ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3[ฉบับปรับปรุง]
หลังจากที่ทุกคนหยุดหัวเราะกัน
“ไค ขอถามอะไรหน่อยน่ะ ตอนนี้นายชื่ออะไรและอายุเท่าไร” เคียวจูเอ่ยถามขึ้นมา
“ผมชื่อ ฮิวาตาริ ไค ครับ อายุ 3 ขวบ”คำตอบของไคเล่นเอาทุกคนอึ้ง!
(3 ขวบเองเรอะ=[]=!)ทุกคนคิดพร้อมกัน
“แล้วนายจำพวกเราได้มั้ย ” ทาคาโอะถามขึ้นมา ไคมองหน้าทิละคนแล้วนึกซักพักก่อนที่จะส่ายหน้า ทุกคนต่างถอนหายใจด้วยความผิดหวัง
“ลองนึกดูๆซิไค พวกเราเคยทั้งเคยแข่งขันร่วมกัน ฝ่าฟันการแข่งต่างๆนาจนมาเป็นแชมป์โลกได้ จนพวกเราเป็นเพื่อนสนิทกัน(ในใจทาคาโอะ-ถึงนายจะทั้งเงียบ ทั้งขี้เก๊ก จนรู้สึกหมั่นไส่อยู่บ่อยก็ตามเถอะ-_-‘) นายจำไม่ได้จริงๆเหรอ” ทาคาโอะพยายามพูดให้ไคนึกให้ได้
“ผม..ผม...อุ๊บ!”ไคพยายามนึก ก่อนจะรู้สึกเจ็บแปล๊บที่หัว ไคเซล้มแต่เรย์ที่อยู่ใกล้ไคสุดก็รับไว้ทันท่วงที ทุกคนเห็น
“นายไม่เป็นไรน่ะไค”เรย์ถามด้วยความเป็นห่วง
“ผม...รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย แต่ตอนนี้หายแล้วล่ะฮะ”ไคบอกแล้วเงยหน้าขึ้นมา แต่แล้วก็ต้องอึ้ง เพราะหน้าของเขาใกล้กับหน้าของเรย์มาก ไคจ้องหน้าเรย์ซักพัก อยู่ดีๆหน้าของไคก็เป็นสีแดงระเรื่ออย่างไม่มีเหตุผล (คนเขียน-แต่สำหรับพวกเราแล้ว คงรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วล่ะซิ อิอิ><)
“เป็นอะไรน่ะไค หน้าแดงเชียว” เรย์เห็นไคแสดงอาการแปลกก็เลยถามด้วย(ความใสซื่อ)ความเป็นห่วง
“มะ มะ ไม่เป็นไรครับ พี่สาว ผมสบายดีไม่ต้องเป็นห่วงหรอกฮะ>//o//<” ไคพูดตะกุกตะกัก แต่ก็ยังหน้าแดงไม่หาย
เรย์ได้ยินก็หายห่วง แต่เอ๊ะ! รู้สึกมันขัดหูพิกลๆ ถ้าจำไม่ผิด เมื่อกี๊นี้เหมือนไคจะเรียกเขาว่า..........พี่สาว!
ทุกคนเองก็ได้ยินเช่นเดียวกันก็คิดออกว่าทำไมไคถึงหน้าแดง มิน่าล่ะ แต่เอ๊ะ! ก็เรย์เค้า............(-_-‘’’’)
“เอ่อ...เมื่อกี๊นี้นายเรียกชั้นว่าไงน่ะ-_-‘’’’’’’’’’’’’’” เรย์ถามเพื่อความมั่นใจพร้อมกับเหงื่อตก
“เอ๋ ทำไมเหรอฮะ ก็ต้องเรียกว่า “พี่สาว” น่ะซิฮะ ก็พี่น่ะ....ออกจะเป็น”ผู้หญิง”ที่สวย...ขนาดนั้น-///-”ไคพูดหร้อมหน้าแดง เรย์รู้สึกตัวหนักอึ้งหยั่งกับโดนแท่งเหล็กหนักเป็นตันถ่วงไว้อยู่ ส่วนคนอื่นๆแทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่
“ไค ฟังให้ดีน่ะ”เรย์จับบ่าทั้งสองข้างของไคเพื่อให้ไคสนใจฟัง แต่ไคไม่คิดอย่างนั้นยิ่งทำให้ไคหน้าแดงเข้าไปใหญ่
“พี่สาวจะสารภาพรักกับผมงั้นเหรอฮะ ผมยังไม่เตรียมใจเลยอ่ะที่สำคัญเราพึ่งจะเจอเป็นครั้งแรก รึว่าพี่เห็นผมครั้งแรกก็ปิ๊งแล้วเหรอฮะ>///<” ไคเขิน
(โห ไค-_-‘ ตอนนายเด็กๆนี่มันแก่แดดขนาดนี้เลยเรอะ!?) เรย์คิด,คาดไม่ถึงและอนาจใจในเวลาเดียวกัน
“ไม่ช่ายยยยยยยยยยย ชั้นจะบอกว่า ชั้นน่ะเป็น....”
“กะเทย”ทาคาโอะพูดแทรก
“หา(OoO)!”ไคเบิกตาโตเท่าไข่ห่าน “ไม่จริงใช่มั้ยฮะพี่สาว(T[]T)”
“ใช่ซะที่ไหนเล่!า ทาคาโอะนายอย่าพูดอะไรชุ่ยๆซิ(ว่ะ)”เรย์ชักเริ่มมีน้ำโห ตอนนี้ทุกคนทนไม่ไหวต่างก็ปล่อยระเบิดหัวเราะออกมาไม่หยุด เรย์ชักทนไม่ไหว หันหน้าไปที่พวกทาคาโอะ ปล่อยรังสีอำมหิตพร้อมส่งสายตาเหี้ยม(นึกถึงตอนที่เรย์ใช้ท่าไม้ตายล่ะกัน) เล่นเอาทุนคนหยุดหัวเราะ เสียวสันหลังกันเป็นแถว
“ฟังให้ดีน่ะไค ชั้นไม่ใช่ผู้หญิง แล้วก็ไม่ใช่กะเทยอะไรที่ไหนด้วย”เรย์พูดพร้อมส่งสายตาเหี้ยบไปที่ทาคาโอะเล่าเอาทาคาโอะกลืนเอื๊อกใหญ่ไปหนี่งที“ชั้นน่ะเป็นผู้ชาย ผู้ชายทั้งแท่ง” เรย์บอก
“หาาา!”ไคอุทาน “ไม่จริงอ่ะ ก็พี่น่ารักขนาดนี้ จะเป็นผู้ชายได้ไงล่ะ ผมไม่เชื่อหรอก”
“โถ่ ทำไมถึงไม่เชื่อกันล่ะ นี่หน้าชั้นเหมือนผู้หญิงขนาดนั้นเลยเหรอ”เรย์โอดครวญหันไปถามพวกทาคาโอะ พวกทาคาโอะทำถ้านึกก่อน ก่อนจะตอบพร้อมกันนว่า
“ใช่” พูดพร้อมกันหมดทุกคน เรยย์รู้สึกเหมือนดั่งมีสายฟ้าฟาดเข้าใส่ตัวเอง(โดยที่ไม่ต้องใช้ท่าไม้ตาย)รู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาตะหงิดๆ อยากจะบ้าตาย! ชั้นเป็นผู้ชายน้าT[]T
ในตอนนั้นเอง ทาคาโอะเกิดปิ๊งความคิดอะไรบางอย่างสนุกๆได้ ก็หันไปกระซิบกับเคียวจู กระซิบเสร็จ เคียวจูก็ทำหน้าตื่นทันที ส่วนทาคาโอะก็ยิ้มเจ้าเล่ย์
“จะดีเหรอครับ ทาคาโอะ”เคียวจูถามเสียวเบา
“ดีซี่~~~~ จะได้เห็นสีหน้าไคแบบนั้นไง อิอิอิ”ทาคาโอะหัวเราในลำคอ “งั้นชั้นเริ่มแผนละน่ะ เตรียมกล้องเอาไว้ให้ดีล่ะ คุฟุๆๆ(เอ่ะ หัวเราะคุ้นๆ?)
“นี่ไค” ทาคาโอะพูดก่อนจะขยับไปนั่งข้างๆเรย์ “เรย์เค้าเป็นผู้ชายจริงๆ ไม่ได้โกหกหรอก” พูดจบก็คว้าตัวเรย์มา พร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “เดี๋ยวจะพิสูจน์ให้ดู”
เรย์งงกับคำพูดของทาคาโอะ แต่ยังไม่ทันหายจะหายงง ทันใดนั้นเสื้อของเรย์ก็ถูกดึงออกด้วยมือของทาคาโอะ เผยให้เห็นอกขาวเนียนๆ เล่นเอาไคทำหน้าอึ้ง+หน้าแดงปี๊ดขึ้นมาทันที เรย์ก็อึ้งตัวแข็งไปเลย
“กรี๊ดดดดด ทาคาโอะทำอะไรของนายน่ะ>[]<!” ฮิโรมิร้อง ส่วนคนอื่นๆก็อึ้งกับสิ่งทาคาโอะทำไป
“มะเห็นเป็นไรเลย แค่จะพิสูจน์ว่าเรย์เป็นชายหรือหญิงให้ก็แค่นั้นเอง”ทาคาโอะพูดหน้าตาเฉย “เฮ้ เคียวจู ถ่ายเก็บไว้ได้รึยัง”ทาคาโอะหันหน้าไปถามเคียวจู แต่พอหันไปก็เห็นเคียวจูทำหน้าซีด ปากก็อ้าเหมือนอยากจะบอกอะไรบางอย่าง แต่ก็สั่นเหมือนจะกลัวอะไรบางอย่างก็เลยไม่พูดออกไป
“เป็นอะไรไปเหรอเคียวจู ทำหน้าซีดเหมือนเห็นผีอย่างงั้นแหละ”ทาคาโอะบอก
“มะ มะ มะ ไม่ใช่ผีหรอกครับ แต่เป็น...”เคียวจูบอกเสียงสั่น พร้อมชี้นิ้วไปที่ข้างหลังทาคาโอะ ทาคาโอะหันตามไปก็หน้าซีดเหงื่อตกขึ้นมาทันที สิ่งที่ทาคาโอะเห็นเป็นเรย์ที่กำลังปล่อยรังสีอำมหิต หน้าอยู่ในมุมมืด เห็นแต่แววตาพิโรธที่อยากจะกินเลือดกินเนื้อ(คน) เท่านั้น
“ทาคาโอะ...นายบังอาจ....”เรย์พูด(คำราม)ด้วยน้ำเสียงที่โกรธสุดๆ ตอนนี้ทุกคนที่รู้สึกถึงรังสีอำมหิตต่างก็เสียวสันหลังเย็นยะเยือกไปตามๆกัน
“อะ เออะ เอ่อ นี่เย็นมากแล้วชั้นกลับบ้านก่อนน่ะ เดี๋ยวจะดึกซะก่อน^_^’’”ฮิโรมิบอก ก่อนจะลุกพร้อมยิ้มหน้าจืดๆเดิน(หนี)ออกจากบ้านทาคาโอะไป
“โอ้ๆๆ ชิ้งฉ่องๆ”แม๊กซ์ก็เดิน(หนี)ไปเข้าห้องน้ำ
“เอ่อ...ผมไปช่วยปู่ทำกับข้าวก่อนน่ะ”เคียวจูก็เดิน(หนี)ออกไปอีกคน
“ง่า...เอ่อ...ส่วนชั้นก็...”ทาคาโอะพยายามหาข้ออ้าง พยายามจะเดิน(คลาน)หนีแต่ก็โดนเรย์จับไหล่ไว้ได้ก่อน
“คิดจะหนีไปไหน ทาคาโอะ...”เรย์พูดเสียงเหี้ยมเกรียม
“อ่า...อาโน...-_____-‘’’’’”ทาคาโอะพูดไม่ออกเลยครับท่าน
“นายอย่าอยู่เล๊ยยยยยยยยยยย!”
“แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก!O[]o”
ระหว่างนั้นเอง เคียวจู แม๊กซ์ ฮิโรมิ ก็กำลังแอบดูอยู่ที่ประตู พร้อมก็คิดด้วยความสงสาร+เวทนาว่า
“เฮ้อ ไปสู่ที่ชอบที่ชอบเถอะน่ะ-_-‘” คิดเสร็จเคียวจูก็เอาโน๊ตบุ๊คถ่ายไว้เป็นที่ระลึก
...............................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
............................................................................................................................................
......................................................................................................................................
...............................................................................................................................
........................................................................................................................
................................................................................................................
..........................................................................................................
..................................................................................................
.........................................................................................
.............................................................................
...................................................................
.........................................................
..................................................
.........................................
.................................
..........................
...................
............
........
...
.
.
.
.
.
.
.
(เฮ้ย จะจุดนานแค่ไหนห๊า!-[]-++++++-คนอ่าน)
(หง่ะ โอเคๆ เริ่มก็ด่ะ-_-‘-คนเขียน)
แปะ ๆ
เสียงปัดมือจากการจัดการเจ้าตัวปัญหาเสร็จ ทาคาโอะตอนนี้อยู่ในสภาพที่ดูไม่ได้เลย ถูกมัดไว้ที่เสาต้นเดียวกับไดจิ โดนปิดปากเหมือนกับไดจิ หัวมีลูกปูดอยู่จำนวนไม่น้อย สลบเหมือดเลย เหอๆๆๆ-_-‘
“เฮ้อ....หน้าขายหน้าจริงๆเลยเรา-///-“ เรย์บอกกับตัวเอง หันไปมองดูไคที่กำลังมองตนเช่นเดียวกัน(ด้วยสายตาที่หวาดกลัวเล็กน้อย) สักพักเรย์ก็ไปนั่งข้างไค “นายจำชั้นไม่ได้ซิน่ะ” ไคพยักหน้าตอบ (พร้อมขยับหนีนิดนึง)
“ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไงเหรอฮะ แล้วพ่อแม่ผม...อยู่ที่ไหน....”ไคพูดพร้อมทำหน้าสลด
“เอ่อ...ชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่าน่ะไค ทั้งนายทั้งชั้นแล้วก็พวกคนเมื่อกี้น่ะ พวกเราเป็นเพื่อนกันที่สนิทกันมากๆ จำไว้แค่นี้ก็พอ”เรย์บอกด้วยรอยยิ้ม
“อย่างงั้นเหรอฮะ”ไคก้มหน้าลงซักพักก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง “แล้วพี่สะ....เอ้ย....พี่ชายชื่ออะไรเหรอฮะ?”
“ไม่ต้องเรียกพี่หรอก ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่นา”เรย์บอก
(“ที่สำคัญ โดนคนตัวโตกว่าเรียกพี่แล้วมันทะแม่งๆ-_-‘”)เรย์นึกในใจ
“เอ่อ ก็ได้ฮะ แล้วพี่ชื่อ”
“คอน เรย์ เรียกว่า เรย์ เฉยๆล่ะกัน”
“ฮะ พี่...อ่ะ เรย์ ซิน่ะฮะ” ไคพูดก่อนจะหาวด้วยความง่วงนอน
“ง่วงเหรอ ถ้างั้นก็นอนเถอะ วันนี้คงเหนื่อย เอาไว้ตื่นขึ้นมาอีกทีเดี๊ยวจะแนะนำทุกคนให้รู้จัก”เรย์กล่าว
“ครับ” ไคว่าง่าย ก่อนจะฟุบหลับลงไป
“เฮ้อ......”เรย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “วันนี้มีแต่เรื่องวุ่นๆแฮะ-_-‘’’’”
- ต่อท้ายพิเศษ -
“อ้าาาาาา โอนอะอั้งอะไอ้อู้อ้าเออาโอนอัดอ่ะ อู้อึกอังไอ(ฮ่าๆๆๆ จะได้รู้ว่าเวลาโดนมัดรู้สึกยังไง)”ไดจิพูดทั้งๆที่โดนปิดปาก
“อุบอากไอเอยเอ้าอิงอูเอา(หุปปากไปเลยเจ้าลิงภูเขา)”ทาคาโอะฉุน
“พวกนายสองคนน่ะแหละ หยุดพูดไปเลย ไคกำลังนอนอยู่ ขืนทำเสียงดังเดี่ยวเจอดี โอเค๊?”เรย์พูดพร้อมปล่อยรังสีอำมหิต
“อ้าบ(ค้าบ)T-T”ทาคาโอะกับไดจิ พูดดร้อมกันพร้อมน้ำตา.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น