ผู้เข้าชมรวม
221
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ตัณหา ราคะ กับคำว่าอยาก มันยากยิ่งนัก ที่ทุกคนจะหลีกเลี้ยงได้
ร้อนแรงเร้าร้อนในอารมณ์ ทำให้ผู้คนเข่นฆ่าปลิดชีพกันก่อนวัยอันควร
"ไฟรัก พิษสวาท……..!!!
พี่ทิศอย่านะ! อย่าช้า…….? อ้อยมีความสุขมากมายเลยจ๊ะ!พี่ทิศวันหลังแอบเมียพี่มาให้ความสุขกับอ้อยอีกนะจ๊ะพี่ทิศ
“อาทิตย์หน้าเมียพี่จะไปต่างจังหวัด เราสองคนคงมีความสุขกันทั้งอาทิตย์แล้วหล่ะ!อ้อยสุดที่รักของพี่และก็ไม่ต้องแอบหลบซ่อนด้วย”
“งั้นอาทิตย์หน้าอ้อยก็ไปบ้านพี่ทิศได้นะสิค่ะ พี่ทิศช่วยโทรมาบอกอ้อยหน่อยนะว่าเมียพี่จะไปต่างจังหวัดวันไหนจะได้รู้แน่นอนถ้าอ้อยไปแล้วจะได้ไม่มีปัญหาอะไรกับเมียพี่”
“จ๊ะ!อ้อยสุดที่รักของพี่ นี่ก็จวนจะมืดแล้วพี่กลับบ้านก่อนนะเดี๋ยวเมียพี่จะสงสัยเอา”
“จะพี่ทิศ เดี๋ยวอ้อยเดินลงไปส่งที่หน้าคอนโดนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ!อ้อยสุดที่รักของพี่ เดี๋ยวคนอื่นจะเห็น รู้ว่าพี่มาหาอ้อยพี่ห้อง”
“งั้นพรุ่งนี้ เราเจอกันที่บริษัทที่ทำงานก็แล้วกันนะพี่ทิศ”
“จ๊ะ!อ้อย”
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา เมียเจ้าทิศเดินทางไปทำธุระที่ต่างจังหวัดหลายวัน เจ้าทิศกับอ้อยกิ๊กสุดที่รัก ก็แอบไประเริงความรักกันอย่างเมามันส์โดยไม่คิดระแวงว่าเมียของเจ้าทิศจะเห็น และสงสัยในตัวเจ้าทิศมันทุกวันหลังเลิกงานที่ระหว่างเมียของเจ้าทิศ ไปทำธุระที่ต่างจังหวัด อ้อยคนเป็นกิ๊กก็ได้มานอนค้างคืนที่บ้านของเจ้าทิศทุกวัน
"พี่ทิศจ๊ะ!วันไหนเมียพี่จะกลับ ช่วยโทรเช็คด้วยนะจ๊ะ!
“จ๊ะๆอ้อยที่รักของพี่”
วันเวลาล่วงเลยผ่าน เจ้าทิศกับกิ๊กที่ทำงานบริษัทเดียวกันก็เริ่มคบกันออกหน้าออกตาไปไหนมาไหนด้วยกันทำตัวติดกันสนิทสนมกัน จนผิดหูผิดตา กับเพื่อนที่ร่วมงานด้วยกัน"
"แหมม….อ้อยเธอนี่! ดูเธอสนิทกับพี่ทิศ หัวหน้างานมากเลยนะช่วงนี้ ระวัง!เมียพี่ทิศเขาจับได้นะ!
ฉันไม่ขออะไรมาก ขอให้พี่ทิศรักฉันก็พอ ถึงฉันจะเป็นน้อยฉันก็ยอม"
แต่เมียของพี่ทิศนั่นสิ!จะยอมกับเธอหรือเปล่าหล่ะอ้อย"
“ฉันไม่แคร์ขอให้พี่ทิศรักฉัน”
อยู่ต่อมาวันหนึ่งความแตก เมียของเจ้าทิศได้บุกมาที่ทำงานของเจ้าทิศกับอ้อยคนเป็นกิ๊ก
อ้อยกับเมียเจ้าทิศจึงได้เกิดมีปากเสียงกันขึ้นอย่างรุนแรง"
ส่วนเจ้าทิศมันเองก็ทำอะไรไม่ถูก เพราะมันมีใจให้กับทั้งสองคน
ที่สุดของที่สุดทั้งสองก็ได้ลงไม้ลงมือใช้ความรุนแรงตบตีกัน เพราะแรงหุงหวง
สุดท้ายจิ๊บ!คนที่เป็นเมียก็ได้ขออย่าร่างกับเจ้าทิศ โดยเด็ดขาด
นับตั้งแต่วันนี้ เป็นต้นไปแกไปขนเอาข้าวของๆแกออกจากบ้านของฉันเลยมาอยู่กินกับอี่นี่!
ฉันไม่ทนอยู่กับแกอีกต่อไปแล้ว ไป!!!!ไปขนข้าวของๆแกออกมานั่นมันบ้านของฉันมันเป็นสมบัติของพ่อแม่ฉันที่ยกให้ฉัน"
สุดท้ายเมื่อเจ้าทิศได้ยิน ดังนั้น! หลังเลิกงานมันก็ไปขนเอาข้าวเอาของๆมันมาอยู่กินกับอ้อย แต่ความคับแค้นที่ฝังอยู่ในใจรำรัยของจิ๊บ! ก็ไม่มีวันเลือนลางจางหาย ความอาฆาตรแค้น ทำให้สติมืดบวกกับฐานะอันมีจะกิน มั่งมีศรีสุขมีเงินมีทอง เธอจึงคิดจะฆ่าอ้อยปิดปากให้หายแค้น……..?
ถึงคราใด ไฟชนวนแห่งความอยากตัณหา ราคะ ถึงกับเป็นพิษร้าย…..
อยากมากทุกข์มาก อยากน้อยทุกข์น้อย
เขียนอ่านเพื่อคลายเคลียดเพลินไปวันๆ
ขอให้มีความสุขกันทุกคน โรคภัยอย่าได้มาเบียดเบียน
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ คนเหงา วังเวง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ คนเหงา วังเวง
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น