ชาตินี้ ข้าจะมีความสุข

พึ่งเคยแต่งนิยายเป็นครั้งแรก 

ยังแต่งไม่เสร็จ และพึ่งเริ่ม

แต่งขำๆนะคะมีไรแนะนำเพิ่มเติมได้ค่ะ

55555 อาจจะยังทำอะไรไม่เป็นหรือเนื้อเรื่อง 

ไม่เข้าใจก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าไว้ก่อน

ขอบคุณสำหรับการรับชมรับฟัง

คิคิ

การลืมตาแล้วตื่นขึ้นในแต่ละวันมันช่างยากเหลือเกิน ยิ่งสำหรับพนักงานเงือนเดือนที่ต้องมาทำงานในที่ ที่ไกลจากบ้าน มันช่างเงียบเหงาสำหรับผู้หญิงคนนึ่ง ที่เหนื่อยล้าเหลือเกิน แต่ฉันก็พูดไปเท่านั้นแหละเพราะฉันเองก็ต้องปรับตัวให้ชิน กับที่นี้ ฉันมาทำงานที่จีนได้ 4 เดือนแล้วค่ะ มันค่อนข้างเงียบเหงาเพราะฉันเป็นคนที่เข้าสังคมไม่ค่อยเก่ง เลยทำให้การเป็นอยู่ที่นี่ค่อนข้างไม่สนุกเอาสะเลย ฉันมีเพื่อนอยู่ที่นี่2-3คน ซึ่งเราก็ไม่สนิทอะไรมากมายแต่เวลามีงานอะไรเธอก็จะชวนฉันตลอด เหมือนกับวันนี้ฉันชวนพวกเธอออกมาปิกนิก แถวอุทยานแห่งนึ่ง ระหว่าที่เพื่อนคนนั้นจัดของฉันก็อาสาไปตักน้ำริมธารเพื่อเอาไว้ล้างมือ ใช่ฉันเดินไปด้วยความเพลินแล้วลืมเวลาต่างๆ ฉันหลงใหลไปกับดอกไม้ กลิ่นธรรมชาติที่กำลังผลิบาน สิ่งเหล่านี้ทำให้ฉันลืมความเครียดจากงาน ลืมว่าฉันมาปิกนิกกับพวกเพื่อน   อาาาา ดอกไม้พวกนี้ช่างสวยเหลือเกิน ฉันอยากจะผลิบานเหมือนดอกไม้พวกนี้จัง ทำไมน้าชีวิตที่ผ่านเข้ามาช่าง ขมขื่นเหลือเกิน ทั้งๆที่เรื่องต่างก็ผ่านมาแล้ว ทำไมเราเลือกที่จะไม่ลืมซักที เฮ้อ สถานที่ออกจะสวย ทำไมเราถึงร้องไห้ได้น้า ทำไมมม ฮึ ฮึ ฮืออ ว่างเปล่าจัง ทำไมตาถึงหนักขึ้นเลื่อยๆน้า โอ้ย ทำไมเจ็บหัวจัง แล้วทำไมน้ำถึงเย็นขนาดนี้นะ ทำไมพยายามจะลุกแล้วแต่มันช่างยากเย็นเหลือเกิน หรือจะปล่อยไว้แบบนี้ดีทั้งที่ตัวเองกำลังจมลงไปเรื่อยๆ