สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 69 : ภาค 1-บท 69 การล้อมเมืองของโกเลมสีเงิน(3)

“ท้องฟ้าและอัสนีจักกลายเป็นพลังของข้า สายฟ้ากัมปนาท!” เวรัคเปิดใช้ทักษะ

ทักษะนี้คือทักษะโจมตีเป็นวงกว้างรุนแรงที่สุดเท่าที่เวรัคจะใช้ได้

เมื่อเวรัคชี้คทาไปยังฝูงกองทัพโกเลมที่บุกเข้ามา

สายฟ้าได้ผ่าลงมาในบริเวณที่คทาของเวรัคชี้ไป

หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงระเบิดกัมปนาทนับครั้งไม่ถ้วนประมาณครึ่งนาที

ทำเอาทั้งชาวบ้านชาวเมืองและทหารต้องเอามืออุดหูไปตาม ๆ กัน

เมื่อเวทของเวรัคจบลงนั่นเอง

เหล่าทหารบนกำแพงเมืองและเรย์จึงรีบหันมองไปยังนอกกำแพงเมือง

หลุมสีดำขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยซากก้อนหินสีดำปรากฏไปทั่วพื้นที่

เวทสายฟ้ากัมปนาทของเวรัคเป็นเวทระเบิดที่รุนแรงและไม่สามารถควบคุมระยะโจมตีได้

ทำให้กันต์ตัดสินใจใช้เวทที่มีพลังโจมตีต่ำกว่าและควบคุมได้ง่ายแทนเพื่อต่อสู้กับไวเวิร์นทมิฬ ในตอนนั้น

ถ้าเกิดว่าไปใช้เวทนี้บนเกาะครีอัสเอลมีหวังคนบริสุทธิ์ได้ตายกันเป็นผักปลาแน่

“พวกโกเลมสีเงินตายกันเป็นร้อยเลย” 

เหล่าทหารพากันตะโกนด้วยความเปี่ยมสุข

มันก็แน่นอนอยู่แล้วพวกโกเลมสีเงินเลเวลแค่ประมาณ 35 เท่านั้นเอง

เมื่อมาเจอทักษะที่รุนแรงพร้อมกับคทาระดับตำนาน พวกมันจะเอาอะไรไปสู้

แต่มีเรื่องที่น่าเศร้าอยู่อย่างหนึ่ง มานาทั้งตัวของเวรัคมีเพียงพอที่จะใช้เวทกัมปนาทได้อีกแค่ 4 ครั้ง

ต่อให้ใช้มานาจากแหวนแห่งวิเวียนน่าก็ใช้ได้แค่อีก 1 รอบ

อัตราฟื้นฟูมานาของเครื่องรางอนธการก็ต้องใช้เวลาประมาณ 30 นาทีถึงจะใช้ได้อีกครั้ง

ในตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่หนทางสุดท้าย

“เอามันมาให้ข้าเร็วเข้า เจ้าอยากช่วยเหลือเมืองนี้ไม่ใช่รึไง”

เวรัคแบมือของเธอไปทางเรย์

เรย์มองไปที่เวรัคด้วยสายตาที่แทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

มีนักเวทที่โหดระดับนี้ปรากฏตัวในเมืองระดับต่ำเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

แล้วที่ผ่านมานักเวทหญิงคนนี้ไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน

หรือเธอพึ่งมาถึงเมืองแห่งนี้กันแน่ แต่การที่เธอตัดสินใจจะช่วยเมืองนี้นั้นก็ดีแล้ว

“โพชั่นในตัวของข้าไม่มีเหลืออีกแล้ว ที่เอามาทั้งหมดข้ามอบให้กับพวกทหารที่บาดเจ็บ การช่วยเหลือจากภายนอกพวกเราก็ถูกตัดขาด”

เวรัคมองไปที่ใบหน้าของชายหน้าหล่อด้วยความไม่ค่อยพอใจ

“ฉันรู้อยู่แล้ว ต่อให้นายเหลือโพชั่นที่เก็บไว้นายก็คงเอาไปให้คนเจ็บหมด ไม่เหลือให้ตัวเองใช้หรอก”

เรย์จ้องมองไปที่เวรัคด้วยสีหน้างุนงง

“แล้วเจ้าต้องการอะไรกันแน่ ของตอบแทนงั้นรึ”

เรย์คิดว่าเวรัคต้องการเงินตอบแทนสำหรับการช่วยเหลือเมืองนี้

“ไม่ ของที่ฉันต้องการมันก็แค่ดาบสีเงินเล่มนั้น”

เวรัคเอ่ยพลางชี้ไปยังดาบสีเงินในมือของเรย์

“เจ้าเอาไปแล้วจะทำอะไรได้ ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นนักเวท”

“ถ้าอยากช่วยเมืองนี้ก็ส่งมันมา” 

เวรัคยังคงยืนกรานคำพูดเดิม

เรย์ยื่นดาบให้กับเวรัคช้า ๆ ดาบเล่มนี้เธอจะมอบให้กับแค่คนที่เชื่อใจเท่านั้น หรือตกอยู่ในสถานการณ์ที่จำเป็น

เพราะดาบเล่มนี้เป็นของมรดกตกทอดของตระกูลเธอ หากทำตกหายไปมีหวังโดนแม่ไล่ฆ่าแน่

เวรัครับดาบสีเงินในตำนานมาไว้ในมือซ้าย ส่วนมือขวายังคงถือคทาเบญจธาตุไว้

“เพลซเบลดแปรสภาพ”

เวรัคเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา และหลับตาลง เพื่อจินตนาการภาพของอาวุธ

ดาบในมือซ้ายแปรสภาพเป็นของเหลวสีเงิน และไหลไปทางคทาเบญจธาตุ

ของเหลวไหลผ่านข้อมือของเวรัค ขึ้นไปบนไหล่ เดินทางผ่านลำคอ และวนลูปเดิมจนไปถึงข้อมือขวา

ของเหลวสีเงินผสานรวมกับคทาเบญจธาตุ

ทำให้คทาไม้แก่ที่ดูโทรม ๆ กลายเป็นคทาสีเงินสะท้อนแสงสวยงาม

มันแผ่ออร่าสีเงินออกมา ราวกับเป็นคทาในตำนานสมฐานะ

เมื่อเพลซเบลดถูกหลอมรวมเข้ากับคทาเบญจธาตุ จะเกิดเป็นความสามารถใหม่

มันไม่ใช่การตัดขาดทุกอย่างอีกต่อไป แต่จะเป็นควบคุมเวทได้ทุกบท และสามารถควบคุมได้ตามใจนึก

เรย์และเหล่าทหารบนกำแพงมองที่เวรัคพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ ในหลาย ๆ ความรู้สึก

มีคนที่ใช้ความสามารถพิเศษของเพลซเบลดได้ทั้งหมดกี่คนกันแน่

ถัดจากเครกมาก็เป็นนักเวทหญิงคนนี้ มันเกิดอะไรขึ้น

เมื่อเวรัคลืมตาขึ้น เธอก็ฉีกยิ้มบาง ๆ ออกมา

“ระวังแก้วหูฉีกกันให้ดี”

“รีบบอกทุกคนในเมืองปิดหูเดี๋ยวนี้ เร็วเข้า”

ทหารที่ว่างงานหรือกำลังบาดเจ็บเล้กน้อย ต่างพากันวิ่งลงจากกำแพง และตะโกนไปทุก ๆ ที่ทั่วทั้งเมือง

“รีบปิดหูเร็วเข้า! ข้าเตือนแล้วนะ!”

[จิตใต้สำนึกของเวรัค พยายามบอกให้คุณใช้ร่างกายของเธออย่างทะนุถนอม]

“ไม่ต้องกังวลไปเวรัค ถ้าจำไม่ผิดคนที่ร่ายเวทนี้จะไม่ได้ผลจากเสียงของสายฟ้า”

เมื่อเวรัคเงยหน้าขึ้นมองฟ้า เธอจึงชูคทาขึ้นให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้

----------------

ผมรู้สึกว่าช่วงนี้การดำเนินเรื่องออกจะดูช้าไปหน่อย ดังนั้นในช่วงอ่ทิตย์นี้จะมีสักวันหรือ 2 วันที่ผมลง 2 ตอนในวันเดียวนะครับ

ปล. ถ้าใครเจอ Suru 1 คอมเมนต์ตอบก็ไม่ต้องไปคิดมากนะครับช่วงนี้เขาป่วยเลยอาจจะทำอะไรเพี้ยน ๆ หน่อย