สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 8 : ภาค 1-บท 8 โรงเรียน

“อย่าหวังว่าแกจะได้ฆ่าใครอีก โพชั่นผสมผสานระดับกลาง” 

ผมหวังว่า

จะเรียกไอเทมออกมาถูกวิธี

ขวดโพชั่นสีเงินได้ปรากฏอยู่ในมือของเครกทันทีที่ผมเรียกชื่อมัน

โพชั่นระดับกลางน่าจะฟื้นฟูมานากับพลังชีวิตให้เครกได้ประมาณ 1 ใน 4 แต่นั่นก็เพียงพอ

ผมไม่รอช้ากระดกโพชั่นเข้าปากไปทันที การที่ผมจะสามารถกินอีกขวดได้ต้องรออีกประมาณ 10 วินาที

“แกกำลังทำอะไร” เคฟที่เห็นผมกระดกโพชั่นก็รีบพุ่งเข้ามาจู่โจมทันที

ผมหลบกรงเล็บที่พุ่งเข้ามาได้อย่างไม่ยากเย็น ก่อนที่จะสวนกลับไปหมัดหนึ่ง

เคฟโดนซัดเข้าเบ้าหน้าเต็มๆ มันเริ่มเซและเสียสมดุล

“ทำลายปฐพี” หมัดของเครกชกเข้ากับพื้นอย่างจัง

ในตอนแรกเคฟแค่ยืนก็ลำบากแล้วเมื่อเจอท่านี้เข้าไปมันก็ถูกซัดจนปลิวและพุ่งเข้าชนกับกำแพงเมืองอีกครั้ง

[ยินดีด้วย คุณสามารถกำจัดผู้นำกองพันปีศาจที่ 50 ได้รับเงินรางวัล 100 ทอง]

[ภารกิจบังคับสำเร็จแล้ว ผู้เล่นได้รับเงินรางวัล 100 ทอง]

[เงินรางวัลทั้งหมดที่ผู้เล่นมีคือ 320 ทอง]

[คุณได้รับอนุญาตให้กลับไปยังหน้าหลักแล้ว จะกลับเลยหรือไม่]

“กลับไปยังหน้าหลัก” มันไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องเสนอหน้าอยู่ที่นี่ต่อไปอีก

ร่างของเครกสลายกลายเป็นแสงสีฟ้าและหายไป

ชายหน้าหล่อในชุดคลุมสีน้ำเงินกลับมายังบริเวณที่เครกเคยยืนอยู่พร้อมกับพรรคพวกอีก 10 คน

เป้าหมายของพวกเขาคือกลับมาช่วยเครกจัดการพวกปีศาจให้ไวที่สุด แต่มันไม่ทันแล้ว

ศพของผู้นำปีศาจอินเนี่ยมมีรูอยู่บนอก 3 รู นอนตายอยู่กับพื้น ศพของเคฟยืนตายคากำแพงเลือดไหลซึมออกมาจากปาก พร้อมกับแขนซ้ายที่ขาดไป

“นี่ฉันอุตส่าห์ใช้โพชั่นไปเพื่ออะไร” ชายหน้าหล่อพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา

ในตอนที่เครกเข้ามาร่วมการต่อสู้ ชายหน้าหล่อได้หยิบโพชั่นขึ้นมาดื่มและรีบหลบหนีเพื่อเรียกพรรคพวกมาช่วย

“ชายคนนั้นเป็นมิตรกับเราอย่างแน่นอน” ชายอีกคนกล่าวออกมา

“เรื่องนี้ต้องรายงานให้ทางสมาคมทราบ ชายที่มีฝีมือระดับนี้ไม่คุ้นหน้าเลยแม้แต่น้อย”

เมื่อหัวหน้าถูกกำจัด พวกหมาป่าก็เริ่มกลับเข้าสู่สภาพปกติ ทำให้ดวงจันทร์ยามค่ำคืนถูกบดบังด้วยเมฆอีกครั้ง

ไม่นานพวกหมาป่าได้ถูกกำจัดลงทั้งหมดบางส่วนก็หนีรอดไปได้ และแล้วเมืองแห่งนี้ก็กลับมาปลอดภัยดังเดิม

[ยินดีต้อนรับสู่หน้าหลัก]

[ผลจากการเลเวลอัพ คุณได้กลายเป็นผู้เล่นเลเวล 4 กรุณาเลือกทักษะที่ต้องการจากตัวละครใดตัวละครหนึ่ง]

การที่ผมมีระบบนี้ มันจะทำให้ผมกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งมากอย่างแน่นอน เพราะสกิลแต่ละอย่างที่ได้มามันมักจะอ้างอิงจากสถานะตัวละคร

ผมอาจจะบอกตรงนี้เลยก็ได้ว่าผมแข็งแกร่งเป็นลำดับต้นๆ ของโลก แต่ก็แค่ตอนเปิดสกิลเท่านั้น พอสกิลหมดผมก็กลายเป็นแค่เด็กมัธยมคนธรรมดา

“ขอเลือกสกิลสัมผัสเวทของตัวละครเรล์ม”

สัมผัสเวทเป็นทักษะติดตัวมันเป็นทักษะติดตัวที่ช่วยให้ผมรู้ถึงภัยอันตรายต่างๆที่ใกล้เข้ามา การที่ผมมีสกิลนี้ผมก็สามารถหลบลูกกระสุนปืนได้ไม่ยากถึงแม้ว่าผมจะโดนยิงจากข้างหลังก็ตาม

และที่พิเศษที่สุด [คุณได้รับทักษะสัมผัสเวท เมื่อใช้ทักษะจะอ้างอิงสถานะจากตัวละครเรล์ม] มันเป็นทักษะติดตัวระดับ 4 เพราะอ้างอิงจากสถานะของเรล์ม

เท่ากับว่าผมมีทักษะของเลเวล 40 ติดกับตัวทั้งๆ ที่ตัวเองยังเลเวล 1 อยู่

[ระบบกำลังซิงค์ข้อมูลกับโทรศัพท์เคลื่อนที่ของคุณ กระบวนการนี้อาจใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง ในระหว่างนี้ผู้เล่นจะถูกเชิญออกจากระบบโดยทันที]

ระบบมักบอกอะไรแบบกะทันหันเสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน

ผมลืมตาตื่นในบ้านของตัวเอง พร้อมกับโทรศัพท์ที่ผมกำลังกำไว้ในมือ

ในขณะเดียวกันนั่นเองเสียงโทรศัพท์ก็ได้ดังขึ้น ผู้ที่โทรเข้ามานั้นคือพ่อของผมเอง

“โทรครับพ่อ มีอะไร”

“ไอ้ลูกชาย เอ็งยังไม่ตาย พ่อดีใจจริงๆ”

“ครับ ๆ แล้วพ่อมีอะไร”

“พ่อได้ข่าวมาว่าแถวบ้านเรามีปีศาจออกมาทำร้ายผู้คน ตอนนี้กำลังเป็นข่าวดังไปทั่วโลก ลูกลองเปิดทีวีดูสิ พ่อต้องไปทำงานต่อ ลาก่อนไอ้ลูกชาย”

สายถูกตัดอย่างกะทันหัน พร้อมกับผมที่กำลังอึ้ง

“ทั่วโลก ?” ผมรีบตรงไปที่ทีวีแล้วเปิดข่าวทันที

“ประตูมิติปริศนาปรากฏขึ้นมาทั่วทุกแห่งบนโลก มีทั้งประตูที่มีปีศาจออกมาและไม่มีปีศาจออกมา พวกปีศาจก็มีรูปร่างเหมือนในเกมRPGไม่มีผิด”

นี่เป็นข้อสรุปเล็กๆ ที่ผมได้จากการฟังข่าว

“มีมนุษย์บางคนพวกเขาได้รับพลังพิเศษ มาบางคนก็เป็นพละกำลังที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว บางคนก็ร่ายเวทได้ นี่มันจะแฟนตาซีเกินไปแล้ว”

และสุดท้ายพวกนักข่าวก็บอกว่าทุกอย่างอยู่ในความสงบแล้ว ให้ทุกคนทำตัวตามปกติจนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง

“ตามปกติ” ตามปกติตอนนี้มันคือเวลานอนของผมแล้วถึงแม้มันจะบ่ายกว่าๆ อยู่ก็ตาม

[จิตใต้สำนึกของเครกอนุญาตให้คุณพักผ่อนได้ เพราะคุณทำงานหนักแล้ว]

[จิตใต้สำนึกของเรล์มเห็นด้วยกับความคิดของเครก]

ณ ห้องประชุมแห่งหนึ่งของกองทัพ

“ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งเกินไปรึเปล่า” ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

“เขาต้องเป็นคนจากอีกฟากของประตูมิติแน่”

วีดีโอของเรล์มกำลังถูกเล่นซ้ำไปซ้ำมา พวกเขาไม่เข้าใจว่ามีมนุษย์ที่แข็งแกร่งแบบนี้จริงๆ งั้นเหรอ

“แล้วทาง บริษัทฮิวแมนคริเทค มีความคิดเห็นยังไง” ชายคนหนึ่งในเครื่องแบบของกองทัพเอ่ยถาม

บุรุษจากบริษัทฮิวแมนคริเทคนั้นใส่ชุดสูทสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำ ดูเหมือนว่าทางกองทัพจะให้ความสำคัญกับบริษัทนี้มาก

“เขาต้องเป็นคนจากอีกฟากของประตูมิติและเวทเปลวเพลิงสีดำแบบนี้ไม่ใช่ของโลกนี้แน่นอนครับ”

“ไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจริงๆ ทั้งเรื่องมานานและปีศาจพวกคุณพูดถูกทั้งหมด” คนจากทางกองทัพพูด

“แน่นอนครับ ผมจะรู้สึกขอบคุณมากถ้าทางกองทัพของประเทศไทยทำสัญญากับเราแทนบริษัทอื่น”

“ทางเราต้องปรึกษากันก่อน เพราะพวกเราก็ไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับมานามากนัก” คนจากทางกองทัพตอบ

บุรุษจากบริษัทฮิวแมนคริเทค ยิ้มบางๆ ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องประชุม

“โชคดีที่มีบริษัทพวกนี้อยู่พวกเขาเป็นแหล่งข้อมูลชั้นเยี่ยม เราถึงคุมสถานการณ์นี้ไว้ได้อย่างดี”

แผนการรับมือต่างๆ รวมถึงแผนการรับมือในอนาคตล้วนมาจากบริษัทเหล่านี้ทั้งสิ้น และบริษัทพวกนี้ก็มีเครือข่ายเชื่อมถึงกันทั่วทั้งโลก

บุรุษจากบริษัทฮิวแมนคริเทคยังคงยิ้มเล็กยิ้มน้อย ในตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่บนรถซูเปอร์คาร์คันหนึ่ง

“คุณชายวางแผนไว้ว่าอย่างไรต่อครับ” คนขับรถเอ่ยถาม

“เตรียมตัวไปที่สาขาภาคเหนือ ไฟสีดำนั่นมีชื่อว่าเพลิงทมิฬ มันเป็นทักษะของพวกปีศาจระดับสูง เขาไม่ใช่มนุษย์”

“หมายความว่ามีปีศาจที่เข้าร่วมกับเรางั้นเหรอครับ”

“อาจจะใช่เรื่องนี้ฉันต้องจัดการด้วยตัวเอง พอดีว่าที่เกิดเหตุดันเป็นแถวภาคเหนือด้วย”

เช้าวันถัดมา

[จิตใต้สำนึกของตัวละครทั้งหมดกำลังเรียกร้องให้คุณตื่น]

“โอเค ตื่นแล้ว” ผมจำเป็นต้องตื่นถึงแม้ไม่อยากก็ตาม เพราะการทำแบบนี้มันก็สามารถช่วยเพิ่มเลเวลให้พวกตัวละครได้

หลังจากทำกิจวัตรประจำวันเสร็จแล้ว ก็ได้เวลาไปโรงเรียน จริงอยู่ที่รถมอเตอร์ไซค์พังไปแล้ว ผมจำใจต้องเอาจักรยานคันโปรดมาใช้แทน

การปั่นจักรยานชิลๆ ของผมทำให้เห็นชีวิตของผู้คนที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

เริ่มมีตำรวจเดินเผ่นผ่านไปมาเพื่อเช็คความเรียบร้อย และควบคุมสถานการณ์ บางครั้งผมก็สงสัยว่าพวกเขาจะรับมือได้ดีเกินไปหรือเปล่า หรือว่าพวกตำรวจเล่นเกม RPG กันหมด

เมื่อมาถึงโรงเรียนมันทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความสุขเล็กๆ

“มันต้องไม่มีการบ้านในช่วงเวลาแบบนี้แน่นอน” ผมมั่นใจ

ทันใดนั้นเอง เสียงตะโกนก็ได้ดังขึ้น “ระวังทุกคนหลบไป !”

ลูกไฟขนาดเท่ากับกำมือพุ่งเฉียดหัวของผมไป โชคดีที่ผมก้มหลบได้ทันอย่างฉิวเฉียด

ลูกไปที่ว่าพุ่งเข้าชนกับกำแพงก่อนที่จะหายไป และฝากรอยไหม้ไว้ให้กับกำแพง

“ถ้าไม่มีสัมผัสเวทเราอาจจะตายไปแล้ว” มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้ามีบอลไฟอัดกระแทกเข้ากับหัวของคุณในยามเช้า

“ขอโทษนะ นายเป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงเรียกทักจากผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น

ผู้หญิงคนนี้คือเพื่อนร่วมห้องของผมเอง ปกติแล้วเธอก็เป็นผู้หญิงเรียบร้อยคนหนึ่ง แต่วันนี้เธอดูลุกลี้ลุกลนแปลกๆ

“ไม่เป็นไร เรื่องเล็กๆ แต่คิดยังไงถึงร่ายเวทกลางที่สาธารณะแบบนี้” ผมไม่เข้าใจจริงๆ

“คือนายก็น่าจะรู้ข่าวแล้วใช่ไหม โรงเรียนเราจะเปิดหลักสูตรใหม่คือการเรียนเวท กับการใช้มานา ฉันเลยลองทดสอบดูก่อน”

ประโยคนี้ทำให้ผมอึ้งได้ไม่น้อย ทำไมถึงปรับตัวเร็วกันแบบนี้ ทางรัฐบาลรับมือกับเรื่องพวกนี้เร็วขนาดนี้ได้ยังไง แถมยังวางแผนด้านการศึกษาไว้อีกด้วย

“ช่วยขยายความให้ชัดเจนหน่อยได้ไหม” ผมถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ก็วันนี้จะมีคนจากบริษัทฮิวแมนคริเทคกับบริษัทแมกเทน มาสอนให้กับพวกเรา พวกเขาบอกว่าพวกวัยรุ่นนี้แหละเหมาะจะเรียนมากที่สุด เพราะพวกเราปรับตัวได้เร็ว”

“บริษัทฮิวแมนคริเทคกับบริษัทแมกเทน” ดูเหมือนว่าผมต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้แล้ว พวกเขาต้องปิดอะไรบางอย่างไว้แน่นอน

“ขอบคุณที่อธิบาย แล้วเจอกันในห้องเรียน”

เมื่อคาบเรียนคาบแรกเริ่มขึ้น ครูที่เดินเข้ามาในห้องของพวกเขามีทั้งหมด 2 คน

คนแรกคือครูประจำชั้น ครูเขาเป็นผู้หญิงที่อายุมากแล้วจึงดึงดูดสายตานักเรียนมากไม่ได้เท่ากับครูอีกคน

ครูคนนี้มีมานาในตัวสูงกว่าปกติ นั่นเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกได้จากสัมผัสเวท พวกนักเรียนพวกชาวบ้าน ตำรวจเอย ทหารเอย ก็ไม่ได้มีมานาในตัวเยอะระดับนี้

“นี่นายก็สนใจครูเขาเหมือนกันใช่มะ กันต์ ก็ธรรมดาครูเขาออกจะสวยขนาดนั้น” เพื่อนสนิทของผมเขาชื่อว่านนท์ทักด้วยสีหน้าแปลกๆ

“อ๋อ นั่นสิ” สำหรับผมแล้วครูคนนี้ก็ไม่ได้สวยกว่าคนอื่นมากนัก แค่มีมานามากกว่าปกติ

ทุกสายตาล้วนจับจ้องไปที่ครูสาว “สวัสดีนักเรียนทุกคนครูมีชื่อเล่นว่า เอล จะมาเป็นครูสอนเรื่องมานาและเวทให้กับพวกเธอ”

ประโยคแรกที่เธอพูดขึ้นมาก็กระตุ้นความสนุกและความสนใจของนักเรียนทั้งห้องแล้ว

“ในตัวของพวกเธอจะมีสิ่งที่เรียกว่ามานาอยู่ แต่ละคนจะมีไม่เท่ากัน ตามแต่พรสวรรค์และการฝึกฝน”

“การวัดปริมาณมานาพวกเราจะวัดด้วยเกณฑ์เดียวกัน คือระดับหรือเลเวล ยิ่งเลเวลเยอะปริมาณมานาก็ยิ่งเยอะตาม”

“และถ้าถามว่าจะวัดยังไง เราจะวัดด้วยการใช้สิ่งนี้ แร่โครไรท์ เป็นแร่ที่พึ่งถูกค้นพบใหม่ในโลกใบนี้”

ทันใดนั้นเองแร่โครไรท์ที่มีลักษณะเป็นแท่งปริซึมก็ส่องสว่างออกมาในขณะที่มันอยู่ในมือของครูเอล

“ยิ่งแสงส่องสว่างมาก แสดงว่ามานายิ่งมาก ทุกคนก็ลองทำดูนะ”

แร่โครไรท์ถูกแจกให้นักเรียนคนแรก เมื่อมันถูกสัมผัสก็จะส่องแสงออกมา

ในขณะเดียวกันครูเอลก็เริ่มบันทึกเลเวลของนักเรียนโดยวัดจากปริมาณแสงที่ส่องออกมา

และคนที่โดดเด่นคนแรกที่ปรากฏคือ คนที่ยิงลูกบอลไฟใส่ผม เธอมีชื่อเล่นว่า กานต์

“เลเวล 25 พรสวรรค์ของเธอสูงมากจริงๆ” แม้แต่คุณครูก็แทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง

และแล้วก็มาถึงตาของผม ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าร่างหลักนี้มีเลเวลของมานาอยู่ที่เท่าไหร่