ไฟรักพิษสวาท

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ตัณหา  ราคะ กับคำว่าอยาก มันยากยิ่งนัก ที่ทุกคนจะหลีกเลี้ยงได้

ร้อนแรงเร้าร้อนในอารมณ์ ทำให้ผู้คนเข่นฆ่าปลิดชีพกันก่อนวัยอันควร

"ไฟรัก พิษสวาท……..!!!

พี่ทิศอย่านะ! อย่าช้า…….? อ้อยมีความสุขมากมายเลยจ๊ะ!พี่ทิศวันหลังแอบเมียพี่มาให้ความสุขกับอ้อยอีกนะจ๊ะพี่ทิศ

“อาทิตย์หน้าเมียพี่จะไปต่างจังหวัด เราสองคนคงมีความสุขกันทั้งอาทิตย์แล้วหล่ะ!อ้อยสุดที่รักของพี่และก็ไม่ต้องแอบหลบซ่อนด้วย”

“งั้นอาทิตย์หน้าอ้อยก็ไปบ้านพี่ทิศได้นะสิค่ะ พี่ทิศช่วยโทรมาบอกอ้อยหน่อยนะว่าเมียพี่จะไปต่างจังหวัดวันไหนจะได้รู้แน่นอนถ้าอ้อยไปแล้วจะได้ไม่มีปัญหาอะไรกับเมียพี่”

“จ๊ะ!อ้อยสุดที่รักของพี่ นี่ก็จวนจะมืดแล้วพี่กลับบ้านก่อนนะเดี๋ยวเมียพี่จะสงสัยเอา”

“จะพี่ทิศ เดี๋ยวอ้อยเดินลงไปส่งที่หน้าคอนโดนะจ๊ะ”

“ไม่เป็นไรจ๊ะ!อ้อยสุดที่รักของพี่ เดี๋ยวคนอื่นจะเห็น รู้ว่าพี่มาหาอ้อยพี่ห้อง”

“งั้นพรุ่งนี้ เราเจอกันที่บริษัทที่ทำงานก็แล้วกันนะพี่ทิศ”

“จ๊ะ!อ้อย”

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา เมียเจ้าทิศเดินทางไปทำธุระที่ต่างจังหวัดหลายวัน เจ้าทิศกับอ้อยกิ๊กสุดที่รัก ก็แอบไประเริงความรักกันอย่างเมามันส์โดยไม่คิดระแวงว่าเมียของเจ้าทิศจะเห็น และสงสัยในตัวเจ้าทิศมันทุกวันหลังเลิกงานที่ระหว่างเมียของเจ้าทิศ ไปทำธุระที่ต่างจังหวัด อ้อยคนเป็นกิ๊กก็ได้มานอนค้างคืนที่บ้านของเจ้าทิศทุกวัน

"พี่ทิศจ๊ะ!วันไหนเมียพี่จะกลับ ช่วยโทรเช็คด้วยนะจ๊ะ!

“จ๊ะๆอ้อยที่รักของพี่”

วันเวลาล่วงเลยผ่าน เจ้าทิศกับกิ๊กที่ทำงานบริษัทเดียวกันก็เริ่มคบกันออกหน้าออกตาไปไหนมาไหนด้วยกันทำตัวติดกันสนิทสนมกัน จนผิดหูผิดตา กับเพื่อนที่ร่วมงานด้วยกัน"

"แหมม….อ้อยเธอนี่! ดูเธอสนิทกับพี่ทิศ หัวหน้างานมากเลยนะช่วงนี้ ระวัง!เมียพี่ทิศเขาจับได้นะ!

ฉันไม่ขออะไรมาก ขอให้พี่ทิศรักฉันก็พอ  ถึงฉันจะเป็นน้อยฉันก็ยอม"

แต่เมียของพี่ทิศนั่นสิ!จะยอมกับเธอหรือเปล่าหล่ะอ้อย"

“ฉันไม่แคร์ขอให้พี่ทิศรักฉัน”

อยู่ต่อมาวันหนึ่งความแตก เมียของเจ้าทิศได้บุกมาที่ทำงานของเจ้าทิศกับอ้อยคนเป็นกิ๊ก

อ้อยกับเมียเจ้าทิศจึงได้เกิดมีปากเสียงกันขึ้นอย่างรุนแรง"

ส่วนเจ้าทิศมันเองก็ทำอะไรไม่ถูก เพราะมันมีใจให้กับทั้งสองคน

ที่สุดของที่สุดทั้งสองก็ได้ลงไม้ลงมือใช้ความรุนแรงตบตีกัน เพราะแรงหุงหวง

สุดท้ายจิ๊บ!คนที่เป็นเมียก็ได้ขออย่าร่างกับเจ้าทิศ โดยเด็ดขาด

นับตั้งแต่วันนี้ เป็นต้นไปแกไปขนเอาข้าวของๆแกออกจากบ้านของฉันเลยมาอยู่กินกับอี่นี่!

ฉันไม่ทนอยู่กับแกอีกต่อไปแล้ว ไป!!!!ไปขนข้าวของๆแกออกมานั่นมันบ้านของฉันมันเป็นสมบัติของพ่อแม่ฉันที่ยกให้ฉัน"

สุดท้ายเมื่อเจ้าทิศได้ยิน ดังนั้น! หลังเลิกงานมันก็ไปขนเอาข้าวเอาของๆมันมาอยู่กินกับอ้อย  แต่ความคับแค้นที่ฝังอยู่ในใจรำรัยของจิ๊บ! ก็ไม่มีวันเลือนลางจางหาย ความอาฆาตรแค้น ทำให้สติมืดบวกกับฐานะอันมีจะกิน มั่งมีศรีสุขมีเงินมีทอง เธอจึงคิดจะฆ่าอ้อยปิดปากให้หายแค้น……..?

ถึงคราใด ไฟชนวนแห่งความอยากตัณหา ราคะ ถึงกับเป็นพิษร้าย…..

อยากมากทุกข์มาก อยากน้อยทุกข์น้อย

           เขียนอ่านเพื่อคลายเคลียดเพลินไปวันๆ

ขอให้มีความสุขกันทุกคน โรคภัยอย่าได้มาเบียดเบียน