คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5(100%)
“อดทนหน่อยไค เจ็บนิดเจ็บหน่อย ไม่เป็นไรหรอก"
“ไม่เอาๆ เรย์ทำแรงอ่ะ"
“เอ้า ไม่ทำแรงๆแล้วมันจะออกมั้ยเนี่ย"แล้วเรย์ก็ถูแรงขึ้น
“โอ๊ยยย! เจ็บๆ"ไคร้องอย่างเจ็บปวดจากแรงเช็ดของเรย์ท่ีกำลังเช็ดมาร์คหน้าอย่างเมามัน
“โห ลบออกไม่ได้ง่ายๆเลยน่ะเนี่ย"แม๊กซ์ที่กำลังเอาสบู่ถูตัวอยู่เห็นไคกำลังถูกเรย์ทรมานที่หน้าแล้วรู้สึกเจ็บที่หน้าแทน
“ฮึ้ย ลบยังไงก็ลบไม่ออกซักที่แฮะ"เรย์เลิกเช็ด แล้วมองดูไคที่กำลังกุมแก้มแดงของตังเองด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด
“ฮือออ เรย์ใจร้ายจังเลยอ่า"ไคน้ำตาปริ่ม
“แค่นี้ไม่เห็นต้องร้องเลย เป็นลูกผู้ชายต้องไม่ร้องน่ะ เข้าใจมั้ย"เรย์พูดจบ ก่อนจะเอาน้ำมาล้างหน้าให้ไค แม๊กซ์เอาน้ำในกะละมังราดตัวก่อนจะเห็นบรรยากาศอันอบอุ่่นที่เกิดจากที่เกิดจากเพื่อนทั้งสองคน
“เรย์นี่เหมือนแม่เลยน่ะ"
เรย์ถึงกับสำลักกับคำพูดของแม๊กซ์ในทันที
“พะ พะ พูดอะไรบ้าๆ-[]-!”เรย์พูดตะกุกตะกัก
“ก็มันจริงนี่นา ดูยังไงๆก็แม่ที่กำลังเอ็นดูลูกเลยอ่ะ ดูแล้วน่ารักดี"แม๊กซ์พูดพร้อมอมยิ้ม
“จะบ้าเหรอชั้นเป็นผู้ชายน่ะ น่าจะเรียกว่าพ่อมากกว่า"เรย์ย้อน
“ไอโน ไอซี แต่ว่าดูยังไงก็ให้ความรู้สึกแบบหม่าม้ามากกว่าอ่ะ"
“ดูเหมือนตรงไหนล่ะ-_-'”
“ก็เรย์ดูแลเด็กเก่งยังไงก็ไม่รู้อ่ะ แถมความรู้คล้ายๆตอนที่หม่าม้าเค้าเอ็นดูไออเลยนี่นา"
“ที่ชั้นดูแลเด็กเก่งก็เพราะชั้นมีน้องๆที่สำนักเสือขาวเยอะต่างหากล่ะ ใครๆก็ดูแลเด็กเก่งกันได้ทั้งนั้นแหละ"
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ก็ยังเหมือนแม่อยู่ดีอ่ะ ใช่มั้ยไค"แม๊กซ์หันไปถามไค ไคครุ่นคิดก่อนจะจ้องเรย์ตาเขม็ง
“แม่...”ไคเอ่ยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะเห็นภาพซ้อนแม่ของตัวเองกับตัวเรย์ ทำให้ไคเข้าใจผิด เผลอโผกอดเข้าใส่เรย์ทันที
"เฮ้ย!O[]O"เรย์ถึงกับทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ตาค้างอยู่อย่างงั้น แม๊กซ์เองก็ตกใจเช่นกันเลยเผลอปล่อยกะละมังที่เต็มไปด้วยน้ำกะว่าจะราดตัวอีกทีซักหน่อยตกพึ้น
“แม่...”ไคเอ่ยพร้อมกอดเรย์แน่นขึ้น เรย์รู้สึกถึงแรงกอดที่มากขึ้นทำให้เรย์เริ่มหายใจไม่ออก
“คะ...ไค...ปล่อยน่ะ...ชั้น...หายใจ...ไม่ออก...”เรย์พูดอย่างทุลักทุเล
"หวา!"ไคได้สติก่อนรีบผละออกจากตัวเรย์ทันที หน้าของไคแดงก่ำเป็นมะเขือเทศสุก
“ผมขอโทษนะฮะ ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"ไคพูดพร้อมทำหน้าเศร้า(<<<คนเขียน-กรี๊ดดดดด อยากเห็นอ่ะ>_<)
“แฮ่กๆๆ หมะ ไม่เป็นไร"เรย์พยายามหายใจก่อนจะพูด"แล้วอยู่ดีๆเกิดเป็นอะไรขึ้นมา อยู่ดีๆก็...”พอเรย์คิดถึงตอนที่เขากอดกับไค หน้าเรย์ก็แดงเรื่อทันที(<<<ฮั่นแน่ เขินล่ะซี้>[]<)
“ผมนึกว่าเรย์เป็น...”ไคหยุดพูอสักพักก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วเบาว่า"แม่..."
เรย์อึ้งแน่นิ่งก่อนจะทำหน้าเซ็งพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเบื่อหน่าย
“ชั้นบอกแล้วไงว่า ชั้นน่ะเป็นผู้ชาย อาบน้ำด้วยกันขนาดนี้ยังไม่รู้อึกเรอะ”เรย์ชักเหลืออด
“ง่า..ยังไงดีล่ะ"ไคพยายามนึกคำพูด"เมื่อกี็ผมเห็นแม่ผมซ้อนภาพที่เรย์ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน คงเพราะว่า...”ไคก้มหน้าด้วยความเขินก่อนจะพูดว่า"อยู่กับเรย์แล้วมันรู้สึกอุ่นใจ แถมยังเหมือนผู้หญิง เลยเห็นเป็นแม่ละมั้ง-///-”
ห้องอาบนำ้เงียบกริบ
เรย์ตอนนี้กำลังคิดว่า ไคคงนึกถึงแม่มาก ก็อย่างว่าไม่ว่าจะลูกคนไหนพออยู่ห่างแม่ ย่อมคิดถึงแม่เป็นอันดับแรกเสมอ แต่นี่เล่นนึกว่าเขาเป็นแม่นี่ซิ ถ้าเขาหน้าเหมือนผู้หญิงขนาดนั้น ทำไมไม่พาไปส่งประกวดทิฟฟานี่เลยล่ะ!(<<<โหยยย หนูเอ๊ยยย ชนะเลิศแน่นอนเลย รับรอง>_<!)
“เฮ้อ เอาเถอะ"เรย์ถอนหายใจอย่างปลงๆก่อนจะลุกขึ้นยืน"นายคงคิดถึงแม่มาก คงเหงาล่ะซิ"เรย์พูดจบก็ลูบหัวไคอย่างอ่อนโยน
ไคซึ่งที่กำลังถูกลูบหัวอยู่นั่นเองก็เผลออดคิดไม่ได้ว่า
(((“เรย์น่ะเหมือนแม่จริงๆ^-^”))) คิดเสร็จก็อมยิ้มอย่างดีใจ
“เอ้า อาบน้ำเสร็จแล้วก็ไปแต่งตัวได้แล้ว ปะ แม๊กซ์ เฮ้ย!O[]o”เรย์ตกใจทันทีที่หันไปมองแม็กซ์ เพราะตัวแม๊กซ์กำลังเลือดกำเดาไหลที่ไหลไม่หยุดจากจมูกของแม๊กซ์เอง ตาก็ดูเหมื่อลอย
“เป็นอะไรไปน่ะแม๊กซ์"เรย์ตื่นตกใจ เขย่าเพื่อนฝรั่งเพื่อเรียกสติ
“อ่ะ เอ่อ"แม๊กซ์เริ่มได้สติ"มีอะไรเหรอ?OwO”เขาถามโดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นอะไร
“นายเลือดกำเดาไหลใหญ่แล้ว"เรย์บอก
“หง่ะ จริงง่ะ"แม๊กซ์ดูตัวเอง ก็รู้ว่าตัวเองเลือดกำเดาไหลจริงๆ
“เป็นอะไรมากมั้ย"เรย์ถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรๆ"แม๊กว่าเพร้อมส่ายหัว"ไอว่าอาบน้ำเสร็จแล้ว ไปกินข้าวต่อเถอะ น่ะๆ"แม๊กซ์ลุกลีลุกลนให้เรย์กับไคไปแต่งตัว แหม... ก็เมื่อกี้เผลอตอนเห็นเพื่อนของตัวเองกอดกันแล้วมัน...เผลอจิ้นเลยเถิด เหอๆๆ(<<<อ้าวแม๊กซ์! นั่นเพื่อนนายน่ะ-O-'')
หลังจากนั้นทั้งสามคนต่างก็แต่งตัว ไปกินข้าวกัน แต่แล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น
ตูมมมมม!
เกิดเสียงระเบิดจากห้องครัว ทำให้เด็กหนุ่มทั้งสามสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ รีบวิ่งไปดูที่ต้นเสียงทันที
“เกิดอะไรขึ้น! อุ๊บ แค่กๆๆ”เรย์ถามเสียงดัง ก่อนจะสำลักควันดำที่ลอยมากจากห้องครัว แล้วก็มีเงาลางๆในควันดำที่ค่อยๆเด่นชัดขึ้น
“โอ้ว หวัดดีหลาน"ปรากฎว่าเป็นปู่ทาคาโอะที่เข้ามาทัก เนื้อตัวเขามอมแมม ทรงผมก็กลายเป็นแอฟโฟรไปซะแล้ว"โทดทีน่ะหลานที่ทำให้ตกใจ แต่เมื่อกี๊ปู่กำลังทำกับข้าวเช้าอยู่ อยู่ดีๆก็ระเบิด สงสัยแก๊สคงรั่วล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ"ปู่ทาคาโอะหัวเราะอย่างร่าเริงโดยไม่สะทกสะท้านกับเรื่องระเบิดเลยที่เพิ่งเกินขึ้นเลย
“เอ่อ ปู่ไม่เป็นไรเหรอฮะ-_-''”แม็กซ์ถามพร้อมเหงื่อตก
“ปู่ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้สบายมาก แต่สงสัยมื้อเช้านี้คงไม่มีอะไรกินแล้วล่ะ ไหม้ไปหมดแล้ว"ปู่ทาคาโอะว่า
“เอิ่ม...ไม่เป็นไรฮะ เดี๊ยวพวกผมออกไปหาอะไรกินกันเอง"เรย์กล่าวก่อนจะพาไคกับแม๊กซ์เดินออกจากบ้านไปหาอะไรกินที่ข้างนอก แต่แล้ว...
“เดี๊ยวก่อนนนนนนนนTOT!” จู่ๆก็มีเสียงตะโกนเรียกพร้อมเสียงฝีเท้าที่เร็วจัดตามหลังพวกเรย์"ใจคอพวกนายจะทิ้งฉันไว้กับเสาเชียวเรอะ"ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ทาคาโอะแน่นอน มาพร้อมกับลูกสมุนลิงผมแดงด้วย
“หนอย บังอาจมากน่ะที่จับฉันมัดเนี่ย เล่นซะจนไม่ได้กินข้าวเย็นเลย"ไดจิบอกอย่างโมโห
“ดีน่ะที่ปู่มาเห็นเข้าพอดี ไม่งั้นอยู่กินกับเสาไปอย่างนั้นแหละ"ทาคาโอะบ่น เสียงโวยวายของทั้งสองทำให้ไคผู้ใจเด็กถึงกับกลัวไปอยู่ข้างหลังเรย์อย่างหวาดๆเลยทำให้ไปกระตุ้นต๋อม(ความเป็นแม่)ทำให้เรย์เกิดโมโหขึ้นมา
“เฮ้ พวกนาย"เรย์พูดพร้อมปล่อยรังสีสำดำอำมหิตกระจายข้างหลัง"ถ้าไ่ม่อยากอยู่กินกับเสาจริงๆล่ะก็ กรุณาเลิกโวยวาย แล้วทำตัวดีๆหน่อยได้มั้ย"แล้วเรย์ก็ยิ้มอย่างใจดีแต่กลับมีเส้นเลือดปูดออกมาว่ากำลังโกรธสุด
"ถ้ายังไม่เข็ดล่ะก็..."เรย์ส่งสายตาเหี้ยม แล้วยังทำเสียงหักมือกร๊อบๆเพิ่มอารมณ์หวาดเสียวได้อีก
“เอ่อ...ครับ ขอโทษครับ"ทาคาโอะกับไดจิรับคำทันทีเพราะกลัวจนไม่กล้าหือเลยทีเดียว
และแล้วทีมBBA ก็ออกไปกินข้าวเช้าข้างนอกกัน
..............................................................................................................................
เสริมเล็กน้อย
"เดี๊ยวนี้ทำไมเรย์ดุจัง"ทาคาโอะแอบกระซิบถามแม๊กซ์
"ก็อ่าน่ะ ก็เรย์เป็นห่วงไคนี่น่ะ(+เรื่องที่นายทำกับเรย์เมื่อวานด้วย-_-") นิสัยเหมือนแม่ดีเนาะ แต่เรย์คงไม่รู้สึกตัวหรอก"แม๊กซ์ว่า
"โห ท่างั้นฉันเป็นพ่อจะดีมั้ยเนี่ย"ทาคาโอะนึกสนุก แล้วก็วิ่งปรู๊ดไปหาไคทันที"คายยยย เดี๊ยวฉันเป็นพ่อให้เองน้า มากอดหน่อยเร้วววว"
"แง้T[]T!"ไคร้องด้วยความกลัว ด้วยสัญชาตยาน(เขียนผิดชัวแต่นึกไม่ออกนี่นา)เรย์รีบกำบังไคทันที แล้วง้างหมัดต่อยใส่ทาคาโอะเต็มๆ กระเด็นกลิ้งหลายตลบเลยทีเดียว
ผู้ที่เห็นเหตุการณ์ถึงกับหน้าซีดเป็นไข่ต้ม แล้วก็คิดพร้อมกันว่า
"โหดโคดดดดดดดดดดดดดดดด!"
...............................................................................................................................................
คนแต่งอยากบอก
เหอๆๆ มาอัพหนีความจริง ใกล้จะสอบเสร็จและเหลือวิชาญี่ปุ่นเหลือวิชาเดียว แต่ก็ยังมีงาน 3D ที่ต้องส่งภายในเวลาที่กำหนด ยังเสียวอยู่เลยว่าจะเสร็จทันทั้ยเนีย โดยเฉพาะเรื่องเสียงเนี่ยแหละ ปัญหาหนักเลย งือๆๆ T-T
ความคิดเห็น