คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
“ปะป๊าๆๆอุ้มหนูหน่อยซิค่ะ อุ้มหนูหน่อย”
“เอาซิลูก มามะ เอ้าฮึบ! โอ้โห ตัวหนักเหมือนกันน่ะเรา แสดงว่าโตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย^^”
“ขี้โกงอ่ะ อุ้มผมมั่งซิฮะ>_<”
สองพี่น้องต่างทะเลาะแย่งคุณพ่อ โดยที่แม่ของทั้งสองที่อยู่ข้างๆเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ ใครๆที่ได้เห็นต่างก็รู้สึกได้ถึงครอบครัวที่อบอุ่น
ใช่...
รวมทั้งหนุ่มน้อยหน้าขรึมนาม “ฮิวาตาริ ไค”
เขามองดูครอบครัวที่แสนอบอุ่นแล้วก็เผลออดอมยิ้มไม่ได้พร้อมกับมีแววตาที่สั่นระริกเหมือนกับนึกอะไรบางอย่างที่หวงแหนอยู่ภายในใจ
เขานึกถึงตอนที่เขายังเด็กตอนที่ยังเคยมีครอบครัวที่อบอุ่นอย่างนี้เหมือนกัน...
แต่แล้วพ่อก็ต้องจากไปเพราะมีเรื่องกับปู่ ส่วนแม่ก็ทนไม่ไหวก็จากไปอีกคน ปล่อยให้เขาอยู่กับปู่ เพราะสาเหตุนี้เองทำให้เขา ฮิวาตาริ ไค จากเด็กที่เคยสดใสร่างเริง กลับมีนิสัยเยือกเย็น ปิดกั้นความรู้สึกของตัวเอง ไม่สนใจใคร นอกจากตัวเอง....
ไคพึ่งนึกได้ว่าตัวเองกำลังเหม่อลอยอยู่ เขาสะบัดหัวตัวเองก่อนรีบเดินไปทางอื่น ในตอนนั้นเอง
“เฮ้ คายยยยยยยยยยยยยยยย”มีเสียงคุ้นเคยตะโกนเรียกเขา ไคหันไปมองตามเสียง ก็เห็นหนุ่มน้อยแชมเปี้ยนโลก 3 สมัย นามว่า คิโนมิยะ ทาคาโอะ กำลังวิ่งตรงดิ่งไปยังกับตัวเขาพร้อมทำหน้าอย่างตื่นกลัว แล้วก็ยังสังเกตเห็นว่ามีอะไรบางอย่างกำลังตามทาคาโอะติดๆ
“ช่วยด้วยไค ช่วยด้วย(T[]T)” ทาคาโอะร้องขอความช่วยเหลือ ซึ่งไคตอนนี้กำลังอึงทำหน้าไม่ถูก
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยน่ะทาคาโอะ”เสียงของผู้หญิงนามว่าฮิโรมิตะโกน พร้อมกับกลุ่มเด็กผู้หญิง แต่ละคนถือเไม้กวาด ไม้ถูกพื้น ราวกับว่าจะเอามาฟาดใครซักคน(ไม่ต้องบอกก็รู้เนอะ^-^’’’)
“ทาคาโอะนายน่ะโดดเวรมาหลายอาทิตย์แล้วน่ะ ยังไงชั้นต้องจับนายมาทำเวรความสะอาดนี้ให้ได้”ฮิโรมิบอกเสียงกร้าว
“ก็ชั้นไม่อยากทำความสะอาดอ่ะ น่าเบื่อจะตาย ยังไงก็ไม่ทำหรอกเว้ย แน่จริงจับให้ได้ซี่ แบร่ๆๆ:p” ทาคาโอะทำหน้ายียวนพร้อมแลบลิ้นใส่ ทำให้ฮิโรมิกับกลุ่มเด็กผู้หญิงเดือดดาลด้วยความโมโหขึ้นมาทันที เร่งสปีดฝีเท้าขึ้นมาทันที ทำให้ประชิดตัวทาคาโอะได้อย่างรวดเร็วแถมยังอยู่ใกล้พอในรัศมีที่ไม้กวาดของฮิโรมิถืออยู่ฟาดกบาลทาคาโอะได้
“งั้นก็อย่าอยู่เลยเจ้าทาคาโอะ!”ฮิโรมิเตรียมฟาดใส่ทาคาโอะเต็มที่ ส่วนทาคาโอะเห็นไม้กวาดกำลังจะฟาดใส่หัว ก็รีบหลบไปยังหลังไคทันที
เพียะ! ไม้ฟาดไปที่หัวไคเต็มๆ.....(กรี๊ดดดดดดด ท่านไคขาาาาาาาT[]T)
“ไค!”ทาคาโอะร้องอย่างตกใจ พร้อมรับไคไว้ได้อย่างทันท่วงที ตอนนี้ตาไคเป็นรูปก้นหอย มีลูกปูดเท่าลูกเทนนิสอยู่บนหัว(ท่าทางจะเจ็บนะนั่น-_-‘)
“ขะ ขะ ขะ ขอโทษ เป็นอะไรมั้ยไค”ฮิโรมิถามเสียงสั่น
“ไม่เป็นแป๊ะ อะไร หัวปูดซะขนาดนี้อ่ะ>[]<”ทาคาโอะตอกย้ำ
“กะ กะ ก็มันเพราะนายน่ะแหละไปหลบหลังไคทำไมเล่า เห็นมั้ย เลยฟาดไปโดนไคเลยเนี่ย ถ้านายไม่โดดเวรทำความสะอาดคงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นหรอกน่ะ”ฮิโรมิสวนกลับ ทาคาโอะถึงกับสะอึก
“ไม่เห็นจะเกี่ยวกันซักหน่อย ที่สำคัญต้องรีบช่วยไคก่อนซิ>O<”ทาคาโอะเปลี่ยนเรื่อง
“อ่ะจริงด้วย ต้องรีบพาไคไปปฐมพยาบาลก่อน”ฮิโรมินึกได้ “ทาคาโอะ ช่วยกันอุ้มไคไปบ้านนายหน่อย”
“อะ อืม”ทาคาโอะเห็นด้วย
...................................................................................................................................................................
ณ ที่โรงฝึกประจำบ้านคิโนมิยะ
ไคกำลังสลบไสลอยู่บนฟูก ในโรงฝึกของคิโนมิยะ มีกลุ่มเพื่อนๆทีม BBA ล้อมตัวไคไว้ ด้วยความเป็นห่วง
“โอ้มายก๊อด ไคช่างน่าสงสาร เวรี่พัวเจรงๆ”หนุ่มน้อยฝรั่งผมสีทองอร่ามพูดด้วยภาษาญี่ปุ่น(รึจะไทยดี)ที่ไม่ค่อยชัดซักเท่าไรนัก นาวว่า มิสึบาระ แม๊กซ์ กำลังทำท่าเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาอยู่
“เห็นแผลแล้วรู้สึกเจ็บแทนเลยแฮะ ปูดซะ.....-_-‘”หนุ่มน้อยชาวจีนผมยาวดำขลับแต่ก็รวบไว้อย่างเรียบร้อยนามว่า คอน เรย์ กำลังทำหน้าซีด
“ก็เพราะนายนั่นแหละทาคาโอะ ไปหลบหลังไคทำไมก็ไม่รู้”ฮิโรมิพูดโบ้ยใส่
“อะไรๆ มันเป็นความผิดของชั้นรึไงกันเล่า ชั้นก็ต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อนซิ ยัยป้าแร้งทึ้ง>o<”
“ว่าไงน่ะเจ้าหัวขีเลื่อยทาคาโอะ! นายน่ะถ้าไม่โดดเวรทำความสะอาด ไคก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอกย่ะ!”
และแล้วทั้งสองคนก็เตรียนมกัด เอ้ย สู้ กัน
“แง่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“แฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”(อ้าวเฮ้ย จะกัดกันจริงเหรอเนี่ยO_o)
“พอกันซักทีเถอะครับทั้งสองคน มันรบกวนบ้านอื่นเค้าน่ะครับ ตอนนี้น่ะเราร้องห่วงไคมากกว่าที่จะทะเลาะกันน่ะครับ”หนุ่มน้อยนักวิจัยประจำทีบBBAนาวว่า เคียวจูเ ข้ามาห้ามทัพก่อนจะเกิดเรื่อง(กัดกัน) ทั้งสองต้องหยุดอย่างเสียมิได้ ต่างฝ่ายต่างเมินหน้ากัน
“เฮ้ๆๆๆๆๆๆ ไครู้สึกตัวแล้วล่ะ”เด็กชายผิวคล้ำ ผมตั้งสีแดง ที่อายุน้อยที่สุดในทีม BBA นามว่าไดจิบอก
ทุกคนที่ได้ยินไดจิบอกต่างก็มามุงดูมาที่ไคกันหมด ไคค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ แล้วกวาดสายตามองไปรอบๆตัวเค้า
“ไค นายเป็นยังไงบ้าง?”ทาคาโอะถามด้วยความเป็นห่วง
“ไคจ๊า ชั้นขอโทษน้า ชั้นไม่ได้ตั้งใจที่จะฟาดไคเลยน้า(TOT)”ฮิโรมิขอโทษขอโพยอย่างเอาเป็นเอาตาย
“นายนี่ท่าทางจะหัวแข็งน่ะเนี่ย ที่สามารถรอดจากแรงควายของยัยป้าได้เนี่ย” ไดจิพูดด้วยรอยยิ้มกวนๆ
“ว่าไงน่ะเจ้าลิงภูเขาO[]o++++”ฮิโรมิเตรียมจะพ่นไฟ
“พอๆๆ อย่าพึ่งทะเลาะกันซิ ไคพึ่งฟื้นน่ะ”เรย์เตือน “ไค นายโอเคน่ะ?”
ไคยันตัวเองให้นั่งได้ถนัดแล้วมองไปรอบๆตัวเอง แล้วก็นิ่งเงียบไป....
“เฮ้ ไค ทำไมนิ่งเงียบไปล่ะ” แม๊กถาม
ซักพักไคค่อยๆเอ่ยออกมาด้วยความสงสัยว่า
“เอ่อ............พวกพี่เป็นใครเหรอฮะ?”
ความคิดเห็น