สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 74 : ภาค 1-บท 74 หนทางกลับสู่เมืองหลวง(2)

ภายในรถม้า

ในตอนนี้เป้าหมายของพวกเขาคือหัวเมืองใหญ่ที่เคยถูกปีศาจบุกยึดไป

เพราะที่นั่นคือสถานที่ ที่มีวงเวทเคลื่อนย้ายระดับสูง

เครกนั่งนิ่งอยู่ในรถม้า บรรยากาศอันน่าอึดอัดได้กลับมาอีกครั้ง

โดยเครกนั่งอยู่ข้างเรย์ ส่วนเรติน่านั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

ไม่มีใครพูดอะไรแม้แต่คำเดียว ทุกคนต่างมีสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

แต่ในครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมในตอนแรกรถม้านี้มีแค่เครกคนเดียวที่เป็นผู้ชาย

และในครั้งนี้เขามีเรย์ที่เป็นผู้ชายอีกคนมาด้วย (กันต์ยังไม่รู้ว่าเรย์แท้จริงแล้วเป็นผู้หญิง)

“เครก ข้าอยากถามเจ้ามานานแล้ว ทำไมเจ้าถึงใช้พลังที่แท้จริงของดาบเล่มนี้ได้”

เรย์เอ่ยพลางชักดาบเพลซเบลดขึ้นมา

“มันเป็นเพราะ…”

ให้เวลาผมได้คิดข้ออ้างสักพักได้ไหม

“มันเป็นเพราะท่านเครกคือบุรุษผู้เป็นครอบครองทุกสรรพสิ่ง การที่เขาจะสามารถใช้ดาบในตำนานเล่มนั้นได้จึงไม่ใช่เรื่องแปลก”

เรติน่าเป็นคนตอบคำถามแทนผม แต่คำตอบของเธอมันน่าจะฟังดูไม่ค่อยมีเหตุผลสักเท่าไหร่

“ท่านนักบุญศักดิ์สิทธิ์ หากนั่นเป็นคำทำนายของเทพเจ้า ข้าคงไม่มีข้อสงสัยใด ๆ”

เรย์เก็บดาบสีเงินกลับเข้าฝักและนั่นทำให้บรรยากาศกลับมาเงียบอีกครั้ง

“ซากของโกเลมสีเงิน ถูกสังหารด้วยสายฟ้า นั่นใช่ฝีมือท่านไหม”

ในครั้งนี้เรติน่าเป็นคนถามเรย์บ้าง

“ไม่ใช่ฝีมือข้า แต่เป็นนักเวทหญิงผู้สูงศักดิ์คนหนึ่ง ถ้าไม่มีนางเมืองอาจจะล่มสลายไปแล้ว”

ใช่แล้วคนที่เรย์พูดถึงมันก็เป็นผมเอง เพียงแค่เป็นในร่างของเวรัคเฉย ๆ

หลังจากที่เรย์พูดจบไปก็เหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

เรย์หยิบแผ่นป้ายสีทองออกมาจากกระเป๋าก่อนที่จะส่งมอบมันให้กับเครก

“ได้โปรดรับสิ่งนี้ไว้แทนคำขอบคุณ มันคือตราสัญลักษณ์ที่เอาไว้ลดราคาเมื่อต้องการซื้อสินค้าจากสมาคมดาบสีคราม”

ผมหยิบแผ่นป้ายสีทองออกจากมือของเรย์มาพิจารณาดู

มันถูกเขียนไว้ว่าแขกผู้สำคัญ ตราสัญลักษณ์นี่มีค่าเหนือกว่าตอนที่เวรัคได้เสียอีก

หมอนี่กำลัง2 มาตรฐานรึไง ไม่ใช่ว่าเขาควรเอาอันนี้ให้เวรัคหรอกเหรอ

หรือว่าเขาไม่ได้ชอบเวรัค เรื่องนี้มันมีความเป็นไปได้เยอะจนผมขี้เกียจจะคิดเลย

แต่ผมได้มามันก็ดีแล้ว ถือว่าได้ส่วนลดไปประมาณ20% น่าเสียดายที่ในการซื้อสินค้าสามารถใช้ได้แค่แผ่นป้ายเดียว ใช้2 แผ่นไม่ได้

[กรุณายืนยันเพื่อเปิดใช้งานช่องเก็บของอัตโนมัติ]

ถ้าผมเลือกที่จะเก็บตอนนี้ อาจทำให้เรย์สงสัยว่าผมเกี่ยวข้องอะไรกับเวรัครึเปล่า

ผมไม่ค่อยอยากจะโกหกสักเท่าไหร่ และขี้เกียจอธิบายด้วย

นั่นจึงทำให้ผมเลือกที่จะเก็บมันไว้ในกระเป๋ากางเกงไปก่อน

ถึงเสื้อผ้าที่เครกสวมมันจะดูเรียบง่ายและเบาสบาย แต่มันก็หนักและแข็งอยู่พอสมควร

ในเนื้อหาของเกมบอกว่าเครกสามารถสวมชุดเกราะที่หนักกว่า50 กิโลกรัมได้แบบสบาย ๆ

แต่เขาไม่ยอมใส่มันเพราะความคิดของเขาเอง เครกไม่ชอบพึ่งพาสิ่งของภายนอก

แม้แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นเครื่องรางอนธการหรือแหวนแห่งวิเวียนน่า เครกก็ไม่ได้สวมมา

ผมคิดว่าบางครั้งที่มีไอเทมเครื่องประดับติดตัวเครกมาด้วยคงเป็นเพราะความผิดพลาดของตัวระบบเอง

แต่หลังจากการปิดปรับปรุงของระบบมันคงจะทำให้ระบบไอเทมเสถียรยิ่งขึ้น

“ท่านนักบุญพวกเรามาถึงแล้ว”

รถม้าได้หยุดลงพร้อมกับกลุ่มองครักษ์ที่พากันลงจากรถ

“หลังจากนี้เราเดินทางด้วยรถม้าไม่ได้อีกแล้ว ”

เมื่อผมก้าวเท้าลงมาจากรถม้านั่นเอง ภาพที่น่าสยดสยองจึงได้ปรากฏขึ้น

ภาพของซากศพทหารเผ่ามนุษย์รวมถึงชาวบ้าน นอนตายตามรายทาง

“เส้นทางนี้คือเส้นทางที่เอาไว้อพยพหลบหนีออกจากเมือง แต่ดูเหมือนว่าดันเต้ไม่ได้ต้องการให้ใครรอดไปได้”

หนึ่งในองครักษ์ของเรติน่ากล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย

โดยปกติแล้วเส้นทางนี้จะเป็นเส้นทางลับใต้ดินที่เอาไว้อพยพประชากรฉุกเฉิน

แต่ดันเต้เองก็รู้จักเส้นทางนี้ดี เขาคงไม่ยอมปล่อยให้ใครรอดออกจากเมืองนี้ไป

มีเรื่องหนึ่งที่ผมสงสัย มันเกิดอะไรขึ้นกับดันเต้กันแน่ เหตุผลอะไรที่ทำให้เขาเป็นคนแบบนี้ หรือว่าเขาเป็นมาตั้งแต่ต้นแล้วเก็บเงียบไว้กันแน่

หวังว่าหลังจากที่ผมได้สู้กับเขาจะได้รับคำตอบที่ถูกต้องและฟังขึ้น

“ข้าไม่อยากขับรถม้าและเหยียบศพของพวกเขาเข้าไปในเมือง”

เป็นที่แน่นอนว่าหากยังฝืนให้รถม้าเดินหน้าต่อคงต้องเหยียบทับศพอีกหลายศพ

“การเดินทางต่อจากนี้จะเป็นอุโมงค์ลับใต้ดิน มันเป็นเส้นทางที่เอาไว้เข้าเมืองที่เร็วที่สุด”

[จิตใต้สำนึกของเครกกำลังสั่นเทา ค่าความโกรธพุ่งขึ้นสูงในระดับหนึ่งแล้ว อารมณ์ของเครกจะเริ่มมีผลต่อจิตใจของผู้เล่น]

อารมณ์ของเครกส่งผลต่อจิตใจของผม ผมจะไม่ให้อารมณ์โกรธเข้ามาครอบงำเด็ดขาด

ผมต้องพยายามประคองสติตัวเองไว้ก่อน ใช้อารมณ์ไปตอนนี้มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา

เครกใจเย็น ๆ ก่อน ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่นายจะมาปลดปล่อยอารมณ์โกรธได้