลูกค้าที่มากินร้านอาหารเราในวันนี้ จะมีส่วนลดพิเศษ แถมพิเศษสุด ที่นี่ยังมีบริการชุดคอสเพลให้ลูกค้าทุกท่านที่มาใช้บริการ สามารถเลือกใส่ได้ตามสบายเลยค้า"

“โห น่าสนุกจัง น่าจะลองเข้า..."แม๊กซ์ว่า แต่พูดยังไม่ทันขาดคำ ทาคาโอะกับไดจิก็เดินแจ้นเข้าร้านไปก่อนแล้ว

“เฮ้ย!ทาคาโอะ ไหงเร็วอย่างงี้-o-''”เรย์พูดอย่างแปลกใจ

“ก็แหม...มีสาวๆน่ารักอย่างนี้ แถมอาหารยังลดราคาด้วย คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม ถ้าไม่เข้าก็เสียดายแย่"ทาคาโอะบอกอย่างนั้นทำให้เพื่อนๆต่างก็คิดพร้อมกันโดยไม่นัดหมายว่า ไม่ค่อยจะหน้าหม้อเลยน่ะ-_-''

“แต่ว่า...”เรย์ทำเสียงไม่แน่ใจ ยังไงดีล่ะ ชื่อร้านมันแปลกๆไม่น่าเข้ายังไงไม่รู้แฮะ รู้สึกเสียวสันหลังชอบกล-_-''(เรย์นี่เซ้นดีเนาะ อะฮึๆ>_<)

“ผมอยากเข้าไปบ้างจังเลย เข้าไปกินร้านนี้น่ะเรย์ น้าๆๆๆ"ไคอ้อนเรย์ เรย์ก็นิ่งไปสักพักก่อนจะถอนให้ใจอย่างปลงๆ

“ก็ได้-_-''"เรย์ตอบตกลงอย่างเหนื่อยๆ ไคยิ้มร่าทันทีแล้วรีบกอดแขนเรย์พาเข้าร้านไปทันที

“หวังว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกน่ะ-____-'”เรย์คิดอย่างกังวล

_____________________________________________________________________________
โซน คนเขียนอยากบอก

ฮึๆๆๆ เรย์จ๊า คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้หรอก เพราะหลังจากนี้หนูเรย์จะเจออะไรเยอะแยะเลยจ้า อิอิ

แล้วหลังจากตรงนี้คนเขียนจะวาดรูปประกอบเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านให้มากยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้นอาจจะอัพช้าหน่อยน้า 
_____________________________________________________________________________
ณ ข้างในร้านจิ้นวายพาสุข

ง่ำๆๆๆๆ ซูดๆๆๆๆ ซวบๆๆๆๆๆ

เสียงเครื่องดูดส้วม เอ๊ย! เสียงที่เกิดจากการกินกันอย่างไม่บันยะบันยัง(เขียนอย่างงี้รึเปล่า?)ระหว่างหนุ่มแชมป์เปี้ยน 3 สมัย กับเจ้าจ๊อภูเขา ทำให้เพื่อนๆที่นั่งกินด้วยกันอายแทบจะแทรกแผ่นดิน

“ง่ำๆๆๆ หูย อร่อยสุดๆ"ทาคาโอะพูดไปพลางกินสปาเก็ตตี้ไปพลางอย่างเอร็ดอร่อย

“เนื้อแฮมเบอร์เกอร์นี่ก็อร่อยซู้ดหยอดดดดด งับๆ"ไดจิชมก่อนที่จะงับแฮมเบอร์เกอที่ใหญ่กว่าฝ่ามือของตนเองไปหลายคำ(แต่ก็ยังสามารถอ้าปากได้ใหญ่กว่าแฮมเบอร์เกอซะอีก)

“นี่ พวกนายช่วยกินให้มันเรียบร้อยหน่อยได้มั้ย-_-+++”เรย์พูดอย่างเหลืออดและเอือมระอาเต็มที

“แต่ก็จริงอย่างที่เขาว่า ร้านนี้เขาทำได้อร่อยจริง"แม๊กซ์กล่าวก่อนซดเส้นอุด้งไปคำนึง แน่นอนว่าต้องไม่พ้นใส่มายองเนสไปด้วย ทำให้เพื่อนๆที่เห็นแม๊กซ์กินสูตรพิสดารของเขาแทบจะคลื่นไส้

“แม๊กซ์...ฉันขอทีเถอะ ไอ้มายองเนสเนี่ย เล่นเอาฉันกินลงเลย(เพราะอาหารเส้นเหมือนกัน)-_-''”ทาคาโอะอดที่จะบอกบ่ได้

“ทำไมอ่ะ?อร่อยจะตายไป ไม่เชื่อก็ลองชิมซักคำจิ^_^”พูดเสร็จแม็กซ์ก็คีบเส้นอุด้งที่เยิ้ม+ย้อยไปด้วยมายองเยสยื่นให้ทาคาโอะลองกิน

ทาคาโอะรีบส่ายหัวปฏิเสธทันที เหงื่อก็ไหลพลั่กๆ ก่อนบอกปฎิเสษทันควัน"ไม่มีทาง! แค่ฉันเห็นก็ขนหัวลุกแล้ว น่าขยะแขยงจะตายไป"

“ว่าไงน่ะ...?”แม๊กซ์เริ่มทำเสียงน่ากลัว"นายกำลังดูถูกมายองเนสของฉันงั้นเรอะ!?”ระหว่างพูดก็ปล่อยรังสีอำมหิต(เขียนถูกมั้ยอ่ะ-_-') ทำให้ทาคาโอะหน้าซีดขึ้นมาทันที "ทาคาโอะ กว่ามายองเนสจะมาเป็นมายองเนสอย่างนี้ได้น่ะมันลำบากแค่ไหน ต้องคัดสรรวัตถุดิบที่มีคุณภาพดี ต้องผ่านกระบวนการที่ละเอียดละออ กว่าจะเป็นมายองเนสในปัจจุบันน่ะมันยากแค่ไหน!?"

“ฉันไม่รู้โว้ยยยยยยยย!”ทาคาโอะชักเหลืออด"ต่อให้มันมาจากดาวอังคาร หรือมาจากเขาเอเวอเรส แต่เล่นเอามาใส่ในอุด้งอย่างงี้ ใครเห็นก็คลื่นไส้กันทั้งนั้นแหละ!”

และแล้วทั้งสองหนุ่มน้อยญี่ปุ่นกับอเมริกาก็เริ่มทะเลาะกันเพียงเพราะ...มายองเนส

“นี่เธอๆ นั่นพวกBBA นี่"เด็กสาวกระซิบกับเพื่นในกลุ่ม

“เอ๋ ไหนๆ อ๊ะ จริงด้วยๆ "เด็กสาวอีกคนบอก“แล้วนั่นเขากำลังทะเลาะกันอยู่เหรอนั่น เสียงดังเชียว"

“ไม่รู้ซิเธอ เท่าที่ฟังน่ะ ที่ได้ยินบ่อยๆก็ มายองเนสเนี่ยแหละ"

“ต๊าย! ทะเลาะเรื่องอะไรของเค้าเนี่ย แปลกจริง-__-'” แล้วเด็กสาวทั้งสองก็ซุบซิบนินทาอย่างเมามัน

ด้วยหูที่ยาวกว่าใครแบบชาวนาวี(จากเรื่อง Avatar)ของเรย์ ทำให้ได้ยินเสียงสองสาวซุบซิบกัน เกิดอาการระเอือมระอากับเพื่อนทั้งสองจนทนไม่ไหว"นี่! พวกนายสองคนเลิกทะเลาะกันเรื่องไร้สาระได้แล้วน่ะ อายเค้า"เรย์เตือนเสียงเบา

“หา...”แม๊กซ์รีบชักหน้าที่หาเรื่องสุดๆหันไปที่เรย์ เรย์สะดุ้งโหยงทันที"มายองเนสไม่ใช่เรื่องสาระน่ะ!”แม๊กซ์ยังคงเถียงเรื่องมายองเนสต่อไปไม่เลิกครับท่าน...

“เอ่อ...แม๊กซ์ใจเย็นน่ะใจเย็น"เรย์บอกเสียงอ่อยพลางยิ้มแหยๆ เหงื่อแตกพลั่กๆ คิดในใจว่า(“ทำไปนยมันบ้ามายองเนสได้ขนาดนี้(ฟร่ะ!)”)

“ฮึกๆ...”และแล้วสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นดันเกิดขึ้นอีกแล้ว ไคร้องไห้อีกแล้วครับท่าน! ยัง...ยังไม่พอ ไคยังทำท่าเอาส้อมมาอมในปาก แถมอาหารที่ไคสั่งดันเป็นเมนูอาหารคุณหนูมีธงรูปเบย์เบลดเล็กๆ ปักอยู่ตรงกลางข้าวผัด เล่นเอาทาคาโอะกับแม็กซ์เลิกทะเลาะรวมทั้งคนในร้านที่เห็นต่างนิ่งเงียบไปทันที จะว่ามันโมเอะก็โมเอะน่ะ แต่มันขัดลูกกะตายิกๆยังไงก็ไม่รู้-_-'(ก็ไคนี่หว่า...)

“กะรี๊ดดดดด นั่นไคจริงเหรอเนี่ย!?"เด็กสาวอยากจะกรี๊ดดังๆแต่ต้องอดกลั้นไว้

“ฉันเองก็ไม่เชื่อว่าไคจะเป็นแบบนี้ อ๊ายยย รับไม่ด๊ายยยย>///<”เด็กสาวอีกคนก็เกือบตบะแตก(แล้วไหงใช้อีโมคนละแบบกับที่พูดละเนี่ย-_-'')

“เป็นอะไรไปละไค ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ?"เรย์เริ่มลุกลี้ลุกลน ก่อนจะทำท่านึกได้"หรือว่าไม่ชอบการทะเลาะกัน ใช่มั้ย?”พลางหันไปมองส่งสายตาดุไปที่ตัวต้นเหตุ

“ผม...”ไคเริ่มบีบน้ำตา"มันเผ็ดจังเลยอ่า...ToT” คำตอบของไขทำให้ทุกคนในร้านเงียบกริบอีกครั้ง เรย์มองไปที่เมนูอาหารคุณหนูก็เห็นบางอย่างสีแดงเล็กๆอยู่ในข้าวผัด ก็รู้ทันเลยทีเลยว่าเผ็ดเพราะอะไร

("สงสัยไคกินพริกเข้าไปเลยเผ็ดซิน่ะ ")เรย์คิด(“แต่ทำไมถึงมีพริกในเมนูอาหารคุณหนูได้น่ะ มันไม่น่าจะมีนี่ สงสัยต้องคุยกันหน่อยแล้ว")

เรย์ยื่นแก้วน้ำให้ไค"เอ้า ดื่มน้ำก่อนจะได้หายเผ็ด"

ไคพยักหน้าก่อนจะยื่นมือไปรับแก้วน้ำจากเรย์"อ๊ะ!?” แต่ด้วยความไม่ระมัดระวัง ไคเลยเผลอทำแก้วน้ำหกใส่ตัวเอง "ผมขอโทษฮะ...” ไคบอกเสียงอ่อยพลางทำหน้าสำนึกผิด

เรย์ถอนหายใจ“ไม่เป็นไร คราวหลังก็ระวังหน่อยล่ะ มาเดี๊ยวเช็ดให้"พูดเสร็จก็หยิบผ้บผ้าเช็ดปากของไคมาซับน้ำที่หกบนตันไคออก

หารู้ไม่ว่า.........................................

(“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!”) สาวๆในร้านแทบจะกรี๊ดสลบให้ได้กับภาพที่ชวนให้จิ้นเหลือเกิน แต่ก็ยังมีบางคนพอต้านทานพลังสีม่วง(?)ที่แผ่มาจากสองคนนั้นได้ ก็ควักมือถือมาถ่ายรูปเป็นที่ระลึก

“Y1ถึงY2 Y1ถึงY2 เธอเห็นอย่างที่ฉันเห็นใช่มั้ย? เธอเห็นอย่างที่ฉันเห็นใช่ม๊ายยยยยย!?>///<”เด็กสาวที่เรียกตัวเองว่าY1กระซิบย้ำกับเพื่อนสาวของเธอแทบสะกดอารมณ์ตัวเองไม่อยู่

“ฉันก็เห็นอย่างที่เธอเห็นเช่นกัน ฉันเห็น(จิ้น)ว่าไคกับเรย์กำลังสวีทกันอยู่ ใช่มั้ยY3”Y2ถามเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่เด็กสาวที่โดนเรียกว่า Y3 กลับนิ่งหน้าตายไม่โต้กลับอะไร แต่หารู้ไม่ว่า...

ในความคิดของสาว Y3

“เรย์เอาน้ำมาใ้หฉันกินหน่อยซิ มันเผ็ด"ไคสั่งเสียงเยียบเย็น

“อะ อืม"เรย์ตอบกลับอย่างตะกุตะกัก แล้วหยิบแก้วน้ำอย่างกล้าๆกลัวๆ

“เร็วซิ!”ไคสั่งอย่างเหลืออด เรย์สะดุ้งก่อนจะยื่นแก้วน้ำให้ไคด้วยอาการมือสั่นไม่หยุด

ไครับน้ำจากเรย์อย่างขอไปที แต่เหมือนไคนึกอะไรบางอย่างออกก่อนกระตุกยิ้มอย่างมีเลศนัย

“อ๊ะ...”ไคปล่อยแก้วน้ำให้ตกใส่ตัวเองอย่างจงใจ"ฉันทำน้ำหกช่วยเช็ดหน่อยซิ เร็วๆด้วยล่ะ"

“ดะ ได้...”เรย์รับสั่งก่อนรีบหยิบผ้าเช็ดปากสีขาวอย่างเร่งรีบ แล้วนำมาซับน้ำที่ตัวไคอย่างรีบร้อน

ไคมองเรย์ที่กำลังซับน้ำบนตัวเขาไปซักพัก ก่อนยื่นมือไปเชิดคางของเรย์แล้วยื่นหน้าเข้าใกล้หน้าของเรย์ทำให้ห่างไม่กี่เซน"น่ารักอย่างนี้ให้รางวัลซะดีมั้ย?” ไคพูดพลางฉีกยิ่มอย่างเจ้าเล่ห์

“ยะ...อย่าน่ะ....”เรย์ร้องอย่างขัดขืนด้วยเสียงอันยั่วยวน(!?) หน้าของเรย์ขึ้นสีเรื่ออย่างเห็นได้ชัด ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แถมยังทำหน้ายั่วยวนแบบนี้ ไคเลียริมฝีปากอย่างกระหายนก่อนค่อยๆยื่นหน้าเข้าใกล้เรย์เรื่อยๆ...เรื่อยๆ...............เรื่อยๆ.......................................(ตอนนี้คนเขียนมือกำลังสั่นเค๊อะ!)

กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง

“เฮ้ย!?Y2ถึงY1 Y2ถึงY1 ตอนนี้Y3ถึงจะหน้าตาย แต่เลือดกำเดาไหลใหญ่แล้ว(O[]o)!”

“ไม่ต้องสงสัยเลยว่า Y3 คิดอะไรSMอยู่แหงๆเลยเธอ(=.,=)”Y1 กล่าว ไม่ได้มีเพียงกลุ่มสาวแค่กลุ่มนี้เท่านั้นทำกำลังเม้าท์อย่างเมามันส์ ผู้หญิงในร้านแทบทุกคนก็กำลังกรี๊ดกร๊าดอย่างสนุกสนานไม่แพ้กัน

“ห๊ะ? เกิดอะไรขึ้น(-_-)?”เรย์เกิดอาการงงกำพวกผู้หญิงในร้านนี้ อยู่ดีๆก็วี๊ดว้ายกระตู้วู้โดยหารู้ไม่ว่าตัวเองแหละเป็นตนเหตุที่ทำให้ผู้หญิงในร้านเกิดอาการ(จิ้น)คิดไปต่อไหนๆเตลิดไปไหนแล้วววว!

“จะว่าไปสักเกตอยู่นานและว่าร้านนี้มีแต่ผู้หญิงเน๊าะ ว่าม๊ะ?”ไดจิว่า

“จะว่าไปมันก็ใช่...”เรย์เริ่มสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที"ฉันว่ารีบคิดตังแล้วรีบออกไปจากร้านนี้เถอะ ฉันรู้สึกว่าร้านนี้มันไม่ปลอดภัยเลยอ่ะ (-_- '')”

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!

ทันใดนั้นเอง เกิดเสียงพลุดังรอบโต๊ะของเหล่าBBAโดยไม่ทันตั้งตัว

“เฮ้ย(O_o)!?”เหล่าBBAร้องเสียงหลงในทันที หันไปมองรอบๆโต๊ะก็พบสาวเหมดในชุสีชมพูยืนรอบๆพวกเขา ในมือของเมดมีพลุจิ๊วที่พึ่งใช้ไปหมาดๆ

“ยินดีด้วยนะค้า พวกคุณเป็นผู้โชคดีที่ได้กินอาการของพวกเราโดยได้รับส่วนลดครึ่งหนึ่งจากทางร้านของเรา แถมยังได้แต่งคอสเพลจากทางร้านของเราฟรีอีกด้วยนะค้า(^o^)”เมดสาวแว่นที่ท่าทางจะเป็นหัวหน้ากล่าวประกาศอย่างรื่นรม

แถมท้ายพิเศษ

ณ ห้องผู้จัดการ

“ผู้จัดการค่ะ เป็นไปตามแผนค่ะ"สาวเมดคนหนึ่งรายงานกับผู้จัดการของเธอที่กำลังนั่งหันหลังบนเก้าใหญ่สีแดง

“ฮึๆๆ ดีมาก...”พูดเสร็จผู้จัดการก็หันเก้าอี้ไปยังโต๊ะของเธอ เอาแขนตั้งบนโต๊ะแล้วประสานมือเอาเท้าคาง พลางยิ้มกรุ่มอย่างพึงพอใจ

“แผนที่ท่านให้เอาพริกใส่ในอาหารคุณหนูให้ไคทาน เป็นไปตามที่ท่านบอกเลยค่ะ ตอนนี้ผู้หญิงที่ร้านคงมีความสุขกันน่าดูเลยค่ะ"

“ก็น่ะ...ความสุขของลูกค้าก็คือความสุขของเรา ที่สำคัญยังเป็นเหล่าBBA อีกต่างหากโอกาสอย่างนี้หาได้ยาก เราต้องรีบฉวยโอกาสเข้าไว้ ฮึๆๆๆ...”ผู้จัดการหัวเราะในลำคออย่างพึงพงใจ"ไหนๆก็ไหนๆฉันขอร่วมมือด้วยล่ะกัน ไปเตรียมชุดสาวเสิร์ฟมาให้ฉันซักชุดทีซิ"

“รับทราบค่ะ"สาวเมดรับสั่งก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“ฮิๆๆๆ สนุกแน่งานนี้"ผู้จัดการพูดจบก็ยิ้มอย่างมีความสุข